Calling All Cars - Dancing With A Dead Man

Άλλη μια επιβεβαίωση της αυστραλέζικης μουσικής αναγέννησης αποτελεί το ροκ συγκρότημα που ακούει στο όνομα Calling All Cars. Το τρίο κιθάρα-μπάσο-τύμπανα αποδεικνύει μέσα στο άλμπουμ Dancing with a Dead Man ότι αν έχεις ταλέντο, έμπνευση, όρεξη και πάθος γι' αυτό που κάνεις, δεν χρειάζεσαι ούτε οχτακόσιες κιθάρες, ούτε ονομαστούς παραγωγούς, ούτε τίποτα. Let the music do the talking, που λένε και στο χωριό μου. Από τις καλύτερες γνήσιες ροκ κυκλοφορίες της χρονιάς. Δείτε/ακούστε το βίντεο για το τραγούδι Reptile και παρακάτω το νέο βίντεο για το επίσης φοβερό τραγούδι Worlds Collide.

(callingallcarsblog.tumblr.com)

Ghost Brigade - Until Fear No Longer Defines Us

Χάρη στις ανασκοπήσεις του 2011 που διαβάζουμε δεξιά κι αριστερά, μαθαίνουμε τι μας ξέφυγε και ρίχνουμε μια αυτιά. Έτσι, πέσαμε πάνω στο φινλανδικό συγκρότημα που εκ πρώτης... «όψεως», ηχητικά δηλαδή, μοιάζει με αρκετά άλλα της σκανδιναβικής χερσονήσου: κυρίως με Katatonia αλλά και με Insomnium, στα πιο heavy σημεία τους. Οι Ghost Brigade είναι ένα doom συγκρότημα, μπολιασμένο με αρκετές ακουστικές κιθάρες και καθαρά φωνητικά, με πολλή μελωδία και συναίσθημα. Τους ξεχωρίσαμε, πολύ απλά, για τα τραγούδια τους. Το φετινό, τρίτο τους άλμπουμ με τίτλο Until Fear No Longer Defines Us είναι ό,τι πρέπει για τις μεγάλες σε διάρκεια νύχτες του χειμώνα. Ακολουθεί το ωραίο βίντεο για το τραγούδι Clawmaster. Μετά, ρίξτε και μια αυτιά στην κομματάρα Grain, για να δείτε καλύτερα ποια είναι τα δύο μουσικά άκρα, στα οποία πηγαινοέρχεται με ευκολία η μπάντα.

(www.ghostbrigade.net)

Sylosis - Edge of the Earth

Τρία χρόνια μετά το ντεμπούτο άλμπουμ, οι βρετανοί Sylosis επιστρέφουν με το δεύτερο και πιο ελπιδοφόρο: μεγάλο σε διάρκεια, δεκαπέντε τραγούδια, αλλά το Edge of the Earth είναι καλοφτιαγμένο σε όλα τα επίπεδα, με πολύ καλή τεχνική κατάρτιση και με τραγούδια που δεν σε κάνουν να βαρεθείς. Μπορεί να μην σε κάνουν να ξεσηκωθείς, επίσης, αλλά χειρότερα άλμπουμ ακούσαμε από μεγάλα ονόματα του χώρου, οπότε συγχωρούνται. Οι νεαροί βρετανοί ετοιμάζονται για την είσοδο στη μεγάλη κατηγορία. Αυτό που χρειάζονται είναι καλό μάνατζμεντ, πολλή προώθηση και -το κυριότερο- πολλές, μα πολλές συναυλίες. Δείτε/ακούστε παρακάτω το βίντεο του τραγουδιού Empyreal.

(myspace.com/sylosis)

Πώς κόβουν κρεμμύδια οι μηχανικοί!

:-)))

Musical Chairs

Το συγκρότημα που μου χάλασε την ανασκόπηση της χρονιάς. Είναι οι Fair to Midland. Αυτό είναι το βίντεο για το τραγούδι Musical Chairs. Περισσότερα από Δευτέρα.

Τελευταίες ακροάσεις - Δεκέμβριος 2011

Λίγες μέρες πριν παρουσιάσουμε τη δικιά μας ανασκόπηση της χρονιάς, να σας παρουσιάσουμε μερικά ακόμα άλμπουμ που ακούσαμε.

Vader - Welcome To The Morbid Reich
Οι πολωνοί Vader, παρά τις δεκάδες αλλαγές στη σύνθεση των μελών τους (μόνο ο τραγουδιστής/κιθαρίστας Piotr Wiwczarek από τα βασικά μέλη έχει απομείνει), κυκλοφόρησαν το 9ο στούντιο άλμπουμ τους, το οποίο απλά... σπέρνει. Thrash/death κοπάνημα, βαρβάτη παραγωγή, τέλεια χροιά στα φωνητικά, ολόκληρος ο δίσκος ακούγεται με ασταμάτητο headbanging!
(www.vader.pl)


Immolation - Providence EP
Και οι αμερικανοί Immolation δείχνουν ότι δεν έχουν χάσει τίποτα από τον οίστρο τους και παρουσιάζουν πέντε νέα τραγούδια με το δικό τους brutal-ιάρικο ψαγμένο τρόπο, ένα χρόνο μόλις μετά το επίσης κορυφαίο Majesty and Decay! Για τους φίλους του είδους... άπαιχτο! Και μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν με τις ευλογίες του συγκροτήματος από το scionav.com.
(myspace.com/immolation)


Havok - Time Is Up
Το άλμπουμ του συγκροτήματος από το Ντένβερ δείχνει πόσο μα πόσο αγαπάει το thrash του Bay Area. Ως και το (άθλιο) εξώφυλλο λες ότι είναι βγαλμένο από τα αντίστοιχα του είδους που κυκλοφόρησαν στα τέλη των 80s/αρχές 90s. Μουσικά είναι καλοπαιγμένο, με σωστή κατανομή δύναμης, ταχύτητας και ρυθμού. Οι φίλοι των Testament θα ενθουσιαστούν. Πατήστε για να δείτε/ακούσετε το βίντεο-κλιπ του Covering Fire ...

(havokband.com)


Defeater - Empty Days & Sleepless Nights
Η νέα μόδα του hardcore είναι η επιστροφή στο παρελθόν. Αλλά έχουμε και πολλά νέα γκρουπ με μελωδικές(!) ανησυχίες, που μπολιάζουν τον ήχο τους με αρπίσματα, κιθαρίτσες και τα τοιαύτα, κρατώντας όμως τον «πυρήνα» σταθερό: άγρια φωνητικά και heavy ξεσπάσματα. Είναι λες και emo/screamo γκρουπάκια ξαφνικά... αγρίεψαν. Από το συφερτό, ξεχώρισα τους Defeater και το concept θεματολογίας (στα χνάρια των Coheed & Cambria) άλμπουμ που κυκλοφόρησαν το Μάρτη του '11.
(myspace.com/defeater)


Primordial - Redemption at the Puritan's Hand
Να πω την αλήθεια, δε είχα ασχοληθεί ποτέ σοβαρά ούτε είχα κάτσει να ακούσω ενδελεχώς τους ιρλανδούς Primordial. Το οποίο έπραξα μόλις φέτος και με μεγάλη μου λύπη σκέφτομαι πόσο άργησα. Οι φίλοι του γκρουπ μπορούν να με σιχτιρίσουν. Για τους υπόλοιπους να πούμε ότι η φετινή τους κυκλοφορία Redemption at the Puritan's Hand συνεχίζει στο ίδιο πνεύμα με τις προηγούμενες και, πολύ απλά, ο Quorthon θα ήταν πολύ περήφανος. Αν αγαπάτε τα επικά άλμπουμ των Bathory, οι Primordial είναι για σας! Μην απορήσετε αν το δείτε να φιγουράρει στις πρώτες θέσεις πολλών λίστων με τα καλύτερα της χρονιάς.
(www.primordialweb.com)

Mail: τότε και τώρα

Πόσο αληθινή αυτή η χιουμοριστική εικόνα! Αν και θα ταίριαζε περισσότερο πριν 4-5 χρόνια, που έπεφταν τα forward-mails βροχή. Το facebook και τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έπαιξαν το ρόλο τους και απορρόφησαν αρκετή (ως πολλή) από τη σαβούρα με την οποία μας βομβάρδιζαν τα inbox. Από την άλλη, όμως, το ένα γράμμα που μας έρχεται στο σπίτι πλέον, είναι κατά 99% κάποιος λογαριασμός. :-(

Nightwish - Imaginaerum

Τελικά, η νέα δουλειά των Nightwish είναι παραπάνω από καλή. Πλουσιότατη και μεγάλη σε διάρκεια παραγωγή (τίγκα το CD), διάφορα ηχοχρώματα και πάμπολλες ιδέες, οπερατικές συνθέσεις α λα Savatage (soundtrack για μιούζικαλ;) και περιορισμένο power metal υπόβαθρο. Και προσθέστε ότι η (μπουμπουκουτούλα) Anette Olzon... τραγουδάει και δεν επιδεινκύει το πόσες οκτάβες μπορεί να φτάσει. Αυτό το στυλ μου αρέσει περισσότερο, σε σχέση δηλαδή με το (πολύ) παλιότερο υλικό που απλά δεν καθόμουν να ακούσω. Οι οπαδοί των φινλανδών (που δεν είναι κολλημένοι με την Tarja) βρήκαν το δικό τους άλμπουμ της χρονιάς. Οι υπόλοιποι θα ακούσουμε μια πολύ καλή καινούρια κυκλοφορία, η οποία θα μας απασχολήσει αρκετά και μέσα στο 2012. Δείτε/ακούστε το βίντεο-κλιπ του τραγουδιού Storytime:

Fucked Up - David Comes To Life

Φέτος γνωρίσαμε το punk-hardcore σχήμα των Καναδών Fucked Up χάρη στη νέα τους δουλειά David Comes To Life η οποία είναι πιο πειραματική από ποτέ. Τι ρόλο βαράνε αυτοί; Φανταστείτε σαν να έχετε ένα ψαγμένο πανκ-ροκ συγκρότημα στο οποίο τραγουδάει ο Shane Flannery των Blood For Blood με το στυλ του Skinhead Rob των Transplants. Και «το ψαγμένο πού αναφέρεται;» θα ρωτήσετε. Θα ακούσετε και καταλάβετε. Οι συνθέσεις τους πολύ απλά δεν ακολουθούν την πεπατημένη, ξεπερνούν οποιαδήποτε στερεότυπα. Το άλμπουμ έχει concept θέμα με δεκαοχτώ(!) τραγούδια, μοιάζοντας σαν ροκ πανκ όπερα. Αποτελεί -το λιγότερο- μια από τις πιο ενδιαφέρουσες νέες κυκλοφορίες. Δείτε το βίντεο-κλιπ για το τραγούδι Queen of Hearts, το οποίο διασκεύασαν τα ίδια τα παιδιά που συμμετέχουν! Και μην ανησυχείτε, η μουσική ξεκινάει μετά το 1'40".

Coroner vids

Πόσα, τάχα μου, ψαγμένα συγκροτήματα έχουμε ακούσει που εμφανίζονται από το πουθενά και μετά απλά... εξαφανίζονται. Δυστυχώς, όταν οι Coroner βγάλανε το Grin (το τελευταίο τους άλμπουμ) το 1993 ήταν πολλή μπροστά από την εποχή τους. Ούτε η εταιρεία δεν τους εμπιστεύτηκε και γρήγορα το παράτησαν το παιχνίδι. Ο χρόνος όμως τους δικαίωσε και τώρα η επανασύνδεση και τα επερχόμενα live ήρθαν για να θυμίσουν και στους νεότερους τι εστί τεχνικό thrash. Ξαναψιρίζοντας τα άλμπουμ τους, βρήκαμε πληροφορίες με τις οποίες ανανέωσαμε ένα παλιότερο αφιέρωμα (με τραγούδια που περιέχουν ατάκες/αποσπάσματα από ταινίες). Παρακάτω δείτε τα επίσημα βίντεο-κλιπ τους.


Δείτε/κρύψτε το Masked Jackal μέσα από το άλμπουμ "Punishment for Decadence" του 1988...


Δείτε/κρύψτε το Last Entertainment από το 1989 και το album "No More Color"...


Δείτε/κρύψτε το I Want You (She's So Heavy) τη διασκευή στους Beatles από το 1991 και το album "Mental Vortex"...

Evergrey - Glorious Collision

Από τα πιο ενδιαφέροντα σουηδικά σχήματα που δεν παίζουν... new wave of swedish death metal. Οι Evergrey έχουν πολλά χρόνια στο κουρμπέτι, πολλά καλά άλμπουμ αλλά και πολλές αλλαγές στη σύνθεσή τους. Με την τελευταία αλλαγή ο ιθύνουν νους της μπάντας, κιθαρίστας και τραγουδιστής, Tom S. Englund άλλαξε τα 3/5 του γκρουπ! Η ταυτότητά τους όμως δεν άλλαξε στο ελάχιστο. Το 9ο άλμπουμ τους με τίτλο Glorious Collision συνεχίζει από κει που τελείωσαν τα προηγούμενα, με τον σκοτεινό, «συναισθηματικό» metal ήχο και στοιχεία progressive metal-rock (που δεν έχουν σχέση με Dream Theater αλλά περισσότερο με Queensryche ή Pain of Salvation). Περισσότερη μελωδία παρά τεχνική επιδειξιομανία. Θα αρέσει περισσότερο στους φίλους του γκρουπ, επειδή δεν έχει κάτι καινούριο να προσφέρει. Κακό, πάντως, δεν το λες...

Disembowel

Ένα από τα καλύτερα δείγματα σκληρού ήχου της ελληνικής σκηνής για 2011 μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν παρακάτω, με την ευγενική χορηγία της μπάντας! Οι θεσσαλονικείς Disembowel και το άλμπουμ τους Core, απλά, θα σας ταρακουνήσουν!


facebook.com/pages/disembowel
myspace.com/disembowelband

Ο υπομένων... ελληνικά

Το Rockwave επιστρέφει με μεταλική μέρα (αφού φέτος sonisphere γιοκ) και η σημερινή ανακοίνωση θα ικανοποιήσει χιλιάδες κόσμου· και αυτούς που θέλουν να δουν (ή και να ξαναδούν) τους γερόλυκους και δημιουργούς του μέταλ ήχου Black Sabbath αλλά και αυτούς που θέλουν να δουν το καλύτερο συγκρότημα του σήμερα για το είδος, τους Machine Head. Για τους πρώτους, δεν τρελαίνομαι να τους ξαναδώ, μετά το καλοκαίρι του 2005. Για τους δεύτερους, όμως, η υπομονή μας θα ανταμειφθεί την Κυριακή, 1 του Ιούλη.

Το πακέτο συμπληρώνουν οι αγαπημένοι Paradise Lost, τους οποίους δυστυχώς έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε live, το καλύτερο νέο-ελληνικό συγκρότημα Planet of Zeus και οι ανεβασμένοι Lucky Funeral.

Αυστραλέζικο δείπνο!

Μέχρι να ακούσουμε την καινούρια δουλειά των αυστραλών Frankenbok (που γνωρίσαμε και γουστάραμε στις αρχές αυτής της χρονιάς), απολαύστε το νέο τους βίντεο για το τραγούδι Dine in Hell:

Chevelle - Hats Off to the Bull

Τα αδέρφια Loeffler, ο κιθαρίστας Pete με τη «μελαγχολική» φωνή και ο ντράμερ Sam, ο βασικός κορμός των Chevelle, επιστρέφουν με νέο άλμπουμ. Είναι, κατ' εμέ, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα (και συνεπή στις κυκλοφορίες τους) ροκ συγκροτήματα που εμφανίστηκαν τη δεκαετία των 00's, με έντονες 90's επιρροές από Helmet και Quicksand. Αν και στο νέο τους δίσκο Hats Off to the Bull με ψιλο-απογοήτευσαν, καθώς τον βρήκα λίγο... βιαστικό. Υπάρχουν δύο-τρία καλά τραγούδια, αλλά τα υπόλοιπα φαίνεται να τα πετάξανε βιαστικά για να γεμίσει ο δίσκος. Ο οποίος τελειώνει απότομα και αναρωτιέσαι αν έχασες κάποιο νόημα. Δεν υπάρχει μια συνοχή στο δίσκο. Ίσως να είμαι αυστηρός επειδή ακούσαμε πολλά καλά πράματα τελευταία και η μετριότητα κάνει μπαμ!

(www.chevelleinc.com)

Leprous - Bilateral

Τους νεαρούς, νορβηγούς, progressive metallers Leprous τους γνωρίσαμε ως το support σχήμα στους Amorphis. Το άλμπουμ που κυκλοφόρησαν φέτος με τίτλο Bilateral είναι το δεύτερο επίσημό τους, έχει έντονο συναίσθημα (βλ. "Acquired Taste"), στοιχεία progressive rock ανάμικτα με μέταλ δυναμική (εκεί που πρέπει), πλήκτρα που δεν τα χρησιμοποιούν με παραδοσιακό τρόπο (κάτι σαν τους Enter Shikari), φτιάχνοντας ένα σύνολο δέκα τραγουδιών που ακούς με περίσσεια άνεση. Υπερτερούν τα μελωδικά, χαλαρά τραγούδια, αλλά ανάμεσα τους υπάρχει, παραδείγματος χάριν, και το "Waste of Air" το οποίο είδαμε ζωντανά να το κοπανάνε ανελέητα και αψεγάδιαστα για πέντε λεπτά! Ιδιαίτερο σχήμα, ό,τι πρέπει γι'αυτούς που ψάχνονται για τέτοια! Αν σας πούμε, μάλιστα, ότι το εξώφυλλο επιμελήθηκε ο Jeff Jordan, γνωστός για τα εξώφυλλα των The Mars Volta, το πιάσατε το υπονοούμενο. Δείτε/ακούστε παρακάτω το πρώτο τους βίντεο για το τραγούδι "Restless". Χμ... αυτά τα ρούχα/στολή φορούσαν και στο live.

(www.leprous.net)

Κλώνοι των Pantera

Κλώνοι από όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Πόση μεγάλη επιρροή αποτελέσαν οι Pantera; Όλως τυχαίως, σήμερα συμπληρώνονται 7 χρόνια από το χαμό του Dimebag Darrell!

Days Of Anger - Deathpath
Αρχικά, το εναρκτήριο κομμάτι "Damaged" των σουηδών Days Of Anger (το όνομά τους το πήραν από την ομότιτλη ταινία με τον Λι Βαν Κλιφ;) με το κοπάνημά του μας θύμισε Raised Fist. Η συνέχεια όμως με τα αρκετά mid-tempo, groove-άτα σημεία θα σας φέρει στο μυαλό τους Pantera και μόνο τους Pantera. Ειδικά ο τραγουδιστής με τις εναλλαγές από δυναμικά φωνητικά σε ψιθύρους (βλ. "Hands of Evil"), δείχνει τη λατρεία του για τον Phil Anselmo. Το άλμπουμ Deathpath, που κυκλοφόρησε μέσα στο '11, δεν είναι κακό. Είναι όμως σε σημεία... μία από τα ίδια.
(myspace.com/daysofanger)


The Burning - Hail The Horde
Σε ρυθμικό μέταλ της σχολής Παντέρα επιδίδονται και οι δανοί The Burning μέσα στο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν το 2010 και λέγεται Hail The Horde. Ιδιαίτερη λατρεία φαίνεται να έχουν στα ντραμς του Vinnie Paul αλλά και στις κοφτές κιθάρες του εκλιπόντος Dimebag Darrell. Μερικά brutal φωνητικά προσπαθούν να κάνουν τη διαφορά, αλλά... φευ!
(myspace.com/theburningdk)



The Sign Of The Southern Cross - Of Mountains And Moonshine
Αυτοί με το όνομα-σιδηρόδρομο και τα πολλά S είναι οι μόνοι αμερικανοί στο παρόν άρθρο. Αυτοί κι αν ξεπατικώνουν τον ήχο των Pantera αλλά και ό,τι άλλο με το οποίο ασχολήθηκε ο Anselmo και τα αδέρφια Darrel. Παίρνουν αυτό τον αργόσυρτο, heavy, παραποιημένο blues ήχο, τον αναμιγνύουν με όλα τα παραπάνω και ορίστε ο δίσκος τους, που βγήκε το 2009. Φαίνεται όμως ότι το νιώθουν πολύ, οπότε δεν ξέρεις πώς να τους κριτικάρεις: να τους τα χώσεις ή να πεις ότι αυτό που κάνουν το κάνουν καλά; Όσον αφορά τον υπογράφοντα, οι Down μού φτάνουν και περισσεύουν.
(myspace.com/southerncrossband)


Cadaveres - mindStream
Εντάξει, οι ούγγροι Cadaveres δεν αντιγράφουν και πολύ τους Pantera, αλλά είπα να τους βάλω σ'αυτό το ποστ, επειδή δεν ήξερα πού αλλού να τους αναφέρω. Περισσότερα στοιχεία Pro-Pain θα βρείτε εδώ, απ' ότιδήποτε άλλο, με κάποια φωνητικά που μου θύμισαν εποχές nu-metal. Δεν είναι κακοί αλλά, δυστυχώς γι' αυτούς, δεν γνωρίζουν τη λέξη πρωτοτυπία. Ο δίσκος τους mindStream κυκλοφόρησε στα τέλη του 2010.
(myspace.com/cadaveres)

4 chord songs

Όπως είπε και ο Χάρυ Κλυνν κάποτε, ορίτζιναλ είναι αυτό που δεν ξέρει ο άλλος από πού το έχεις κλέψει. Δείτε παρακάτω το τραγούδι των Αυστραλών Axis of Awesome που λέγεται 4 chord songs και είναι μια απίστευτη συρραφή διάσημων τραγουδιών που χρησιμοποιούν την ίδια τετράδα συγχορδιών: Μι ματζόρε, Σι ματζόρε, Ντο δίεση μινόρε και Λα ματζόρε (E, B, C#m, A). Τα σχόλια δικά σας... Υπάρχει και η έκδοση 2011, το επίσημο βίντεο του κωμικού αυτού γκρουπ με ακόμα περισσότερα τραγούδια.


Τα εύσημα στον Πάνο!

Darkest Era - The Last Caress of Light

Άλλη μια ενδιαφέρουσα κυκλοφορία από ένα καινούριο συγκρότημα. Οι Darkest Era προέρχονται από τη Βόρεια Ιρλανδία και μας εντυπωσίασαν ευχάριστα με το παρθενικό τους άλμπουμ The Last Caress of Light. Όχι, δεν πρόκειται να σας εντυπωσιάσει η τεχνική τους κατάρτιση ούτε η πρωτοτυπία των συνθέσεών τους. Μας κέρδισαν με τις απλές μελωδίες και το συναίσθημα που αποπνέουν τα τραγούδια τους. Η θεματολογία τους είναι βασισμένη στην κέλτικη μυθολογία και παράδοση, φυσικά. Μουσικά, ίσως σας φέρει στο μυαλό τους πιο γνωστούς, επίσης Ιρλανδούς, Primordial (χωρίς τις black-metal εξάρσεις) ή/και τους επικούς Bathory. Να σημειώσουμε επίσης ότι τα δύο από τα πέντε μέλη του γκρουπ αποτελούν γυναίκες (κιθάρα και τύμπανα). Ευτυχώς δεν ακολούθησαν τη μόδα των γκρουπ με γυναικεία φωνητικά.

(myspace.com/darkestera)

Red Hot Chili Peppers ζωντανά το 2012

Τελικά, τέτοια εποχή ανακοινώνονται τα μεγάλα ονόματα για τα live της επόμενης χρονιάς, όπως έγινε πέρσι με τους SOAD. Φέτος έχουμε τους Red Hot Chili Peppers, οι οποίοι αφού κάνανε (και ακόμα κάνουν) μια μικρή τουρνέ αυτό τον καιρό στην Ευρώπη, η οποία δεν μας «ακούμπησε» ούτε ξυστά, θα επισκεφθούν το καλοκαίρι του 2012 τα Βαλκάνια. Και πιο συγκεκριμένα (και πιο κοντά για μας) το Σάββατο 1 του Σεπτέμβρη θα είναι στη Σόφια. Κλείστε εισιτήρια νωρίς-νωρίς· των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Η προπώληση ξεκίνησε από χθες!

redhotchilipeppers.com/tour

Όσον αφορά το ελλάντα: το πρόγραμμά τους έχει ακόμα μεγάλα κενά, δεν έχει ανακοινωθεί άλλο, μεγάλο εμπορικά, όνομα (όπως πέρυσι U2, πρόπερσι AC/DC κ.λ.π., οι Black Sabbath είναι άλλη υπόθεση) οπότε οι πιθανότητες να έρθουν από εδώ (δηλ. Αθήνα) μού φαίνεται ότι είναι αυξημένες. Αλλά, πάλι, εμάς δεν μας απασχολεί!

^*updated 15/12

Σήμερα ανακοινώθηκε ότι θα έρουν οι RHCP στο ελλάντα στις 4/9, έτσι όπως το είχαμε υποψιαστεί. Η όλη ιστορία απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά στους φίλους στη νότια Ελλάδα και τους Αθηναίους. Γιατί; Επειδή, πολύ απλά, η συναυλία πέφτει ημέρα Τρίτη. Άλλος ένας λόγος για να πάμε εμείς προς Σόφια μεριά!

The Devil's Blood - The Thousandfold Epicentre

Από το πουθενά, στην τελευταία στροφή του χρόνου, το outsider που ακούει στο όνομα The Devil's Blood ήρθε από την Ολλανδία, μας ξεσήκωσε και, πολύ απλά, θέτει υποψηφιότητα για τα καλύτερα της χρονιάς. Δεν τίθεται θέμα αν το φετινό, δεύτερό τους άλμπουμ με τίτλο The Thousandfold Epicentre θα βρίσκεται μέσα στη δεκάδα. Εδώ μιλάμε μήπως κλέψει την κορυφή! Ψυχεδελικό hard-rock επηρεασμένο τα μάλα από τα 70's, με γυναικεία φωνητικά που φέρνουν στο μυαλό Jefferson Airplane, αιθέρια backing vocals, στιβαρό rhythm section, δισολίες από τους τρεις(!) κιθαρίστες και απανωτές μελωδίες, χρήση των πλήκτρων με σύνεση, φέρνουν λίγο σε Lucifer's Friend, με μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια που δεν τα βαριέσαι λεπτό (συνολική διάρκεια 1 ώρα και 14 λεπτά, παρακαλώ), με σκοτεινή/μυστικιστική θεματολογία (δεν είναι μόνο οι black-metallers «κακοί»!), με ατελείωτη έμπνευση από την αρχή μέχρι το τέλος. Απλά μιλάμε για την ευχάριστη έκπληξη/γνωριμία της χρονιάς. Ποιο τραγούδι να ξεχωρίσεις; Το "On the Wings of Gloria", το τραγούδι που ανοίγει το άλμπουμ (μετά την εισαγωγή) και σε τραβάει μέσα στο σύμπαν του συγκροτήματος; Το "Die the death", που λες ότι μας έρχεται μέσα από το 1969; Το "Cruel Lover", με τον καλπάζοντα ρυθμό του; Το "She", με το δυναμικό ρυθμό και το κοπάνημα σε όλη τη διάρκειά του; Ή το ομότιτλο, εννιάλεπτο, ψυχεδελικό έπος; Μάλλον κανένα... και όλα!

(facebook.com/theDevilsBlood)

Υ.Γ. 1: Αν ενθουσιαστείτε, όπως εμείς, αναζητήστε το παρθενικό τους EP με τίτλο Come, Reap και το πρώτο τους άλμπουμ που κυκλοφόρησε πρόπερσι με τίτλο The Time of No Time Evermore.
Υ.Γ. 2: Ζωντανή εμφάνιση/τελετή στις 22 Ιανουαρίου στην Αθήνα!

Vallenfyre: ο λύκος κι αν εγέρασε...

...κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμην άλλαξε μήτε την κεφαλήν του. Κάπως έτσι, και ο Greg Mackintosh, ο κιθαρίστας των Paradise Lost, δεν έχει ξεχάσει το παρελθόν του. Δημιούργησε το συγκρότημα Vallenfyre για να βγάλει τα γούστα που δεν βγάζει πλέον με το φίλο του τον Νικ Χολμς, αλλά και να το παίξει γότθος frontman! Το άλμπουμ λέγεται A Fragile King, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τον Hamish Hamilton Glencross (My Dying Bride) στις κιθάρες και τον Adrian Erlandsson (At the Gates, Haunted, Cradle of Filth, νυν Paradise Lost) στα ντραμς και ακούγοντάς το θα πάθετε πλάκα· όχι για το πώς παίζουν, αλλά γι' αυτά που παίζουν! Old-school βρετανικό death-metal, με doom πινελιές και heavy εξάρσεις, με έναν ήχο που θυμίζει έντονα το Gothic των Par-Lost. Από το εξώφυλλο και το λογότυπο του γκρουπ μέχρι τους τίτλους των τραγουδιών, αυτή η δουλειά θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει πριν είκοσι χρόνια. Οι παλιοί φίλοι του είδους θα χαμογελάσουν πονηρά. Οι νεότεροι μπορούν να πάρουν μια γεύση του... παρελθόντος. Τσεκάρετε το παρακάτω βίντεο-κλιπ για το τραγούδι Cathedrals Of Dread:

Ανακοινώσεις για καλοκαιρινά φεστιβάλ

Έχουν αρχίσει σιγά-σιγά οι ανακοινώσεις για τα καλοκαιρινά ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Όπως και πέρυσι τέτοια εποχή, έτσι και τώρα θα έχουμε τα μάτια/αυτιά μας ανοιχτά για να δούμε προς τα πού θα ταξιδέψουμε το 2012. Όλα αυτά αν ο κόσμος δεν έχει καταστραφεί μέχρι τότε και αν έχουμε ευρώ για να μπορούμε να ταξιδεύουμε, διαφορετικά μας βλέπω στα χωράφια να μαζεύουμε ροδάκινα!

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα billings (για την ώρα) βρήκα στο αυστριακό Nova Rock. Οι Metallica θα παρουσιάσουν όλο το Black Album, οι Machine Head, Lamb of God και Hatebreed είναι τα σχήματα που θα ήθελα να δω live και οι Slayer το κερασάκι στη μεταλική τούρτα. Το φεστιβάλ λαμβάνει χώρα στο Nickelsdorf, μια μικρή πόλη που είναι στα σύνορα Αυστρίας-Ουγγαρίας-Σλοβακίας, στις 8 με 10 του Ιούνη. Απέχει από τη Βιέννη 78 χλμ. και τα αεροπορικά (για την ώρα) δεν είναι σε απαγορευτικά επίπεδα.

Στο απόλυτο heavy-metal φεστιβάλ, αρχές Αυγούστου, το Wacken, δεν ξέρω αν θα πάμε ποτέ ^*. Για την ώρα, έχουν ανακοινωθεί αρκετά ονόματα, με τους Machine Head να είναι οι headliners της μίας ημέρας. Από Θεσσαλονίκη για Αμβούργο (μέσω Βουδαπέστης) με τη Malev Air μόνο με €190. Μετά, ειδικά ναυλωμένα λεωφορεία θα σας οδηγήσουν 77 χλμ. πιο βόρεια, στο μικρό χωριό Wacken!
^*update 30/11: Κυριακή γράψαμε αυτό το ποστ. Τρεις μέρες μετά, σήμερα δηλαδή Τετάρτη, ανακοινώθηκε ότι έγινε sold-out! Τι να λέμε τώρα...

Άλλο ένα φοβερό line-up μπορείτε να συναντήσετε στο Graspop Metal Meeting, στη μικρή κωμόπολη Dessel του Βελγίου κοντά στα σύνορα με Ολλανδία, στις 23 με 25 του Ιούνη. Απέχει 100 χλμ. από τις Βρυξέλλες ή 60 χλμ. από το Antwerpen ή 45 χλμ. από Αϊντχόβεν. Τα αεροπορικά για την πρώτη περίπτωση βγαίνουν στα €180 και από κει, με τρένα ή λεωφορεία, κατευθύνεστε στο Ντέσελ· για τη δεύτερη ή/και τρίτη περίπτωση, τα εισιτήρια είναι απαγορευτικά ακριβά!

Septicflesh: Ακύρωση συναυλιών

Όπως, ίσως, διαβάσατε, οι Septicflesh και οι As I Lay Dying, τα support σχήματα στην περιοδεία των Amon Amarth, ακύρωσαν τις δύο τελευταίες εμφανίσεις τους στην Πολωνία και Τσεχία, για αδιευκρίνιστους λόγους. Οι πρώτοι δε μας νοιάζουν. Μπορούν να επιστρέψουν στο αμέρικα. Οι δεύτεροι δεν ανέφεραν κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Οι θυμωμένοι όμως πολωνοί και τσέχοι οπαδοί, που περίμεναν να δούνε τα support, άρχισαν να παίρνουν σβάρνα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κάπως έτσι ψαρέψαμε τα παρακάτω που φωτίζουν λίγο την υπόθεση. Το παρακάτω είναι από το το επίσημο website του Masters of Rock's:

"Even the second support band of Amon Amarth will not appear at Winter Masters Of Rock. After As I Lay Dying also Septicflesh has shortened their European tour and will not arrive to Poland and the Czech Republic. Amon Amarth booking agency said, that the reason is a lack of money of Septicflesh and so they cannot rent a tour bus for a longer time. We tried to save their performance at WMOR and together with the Polish promoter, we offered to pay them the tourbus. The booking agency asked for anyway. However, without the knowledge of the booking agency, the Septicflesh bought their fly tickets home, so our and polish offer to help them was completely ineffective at once. It is a totally unreliable behavior of this band. For us it's a lesson for next time, never again. The question is, if we will give a chance to play our festivals support bands like this. A big apologize to all of you, who were looking forward seeing a Septicflesh show at WMOR. Even it's not much time now, we are trying to find some interesting compensation for you."

Αυτά από τη μία πλευρά. Τα σχόλια δικά σας...

Καλή φάση για απόψε...

...για τους φίλους στην Αθήνα.

Γέενα Πυρός

Γνωρίστε μια ελληνόφωνη, σκληρού ροκ μπάντα από την Κρήτη, αρκετά δυναμική με έντονα μεταλλικά στοιχεία αλλά και σε σημεία μελωδικά μελαγχολική με ψαγμένους στίχους, μακριά από εμπορικές αηδίες και τα τοιαύτα. Όσοι αρέσκοντα στα ελληνόφωνα σχήματα, ας τσεκάρουν τους Γέενα Πυρός. Να με συγχωρέσει το συγκρότημα που είμαι τόσο λακωνικός (λόγω της ασχετοσύνης μου, προσέχω να μην πω καμιά κοτσάνα). Το περσινό τους άλμπουμ Μνήμες της Αρχής μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν. Αρκεί να μπείτε στο προφίλ τους στο μαϊσπέις. Παρακάτω δείτε/ακούστε ένα από τα πιο χαλαρά τους τραγούδια με τίτλο το όνομά τους, Γέενα Πυρός, αλλά αξίζει να ρίξετε μια αυτιά και στα πιο δυναμικά «Η ώρα των λύκων» και «Μια ευκαιρία για την κόλαση».

(myspace.com/geennapyros)

Συναυλιακός Νοέμβρης, μέρος 2o: Amon Amarth 18-11-11

Yubileina Hall, Σόφια, 18 Νοεμβρίου 2011
support: As I Lay Dying, Septic Flesh

Για να μην καταντήσω κουραστικός και γραφικός, δεν θα αναφέρω τίποτα από την εκδρομή, που μας βγήκε ακόμα πιο φθηνά και οικονομικά (βενζίνες, φαγητό, ξενοδοχείο). Θα ταίριαζε να προσθέσω το τραγουδάκι που λέγαμε στο δημοτικό: επεράσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα...

Και γύρω στις 7, καταφθάνουμε στο χώρο της συναυλίας, το οποίο είναι μια μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων σε ένα πανεπιστημιακό κτίριο. Αν αφήσουμε στην άκρη το γεγονός ότι περιμέναμε τζάμπα στο κρύο πίσω από μια ουρά εκατό ατόμων (οι οποίοι δεν είχαν εισιτήρια) ενώ η κανονική είσοδος ήταν παραδίπλα, αξίζει να αναφέρουμε ότι εμείς, το κουαρτέτο των παλιοκοζανιτών, πήραμε πάλι τη δόση μας από CO₂ και τα παρεμφερή· πήγαμε και κάτσαμε πίσω από τα λεωφορεία, για να ζεσταθούμε από την εξάτμιση!

Η απαραίτητη γκρίνια:
Τελικά μπαίνουμε μέσα και βλέπουμε ότι απαγορεύεται το κάπνισμα στο χώρο της συναυλίας. Και ευτυχώς που το κοινό τήρησε την απαγόρευση και γλυτώσαμε τις συνθήκες θαλάμου αερίων επειδή ο χώρος δεν είχε εξαερισμό! Μόνο κάτι μικρά παράθυρα ήταν ανοικτά! Όλοι έβγαιναν για τσιγάρο στον μικροσκοπικό προθάλαμο, όπου βρισκόταν επίσης το μίνι-μπαρ με τα ποτά και το merchandise, αλλά και ο δρόμος προς τις τουαλέτες. Εκεί, καταλαβαίνετε ότι γινόταν της μουρλής. Συμπέρασμα: ακατάλληλος ο χώρος για μια sold-out συναυλία, όπως στην προκειμένη περίπτωση. Με κοινό γύρω στα 300-400 άτομα, τα πράματα θα ήταν υποφερτά.

Ελληνική συμμετοχή:
Βγαίνουν οι «δικοί» μας Septicflesh και γίνεται χαμός! Μάλιστα! Αυτό δεν το περίμενα από τους Βούλγαρους. Στα έξι τραγούδια που παίξανε για 30-40 λεπτά (τέσσερα από τον φετινό δίσκο και δύο από τον Communion), οι Septics απέδωσαν επαγγελματικά και ικανοποιητικά, οι γείτονες ξεσηκώθηκαν και συμμετείχαν στο σόου τους και αν έλειπαν κάτι ατάκες του στυλ "come on motherfuckers" και "ready? one, two, three, go!" που πετούσε ο frontman Σπύρος δυο-τρεις φορές σε κάθε τραγούδι, θα ήταν ακόμα καλύτερα τα πράματα. Αυτό όμως δεν φαίνεται να πτόησε καθόλου τον υπόλοιπο κόσμο. Να μην ξεχάσω πάντως να αναφέρω την απίστευτη βάση του μικροφώνου, που σβήνει ακόμα κι αυτή του Joutsen των Amorphis!
Septicflesh setlist

Ελληνο-αμερικάνικη συμμαχία:
Σκεφτόμασταν κατά πόσο ταιριάζουν οι αμερικανοί As I Lay Dying ή όχι σ'αυτό το συναυλιακό πακέτο. Με το που βγήκαν, πήραμε την αποστομωτική απάντηση. Με το εναρκτήριο "Within Destruction", μας πήραν και μας σήκωσαν και δεν μας άφησαν μέχρι το τέλος, μετά από δέκα τραγούδια-δυναμίτες και γύρω στα 40-45 λεπτά που διήρκησε αυτή η έκρηξη αδρεναλίνης! Απίστευτη ενέργεια από ένα συγκρότημα που δύσκολα (μάλλον απίθανο) θα δούμε από τα μέρη μας. Τι άλλο μας έμεινε: ο ντράμερ να παίζει και να κάνει «μύλο» και ο τραγουδιστής Τιμ Λαμπέσης να είναι... τούμπανο (διπλάσιος σε όγκο και μπράτσα από το μέσο όρο) και να τραγουδάει κάνοντας ταυτόχρονα headbanging!
As I Lay Dying setlist

Σουηδική επέλαση:
Οι Amon Amarth εμφανίζονταν για πρώτη φορά στη Βουλγαρία, οπότε καταλαβαίνετε ότι το κοινό έπαθε παροξυσμό με το που πάτησαν το πόδι τους στη σκηνή. Βέβαια, ούτε εμείς τους είχαμε ξαναδεί (παρόλο που παίξανε άλλες δύο φορές στην Ελλάδα, το 2007 και πρόπερσι). Κοντά στη μία ώρα και σαράντα λεπτά διάρκεια, με δέκα έξι τραγούδια επικεντρωμένα στα δύο τελευταία άλμπουμ, αλλά και τα κλασικά άσματα από τις προηγούμενες δουλειές (Death in fire και Pursuit of vikings, λόγου χάρη), οι σουηδοί απέδειξαν ότι αυτή τη στιγμή είναι ένα από τα κορυφαία ευρωπαϊκά συγκροτήματα του σκληρού ήχου. Με το πέρας το σόου, όλοι (κοινό και συγκρότημα) είχαν ένα χαμόγελο ευτυχίας πάνω τους! Ο ήχος, σε γενικές γραμμές, ήταν πολύ καλός.
Amon Amarth setlist

Υ.Γ. 1: Η στάση στο χωριό Γκραντεσνίτσα θα γίνει πλέον θεσμός!
Υ.Γ. 2: Θέλω μηχανή που να βγάζει καλές φωτογραφίες σε συναυλίες... επειγόντως!

Δελτίο τύπου για τη συναυλία Ulver

Δελτίο τύπου για την επερχόμενη συναυλία των νορβηγών Ulver.

U L V E R
ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011
Fuzz Club, Αθήνα

To πιο εκλεκτικό, «γνωστό-άγνωστο» συγκρότημα της Νορβηγικής underground σκηνής, οι ULVER, επιστρέφουν στην Ελλάδα το Σάββατο 26 Νοεμβρίου, στο Fuzz Club στην Αθήνα! Πέρασαν δύο χρόνια από την πρώτη τους επίσκεψη στη χώρα μας και μέσα σε αυτά οι Ulver έχουν πλέον μεταμορφωθεί σε συναυλιακό συγκρότημα αντιμετωπίζοντας τη μουσική κατά πρόσωπο αντί να κρύβονται στις σκιές όπως έκαναν τα πρώτα 15 χρόνια της καριέρας τους. Ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με το κοινό για πρώτη φορά το 2009, στο Φεστιβάλ Λογοτεχνίας της Νορβηγίας. Οι... ντροπαλοί λύκοι (=ulver) από το Βορρά πήραν εξαιρετικές κριτικές και τον ίδιο χρόνο περιόδευσαν επιλεκτικά σε σημαντικά venues στην Ευρώπη, κάνοντας μια στάση και στην Αθήνα.

Έχοντας αφήσει πίσω την metal περιβολή τους, με την οποία ξεκίνησαν τους μουσικούς πειραματισμούς τους το 1994, προχωρούν δυναμικά σε post-rock, noise, trip hop, ambient και ευρέως experimental μονοπάτια, εξερευνώντας πάντα το θέμα της ανθρώπινης ύπαρξης και προσφέροντας μουσικές απόψεις για έναν κόσμο σε πτώση. Για αυτό το συγκρότημα που έχει παραμείνει πεισματικά ανεξάρτητο στην υπάρχουσα μουσική βιομηχανία, είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι ο ήχος τους δεν μπορεί να μπει σε καλούπι. Όπως λένε και οι ίδιοι, βλέπουν τα album τους και κάθε νέο μουσικό project ως βήματα και όχι μια κατάληξη ή επανάπαυση στις – αρχικά – black metal δάφνες τους... Πόσα συγκροτήματα σήμερα μπορούν να το πουν αυτό;

Έχοντας ήδη 7 album στο ενεργητικό τους, επιστρέφουν με το Wars of the Roses τον Απρίλιο του 2011, όχι μόνο πιο ώριμοι και έμπειροι αλλά με κάτι διαφορετικό – όπως κάθε φορά άλλωστε! Στην περιοδεία του 2011 παρουσιάζουν ολόκληρο τον καινούριο δίσκο.

Το Classic Rock Magazine μας προειδοποιεί:
«Η παρουσίαση των Ulver είναι υπερρεαλιστική και ωμή. Μια ψυχεδελική εκδρομή, μια κυκλωτική εμπειρία, κινούμενη από στοιχειωτική, προοδευτική τέχνη. Μετά από μια τέτοια νύχτα, δεν θες να δεις άλλο συγκρότημα για κάποιες μέρες. Γιατί οτιδήποτε άλλο, δείχνει χλωμό όταν συγκρίνεται με τους Ulver...»

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Η τιμή του εισιτηρίου είναι 27 ευρώ.

ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ:
Αθήνα - TICKET HOUSE (Πανεπιστημίου 42, εντός της στοάς)
Θεσσαλονίκη - MUSICLAND (Μητροπόλεως 102)

Online Sales ή αγορές με πιστωτική κάρτα, 24 ώρες/ωρο:
www.ticketpro.gr | www.tickethouse.gr
Για την αγορά εισιτηρίων μέσω internet ή μέσω πιστωτικής κάρτας υπάρχει επιβάρυνση 10% στην τιμή του εισιτηρίου.

Μπόλικες μουσικές για το Νοέμβριο 2011

Megadeth - Th1rt3en
Οι αναγεννημένοι (και λόγω Big Four;) Megadeth, με τον μπασίστα Dave Ellefson να έχει επιστρέψει στο συγκρότημα, παρουσιάζουν το 13^o τους άλμπουμ με τον απλό τίτλο Th1rt3en. Μερικά τραγούδια είναι όντως καλά, αρκετά όμως είναι αδιάφορα και τα προσπερνάς γρήγορα. Αλλά επειδή μιλάμε για τους Megadeth και οι περισσότεροι θα το έχετε ήδη ακούσει, μπορείτε να μην λάβετε και την άποψη μου στα σοβαρά. Μπορείτε όμως να δείτε και το πρώτο βίντεο-κλιπ για το τραγούδι Public Enemy No. 1.
(www.megadeth.com)


Five Finger Death Punch - American Capitalist
Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ούτε μια αλλαγή στον ήχο του συγκροτήματος, ούτε μια πινελιά διαφοροποίησης. Οι ποζεράδες της νέας εποχής (ό,τι ήταν οι Motley Crue για τη δεκαετία του '80 μήπως;), οι Five Finger Death Punch συνεχίζουν έτσι όπως τους ξέρατε και στο νέο CD. Ξεχωρίζουν τρία-τέσσερα τραγούδια· όλα τ' άλλα πνίγονται στη μονοτονία του ήχου τους. Δε νομίζω να αλλάξει κάτι μετά από περισσότερες ακροάσεις. Για εύπεπτα ραδιόφωνα και ροκ μπαράκια ώστε να καταναλώνεις πιο ευχάριστα τις μπύρες σου.
(myspace.com/ffdp)


Russian Circles - Empros
«Εμπρός» μας λένε οι Russian Circles; Το ορχηστρικό τρίο από το Σικάγο κυκλοφορεί τη νέα του δουλειά Empros και συνεχίζουν να εντυπωσιάζουν με το μίγμα post-rock και metal στοιχείων. Απευθύνονται σε περιορισμένο κοινό που δεν θέλουν να ακούσουν φωνητικά· μόνο μουσική. Και δεν μιλάμε για dreamtheater-ική δεξιοτεχνία. Ακούστε τους για να έχετε δικιά σας άποψη.
(russiancircles.tumblr.com)


Staind
Ο ήχος του λεγόμενου alternative metal, δηλαδή ροκ με -σχετικά- βαριές κιθάρες και κάποιες άγριες κραυγές, συνεχίζει να πουλάει. Λίγο ροκ ala Nickelback, λίγο nu-μέταλ, να το παίζουμε μάγκες σε όλα τα επίπεδα. Κάπως έτσι και οι Staind επανέρχονται με νέο άλμπουμ (γιατί;!), αλλά δυστυχώς γι'αυτούς ο κορεσμός έχει επέλθει. Φαίνονται σαν να έχουν ξεμείνει από έμπνευση, κι αυτό είναι το χειρότερο. Δύο, ίσως τρία, τραγούδια ακούγονται (π.χ. τα "Not again", "Eyes wide shut") ενώ κάνεις το μπάνιο σου. Τίποτα παραπέρα όμως. Και πολύ χάλια εξώφυλλο, έτσι; Ξεπερνάνε σε κακογουστιά ακόμα κι αυτό τον Machine Head!
(myspace.com/Staind)


YOB - Atma
Το underground σχήμα από το Όρεγκον των ΗΠΑ που ακούει στο όνομα YOB κυκλοφορεί τον έκτο(!) του δίσκο σε λιγότερο από δέκα χρόνια. Συνεχίζουν στα doom, sludge, θεοσκότεινα μονοπάτια, χωρίς να βάλουν σταγόνα νερό στο κρασί τους. Η γκεστ συμμετοχή στα φωνητικά του Scott Kelly (από Neurosis) είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα. Για τους φίλους του είδους δεν τίθεται θέμα, πρόκειται για δισκάρα.
(myspace.com/yobdoom)


Blessthefall - Awakening
Χριστιανικό metalcore με τραγουδιστή που έχει τούρκικη καταγωγή; Τι άλλο θα δούμε;! Οι ταμπέλες εμάς όμως δεν μας απασχολούν. Αυτό που έχουμε να πούμε είναι ότι το νεαρό γκρουπάκι έχει ενδιαφέρουσες ιδέες, τσαμπουκά και καλή δυναμική, αλλά το πόσο ψηλά μπορούν να φτάσουν... είναι άλλο θέμα. Αν έλειπαν κι αυτά τα... γκομενίστικα ρεφραίν που τόσο έχουν γίνει μόδα! Δείτε/ακούστε το βίντεο για το τραγούδι Bottomfeeder.
(myspace.com/blessthefall)


David Maxim Micic - Bilo
Τα ραδιόφωνα της αμερικής προωθούν τελευταία πάρα πολύ τη δουλειά του νεαρού Σέρβου David Maxim Micic, πολύ καλού ταλέντου στην κιθάρα, σπουδαγμένου στο Μπέρκλεϊ κι αλλού, που τα έχει αναλάβει όλα στο ΕΡ: πλήκτρα, παραγωγή, προγραμματισμό τυμπάνων! Περιλαμβάνει τέσσερα instrumental τραγούδια, που θα αρέσει περισσότερο στους φίλους της κιθάρας αλλά πολύ λιγότερο σ'αυτούς που δυσανασχετούν με σόλο κιθάρες. Ο είκοσι ενός χρονών σέρβος υποστηρίζει ότι έχει συνθέσει πάνω από 8 ώρες μουσικής για τραγούδια, ταινίες κ.λ.π. Check it out.
(www.davidmaximmicic.com)

Δελτίο τύπου για Iced Earth

I C E D    E A R T H
supports: WHITE WIZZARD. FURY U.K.
Κυριακή, 20 Νοεμβρίου 2011 – Principal Club Theater

Οι Iced Earth επιστρέφουν στην Ελλάδα για 3 εμφανίσεις! Αυτή και μόνο η πρόταση φτάνει για να χαροποιήσει αλλά και να κινητοποιήσει τους χιλιάδες φίλους των αμερικανών metallers που σε κάθε επίσκεψη των τελευταίων, γεμίζουν ασφυκτικά τους συναυλιακούς χώρους και μετατρέπουν τις εμφανίσεις τους σε αξέχαστες εμπειρίες.

Η αποχώρηση του Matt Barlow από το συγκρότημα είναι πλέον γεγονός, αλλά όπως έχει αποδειχτεί και κατά το παρελθόν, η σχέση του ελληνικού κοινού με τους Iced Earth έχει γερά θεμέλια και είναι πάνω από πρόσωπα. Μια σχέση αγάπης που την χαρακτηρίζει η εκατέρωθεν ανιδιοτέλεια και αφοσίωση. Μια σχέση που έχει αντέξει στο χρόνο και θα και θα παραμείνει το ίδιο δυνατή για πολύ καιρό ακόμα.

Ο Jon Schaffer βρήκε στο πρόσωπο του Stu Block όχι μόνο έναν άξιο αντικαταστάτη για τη θέση των φωνητικών αλλά και έναν πολύ καλό τραγουδιστή που μπορεί να δώσει νέα πνοή στους Iced Earth και να αφήσει το προσωπικό του στίγμα.

Μια νέα εποχή αρχίζει για τους Iced Earth που γιορτάζουν το καινούριο τους ξεκίνημα πραγματοποιώντας τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή περιοδεία στην ιστορία τους που απαριθμεί περισσότερους από 30 σταθμούς ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται τόσο η Αθήνα (18 & 19 Νοεμβρίου στο Gagarin 205) όσο και η Θεσσαλονίκη (20 Νοεμβρίου στο Principal Club Theater).
www.icedearth.com

Ι n f o :
Principal Club Theater – Θεσσαλονίκη - Τel: 2310-428088
Οι πόρτες ανοίγουν στις 19:30
Έναρξη συναυλίας στις 20:30
Τιμή εισιτηρίου: Τα πρώτα 1000 εισιτήρια €30, τα υπόλοιπα €35
Προπώληση Metropolis & Ticket House & www.ticketpro.gr
Πληροφορίες & δωρεάν μεταφορά: 2310-428088

Βιντεογραφία Amon Amarth

Λίγες μέρες μείνανε για τη συναυλία των Amon Amarth στη Σόφια, παρέα με τους As I Lay Dying και τους SepticFlesh. Τι καλύτερο από το να θυμηθούμε τα επίσημα βίδεο-κλιψ του σουηδικού συγκροτήματος.

Δείτε/κρύψτε το Death in Fire μέσα από το άλμπουμ "Versus the World" του 2002...


Δείτε/κρύψτε το The Pursuit of Vikings μέσα από το άλμπουμ "Fate of Norns" του 2004...


Δείτε/κρύψτε το Runes to My Memory μέσα από το άλμπουμ "With Oden on Our Side" του 2006...


Δείτε/κρύψτε το Cry of the Black Birds, δεύτερο βίντεο μέσα από το "With Oden on our Side"...


Δείτε/κρύψτε το Twilight of the Thunder God μέσα από το ομότιτλο άλμπουμ του 2008...


Δείτε/κρύψτε το Guardians of Asgaard, δεύτερο βίντεο-κλιπ από το "Twilight of the Thunder God", με τη χαρακτηριστική συμμετοχή του L.G. Petrov, τραγουδιστή των Entombed...


Δείτε/κρύψτε το Destroyer of the Universe, πρώτο βίντεο-κλιπ, μέχρι στιγμής, από τη φετινή τους κυκλοφορία...

Συναυλιακός Νοέμβρης: Amorphis 12-11-11

Block 33, Θεσσαλονίκη, 12 Νοεμβρίου 2011
support: Leprous

Η κάθοδος των ορεσίβιων, για να δούνε τους Amorphis για πρώτη φορά, είχε πολύ μεταλική διασκέδαση, πολύ μπύρα και γέλιο. Ήταν μια ό,τι πρέπει βραδιά για να ξεφύγουμε/ξεδώσουμε από την καθημερινότητα της τεφρούπολης.

Χάσαμε το πρώτο support γι' αυτό και δεν μπορώ να πω τίποτα. Όταν μπήκαμε στο Block33, οι νορβηγοί Leprous είχαν ξεκινήσει το πρόγραμμά τους και πάθαμε πλάκα: α) από το νεαρό της ηλικίας τους (πλην του τραγουδιστή/πληκτρά) και β) από το πάθος που έδειξαν πάνω στη σκηνή. Απίστευτο δέσιμο, τρελές προγκρεσιβιές (εκ του progressive), ανελέητο κοπάνημα! Κάποια θέματα στα πλήκτρα μού έφεραν στο μυαλό το στυλ των Enter Shikari. Αξιομνημόνευτοι.

Και μετά ακολούθησαν οι αγαπημένοι στο ελληνικό κοινό φινλανδοί, που απέδωσαν με περίσσιο επαγγελματισμό (ίσως, υπέρ του δέοντος) και σε γενικές γραμμές μας προσέφεραν μια πολύ καλή βραδιά. Σε περισσότερες γραμμές, έχουμε και λέμε: μετά τα πρώτα δύο τραγούδια, το κοινό παρέμενε ακόμα... σχετικά απαθέστατο. Ακολούθησε το "The Smoke" και ξεσήκωσε τον κόσμο, όπου μαζί με το καινούριο δυναμικό τραγούδι "Crack in a Stone" έστρωσε την κατάσταση. Η συνέχεια είχε αρκετά από τα αγαπημένα μας τραγούδια· η πρώτη έκπληξη ήταν το "Vulgar Necrolatry" από το πρώτο άλμπουμ (μια επιλογή που δεν περίμενα) και τα "Into Hiding" και "Magic & Mayhem" από το Tales..., αντί του χιλιοπαιγμένου Black winter day. Στο ανκόρ μπήκαν με το αγαπημένο νέο τραγούδι "Silver Bride", ακολούθησε το "My Kantele" από το Elegy, για να κλείσουν (σημαδιακά;) με το "House of Sleep" από το Eclipse, το πρώτο άλμπουμ με τον Joutsen στα φωνητικά. Αυτός γύρισε το εντυπωσιακό μικρόφωνο (με μια βάση-υπερπαραγωγή) προς το κοινό για να τραγουδήσει το χαρακτηριστικό ρεφραίν, κλείνοντας ωραία μια πολύ καλή συναυλιακή βραδιά.


Ο ήχος ήταν λίγο πάνω του μετρίου. Ειδικά τα πλήκτρα σε όλη τη συναυλία ήταν εξαφανισμένα. Όχι ότι μας πείραξε πολύ αυτό. Η προσέλευση του κόσμου αποτελεί σημαντικό θέμα τα τελευταία χρόνια. Στην περίπτωση μας, πρέπει να είμασταν γύρω στα 400 (±50) άτομα. Ως επί το πλείστον, το κοινό ήταν πολύ χαλαρό, τραγουδούσε τους στίχους σε αρκετά τραγούδια, αλλά του έλειπε αρκετό πάθος. Από τη μία, είχαμε τους φινλανδούς που απέδειξαν (εκτός του τραγουδιστή) γιατί χρησιμοποιούμε τον όρο ψυχρός όταν περιγράφουμε τους σκανδιναβούς, αλλά και από την άλλη το κοινό ήταν σχεδόν το ίδιο ψυχρό με αυτούς! Παρατήρησα κάποιες κοπελιές να χτυπιούνται περισσότερο από τους συνοδούς τους!

Επειδή η γκρίνια είναι στο αίμα μας, να πούμε και μερικά (πραγματικά) αρνητικά στοιχεία: μόνο 1 ώρα και 15 λεπτά; Ατάκα που αντιγράφω από τον Lefty: για αυτή τη διάρκεια της συναυλίας, έπρεπε να κόψουν τέσσερα ευρώ από το εισιτήριο! Άνετα μπορούσαν να παίξουν δύο-τρία κομμάτια ακόμα. Ας πούμε το "On Rich and Poor", ή το medley από το Elegy που συνήθιζαν να παίζουν τα προηγούμενα χρόνια. Έστω ένα από το "Silent Waters". Ναι, πραγματικά, δεν παίξανε νότα από το "Silent Waters"! Για το "Far from the Sun" δεν τίθεται θέμα, αυτό το έχουν ξεγράψει χρόνια τώρα, αλλά αυτό δεν μας πειράζει.

Θα τους ξαναδούμε; Σίγουρα, αλλά καλό θα ήταν σε μια επετειακή συναυλία για το παλιότερο υλικό, αυτό με το οποίο τους γνωρίσαμε και τους γουστάραμε. Τι έχει η συνέχεια τώρα; To Asgard, my friends!

Δείτε το σέτλιστ

Υ.Γ. 1: «Έβαλα στοίχημα ότι θα χάσω. Και έχασα, άρα κέρδισα»! Τι είπε πάλι το άτομο;!
Υ.Γ. 2: Άις... Ντερθ!

20 χρόνια Clandestine

Πριν είκοσι χρόνια, σαν σήμερα, κυκλοφόρησε η δεύτερη δουλειά των σουηδών Entombed που είχε τον τίτλο Clandestine. Αν και η πρώτη κυκλοφορία "Left Hand Path" ήταν αυτή που έκανε πάταγο, επηρέασε πολλά ευρωπαϊκά συγκροτήματα στο χώρο του death-metal (π.χ. ακόμα και τους Carcass, Napalm Death) και αποτέλεσε την αφετηρία της σκανδιναβικής μέταλ σκηνής, ο υπογράφων προτιμάει το δεύτερό τους δίσκο για τους κάτωθι λόγους: δεν είναι τόσο μονοκόμματο, έχει περισσότερες (αναρίθμητες;) εναλλαγές στους ρυθμούς, άπειρες lead κιθάρες, λίγο πιο καθαρό ήχο απ' ό,τι το ντεμπούτο, δίνοντας "αέρα" στον ήχο-ηλεκτρικό πριόνι (buzz-saw, όπως τον ονόμασαν) να ακουστεί καλύτερα. Ο κυριότερος λόγος όμως είναι ότι το Clandestine ήταν το πρώτο άλμπουμ που ακούσαμε από το σουηδικό συγκρότημα και έκτοτε κολλήσαμε.

Από το εναρκτήριο τραγούδι "Living Dead", το συγκρότημα σε πιάνει από τα μούτρα και σε κοπανάει ανελέητα. Απίστευτα riff και σολαρισμάτα, το ένα μετά το άλλο ή και ταυτόχρονα. Ούτε ανάσα δεν προλαβαίνεις να πάρεις και κολλητά —με ένα κλικ στο hi-hat— ορμάει το "Sinners Bleed" με την καλύτερη ίσως ρυθμική εισαγωγή, που δεν γίνεται να αφήσει κανέναν... ακίνητο. Το "Evilyn" που ακολουθεί εντυπωσιάζει/τρομάζει με τους απόκοσμους ήχους στο «χαλαρό» μέρος του κομματιού, για να έρθει μετά το "Blessed Be" με την χαλαρή εισαγωγή που δεν προϊδεάζει για την καταιγιστική του συνέχεια. Αποτελεί ένα από τα πιο μονοκόμματα τραγούδια του δίσκου που θα ταίριαζε και στο ντεμπούτο τους. Το "Stranger Aeons" κλείνει το πρώτο μισό του δίσκου με κοπάνημα, όντας ένα από τα πιο μικρά σε διάρκεια τραγούδια του δίσκου. Η συνέχεια επιφυλάσσει ένα από τα καλύτερα τραγούδια τους: το "Chaos Breed" ξεκινάει με κλασικό slayer-ίζον riff και τα δίνει όλα από την αρχή. Στη μέση πέφτει σε ένα ιδιαίτερο, κοφτό mid-tempo ρυθμό για να κορυφωθεί σιγά-σιγά προς το τέλος. Έβδομο τραγούδι το εξάλεπτο "Crawl" με την fade-in εισαγωγή του που... σέρνεται με τη διπλομποτιά και το επαναλαμβανόμενο ριφ και κινείται σε mid-tempo ρυθμούς. Το κομμάτι φεύγει με fade-out και στο τελευταίο λεπτό μας "χαλαρώνουν" με έναν ambient ήχο, κάτι ανάλογο με το κλείσιμο του τραγουδιού "Left Hand Path". Για να έρθει το προτελευταίο τραγούδι "Severe Burns" στο οποίο υπάρχουν όλα τα tempo (αργή εισαγωγή, υπερηχητικές ταχύτητες, σολάρισμα σε αργό rhythm section και ξανά thrash-ίζον κοπάνημα), όλα μέσα σε τέσσερα λεπτά. Μετά το απότομο τελείωμά του, έρχεται το φινάλε με το "Through the Collonades". Χαλαρή, ολίγον ακουστική εισαγωγή, που "τραβάει" για δύο σχεδόν λεπτά, μέχρι να μπει ο κανονικός ρυθμός. Και όπως συνήθως, μέσα στο ρυθμικό κορμό του τραγουδιού θα μπολιάσουν grind ξεσπάσματα για να έρθει το κλείσιμο με ένα χαρακτηριστικό επαναλαμβανόμενο lead.

Οι στίχοι; Κλασικής death-metal θεματολογίας για την εποχή εκείνη, έξω από τα τετριμμένα όμως και χωρίς να γίνονται αηδιαστικοί. Όλα τα τραγούδια έγραψε ο ιδιοφυής ντράμερ Nicke Andersson, ο οποίος ανέλαβε και τα φωνητικά, μιας και ο LG Petrov είχε αποχωρήσει προσωρινά από το συγκρότημα. Κυκλοφόρησαν δύο single μέσα από το άλμπουμ, το Crawl και Stranger Aeons. Το δεύτερο γύρισαν και σε βίντεο-κλιπ. Παραγωγός ήταν ο Tomas Skogsberg από τα θρυλικά πλέον στούντιο Sunlight, που θα πρέπει να τον θεωρήσουμε συν-υπεύθυνο στη δημιουργία και ανάπτυξη του σκανδιναβικού death metal ήχου.

Υ.Γ.: 6 και 7 Ιανουαρίου σε Αθήνα και Θεσ/νίκη, μετά την άκυρη ανακοίνωση για τέλη Σεπτέμβρη, η επιστροφή των Σουηδών είναι γεγονός!

As I Lay Dying - Decas

Από τα πιο συνεπή συγκροτήματα, οι As I Lay Dying κυκλοφορούν το άλμπουμ Decas ένα χρόνο μετά την προηγούμενη δουλειά τους. Μόνο που εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κανονική κυκλοφορία, καθώς έχουμε τρία καινούρια τραγούδια, διασκευές στα "War Ensemble" (Slayer), "Electric Eye" (J.P.) και "Coffee Mug" (Descendents), ένα επαναηχογραφημένο ποτ-πουρί από τραγούδια του πρώτου άλμπουμ "Beneath The Encasing Of Ashes" και τέσσερα ηλεκτρονικά remix! Ειδικά αυτά τα τελευταία είναι τόσο μα τόσο απαίσια! Αφού, ρε παιδιά, δεν ταιριάζουν, τι πάτε και τα βγάζετε; Χίλιες φορές να κυκλοφορούσε σαν EP με τα 8 πρώτα κομμάτια. Εν τέλη, ανάξιο αναφοράς. Όλα αυτά, οκτώ μέρες πριν τους δούμε ζωντανά ως support στους Amon Amarth. Για να δούμε εκεί τι θα ακούσουμε... Παρακάτω δείτε το (αστείο;) βίντεο για το Electric Eye:

Amorphis: (λίγες) αναμνήσεις και (πολλά) βίντεο

Με την ευκαιρία των επερχόμενων live των φινλανδών Amorphis, είπαμε να καταγράψουμε όλα τα επίσημα βίντεο-κλιπ τους, αλλά και κάποιες αναμνήσεις από τις κυκλοφορίες τους μέχρι σήμερα.


Με το δίσκο Tales from the Thousand Lakes γνωρίσαμε το 1994 το φιλανδικό συγκρότημα και το πρώτο τους βίντεο που είδαμε ήταν το Black Winter Day (από μια βιντεοκασέτα γνωστού μέταλ περιοδικού με βραχύβια κυκλοφορία). Ακολούθησε η εξέλιξη του Elegy και ο συνδυασμός καθαρών/brutal φωνητικών. Τρελή κατραπακιά φάγαμε από το μεσαίο σημείο στο τραγούδι Cares, αυτό με το μπιτάκι! Από το βίντεο του Against Widows γνωρίσαμε τη φάτσα του νέου τραγουδιστή Pasi Koskinen. 2^ο βίντεο κυκλοφόρησαν για την ακουστική εκτέλεση του My Kantele. Τρία χρόνια καθυστέρηση για να βγει νέο άλμπουμ και το 1999 έρχεται το Tuonela, που μας άρεσε. Βίδεον για το τραγούδι Divinity. Τα brutal φωνητικά ελαττώνονται σημαντικά. Για να χαθούν εντελώς δύο χρόνια αργότερα με το Am Universum, που άφησε ανάμικτες και κυρίως χλιαρές εντυπώσεις. Βίντεο για το τραγούδι Alone. Το Μάρτιο του 2002 έρχονται για πρώτη φορά για συναυλίες στην Ελλάδα και το ότι δεν παραβρέθηκα έγκειτα στο γεγονός ότι εκείνη την περίοδο είχα κόψει τα live για κάποιο λόγο που δεν θυμάμαι (οικονομικός; διάβασμα για σχολή; εγκεφαλική μαλάκυνση;). Το 2003 επανέρχεται ο αρχικός ντράμερ του γκρουπ μετά από την εποχή του Tales. Κυκλοφορεί το Far from the Sun, το οποίο είναι λίγο καλύτερο από το προηγούμενο, αλλά πάλι δεν εντυπωσιάζει. Ενδιαφέρον το βίντεο κλιπ για το τραγούδι Evil Inside. Ξανά από τα μέρη μας για συναυλίες το γκρουπ το Δεκέμβριο του 2003, αλλά τότε τους είχα ρίξει μαύρη πέτρα!

Ο τραγουδιστής Pasi αποχωρεί και το γκρουπ βρίσκεται σε κομβικό σημείο. Η "μετεγγραφή" του Tomi Joutsen στη θέση του frontman και η χρησιμοποίηση καθαρών και βοθρέ φωνητικών (μετά από προτροπή του Joutsen) ανέκοψε την πτωτική πορεία της μπάντας και οδήγησε τους Amorphis στη δεύτερη φάση της καριέρας τους. Το πολύ καλό Eclipse του 2006 θα μπορούσε να εντυπωσιάσει μόνο και μόνο επειδή δεν είναι σαν τα προηγούμενα δύο άλμπουμ. Δύο βίντεο από αυτό κυκλοφόρησαν, το House of Sleep και το The Smoke που έχει σκηνές από συναυλία. Στο καπάκι, το 2007, κυκλοφορούν το Silent Waters, που είναι ακόμα καλύτερο. Βίντεο για το ομότιτλο τραγούδι Silent Waters και επιστροφή από τα μέρη μας μετά από χρόνια. Οι συναυλίες έγιναν τον Απρίλιο του 2008, μία εβδομάδα πριν το Πάσχα αλλά οι προετοιμασίες του γάμου μάς κράτησαν μακριά. Η άνοδος προς την κορυφή για τους Amorphis συνεχίζεται με το, αγαπημένο πλέον για τον υπογράφοντα, Skyforger του 2009. Βίντεο κλιπ για την τραγουδάρα Silver Bride και ένα δεύτερο με στιγμές από live και backstages στο From the Heaven of my Heart. Το πώς και γιατί χάσαμε την προπέρσινη συναυλία τους, τέταρτη εμφάνιση στη Θεσ/νίκη (ίδιο καιρό, 31 ΟΚΤ & 1 ΝΟΕ) δεν μπορώ να αναλύσω και ακόμα μετανιώνω. Φέτος, σωτήριον έτος 2011, κυκλοφόρησε το The Beginning of Times με πρώτο βίντεο για την προώθησή του το You I Need. Επιτέλους, ήρθε η ώρα να τους δω ζωντανά.

Insomnium - One for Sorrow

Η δισκογραφική έκπληξη των δύο τελευταίων χρόνων (ή τουλάχιστον μία απ'αυτές) αποτέλεσε η γνωριμία με το φινλανδικό συγκρότημα Insomnium. Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε η πέμπτη full-length δουλειά τους με τίτλο One for Sorrow. Όπως τους ξέρατε, έτσι συνεχίζουν: με πολλά lead στις κιθάρες, μια υποψία επιρροής από Amorphis, κάποια μελωδικά φωνητικά στα ρεφραίν που ενισχύονται από τη διφωνία με τα brutal, σε ένα πολύ καλό συνδυασμό μελωδίας και δύναμης και ψίγματα από πλήκτρα για την δημιουργία πλούσιων ηχοχρωμάτων. Δείτε/ακούστε το βίντεο για το Through the Shadows (που είχαμε ποστάρει παλιότερα) και παρακάτω το Weather the Storm, που υπάρχει μόνο στην αμερικάνικη έκδοση του CD και στο οποίο συμμετέχει ο Mikael Stanne, των Dark Tranquillity βεβαίως-βεβαίως.

(www.insomnium.net)

Hedon Cries

The End Of The Path Is Nigh
Επιστροφή με νέα δουλειά για τους metallers από το Άργος Hedon Cries. Τα έντονα doom-gothic στοιχεία εναλλάσσονται πλέον με καταιγιστικά ριφ και η πολυμορφία του δίσκου σε ρυθμούς είναι το πρώτο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό. Για παράδειγμα, το τραγούδι "In Deep Red" τα έχει όλα μέσα σε 3'40" μόνο! Αργόσυρτη doom είσοδος, μελωδικό mid-tempo πέρασμα, κιθαριστικές μελωδίες που σου καρφώνονται στο μυαλό και εκπληκτική κορύφωση. Τελειώνει τόσο γρήγορα που θες να το ακούσεις ξανά και ξανά. Άλλο παράδειγμα, το "Your Morbid Figure" είναι μια μεταλλική καταιγίδα, που φέρνει στο μυαλό την ελληνική σκηνή της δεκαετίας του '90, κάτι από παλιούς Nightfall και Rotting Christ· εναλλαγές σε ρυθμούς και μελωδίες, που κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος.

Είχα πει παλιότερα ότι θυμίζουν My Dying Bride. Τώρα λέω ότι καλό θα ήταν οι τελευταίοι να αρχίσουν να εμπλουτίζουν στοιχεία όπως οι δικοί μας Hedon Cries, αν θέλουν να παραμείνουν ενδιαφέροντες. Ολόκληρος ο δίσκος διατίθεται δωρεάν (ναι, καλά διαβάσατε) μέσα από τη σελίδα του συγκροτήματος.

(www.hedoncries.com)

Hair Trigger βίδεον = πολύ γέλιο

Μπορεί να μην παίρνουν τους εαυτούς τους πολύ στα σοβαρά, σε αντίθεση δηλαδή με τη μουσική τους, κατάφεραν έτσι όμως οι καναδοί Protest the Hero να φτιάξουν αυτό το απίστευτο, διασκεδαστικό, κωμικό (πραγματικά) βίντεο για το τραγούδι Hair Trigger μέσα από την κορυφαία φετινή τους δουλειά.

Amorphis σε δύο εβδομάδες

Σιγά-σιγά να ετοιμαζόμαστε για το live των Amorphis σε δυο βδομάδες. Δείτε/ακούστε το You I Need από την τελευταία τους δουλειά, που όσο περνάει ο καιρός τόσο κολλάω με αυτή τελικά.


Και... καλή εβδομάδα!

Inside It Grows

Μία ευχάριστη έκπληξη της χρονιάς αποτέλεσε η γνωριμία με το one-man συγκρότημα που ακούει στο όνομα Inside It Grows και τον δίσκο που είχαν κυκλοφορήσει on-line. Όλα αυτά στο Φλεβάρη που μας πέρασε. Η έμπνευση είναι αστείρευτη και η όρεξη για δημιουργία ακόρεστη, οπότε ο δημιουργός John T. ετοίμασε δύο(!) κυκλοφορίες σε πολύ μικρό διάστημα, ένα EP και ένα full length δίσκο, τα οποία παρουσιάζουμε παρακάτω.

Setrohia
Το EP με τίτλο Setrohia κυκλοφόρησε το Μάιο. Περιλαμβάνει έξι τραγούδια με έντονη μελαγχολική ατμόσφαιρα, ακουστικά αρπίσματα που εναλλάσσονται με δυναμικές heavy εξάρσεις και ανάλογα πράττουν τα μελωδικά και brutal φωνητικά. Εν ολίγοις, το EP ακολουθεί doom μονοπάτια. Το τραγούδι "Beauty lives in broken mirrors" με τη χαρακτηριστική γραμμή του μπάσου και τα αρπίσματα ξεχωρίζει, αν και αυτό είναι φυσικά εντελώς υποκειμενικό.




Slaves of Saints
Και μέσα σε λίγους μήνες, ο John T. κυκλοφορεί το πρώτο full length άλμπουμ, συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο, με έντονα, συναισθηματικά ρεφραίν (γιατί όχι;) με πολλές μελωδικές γραμμές, κοφτερές κιθάρες, πολλές εναλλαγές στους ρυθμούς και την ένταση. Από την επιβλητική εισαγωγή του "A Bloodred Mist", που ανοίγει το άλμπουμ, και το ξέσπασμα που ακολουθεί μέχρι το τελευταίο instrumental τραγούδι "Fire Dragons", οι οπαδοί του σκληρού ήχου θα απολαύσουν δέκα heavy τραγούδια με πολλά doom στοιχεία, heavy riffing και μελωδικές κιθαριστικές γραμμές. Τα φωνητικά ανέλαβε ο Mike των Lucky Funeral και τα σολαρίσματα σε κάποια τραγούδια έγραψε ο Γιώργος Σταυρουλάκης. Το μοναδικό μειονέκτημα θα έλεγα ότι είναι η χρήση μη φυσικών τυμπάνων, όχι ότι το αντιλαμβάνεται κάποιος εύκολα αυτό.

Εν κατακλείδι: επενδύστε μόνο με €6 σε μια αξιέπαινη προσπάθεια που καταβάλουν οι Inside It Grows, οι οποίοι κινούνται σε νέα, πρωτόγνωρα για την ελληνική σκηνή μονοπάτια, όσον αφορά την προώθηση και την απεξάρτηση από δισκογραφικές. Αν πάλι δεν σας ενθουσιάζουν, δικό σας πρόβλημα.

(Ακούστε ή/και αγοράστε)