Sour Times

Το πολύ γνωστό και αγαπημένο τραγούδι των Portishead σας προσφέρουμε σήμερα εδώ, λίγο διαφοροποιημένο όμως από το (σχεδόν άγνωστο) γκρουπ των The Blank Theory. Όχι και πολύ αλλαγμένο, μόνο μια αλλαγή στα μουσικά όργανα: ντραμς, κιθάρες, μπάσο και λίγο ανεβασμένο δείκτη πόρωσης!

(This Is Halloween) Ο χριστουγεννιάτικος εφιάλτης ξαναχτυπά

Ήχος και εικόνα παρακάτω από την αγαπημένη ταινία The Nightmare Before Christmas, με μια μικρή παραποίηση που ακούει στο όνομα Marilyn Manson. Το τραγούδι είναι το πιο χαρακτηριστικό και αυτό που ανοίγει την ταινία: This is halloween. Μπορεί να το έχετε ξανακούσει και παλιότερα, απλώς με το χιόνι και όλα αυτά αρχίσαμε να σκεφτόμαστε χριστουγεννιάτικα (halloween... το Φλεβάρη).

Να πούμε όμως ότι κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό ολόκληρο το soundtrack της ταινίας, που έγραψε ο Danny Elfman, διασκευασμένο από διάφορα συγκροτήματα (μαζί με την εκδοχή του Manson) κάτω από τον τίτλο Nightmare Revisited. Μεταξύ άλλων συμμετέχουν οι Korn, Rise Against, RJD2 και αρκετά άγνωστα σχήματα. Αξίζει να ρίξετε μια... αυτιά.

Χιόνι

Το πρώτο χιόνι για το φετινό χειμώνα βλέπουμε να πέφτει μέσα στην πόλη της Κοζάνης και ευκαιρία να κάνουμε ένα μίνι-αφιέρωμα στα τραγούδια που έχουν στον τίτλο τη λέξη χιόνι, snow, Schnee ή όπως αλλιώς θέλετε. Τώρα, αν κάποια από τα παρακάτω τραγούδια δεν αναφέρονται κυριολεκτικά στο χιόνι, αυτό το αφήνω ασχολίαστο.

• Snow (hey oh) των Red Hot Chili Peppers
• Fifteen Feet of Pure White Snow του Nick Cave
• Snow, έτσι απλά από τον Backini
• Still Snowing των Rotting Christ (και ανάποδα, Snowing Still στο άλμπουμ)
• Snowblind των Black Sabbath (και των μυριάδων διασκευών του, με πιο ενδιαφέρουσα αυτή των SOAD).
• Synthetic Snow των Inactive Messiah (από αυτό δεν έχουμε ανάγκη, μας φτάνει το... φυσικό!)
• Snowballed από τους AC/DC

Mudvayne - The New Game

Μία ερώτηση μου προέκυψε ακούγοντας το νέο άλμπουμ των Mudvayne. Υπάρχει ανάγκη από νέο άλμπουμ των Mudvayne; Για κάποιον, σαν τον υπογράφοντα, που κοπανιόταν με το Dig και άλλα πολλά από το πρώτο τους άλμπουμ L.D. 50 και έπαθε πλάκα με το δεύτερο The End of All Things to Come και γούσταρε επίσης το τρίτο, Lost & Found, πριν τρεισήμιση χρόνια που ήταν φαντάρος με τα πιασάρικα τραγούδια, σήμερα βλέπειακούει το The New Game να προσπαθεί να αναμίξει στοιχεία από όλες τις προηγούμενες δουλειές, κρατώντας όμως και το... πιασάρικο feeling. Το συμπέρασμα από τις πρώτες ακροάσεις δεν είναι ιδιαίτερα θετικό. Υπάρχουν κάποια καλά τραγούδια μέσα στο CD αλλά γενικά φαίνεται ότι έχει επέλθει ένας κορεσμός. Ίσως φταίει και η ενασχόληση πλέον των δύο βασικών μελών με τους Hellyeah του Vinnie Paul και δεν επικεντρώνονται σε ένα γκρουπ. Μέσα στο '09 θα κυκλοφορήσουν πάλι νέο υλικό, οπότε βλέπουμε τι μέλει γενέσθαι...

Το πρώτο single είναι το Do What You Do και το βλέπετε/ακούτε παρακάτω:

Η επιστροφή των παλαιμάχων

Ξεκινάμε με τους AC/DC οι οποίοι επανέρχονται δυναμικά και με ενδιαφέρον άλμπουμ (Black Ice) το οποίο μάλλον έχετε ήδη ακούσει και έχετε ιδία άποψη. Ο λίγο παλιομοδίτικος ήχος προσδίδει περισσότερη γοητεία στο άλμπουμ. Και ξεκινάνε μεγάλη περιοδεία (παρά την ηλικία τους) και μέσα στο 2009 θα τους δείτε και στην Ευρώπη, εκτός της Ελλαδίτσας, έτσι;

Συνεχίζουμε με τους συνομήλικούς τους Motorhead. Η παρέα του Λέμι συνεχίζει ακάθεκτοι να παίζει αυτό που παίζει τόσα χρόνια, παρουσιάζοντας φέτος το Motorizer το οποίο δεν μας ενθουσίασε όσο το προπέρσινο Kiss of Death αλλά παρόλ'αυτά αποτελεί μια σίγουρη rock-n-roll λύση για μπυροποσία στα μπαράκια.

Και, φυσικά, όσον αφορά τους Metallica και το Death Magnetic όλοι πλέον έχουν άποψη, οπότε αυτό που θα πω εγώ για την πάρτη μου είναι ότι σε γενικές γραμμές μού άρεσε και το CD βρίσκεται στην... ημερησία διάταξη του CD-player του αυτοκινήτου, εδώ και καιρό.

Μετά από χρόνια αδράνειας και αλλαγή τραγουδιστή, οι βρετανοί death-metallers Benediction επέστρεψαν με νέο άλμπουμ και... ίδια μουσική νοοτροπία. Το άλμπουμ που έχει τίτλο Killing Music έχει το χαρακτηριστικό γνώρισμα των Benediction των τελευταίων άλμπουμ, μόνο που λείπουν τα χαρακτηριστικά ρυθμικά και groove σημεία με τα οποία γούσταρε ο υπογράφων. Και φυσικά, λείπει και ο Dave Ingram που έκανε τη διαφορά στα φωνητικά, οπότε καταλαβαίνετε ότι σε γενικές γραμμές δεν ενθουσιαστήκαμε.

Βέβαια, η επιστροφή των Six Feet Under μέσα σε ένα χρόνο με νέο άλμπουμ που τιτλοφορείται Death Rituals (κυκλοφόρησε επίσημα προχθές) ανεβάζει την ποιότητα των death-metal κυκλοφοριών της χρονιάς, καθώς η παρέα του Chris Barnes συνεχίζει να κάνει καλά αυτό που ξέρει και αυτό μάς αρκεί.

Βιέννη - Wien - Vienna

Επειδή τις επόμενες μέρες θα είμαι στη Βιέννη, έστειψα το μυαλό να βρω ποιες ταινίες λαμβάνουν χώρα στην αυστριακή πρωτεύουσα. Απ' αυτές που έχω δει ξεχωρίζουν: The third man (Ο τρίτος άνθρωπος) του Carol Reed, η The Pianist (Δασκάλα του πιάνο) του Haneke, Bad Timing (Η δύναμη της σάρκας) του Roeg, το Amadeus του Forman και είδαμε ευχάριστα και το Illusionist με τον Edward Norton.

Δεν έχω δει ακόμα τα Letter From An Unknown Woman του Max Ophuls, Before sunrise (Πριν το ξημέρωμα) του Linklater, Klimt με τον Malkovich και Freud του Huston.

Σίγουρα είχα δει όταν ήμουν μικρός τη Sissi-Ρόμι Σνάιντερ και από... ντροπή δεν είχα σκοπό να το αναφέρω. Αλλά έπεσα στο παρακάτω καρακίτς σάιτ, που αξίζει να ρίξετε μια ματιά για να ρίξετε λίγο γέλιο.

Greek Hell

Ένας Έλληνας πεθαίνει και φτάνει στη ρεσεψιόν της Κόλασης και ο υπάλληλος του ανακοινώνει ότι επειδή είναι υπήκοος χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να διαλέξει μία από τις κολάσεις των χωρών-μελών. Σκέφτεται λίγο και αποφασίζει να πάει στη Γερμανική. Οργανωμένη χώρα σου λέει, τόσα χρόνια στην Ελλάδα τι κατάλαβα, μου βγάλανε το λάδι. Τουλάχιστον, ας πάρω μυρωδιά του τι σημαίνει Ευρώπη, έστω και στην κόλαση. Φτάνει λοιπόν μπροστά στην πύλη της γερμανικής κολάσεως. Μαύρο καλογυαλισμένο μάρμαρο, σιδερένια πύλη και ψηλά γράφει με μεγάλα γράμματα ΚΟΛΑΣΗ στα γερμανικά. Χτυπάει. Του ανοίγει ένας άψογα ντυμένος υπάλληλος και τον ρωτά τι θέλει.

- Να δω πώς είναι, του απαντά εκείνος.
- Ούτε να το σκέφτεστε, του απαντά ο υπάλληλος! Όλη την ημέρα μας δέρνουνε με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουνε σε κάτι τεράστια βαρέλια γεμάτα σκατά! Φρίκη! Φρίκη!

Όπου φύγει-φύγει ο ρωμιός... Δοκιμάζει τις υπόλοιπες κολάσεις, τα ίδια. Έτσι, απογοητευμένος, καταφεύγει στην έσχατη λύση, την ελληνική κόλαση! Φτάνει λοιπόν έξω από την πύλη. Μία πύλη εγκαταλειμμένη, βρώμικη όπου στο ψηλότερο σημείο της υπάρχει με μεγάλα φωσφορίζοντα γράμματα η λέξη ΚΟΛΑΣΗ. Το Κ και το Λ φυσικά δεν ανάβουν. Έτσι η επιγραφή γράφει: -Ο-ΑΣΗ

- Ελληνική ανοργανωσιά, μουρμουρίζει.

Όσο πλησιάζει, ακούει κάτι περίεργους θορύβους... μοιάζουν με μουσική. Πλησιάζει περισσότερο. Η μουσική πλέον ακούγεται ολοκάθαρα. Μπουζούκια, μπαγλαμάδες κλπ. Χτυπάει. Του ανοίγει ένας τύπος κρατώντας μία μπουκάλα στο χέρι, εντελώς φέσι και τον ρωτά τι θέλει.

- Ήρθα να δω πώς είναι, του λέει και βάζει το κεφάλι του μέσα...

Τραπέζια, κάπνα, κάτι γκόμενες χορεύουν πάνω στα τραπέζια, τσιφτετέλια, νταούλια... γενικώς, μπάχαλο. Τρελαίνεται ο τύπος.

- Τι γίνεται εδώ, ρωτά.
- Άσε φίλε, χάλια, του λέει ο μεθυσμένος. Η κατάσταση είναι δραματική εδώ πέρα. Μας δέρνουν όλη μέρα με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια με σκατά.
- Πλάκα μου κάνεις, ρωτά ο πεθαμένος. Εδώ πίνετε και γλεντάτε...
- Εεε, ξέρεις πώς είναι εδώ στην Ελλάδα. Τη μία δεν έχουμε σκατά, την άλλη χαλάνε τα μαστίγια...

Πιθηκοειδή στο Κουρί

Μία Παρασκευή πήγαμε να παίξουμε μπάσκετ στο Κουρί (ωραία και καλά) και μετά ξαναπήγαμε την Κυριακή, όπου και πέσαμε πάνω στην κατάσταση της παρακάτω φωτογραφίας. Φαίνεται πως ενδιάμεσα, Σάββατο μεσημέρι (ή βράδυ;), πέρασαν από το ίδιο μέρος κάτι πηθικοειδή, ξέρετε, από αυτά που νομίζουν ότι το περιαστικό άλσος στο Κουρί είναι για την πάρτη τους και μπορούν να συμπεριφέρονται όπως θέλουν. Παρατηρήστε ότι το καλάθι για τα σκουπίδια βρίσκεται ελάχιστα μέτρα παραδίπλα.