Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Πρωτομαγιά

Επειδή δεν το είχα ξαναψάξει, παιδεύτηκα αρκετά να βρω κάποιο (αγγλόφωνο) τραγούδι για την πρωτομαγιά. Αυτό των Bee Gees ("First of May") είναι καθαρά... ανοιξιάτικο· των UNKLE ("May Day") μιλάει για ό,τι να'ναι. Οπότε, βολευόμαστε με το "Seven Days in May" των Testament από το αγαπημένο (προσωπικά) άλμπουμ Souls of Black. Άντε και καλά να περάσετε.

Seven Days In May by Testament on Grooveshark



Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Ανοιξιάτικη συλλογή

Καινούρια μοντέλα (βίντεο) παρελαύνουν στην πασαρέλα της μεταλλικής μουσικής για την ανοιξιάτικη συλλογή που θα σας παρουσιάσουμε παρακάτω.

Εν αρχή, οι αγαπημένοι βρετανοί Paradise Lost που κυκλοφορούν νέο άλμπουμ με το νέο/παλιό σκληρό ήχο τους και για πρώτο δείγμα μάς παρουσιάζουν το τραγούδι Honesty in Death. Αναμένουμε και το κυρίως πιάτο!

Για τους Sonata Arctica... μπορώ να πω ότι δεν είχα ασχοληθεί ποτέ σοβαρά. Ακούγοντας το τραγούδι I Have a Right από τη νέα, φετινή τους κυκλοφορία, σκέφτηκα... "πόσο ποπ μέταλ είναι αυτό;". Έλα όμως που μου κόλλησε στο μυαλό! Και το άκουσα ξανά και ξανά και έκανα και μια αναδρομή στη προηγούμενη δισκογραφία τους. Περίεργο πράμα ο εγκέφαλος... και τα μουσικά γούστα!

Στο άκουσμα της δισκογραφικής επιστροφής των παλαίμαχων Prong είχα ενδοιασμούς. Ακούγοντας/βλέποντας όμως το Revenge... best served cold, όλοι οι ενδοιασμοί πήγαν περίπατο. Αναμένω πλέον το καινούριο τους πόνημα "Carved Into Stone" με περίσσειο ενδιαφέρον.

Για τους φίλους που γουστάρουν γυναικεία φωνητικά, γοτθική ατμόσφαιρα, υπερφορτωμένες συνθέσεις, οι Epica έβγαλαν νέο δίσκο. Αλλά μάλλον το ξέρετε αυτό. Από το καλοφτιαγμένο βίντεο για το τραγούδι Storm the Sorrow, φαίνεται ότι η εταιρεία Nuclear Blast θέλει να τους προωθήσει και να τους ανεβάσει στα μεγάλα σαλόνια του ευρωπαϊκού μέταλ. Ή μήπως είναι ήδη;

Οι φινλανδοί Before the Dawn που μας ενθουσίασαν με το περσινό "Deathstar Rising" κυκλοφορούν νέο δίσκο. Κεραυνοβολήθηκε από έμπνευση ο ιθύνων νους του γκρουπ Tuomas Saukkonen; Ο δίσκος θα τιτλοφορείται "Rise of the Phoenix" και μάλλον θα είναι αρκετά πιο σκληρός από τον περσινό, αν κρίνουμε από το τραγούδι Pitch-black Universe.

Και για τους φίλους του σκληρού ήχου και των «παρανοϊκών» συνθέσεων, έχουμε τους Meshuggah και το τραγούδι με τον τίτλο/σιδηρόδρομο Break Those Bones Whose Sinews Gave It Motion από το τελευταίο τους άλμπουμ με τίτλο κώλος, ε... Koloss ήθελα να πω!

Και οι γερμανοί Kreator επανέρχονται δυναμικά στο προσκήνιο, με ένα πολύ καλό τραγούδι που προμηνύει μόνο θετικά πράματα για τη νέα δισκογραφική δουλειά τους με τίτλο Phantom Antichrist. Δείτε το πρώτο βίντεο-κλιπ από το ομότιτλο τραγούδι.

Τέλος, τι να πεις για τους αναγεννημένους Overkill; Η παρέα του Bobby "Blitz" διδάσκει σε όλα τα νεαρά συγκροτήματα πώς παίζεται το speed-αριστό, ρυθμικό, thrash-ίζων μέταλ! Δείτε/ακούστε το Electric Rattlesnake και από κοντά και ζωντανά τον Ιούνη.

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Φαντάστηκα ένα ειδικό λούκι που θα βρίσκοταν κάτω από όλα τα μαξιλάρια της Νέας Υόρκης και θα συνδεόταν με μια λίμνη. Όποτε οι άνθρωποι έκλαιγαν μέχρι να τους πάρει ο ύπνος, όλα τα δάκρυα θα συγκεντρώνονταν στο ίδιο μέρος και το πρωί ο μετεωρολόγος θα ανακοίνωνε αν είχε ανέβει ή κατέβει η στάθμη της Λίμνης των Δακρύων και θα ήξερες αν η Νέα Υόρκη έχει βαριά καρδιά.

Τζόναθαν Σάφραν Φόερ, Εξαιρετικά δυνατά & απίστευτα κοντά

Σήμερα είμαστε όλοι ίδιοι. Μας ενώνει όλους η κοινή αδιαφορία απέναντι στη δουλειά μας, η οποία έγινε πάθος. Το μοναδικό μεγάλο συλλογικό πάθος της εποχής μας.

Τρεις κατηγορίες πλήξης: η παθητική πλήξη, κάποιος που χασμουριέται. Ενεργητική πλήξη, οι λάτρεις των χαρταετών. Η εν εξεγέρση πλήξη, η νεολαία που καίει αυτοκίνητα και σπάει βιτρίνες.

Μίλαν Κούντερα, Η ταυτότητα

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Το πρόβλημα είναι ότι η ναυτική επιστήμη δεν σε βοηθάει σε τίποτα όταν πλέεις στη στεριά ή γύρω από μια γυναίκα. Δεν υπάρχουν ούτε επίπεδοι ούτε σφαιρικοί χάρτες που να περιγράφουν στεριές ή γυναίκες.

Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε, Ο ναυτικός χάρτης

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Black Breath - Sentenced to Life

Black Breath το όνομα του γκρουπ, Sentenced to Life ο τίτλος του άλμπουμ, έρχονται από το Σιατλ και... δεν παίζουν grunge! Για την ακρίβεια, μάλλον γουστάρουν τους Entombed ως εκεί που δεν παίρνει!!! Με παραγωγό τον Kurt Ballu (όπως και πολλοί άλλοι τελευταία), η νέα μουσική μόδα στις ΗΠΑ είναι... αντιγράψτε τον ήχο των Entombed (με 15 χρόνια καθυστέρηση)! Ή αλλιώς, ρόδα είναι και γυρίζει και επανήλθε αυτός ο ήχος. Και σε σημεία θυμίζει παλιό, βρετανικό death-metal. Στα χνάρια των Trap Them και Unkind (και λοιπών), οι Black Breath κοπανάνε ανελέητα και σπέρνουν τον όλεθρο! Πέρα απ' αυτά που γράφουμε, να πούμε απλά ότι το καραγουστάραμε! Δείτε το βίντεο-κλιπ του τραγουδιού Home of the Grave.



Σάββατο 21 Απριλίου 2012

Septicflesh - 19Απρ2012

Blue Note, Καστοριά, 19 Απριλίου 2012
support: Spitback, Blood Erection


Ξεκινάμε την ανταπόκριση για το μέταλ συναυλιακό δρώμενο που παρακολουθήσαμε προχθές λέγοντας: χίλια μπράβο στους διοργανωτές και καλή συνέχεια με περισσότερα live. Ήταν μάλλον το απόλυτο μεταλλικό γεγονός για την πόλη της Καστοριάς. Κάτι ανάλογο με αυτό που ζήσαμε και μεις στην τεφρούπολη πριν πέντε χρόνια με τους RC. Για το Αμύνταιο δε μιλώ· εκεί ζήσαμε πολλές και ωραίες μεταλλικές βραδιές. Δυστυχώς για μας (τους σούρδους), δεν υπήρχε ανάλογη συνέχεια. Ελπίζουμε και ευχόμαστε τα καλύτερα για την Καστοριά, έτσι ώστε να ερχόμαστε και να περνάμε τέλεια, όπως και την περασμένη Πέμπτη.

Ξεκινάμε με τα support γκρουπ: οι Blood Erection ανέβηκαν στο σανίδι και εξαπέλυσαν τον grind-brutal death metal ήχο τους. Καλός και βαρβάτος ήχος, μια καλή διασκευή στο "Revenge of the Zombies" των Six Feet Under, λίγα προβλήματα με το μικρόφωνο που δεν τους επηρέασαν αλλά ήταν και κάπως στατικοί στη σκηνή.

Οι Spitback από τη Λάρισα ανέβηκαν και κοπάνησαν με το ιδιόμορφο hardcore-nu metal υβρίδιο που δεν είναι και πολύ της μόδας στη χώρα μας, αλλά αυτό ήταν το θετικό της υπόθεσης, το ότι δεν έμοιαζαν με καμιά άλλη (εγχώρια τουλάχιστον) μπάντα. Είχαν ωραία και δυναμικά τραγούδια και ακόμα πιο δυναμική σκηνική παρουσία. Ο κιθαρίστας φαίνεται ότι αρέσκεται στο στυλ του Τομ Μορέλο (και καλά κάνει), ο ντράμερ κοπανούσε ανελέητα και η όμορφη μπασίστρια ήταν η πιο στατική της παρέας αλλά, να πω την αλήθεια, καλά έκανε αφού δεν περιμένουμε από τις κοπελιές να χτυπιούνται πάνω-κάτω. Ο frontman (με το ρετρό μικρόφωνο) έκανε το καθήκον του: ξεσήκωσε το κοινό, κατέβηκε από τη σκηνή και αναμείχθηκε μαζί τους. Παίξανε τα παρακάτω τραγούδια (Scratch the surface, Feed, Get away, Faded glory, Backdown) από το δισκάκι που έχουν κυκλοφορήσει και μερικά νέα που θα κυκλοφορήσουν οσονούπω. Πολύ απλά, κλέψανε την παράσταση και κέρδισαν αβίαστα το χειροκρότημα και το θαυμασμό μας.

Όσον αφορά τους headliners: με το που βγήκαν οι Septicflesh, έγινε πανικός. Όλος ο κόσμος καταγούσταρε και οι πιο νεαροί μπροστά στη μικρή σκηνή χτυπιόταν σε όλα τα τραγούδια, τραγουδούσαν και αρκετά από τα λόγια. Δεν είναι και λίγο να βλέπεις ένα φτασμένο ελληνικό συγκρότημα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Αλλά...
...έχοντας δει πριν λίγους μήνες το γκρουπ στη Σόφια σε μεγάλο χώρο (ως support των Amon Amarth), πριν πριν τέσσερα χρόνια (εγώ) σε μικρό χώρο στο Αμύνταιο και πριν δύο στη Θεσ/νίκη (ο Όμηρος), νομίζω ότι μπορούμε να πούμε κάποια πράματα χωρίς να φανούμε κακεντρεχείς. Δείτε το και ως απλές συμβουλές.
1ον: παρόλο που το γκρουπ απέδωσε τα μέγιστα, ο ήχος ήταν κάκιστος. Στο σημείο δεξιά από το κέντρο δεν ακούγαμε καθόλου κιθάρες. Και μόνο προς τα τελευταία τραγούδια ακούσαμε καλύτερα τη μία ρυθμική, με την δεύτερη που παίζει τις μελωδίες να είναι σχεδόν εξαφανισμένη. Και δεν μπορώ να δεχτώ τη δικαιολογία ότι δεν αντέχει άλλη ισχύ το μαγαζί! Χαμήλωσε λίγο τον ντράμερ, ή τα προηχογραφημένα, ρύθμισε κάπως τις στάθμες. Στο Αμύνταιο, δηλαδή, γιατί είχαν φοβερό ήχο; Ή, γιατί είχαν πιο σφιχτό ήχο τα support;
2ον: Πρέπει να σταματήσουν αυτά τα "έτοιμοι;!!!" και "έτοιμοι;;;!!!" και τα "είμαστε έτοιμοι!!!" που αναφέρει ο frontman Σπύρος κάθε τρεις και λίγο σε κάθε τραγούδι. Έξυπνοι άνθρωποι είναι, μπορούν να βρουν και κάποια άλλα πράματα να πουν. Ή τουλάχιστον, ας είναι πιο λακωνικοί! Ωραίος ο πρόλογος στο "We the Gods", καλό κι αυτό που ανέφερε για την ελληνική σκηνή, αλλά όλα τα άλλα πρέπει να μειωθούν κατά πολύ!
3ον: Επειδή είμαστε σχεδόν συνομήλικοι με το γκρουπ και τους παρακολουθούμε αδιάλειπτα από το πρώτο τους άλμπουμ (την θρυλική πλέον underground εποχή της ελληνικής σκηνής) πιστεύουμε ότι πρέπει να ενσωματώσουν στο setlist τους ένα τραγούδι τουλάχιστον από κάθε ένα άλμπουμ της πρώτης εποχής. Ένα "Revolution DNA" δεν αρκεί (που σε σχέση με τις υπόλοιπες συνθέσεις μέσα στο σέτλιστ τους ακούγεται σαν... πανκ). Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τα δικαιώματα των τραγουδιών ή κάποιο θέμα με την παλιά τους εταιρεία, οι παλιότεροι οπαδοί θέλουν να ακούσουν και κάτι από το παρελθόν. Μετά από τρεις φορές που τους είδαμε τελευταία με σχεδόν πανομοιότυπο setlist, δεν νομίζω να θελήσω να τους ξαναδώ live αν δεν αλλάξει κάτι. Ας είναι αυτό (το σέτλιστ) η αρχή.
Septicflesh setlist

Συνολικά και πέρα από τα δικά μας παραπονάκια, η βραδιά ήταν παραπάνω από πετυχήμενη, με το μαγαζί να είναι φίσκα γεμάτο, με αρκετό κόσμο να έχει έρθει από τις γύρω πόλεις και να το ευχαριστιέται. Οψόμεθα για περισσότερα σκηνικά στην Καστοριά. Εμείς θα είμαστε σίγουρα εκεί.

Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Τσιτώστε τα ηχεία για να γίνει... της Κορέας

Ονομάζονται Remnants of the Fallen και είναι γκρουπάκι από τη Νότια Κορέα. Το ποστάρουμε επειδή δεν έχουμε ακούσει άλλο γκρουπ από την ασιατική αυτή χώρα! Perpetual Immaturity λέγεται το ΕΡ που κυκλοφορούν, με τρία νέα κομμάτια και δύο παλιότερα υπό τη μορφή... redux(!). Τι παίζουν; Μελωδικό death με πολλά metalcore στοιχεία. Από τα καινούρια, το "The Afterlife" και το "Answer Beyond" (το πρώτο και το τρίτο αντίστοιχα) ξεχωρίζουν με τις πολύ καλές lead κιθάρες και δίνουν στο γκρουπ μια αύρα αμερικανικού metalcore, θυμίζοντας σε σημεία As I Lay Dying. Check 'em out...

(reverbnation.com/remnantsofthefallen)

Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

Έλληνες στα ξένα

Ποιοι είναι οι έλληνες ή ελληνικής καταγωγής μουσικοί που διαπρέπουν στον τομέα της αγαπημένης μας μουσικής στο εξωτερικό; Την απάντηση σ'αυτή την ερώτηση προσπαθεί να δώσει η παρακάτω λίστα/έρευνα (πείτε την και αφιερωματάκι). Αν έχουμε ξεχάσει κάποιον, ενημέρωστε στα σχόλια!

Οι απόγονοι (2ης, 3ης, ν-οστής γενιάς)
  • Χρήστος & Σπύρος Ευθυμιάδης
    ντραμς και κιθάρες, αντίστοιχα (πρώην Rage)
  • Jim Matheos
    κιθάρα (Fates Warning)
  • Derek Sherinian (ελληνο-αρμένικη καταγωγή)
    keyboards
  • Greg Dulli
    τραγουδιστής, κιθάρα (The Afghan Whigs, The Twilight Singers)
  • Theo Goutzinakis
    τραγουδιστής, κιθάρα (Gob)
  • Tim Lambesis
    φωνητικά (As I Lay Dying)
  • Shawn Economaki
    μπάσο (Stone Sour)
  • Alex Varkatzas
    τραγουδιστής (Atreyu)
  • K'noup Tomopoulos
    φωνητικά, κιθάρα (Viza)
  • Chris Kontos (κυπριακής καταγωγής)
    ντραμς (πρώην Machine Head, Konkhra κλπ)
  • Aris Michalopoulos
    τραγουδιστής, κιθάρα (Destrophy)
  • Vassilios Metropoulos
    κιθάρα (Otherwise)
  • Teddy Andreadis
    πιάνο, αρμόνικα (σε διάφορες δουλειές με τους GnR και τον Slash)
  • Roberto Dimitri Liapakis
    τραγουδιστής (Mystic Prophecy, Devil's Train)
και οι... μετανάστες
  • George Kollias
    ντραμς (Nile)
  • Marios Iliopoulos
    κιθάρα (Nightrage)
  • Gus G.
    κιθάρα (όταν παίζει με τον Ozzy)

Κυριακή 15 Απριλίου 2012

Καλό Πάσχα...

...με παραδοσιακή μουσική από τους ROT! Το τραγούδι λέγεται The Path και είναι μια... ελεύθερη διασκευή του ηπειρώτικου «Δέλβινο και Τσαμουριά».

Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Piss

Μαζί με την επέτειο των είκοσι χρόνων από την κυκλοφορία του ιστορικού πλέον δίσκου Vulgar Display of Power, βρήκανε και ξεθάψανε το ακυκλοφόρητο τραγούδι Piss. Το νέο βίντεο-κλιπ των Pantera κυκλοφόρησε... μόλις τώρα!

blabbermouth.net

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Ομηρο-προτάσεις Μεγάλης Εβδομάδας

Μετά από ενδόμυχη εσωτερική μάχη σαν άλλος ιππότης Jedi αποφάσισα με απόλυτη δημοκρατικότητα να στείλω στο καλό φίλο Ζήση, τις παρακάτω μουσικές προτάσεις για την εβδομάδα που ξεκινά. Προφανώς είχα στο μυαλό μου να δισκοκριτικάρω, αλλά ένα τέτοιο εγχείρημα απαιτεί χρόνο (που δε παίζει!) και κριτική ικανότητα απαλλαγμένη από μουσικούς δογματισμούς (κλαπ κλαπ παλαμάκια!!). Οι προτάσεις μας θα αφορούν κομμάτια του παρόντος αλλά και του παρελθόντος (που έχουν αράξει για καιρό στο winamp μας) με έντονα βαβουριάρικη γκάπα γκούπα διάθεση, τα οποία ουσιαστικά θα λειτουργούν ως teaser για να τα ακούσετε όταν διαβάζετε (σιγά...), όταν κάνετε το μπάνιο σας ή όταν ξαραχνίαζετε τις γωνίες του σπιτιού σας! Μετά το σύντομο μανιφέστο μας (πάντα ήθελα να έχω και γω ένα απο δαύτα!!) ας προτείνουμε τις μουσικές της Μεγάλης Εβδομάδας!

Confession με το The Long Way Home για αρχή... Ο τραγουδιστής-γκαρίλας ήταν για ένα φεγγάρι στους I Killed The Prom Queen και η μουσική είναι τίγκα aussie metalcore...

Οι Break Even είναι από τις πιο συγκλονιστικές μπάντες που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό, ο απόλυτος συνδυασμός μελωδίας και συναισθήματος. (Heart shaped house)

Επειδή ξεκινά η Μ. Βδομάδα, τσεκάρετε τους Πορτογάλους Devil in me με το Only God Can Judge Me, οι οποίοι είναι μελωδικοί με beatdown περάσματα μούρλια...

Επόμενη στάση στο άλμπουμ "Portraits" του 2009 των For Today, με το επίσης θρησκευτικό Immanuel.

Τσεκάρετε το καινούριο single των Stick Το Your Guns, We Still Believe για επικά sing alongs.

Οι Ghost Brigade μας κρατάνε συντροφιά εδώ και πολλούς μήνες... οπότε In the Woods.

Για outro ακούστε το Havens των Γάλλων Alcest, στο repeat όμως.

Αυτά για αρχή... φασαρίες είναι βασικά, αλλά αυτά ακούω τον τελευταίο καιρό. Σχόλια, παρατηρήσεις και προτάσεις καλοδεχούμενες.

Godspeed,
Όμηρος

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Metal Evolution

Μετά το Headbanger's Journey και το Global Metal, ο ανθρωπολόγος/μεταλάς Sam Dunn κατάφερε να πάρει χρηματοδότηση από το μουσικό κανάλι VH1 και να γυρίσει όλο τον κόσμο παίρνοντας συνεντεύξεις από τους... πάντες, δημιουργώντας μία σειρά με θέμα την εξέλιξη του heavy metal βασιζόμενος στο μουσικο-γενεαλογικό δέντρο που είχαμε δει στο πρώτο του έργο. Metal Evolution το όνομα της σειράς, έντεκα τα επεισόδια του πρώτου κύκλου, τα οποία ασχολούνται: με την προέλευση του μέταλ, τα πρώτα hard-rock σχήματα από τις ΗΠΑ και την Βρετανία, το NWOBHM (το οποίο ο Dunn προφέρει «νουγούαμπα»!), το thrash metal και το hair-metal της δεκαετίας του '80, το grunge και το nu-metal, το shock-rock, το power metal (που είναι άγνωστο γι'αυτόν!) και το progressive. Ρίξτε μια ματιά για περαιτέρω πληροφορίες στη βικιπαιδεία ή στο επίσημο σάιτ αλλά καλύτερα καθίστε να δείτε τη σειρά. Και παρόλο που δεν το συνηθίζω, σας προτείνω να ψαχτείτε σε... χειμάρρους!

Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Fliptop Box

Πριν 4-5 χρόνια είχαμε ασχοληθεί με το εγχώριο συγκρότημα που ακούει στο όνομα Fliptop Box και το demo CD τους. Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο Anxiety's Manifest το οποίο μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο στο bandcamp ή/και να αγοράσετε ψηφιακά με μόνο €3! Δείτε/ακούστε παρακάτω το βίντεο για το τραγούδι Scarface God.