20 χρόνια Clandestine

Πριν είκοσι χρόνια, σαν σήμερα, κυκλοφόρησε η δεύτερη δουλειά των σουηδών Entombed που είχε τον τίτλο Clandestine. Αν και η πρώτη κυκλοφορία "Left Hand Path" ήταν αυτή που έκανε πάταγο, επηρέασε πολλά ευρωπαϊκά συγκροτήματα στο χώρο του death-metal (π.χ. ακόμα και τους Carcass, Napalm Death) και αποτέλεσε την αφετηρία της σκανδιναβικής μέταλ σκηνής, ο υπογράφων προτιμάει το δεύτερό τους δίσκο για τους κάτωθι λόγους: δεν είναι τόσο μονοκόμματο, έχει περισσότερες (αναρίθμητες;) εναλλαγές στους ρυθμούς, άπειρες lead κιθάρες, λίγο πιο καθαρό ήχο απ' ό,τι το ντεμπούτο, δίνοντας "αέρα" στον ήχο-ηλεκτρικό πριόνι (buzz-saw, όπως τον ονόμασαν) να ακουστεί καλύτερα. Ο κυριότερος λόγος όμως είναι ότι το Clandestine ήταν το πρώτο άλμπουμ που ακούσαμε από το σουηδικό συγκρότημα και έκτοτε κολλήσαμε.

Από το εναρκτήριο τραγούδι "Living Dead", το συγκρότημα σε πιάνει από τα μούτρα και σε κοπανάει ανελέητα. Απίστευτα riff και σολαρισμάτα, το ένα μετά το άλλο ή και ταυτόχρονα. Ούτε ανάσα δεν προλαβαίνεις να πάρεις και κολλητά —με ένα κλικ στο hi-hat— ορμάει το "Sinners Bleed" με την καλύτερη ίσως ρυθμική εισαγωγή, που δεν γίνεται να αφήσει κανέναν... ακίνητο. Το "Evilyn" που ακολουθεί εντυπωσιάζει/τρομάζει με τους απόκοσμους ήχους στο «χαλαρό» μέρος του κομματιού, για να έρθει μετά το "Blessed Be" με την χαλαρή εισαγωγή που δεν προϊδεάζει για την καταιγιστική του συνέχεια. Αποτελεί ένα από τα πιο μονοκόμματα τραγούδια του δίσκου που θα ταίριαζε και στο ντεμπούτο τους. Το "Stranger Aeons" κλείνει το πρώτο μισό του δίσκου με κοπάνημα, όντας ένα από τα πιο μικρά σε διάρκεια τραγούδια του δίσκου. Η συνέχεια επιφυλάσσει ένα από τα καλύτερα τραγούδια τους: το "Chaos Breed" ξεκινάει με κλασικό slayer-ίζον riff και τα δίνει όλα από την αρχή. Στη μέση πέφτει σε ένα ιδιαίτερο, κοφτό mid-tempo ρυθμό για να κορυφωθεί σιγά-σιγά προς το τέλος. Έβδομο τραγούδι το εξάλεπτο "Crawl" με την fade-in εισαγωγή του που... σέρνεται με τη διπλομποτιά και το επαναλαμβανόμενο ριφ και κινείται σε mid-tempo ρυθμούς. Το κομμάτι φεύγει με fade-out και στο τελευταίο λεπτό μας "χαλαρώνουν" με έναν ambient ήχο, κάτι ανάλογο με το κλείσιμο του τραγουδιού "Left Hand Path". Για να έρθει το προτελευταίο τραγούδι "Severe Burns" στο οποίο υπάρχουν όλα τα tempo (αργή εισαγωγή, υπερηχητικές ταχύτητες, σολάρισμα σε αργό rhythm section και ξανά thrash-ίζον κοπάνημα), όλα μέσα σε τέσσερα λεπτά. Μετά το απότομο τελείωμά του, έρχεται το φινάλε με το "Through the Collonades". Χαλαρή, ολίγον ακουστική εισαγωγή, που "τραβάει" για δύο σχεδόν λεπτά, μέχρι να μπει ο κανονικός ρυθμός. Και όπως συνήθως, μέσα στο ρυθμικό κορμό του τραγουδιού θα μπολιάσουν grind ξεσπάσματα για να έρθει το κλείσιμο με ένα χαρακτηριστικό επαναλαμβανόμενο lead.

Οι στίχοι; Κλασικής death-metal θεματολογίας για την εποχή εκείνη, έξω από τα τετριμμένα όμως και χωρίς να γίνονται αηδιαστικοί. Όλα τα τραγούδια έγραψε ο ιδιοφυής ντράμερ Nicke Andersson, ο οποίος ανέλαβε και τα φωνητικά, μιας και ο LG Petrov είχε αποχωρήσει προσωρινά από το συγκρότημα. Κυκλοφόρησαν δύο single μέσα από το άλμπουμ, το Crawl και Stranger Aeons. Το δεύτερο γύρισαν και σε βίντεο-κλιπ. Παραγωγός ήταν ο Tomas Skogsberg από τα θρυλικά πλέον στούντιο Sunlight, που θα πρέπει να τον θεωρήσουμε συν-υπεύθυνο στη δημιουργία και ανάπτυξη του σκανδιναβικού death metal ήχου.

Υ.Γ.: 6 και 7 Ιανουαρίου σε Αθήνα και Θεσ/νίκη, μετά την άκυρη ανακοίνωση για τέλη Σεπτέμβρη, η επιστροφή των Σουηδών είναι γεγονός!