Lemmy (the movie)

Ένα ντοκυμαντέρ για έναν από τους τελευταίους θρύλους του μέταλ (και όχι μόνο). Βλέπουμε στιγμές από την καθημερινότητά του Lemmy στο Λος Άντζελες, την απίστευτη συλλογή από όπλα και αντικείμενα που έχει στο σπίτι και πάρα μα πάρα πολλές ιστορίες για διάφορες στιγμές από τη ζωή του, που αφηγούνται πλήθος γνωστών μουσικών, λοιπών διασημοτήτων και λοιπού κόσμου. Ξεχωρίζουν οι ιστορίες από τη δεκαετία του '60, όταν πρωτοξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική, και το πώς απολύθηκε από τους Hawkwind τη δεκαετία του '70. Το στιγμιότυπο επίσης που συζητάει με το γιο του τι μπορεί να έκανε ή να μην έκανε σεξουαλικά η μάνα του με τους Beatles, δεν έχει ξαναγίνει. Απλά, ένας φόρος τιμής στον μεγάλο Lemmy που συνεχίζει να παράγει μουσικές με τους Motorhead έτσι όπως γουστάρει και σε όποιον αρέσει!

'Cos I'm in love with rock 'n' roll,
satisfies my soul
If that's how it has to be, I won't get mad

I got rock 'n' roll,
to save me from the gold
And if that's all there is, it ain't so bad

Amplifier και νέο βίντεο

Πάρτε μια πρόγευση από τη νέα δουλειά του τρίο με το όνομα Amplifier από το Μάντσεστερ και το τραγούδι The Wave με το θαυμάσιο βίντεο-κλιπ.

Ζωντανά οι σουηδοί Venerea

Ζωντανά οι σουηδοί Venerea την Παρασκευή στην Αθήνα και το Σάββατο στη Λάρισα. Μαζί τους τα δικά μας παιδιά XLOS, Bandage και Wish Upon a Star την Παρασκευή και οι With no Severity, My Turn και This Time the Keys Are Broken το Σάββατο.


Δελτίο τύπου της WORLD'S APPRECIATED KITSCH:
Οι Venerea είναι μια μπάντα που παρέα με τους Satanic Surfers, τους No Fun At All, τους Refused και τους Millencolin, δημιούργησαν μια μεγάλη punk rock σκηνή στην Σουηδία. Με τις απαρχές τους να βρίσκονται κάπου στο 1991 και με μια πλούσια δισκογραφία (σε συνεργασία με labels όπως οι People Like You, Bad Taste, Eyespy και Concrete Jungle) στο ενεργητικό τους, οι Venerea έχουν καταφέρει να θεωρούνται επάξια ως μια από τις καλύτερες Ευρωπαϊκές μπάντες στον χώρο του τεχνικού punk rock ήχου. Έχουν περιοδεύσει σχεδόν σε όλο τον κόσμο, με αποκορύφωμα την μηνιαία περιοδεία τους στην Αμερική με τους Ten Foot Pole, καθώς και την συμμετοχή τους στο Vans Off The Wall tour, με τους Ignite και SNFU. Η τωρινή τους σύνθεση περιλαμβάνει πέρα από τα αρχικά εναπομείναντα μέλη και μια ιστορική μορφή της Σουηδικής σκηνής, τον Rodrigo (Satanic Surfers, Intensity, Enemy Alliance, Atlas Losing Grip). Ο νέος τους δίσκος "Lean Back in Anger" κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες και έκτοτε γνωρίζει αποθεωτικές κριτικές.
(myspace.com/venereapunk)

(myspace.com/xlosextralargeonsound)
(myspace.com/bandage)
(myspace.com/wuas)
(myspace.com/withnoseverity)
(για τα άλλα γκρουπ δεν βρήκα σελίδα, αλλά μπορούν να ενημερώσουν στα σχόλια)

Κυνόδοντας για Όσκαρ

Μετά από πολλές δεκαετίας μια ελληνική ταινία θα διαγωνιστεί για το βραβείο όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Μην τρέξετε όμως αμέσως να τη δείτε και μετά αρχίσετε να γιουχάρετε. Πρέπει να είστε ψιλιασμένοι και αρκετά σινεφίλ για να δείτε το εργάκι...
;-)

Nile, Melechesh και λοιποί, σε δυο μέρες!

Στη Θεσσαλονίκη η μοναδική στάση στη χώρα μας του βαλκανικού τμήματος της περιοδείας των Nile με τον δικό μας Γιώργο Κόλλια στα ντραμς, των ισραηλινών Melechesh, των σουηδών Zonaria, των γερμανών Dew-Scented και των ελβετών Darkrise. Όλων αυτών, μεθαύριο με €25 μόνο στο Eightball.

Απεργία για το τσιγάρο;

Τι άλλο θα δούμε;! Έκαναν απεργία οι ιδιοκτήτες των καφέ-μπαρ της Κοζάνης για τον αντικαπνιστικό νόμο! Και πορεία! Και μας ζήτησαν να τους συμπαρασταθούμε!

Να βοηθήσουμε ποιους; Αυτούς που αισχροκερδούν με τον καφέ, αυτούς που δεν κόβουν αποδείξεις, αυτούς που έχουν απλήρωτες τις κάβες^*, αυτούς που χρωστάνε στην εφορία, αυτούς που έχουν τους υπαλλήλους τους χωρίς ασφάλιση; Αυξήθηκε ο ΦΠΑ σε 23%, ανέβηκε ο φόρος στα ποτά και κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Πήγε και ο μικρός συντελεστής στο 13% και πάλι τίποτα. Όταν όμως απαγορεύουν το τσιγάρο στους δημόσιους χώρους γίνεται χαλασμός. Θεωρούνται άνθρωποι;

Κύριως λόγος, η οικονομική κρίση, μας λένε. Θα πέσει η πελατεία και ο τζίρος τους. Εγώ τόσες μέρες που άρχισαν να μην καπνίζουν (χμ... ως επί τω πλείστον) στα μαγαζιά, παρατηρώ ότι η κίνηση είναι κανονική και ο κόσμος δεν έχει πρόβλημα να πιει τον καφέ του. Ο Έλληνας και να κόψει το τσιγάρο, τη βόλτα για καφέ δεν θα την αφήσει ποτέ.

Και αφού επικαλούνται την κρίση, γιατί δεν έκαναν κάποιες κινήσεις που θα δείχνουν στην πελατεία τους ότι τους συμμερίζονται και κατανοούν τα προβλήματα της κοινωνίας. Όπως, κατ'αρχάς, να ρίξουν τις τιμές. Δεν γίνεται να δίνουμε στην Κοζάνη €6 με €7 για ποτό, €3 τη μπύρα των 330ml, €3 τον καπουτσίνο που πληρώνεις σε άλλες χώρες €1,5! Θα μπορούσαν επίσης να φτιάξουν happy-hours και να προσφέρουν μειωμένες τιμές στους πελάτες τους για ένα μικρό χρονικό διάστημα της ημέρας. Ή, ακόμα και πιο «ακραία μέτρα», όπως... το να δουλέψουν τα αφεντικά! Στις δύσκολες συγκυρίες, δεν γίνεται να κάθεσαι, να το παίζεις αφεντικό και να θες να έρχονται τα λεφτά έτσι απλά. Εκτός αν είσαι ο Ωνάσης.

Και άλλα πολλά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, αλλά δεν είμαι εγώ ο επαγγελματίας που θα πρέπει να σκεφτεί, να βάλει το μυαλό του να δουλέψει, να κοιτάξει πέρα από τη μύτη του, να γίνει λίγο διορατικός με αυτά που βλέπει γύρω του και να φανταστεί αυτά που έρχονται. Με τέτοια μυαλά, καλή τύχη να'χουν.


^* Σύμφωνα με δηλώσεις διαφόρων καταστηματαρχών, ιδιοκτητών κάβων και υπαλλήλων.

Spider Kickers

Alcoholic
Ένα από τα παλιότερα συγκροτήματα της χώρας μας, οι Spider Kickers από τα Γιάννενα επανασυνδέθηκαν και επιστρέφουν δυναμικότατα στο μουσικό προσκήνιο με νέο άλμπουμ. Ο τίτλος είναι Alcoholic και το μουσικό τους στυλ παλιομοδίτικο (με την καλή έννοια), ευρωπαϊκό thrash. Με τις μουσικές των Kreator, Sodom και Destruction μεγάλωσαν τα παιδιά (όπως και πολύ από μας), αυτό γουστάρουν και αυτό παίζουν με τιμιότητα, πάθος και συνέπεια. Υπερηχητικά τραγούδια, κοφτά ριφ και φωνητικά από... τον ντράμερ! Αυτά είναι! Οι φίλοι του είδους πρόκειται να το φχαριστηθούν. Πάρτε μια πρόγευση από το παρακάτω βίντεο για το τραγούδι Are you dead. Όσοι ενδιαφέρονται, μπορούν να αποκτήσουν το CD τους μόνο με €10.

(myspace.com/spiderkickers)

Toxicity, από άλλη εποχή

Πώς αλλάζουν τα πράματα μέσα σε λίγα χρόνια... Θυμάμαι να πηγαίνουμε και να αγοράζουμε τις καινούριες κυκλοφορίες χωρίς να έχουμε ακούσει ούτε μία νότα από το άλμπουμ, ούτε ένα δείγμα από τη μουσική των νέων δίσκων. Άντε, το πολύ να βασιζόμασταν σε μια κριτική κάποιου αρθρογράφου, με τον οποίο τα γούστα μας ταίριαζαν. Και τι γινόταν; Το λιώναμε στο παίξιμο στο πικάπ ή στο cd-player, διαβάζοντας ταυτόχρονα τους στίχους από το ένθετο που κατέληγε να γεμίσει παντού δαχτυλιές. Και αν ο δίσκος ήταν... κορυφή; Απλά, παθαίναμε την πλάκα μας! Τώρα; Τώρα, θα το ακούσεις στο μαϊσπέις, θα το δεις στο γιουτιούμπ, ίσως θα το έχεις κατεβάσει κιόλας, και η όποια μαγεία τού να ανακαλύπτεις κάτι καινούριο έχει πλέον χαθεί.

Κάπως έτσι, λοιπόν, το Σάββατο, 8 του Σεπτέμβρη του 2001 κατέβηκα μια βόλτα στα δισκάδικα της Θεσσαλονίκης και έπεσα πάνω στο νέο CD των System of a Down. Ένα συγκρότημα του οποίου το παρθενικό τους άλμπουμ του 1998 είχα λιώσει εκείνη την περίοδο, με ολίγη καθυστέρηση. Ο νέος δίσκος τους κυκλοφορούσε επίσημα τη Δευτέρα 10/11, αλλά το γιατί το βάλανε στα ράφια δυο μέρες νωρίτερα, δεν το ξέρω. Και αν ρωτήσετε, πώς θυμάσαι αυτές τις ημερομηνίες; Η συγκυρία... των Δίδυμων Πύργων βοήθησε σ'αυτό. Και θυμάμαι να πηγαίνω στο σπίτι του φίλου Νίκου κοντά στην οδό Αγίας Σοφίας, μαζί με τον κουμπάρο -αν δεν κάνω λάθος- επειδή μια φοιτητική πορεία στο κέντρο είχε κλείσει τους δρόμους (από τότε για τη «Μπολόνια»!) και δεν υπήρχαν αστικά, να βάζουμε το CD, να ξεκινάει το "Prison Song" και να μένω... κόκκαλο. Ακολουθούν τα "Needles" και "Deer Dance" και η ενέργεια που μάς μεταδίδει είναι άλλο πράμα. Έρχεται και το "Chop Suey" και αμέσως καταλαβαίνουμε ότι αυτό θα είναι το νέο τους χιτάκι και το τραγούδι που θα τους κάνει διάσημους παντού, όπως και έγινε. Συνεχίζουμε με τα "Forest", "ATWA", "Science", ως επί τω πλείστω μονολεκτικοί τίτλοι και τραγούδια με διάρκεια ούτε τρία λεπτά. Προς το τέλος, το "Toxicity" με τον κοφτό (σαν progressive) ρυθμό του μας κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον και κλείνουμε με το "Aerials", λες και επίτηδες ήθελαν να μας ηρεμήσουν, μετά από αυτή την καταιγίδα. Πήγα σπίτι και το CD δεν βγήκε από το μηχάνημα και γω δεν ξέρω για πόσο καιρό!

Μετά από δέκα χρόνια, ήρθε η ώρα να τους δούμε ζωντανά, έστω και μετά το τετράχρονο διάλειμμά τους και τις σόλο δουλειές τους. Τα λέμε στο Βερολίνο σε πέντε μήνες από τώρα, στις 15 του Ιούνη.

The Damned Things - Ironiclast

Διαλύθηκαν οι Fall Out Boy; Ε, δεν έγινε και τίποτα, θα πείτε. Μάλλον καλά έκαναν. Τα μέλη τους έφτιαξαν νέο συγκρότημα; Και πάλι, υπήρχε περίπτωση να μας ενδιαφέρει αν δεν μας έλεγαν ότι συμμετέχουν οι Scott Ian και Rob Caggiano των Anthrax; Μάλλον όχι, αλλά τότε εμείς θα χάναμε. Αυτό το πρότζεκτ ονομάστηκε The Damned Things και το άλμπουμ που κυκλοφόρησαν Ironiclast. Έντεκα δυναμικά hard-rock, up-tempo, feel-good τραγούδια, με πολλές 70's και blues επιρροές, ένα νέο συγκροτηματάκι με αμερικανάκια που δεν φοβούνται να παίξουν και σόλο κιθάρα, κάτι που τα τελευταία χρόνια είχαν ξεχάσει —ως επί τω πλείστω— εκεί στο αμέρικα. Και πόσο εύκολο είναι, ρε παιδί μου, εκεί στην Καλιφόρνια ο κάθε κιθαρίστας των Fall Out Boy να βρει και να συνεργαστεί με τον κάθε Scott Ian... Δείτε/ακούστε παρακάτω το βίντεο-κλιπ για το τραγούδι We've Got a Situation Here, ένα βίντεο απ'το οποίο μόνο ο Jack Black λείπει. Θα δείτε και θα καταλάβετε τι εννοώ.

(myspace.com/thedamnedthings)

Η Sleaszy Rider παρουσιάζει

Μερικές νέες κυκλοφορίες από νεαρά και άγνωστα στο ευρύ κοινό συγκροτήματα, που διανέμει στη χώρα μας η Sleaszy Rider Records.

Underdark - In the Name of Chaos
Οι Πολωνοί έρχονται με άγριες διαθέσεις. Επηρεασμένοι λίγο από τους συμπατριώτες τους Vader, οι Underdark στο ντεμπούτο άλμπουμ τους παίζουν βαρβάτο death metal με κάποιες progressive αλλά και grind φυσικά πινελιές, με μουσική παιδεία, λίγο βιολί και πιάνο(!) που δίνουν ενδιαφέρον χρώμα και σε σημεία μια πιο black προσέγγιση. Από τις καλές κυκλοφορίες του είδους.

(myspace.com/underdarkdeathmetal)



Of the Archaengel - Extraphysicallia
Άλλο ένα ντεμπούτο CD προερχόμενο από το νότιο ημισφαίριο του πλανήτη μας και πιο συγκεκριμένα από τη Βραζίλια όπου το μέταλ ζει και βασιλεύει και μεις ξέρουμε τρεις-τέσσερις μπάντες όλες κι όλες. Πρόκειται για τους Of the Archaengel, οι οποίοι ήταν γνωστοί τη δεκαετία του '90 ως Lethal Curse. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους με αυτή τη σύνθεση λέγεται "Extraphysicallia" και θα το χαρακτηρίζαμε γοτθικό. Σ'αυτό συντελούν η έντονη χρήση πλήκτρων, το heavy υπόβαθρο με πολύ ατμόσφαιρα, οι επιρροές από Nefilim και κάποια στοιχεία από παλιούς Moonspell. Όλοι οι στίχοι βασίστηκαν σε ένα βιβλίο με τίτλο "O abismo" (Η άβυσσος). Χορταστικό, όπως και να 'χει, αφού τα τραγούδια είναι αρκετά μεγάλα σε διάρκεια, έχοντας μ.ο. τα οχτώ λεπτά. Συμμετέχει η τραγουδίστρια Claudia Fabiana των Scarlet Leaves σε δύο τραγούδια και ο δικός Σάκης Τόλης των Rotting Christ στο "Water Flows Through The Slimy Walls". Η μίξη ήχου και το mastering έγιναν στα Cutting Room στούντιο της Σουηδίας, εκεί όπου μεταξύ άλλων έχουν ηχογραφήσει οι Amon Amarth, Paradise Lost, Opeth κ.λ.π. Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι ότι πρόκειται για ένα ενδιαφέρον CD.

(myspace.com/ofthearchaengel)

Desert - Star of Delusive Hopes
Επικό μέταλ από το Ισραήλ, χωρίς όμως τις εκνευριστικές ηψίφωνες κορώνες και τα τοιαύτα. Ο τραγουδιστής ερμηνεύει με ένα δραματικό τόνο τους στίχους του δημιουργώντας μια θεατρική εικόνα. Ενδιαφέρον σύνολο, με όμορφα τραγούδια (λίγο πιο ψαγμένο το "Victim of the light") και τα πλήκτρα να παίζουν σημαντικό ρόλο. Το ντεμπούτο full-length άλμπουμ των Desert είχε τον πασίγνωστο κιθαρίστα του King Diamond, τον Andy LaRocque υπεύθυνο στη μίξη ήχου και στο μάστερινγκ.

(myspace.com/desertpowermetal)


Bring Your Own Knife - End
Οι Σουηδοί Bring Your Own Knife κυκλοφορούν το παρθενικό τους άλμπουμ με τον απλό τίτλο "End" και αυτό που προσφέρουν στον ακροατή είναι ένα δυναμικό και άγριο άλμπουμ, μια μίξη από deathcore με hardcore στοιχεία, κάποιες πινελιές που θυμίζουν Slipknot, αλλά στο σύνολο ένα δυναμικό death-metal CD.

(myspace.com/bringyourownknife)

Top 10 (+5) from 2010

Αν και δεν μ'αρέσει να φτιάχνω λίστες, μ'αρέσει όμως να διαβάζω αλλονών, έτσι μήπως μάθουμε για κανά άλμπουμ που μας ξέφυγε. Και πάντα, αυτά που μας ξεφεύγουν είναι αρκετά! Τέλος πάντων, για τη χρονιά που πέρασε, σας παραθέτω —δεν λέω τα καλύτερα— αυτά που γούσταρα περισσότερο και μπορώ να ακούσω άνετα ακόμα και τώρα. Για την πρώτη πεντάδα είμαι 100% σίγουρος ότι θα μου θυμίζουν τη μουσική χρονιά που πέρασε. Πολλά καλά τραγούδια θα βρείτε και σε άλλα άλμπουμ που δεν βρίσκονται στην παρακάτω λίστα και μπορείτε να ακούσετε στο διπλανό playlist.

High On Fire - Snakes for the Divine
Kvelertak - ομότιτλο (ειδικό βραβείο για καλύτερο ντεμπούτο της χρονιάς, αν όχι των τελευταίων χρόνων)
Anathema - We're Here Because We're Here
Orphaned Land - The Never Ending Way Of ORwarriOR
Serj Tankian - Imperfect Harmonies

Volbeat - Beyond Hell/Above Heaven
Alter Bridge - AB III
Kylesa - Spiral Shadow
Rotting Christ - Aealo
Pain of Salvation - Road Salt One
Nevermore - The Obsidian Conspiracy
Dimmu Borgir - Abrahadabra
Kingdom of Sorrow - Behind the Blackest Tears
Exodus - Exhibit B: The Human Condition (καλύτερο thrash άλμπουμ της χρονιάς)
Arsis - Starve For The Devil (καλύτερο death-metal άλμπουμ της χρονιάς)

Disturbed, Motorhead, Psycho Choke και Elysion τα βάζω αρκετά ψηλά επίσης, που θα μπορούσαν να μπουν στη λίστα υπό άλλες συνθήκες.

Kvelertak

Το ομότιτλο ντεμπούτο άλμπουμ των Νορβηγών Kvelertak των έξι μελών, με τρεις(!) κιθάρες, βαρβάτο ήχο, με στίχους γραμμένους στη γλώσσα τους τα νορβηγικά και τραγούδια που μιλάνε για τη μυθολογία τους, το αλκοόλ και τα συναφή, είναι κάτι μεταξύ hardcore, black metal και punk! Καλά διαβάσατε. Με λίγα λόγια, το άλμπουμ είναι ένα από τα καλύτερα της χρονιάς (μέσα στο Top-5 για τον υπογράφοντα), με όλα τα τραγούδια να είναι ξεσηκωτικά. Προσωπικά ξεχωρίζω τα Blodtørst, Fossegrim και το Ulvetid που ανοίγει το άλμπουμ. Δείτε/ακούστε το βίντεο-κλιπ για το τραγούδι με τίτλο Mjød.

(myspace.com/kvelertak)

Ανασκόπηση 2010, μέρος 2ο: μουσικά γεγονότα

Τα δύο μουσικά γεγονότα που θα θυμόμαστε από τη χρονιά του 2010 ήταν, κατ'αρχάς, η συναυλία των Big Four και ειδικά το τζαμάρισμα του "Am I Evil" με όλα τα μέλη μαζί πάνω στη σκηνή, έτσι όπως το είδαμε ζωντανά στη Σόφια! Το δεύτερο, για τον υπογράφοντα, ήταν η συναυλία των θρυλικών Bolt Thrower. Για πρώτη φορά στη χώρα μας, χωρίς να έχουν κάποιο άλμπουμ να προωθήσουν, ήρθανε και τα ισοπεδώσανε όλα!

Από τις διάφορες απώλειες της χρονιάς, ξεχωρίζουν φυσικά ο χαμός του Dio και του Peter Steele.

Από τις ευχάριστες στιγμές τη χρονιάς αποτέλεσε η διάλυση (επιτέλους!) των Scorpions.

Στα ενδιαφέροντα come-back της χρονιάς, από την ελληνική σκηνή, θα τοποθετούσαμε τους Nightfall, τους Homo Iratus και περιμένουμε να δούμε τι έχουν να μας προσφέρουν φέτος οι αναγεννημένοι επίσης Less Than Human. Και ουκ ολίγοι παλαίμαχοι επέστρεψαν δισκογραφικά, τους οποίους αναφέραμε σε παλιότερες δημοσιεύσεις.

Ανασκόπηση 2010, μέρος 1ο: βιβλία

Τη φετινή χρονιά κάναμε μια επανάληψη σε μερικά βιβλία του αγαπημένου συγγραφέα Paul Auster (Το παλάτι του φεγγαριού, το Τιμπουκτού και το Η Νύχτα των Χρησμών).

Στις αρχές της περσινής χρονιάς διαβάσαμε ένα από τα καλύτερα βιβλία που έπεσαν ποτέ στα χέρια μου, Ο δρόμος του Cormac McCarthy. Τώρα τελειώνουμε ένα παλιότερο έργο του, τον Ματοβαμμένο μεσημβρινό. Σπλάτερ στην άγρια δύση, έτσι όπως δεν είδατε/διαβάσατε ποτέ κάποια πράματα, σε βαθμό που θα ζήλευε και ένας Στίβεν Κινγκ. Για γερά στομάχια.

Τιμήσαμε φυσικά και την κατασκοπεία με τον John Le Carre και τον Εντιμότατο μαθητή, το δεύτερο μυθιστόρημα της περίφημης «τριλογίας του Κάρλα» και συμπρωταγωνιστή εδώ τον πράκτορα Σμάιλι.

Συνεχίσαμε με τον βρετανό J.G. Ballard και το Άνθρωποι του Μιλένιουμ, προφητικό όσον αφορά στην τρομοκρατία στο Λονδίνο, λίγα χρόνια πριν σκάσουν οι βόμβες. Και διαβάσαμε ένα από τα πρώτα του sci-fi έργα, μια αποκάλυψη για το τέλος του κόσμου από υπερθέρμανση, γραμμένο τη δεκαετία του '60, την Πλημμύρα (The drowned world).

Επισκεφθήκαμε τον 19ο αιώνα με οδηγό τον Henry David Thoreau και μάς έκανε όχι μόνο μαθήματα επιβίωσης αλλά και συμβίωσης του ανθρώπου με τη Φύση στο εκπληκτικό κλασικό βιβλίο Walden ή Η ζωή στο δάσος. Ακόμα και σήμερα φαντάζει επίκαιρο όσο ποτέ.

Από ελληνικά: γνωρίσαμε κάποια αρχαία κείμενα που συνέλεξε ο Δημήτρης Σαραντάκος με ωραίο τρόπο στο Οι αρχαίοι είχαν την πλάκα τους, διαβάσαμε μερικά διηγήματα του Γεώργιου Βιζηινού στο Ο δολοφόνος του αδερφού μου και άλλα διηγήματα και τον εκπληκτικό Νίκο Καζαντζάκη σε άλλο ένα τεράστιο έργο του, το Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται. Γιατί η ανθρώπινη καθημερινότητα, οι σκέψεις, τα όνειρα, τα πάθη των ανθρώπων δεν παρουσιάστηκαν ποτέ καλύτερα.

Λίγα αστυνομικά μυθιστορήματα διαβάσαμε φέτος. Από τη δεκαετία του '30 τον κλασικό στο είδος Dashiell Hammett με το βιβλίο Η κατάρα των Ντέιν και από τη δεκαετία του '90 τον Ian Rankin να βάζει τον σκωτσέζο αστυνομικό του να ψάχνει στο Λονδίνο τον σίριαλ κίλερ με το προσωνύμιο Wolfman στο βιβλίο Tooth & Nail.

Το τέλος του κόσμου μέσα από τη ιδιοφυώς «σαλεμένη» πένα του Kurt Vonnegut διαβάσαμε και στο Η φωλιά της γάτας, με έναν επιστήμονα να ανακαλύπτει τη φόρμουλα με την οποία μπορεί να κρυσταλλοποιήσει το νερό σε όλον τον πλανήτη. Θρησκευτική σάτιρα που ισοπεδώνει εκκλησίες και δόγματα από τον Gore Vidal στο Σε ζωντανή μετάδοση απ' το Γολγοθά. Καλοφτιαγμένο επίσης το βιβλίο Το ημερολόγιο ενός δαίμονα από τον Clive Barker, ο οποίος κάνει ένα μικρό και ωραίο διάλειμμα από τις επικές νουβέλες των τελευταίων χρόνων. Μεγάλη κι ευχάριστη έκπληξη πάθαμε από την Sue Townsend και το απόλυτο μπεστ σέλερ της δεκαετίας του '80 για τη Μεγ. Βρετανία. Το βιβλίο ήταν Το κρυφό ημερολόγιο του Άντριαν Μολ ηλικίας 13 χρονών και 3/4 και το χιούμορ του είναι φοβερό από την αρχή μέχρι το τέλος. Πολύ μικρό βιβλιαράκι το Πώς έγινα βλάκας του Μάρτεν Παζ, το οποίο είχε κάποια πράματα να πει, αλλά ήταν λίγο πιο ψαγμένο απ'ό,τι περίμενα. Και, τέλος, διαβάσαμε το Ιαπωνικοί θρύλοι το οποίο έγραψε ο ελληνο-ιρλανδός Λευκάδιος Χερν, που μετοίκησε εκεί το 19ο αιώνα.

Καλό και μεταλλικό 2011