Τη φετινή χρονιά κάναμε μια επανάληψη σε μερικά βιβλία του αγαπημένου συγγραφέα Paul Auster (Το παλάτι του φεγγαριού, το Τιμπουκτού και το Η Νύχτα των Χρησμών).
Στις αρχές της περσινής χρονιάς διαβάσαμε ένα από τα καλύτερα βιβλία που έπεσαν ποτέ στα χέρια μου, Ο δρόμος του Cormac McCarthy. Τώρα τελειώνουμε ένα παλιότερο έργο του, τον Ματοβαμμένο μεσημβρινό. Σπλάτερ στην άγρια δύση, έτσι όπως δεν είδατε/διαβάσατε ποτέ κάποια πράματα, σε βαθμό που θα ζήλευε και ένας Στίβεν Κινγκ. Για γερά στομάχια.
Τιμήσαμε φυσικά και την κατασκοπεία με τον John Le Carre και τον Εντιμότατο μαθητή, το δεύτερο μυθιστόρημα της περίφημης «τριλογίας του Κάρλα» και συμπρωταγωνιστή εδώ τον πράκτορα Σμάιλι.
Συνεχίσαμε με τον βρετανό J.G. Ballard και το Άνθρωποι του Μιλένιουμ, προφητικό όσον αφορά στην τρομοκρατία στο Λονδίνο, λίγα χρόνια πριν σκάσουν οι βόμβες. Και διαβάσαμε ένα από τα πρώτα του sci-fi έργα, μια αποκάλυψη για το τέλος του κόσμου από υπερθέρμανση, γραμμένο τη δεκαετία του '60, την Πλημμύρα (The drowned world).
Επισκεφθήκαμε τον 19ο αιώνα με οδηγό τον Henry David Thoreau και μάς έκανε όχι μόνο μαθήματα επιβίωσης αλλά και συμβίωσης του ανθρώπου με τη Φύση στο εκπληκτικό κλασικό βιβλίο Walden ή Η ζωή στο δάσος. Ακόμα και σήμερα φαντάζει επίκαιρο όσο ποτέ.
Από ελληνικά: γνωρίσαμε κάποια αρχαία κείμενα που συνέλεξε ο Δημήτρης Σαραντάκος με ωραίο τρόπο στο Οι αρχαίοι είχαν την πλάκα τους, διαβάσαμε μερικά διηγήματα του Γεώργιου Βιζηινού στο Ο δολοφόνος του αδερφού μου και άλλα διηγήματα και τον εκπληκτικό Νίκο Καζαντζάκη σε άλλο ένα τεράστιο έργο του, το Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται. Γιατί η ανθρώπινη καθημερινότητα, οι σκέψεις, τα όνειρα, τα πάθη των ανθρώπων δεν παρουσιάστηκαν ποτέ καλύτερα.
Λίγα αστυνομικά μυθιστορήματα διαβάσαμε φέτος. Από τη δεκαετία του '30 τον κλασικό στο είδος Dashiell Hammett με το βιβλίο Η κατάρα των Ντέιν και από τη δεκαετία του '90 τον Ian Rankin να βάζει τον σκωτσέζο αστυνομικό του να ψάχνει στο Λονδίνο τον σίριαλ κίλερ με το προσωνύμιο Wolfman στο βιβλίο Tooth & Nail.
Το τέλος του κόσμου μέσα από τη ιδιοφυώς «σαλεμένη» πένα του Kurt Vonnegut διαβάσαμε και στο Η φωλιά της γάτας, με έναν επιστήμονα να ανακαλύπτει τη φόρμουλα με την οποία μπορεί να κρυσταλλοποιήσει το νερό σε όλον τον πλανήτη. Θρησκευτική σάτιρα που ισοπεδώνει εκκλησίες και δόγματα από τον Gore Vidal στο Σε ζωντανή μετάδοση απ' το Γολγοθά. Καλοφτιαγμένο επίσης το βιβλίο Το ημερολόγιο ενός δαίμονα από τον Clive Barker, ο οποίος κάνει ένα μικρό και ωραίο διάλειμμα από τις επικές νουβέλες των τελευταίων χρόνων. Μεγάλη κι ευχάριστη έκπληξη πάθαμε από την Sue Townsend και το απόλυτο μπεστ σέλερ της δεκαετίας του '80 για τη Μεγ. Βρετανία. Το βιβλίο ήταν Το κρυφό ημερολόγιο του Άντριαν Μολ ηλικίας 13 χρονών και 3/4 και το χιούμορ του είναι φοβερό από την αρχή μέχρι το τέλος. Πολύ μικρό βιβλιαράκι το Πώς έγινα βλάκας του Μάρτεν Παζ, το οποίο είχε κάποια πράματα να πει, αλλά ήταν λίγο πιο ψαγμένο απ'ό,τι περίμενα. Και, τέλος, διαβάσαμε το Ιαπωνικοί θρύλοι το οποίο έγραψε ο ελληνο-ιρλανδός Λευκάδιος Χερν, που μετοίκησε εκεί το 19ο αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου