Blue Note, Καστοριά, 19 Απριλίου 2012support: Spitback, Blood Erection
Ξεκινάμε την ανταπόκριση για το μέταλ συναυλιακό δρώμενο που παρακολουθήσαμε προχθές λέγοντας: χίλια μπράβο στους διοργανωτές και καλή συνέχεια με περισσότερα live. Ήταν μάλλον το απόλυτο μεταλλικό γεγονός για την πόλη της Καστοριάς. Κάτι ανάλογο με αυτό που ζήσαμε και μεις στην τεφρούπολη πριν πέντε χρόνια
με τους RC. Για το Αμύνταιο δε μιλώ· εκεί ζήσαμε πολλές και ωραίες μεταλλικές βραδιές. Δυστυχώς για μας (τους σούρδους), δεν υπήρχε ανάλογη συνέχεια. Ελπίζουμε και ευχόμαστε τα καλύτερα για την Καστοριά, έτσι ώστε να ερχόμαστε και να περνάμε τέλεια, όπως και την περασμένη Πέμπτη.
Ξεκινάμε με τα support γκρουπ: οι
Blood Erection ανέβηκαν στο σανίδι και εξαπέλυσαν τον grind-brutal death metal ήχο τους. Καλός και βαρβάτος ήχος, μια καλή διασκευή στο "Revenge of the Zombies" των Six Feet Under, λίγα προβλήματα με το μικρόφωνο που δεν τους επηρέασαν αλλά ήταν και κάπως στατικοί στη σκηνή.
Οι
Spitback από τη Λάρισα ανέβηκαν και κοπάνησαν με το ιδιόμορφο hardcore-nu metal υβρίδιο που δεν είναι και πολύ της μόδας στη χώρα μας, αλλά αυτό ήταν το θετικό της υπόθεσης, το ότι δεν έμοιαζαν με καμιά άλλη (εγχώρια τουλάχιστον) μπάντα. Είχαν ωραία και δυναμικά τραγούδια και ακόμα πιο δυναμική σκηνική παρουσία. Ο κιθαρίστας φαίνεται ότι αρέσκεται στο στυλ του Τομ Μορέλο (και καλά κάνει), ο ντράμερ κοπανούσε ανελέητα και η όμορφη μπασίστρια ήταν η πιο στατική της παρέας αλλά, να πω την αλήθεια, καλά έκανε αφού δεν περιμένουμε από τις κοπελιές να χτυπιούνται πάνω-κάτω. Ο frontman (με το ρετρό μικρόφωνο) έκανε το καθήκον του: ξεσήκωσε το κοινό, κατέβηκε από τη σκηνή και αναμείχθηκε μαζί τους. Παίξανε τα παρακάτω τραγούδια (Scratch the surface, Feed, Get away, Faded glory, Backdown) από το δισκάκι που έχουν κυκλοφορήσει και μερικά νέα που θα κυκλοφορήσουν οσονούπω. Πολύ απλά, κλέψανε την παράσταση και κέρδισαν αβίαστα το χειροκρότημα και το θαυμασμό μας.
Όσον αφορά τους headliners: με το που βγήκαν οι
Septicflesh, έγινε πανικός. Όλος ο κόσμος καταγούσταρε και οι πιο νεαροί μπροστά στη μικρή σκηνή χτυπιόταν σε όλα τα τραγούδια, τραγουδούσαν και αρκετά από τα λόγια. Δεν είναι και λίγο να βλέπεις ένα φτασμένο ελληνικό συγκρότημα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Αλλά...
...έχοντας δει πριν λίγους μήνες το γκρουπ
στη Σόφια σε μεγάλο χώρο (ως support των Amon Amarth), πριν πριν τέσσερα χρόνια (εγώ) σε μικρό χώρο
στο Αμύνταιο και πριν δύο
στη Θεσ/νίκη (ο Όμηρος), νομίζω ότι μπορούμε να πούμε κάποια πράματα χωρίς να φανούμε κακεντρεχείς. Δείτε το και ως απλές συμβουλές.
1ον: παρόλο που το γκρουπ απέδωσε τα μέγιστα, ο ήχος ήταν κάκιστος. Στο σημείο δεξιά από το κέντρο δεν ακούγαμε καθόλου κιθάρες. Και μόνο προς τα τελευταία τραγούδια ακούσαμε καλύτερα τη μία ρυθμική, με την δεύτερη που παίζει τις μελωδίες να είναι σχεδόν εξαφανισμένη. Και δεν μπορώ να δεχτώ τη δικαιολογία ότι δεν αντέχει άλλη ισχύ το μαγαζί! Χαμήλωσε λίγο τον ντράμερ, ή τα προηχογραφημένα, ρύθμισε κάπως τις στάθμες. Στο Αμύνταιο, δηλαδή, γιατί είχαν φοβερό ήχο; Ή, γιατί είχαν πιο σφιχτό ήχο τα support;
2ον: Πρέπει να σταματήσουν αυτά τα "έτοιμοι;!!!" και "έτοιμοι;;;!!!" και τα "είμαστε έτοιμοι!!!" που αναφέρει ο frontman Σπύρος κάθε τρεις και λίγο σε κάθε τραγούδι. Έξυπνοι άνθρωποι είναι, μπορούν να βρουν και κάποια άλλα πράματα να πουν. Ή τουλάχιστον, ας είναι πιο λακωνικοί! Ωραίος ο πρόλογος στο "We the Gods", καλό κι αυτό που ανέφερε για την ελληνική σκηνή, αλλά όλα τα άλλα πρέπει να μειωθούν κατά πολύ!
3ον: Επειδή είμαστε σχεδόν συνομήλικοι με το γκρουπ και τους παρακολουθούμε αδιάλειπτα από το πρώτο τους άλμπουμ (την θρυλική πλέον underground εποχή της ελληνικής σκηνής) πιστεύουμε ότι πρέπει να ενσωματώσουν στο setlist τους ένα τραγούδι τουλάχιστον από κάθε ένα άλμπουμ της πρώτης εποχής. Ένα "Revolution DNA" δεν αρκεί (που σε σχέση με τις υπόλοιπες συνθέσεις μέσα στο σέτλιστ τους ακούγεται σαν... πανκ). Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τα δικαιώματα των τραγουδιών ή κάποιο θέμα με την παλιά τους εταιρεία, οι παλιότεροι οπαδοί θέλουν να ακούσουν και κάτι από το παρελθόν. Μετά από τρεις φορές που τους είδαμε τελευταία με σχεδόν πανομοιότυπο setlist, δεν νομίζω να θελήσω να τους ξαναδώ live αν δεν αλλάξει κάτι. Ας είναι αυτό (το σέτλιστ) η αρχή.
Septicflesh setlistΣυνολικά και πέρα από τα δικά μας παραπονάκια, η βραδιά ήταν παραπάνω από πετυχήμενη, με το μαγαζί να είναι φίσκα γεμάτο, με αρκετό κόσμο να έχει έρθει από τις γύρω πόλεις και να το ευχαριστιέται. Οψόμεθα για περισσότερα σκηνικά στην Καστοριά. Εμείς θα είμαστε σίγουρα εκεί.
Black Breath το όνομα του γκρουπ, Sentenced to Life ο τίτλος του άλμπουμ, έρχονται από το Σιατλ και... δεν παίζουν grunge! Για την ακρίβεια, μάλλον γουστάρουν τους Entombed ως εκεί που δεν παίρνει!!! Με παραγωγό τον Kurt Ballu (όπως και πολλοί άλλοι τελευταία), η νέα μουσική μόδα στις ΗΠΑ είναι... αντιγράψτε τον ήχο των Entombed (με 15 χρόνια καθυστέρηση)! Ή αλλιώς, ρόδα είναι και γυρίζει και επανήλθε αυτός ο ήχος. Και σε σημεία θυμίζει παλιό, βρετανικό death-metal. Στα χνάρια των Trap Them και Unkind (και λοιπών), οι Black Breath κοπανάνε ανελέητα και σπέρνουν τον όλεθρο! Πέρα απ' αυτά που γράφουμε, να πούμε απλά ότι το καραγουστάραμε! Δείτε το βίντεο-κλιπ του τραγουδιού Home of the Grave.
Ονομάζονται Remnants of the Fallen και είναι γκρουπάκι από τη Νότια Κορέα. Το ποστάρουμε επειδή δεν έχουμε ακούσει άλλο γκρουπ από την ασιατική αυτή χώρα! Perpetual Immaturity λέγεται το ΕΡ που κυκλοφορούν, με τρία νέα κομμάτια και δύο παλιότερα υπό τη μορφή... redux(!). Τι παίζουν; Μελωδικό death με πολλά metalcore στοιχεία. Από τα καινούρια, το "The Afterlife" και το "Answer Beyond" (το πρώτο και το τρίτο αντίστοιχα) ξεχωρίζουν με τις πολύ καλές lead κιθάρες και δίνουν στο γκρουπ μια αύρα αμερικανικού metalcore, θυμίζοντας σε σημεία As I Lay Dying. Check 'em out...
