Παλμύρα Be-A-Live, 14 Απριλίου 2007
support: Suicidal Angels, Mass Infection
Επιτέλους!
Έτσι είπε ο φίλος μου ο Λευτέρης να ξεκινήσω αυτό το ποστ. Επιτέλους που αυτή η κωλόπολη διοργάνωσε ένα live σοβαρών προδιαγραφών. Ένα live από ένα μεγάλο συγκρότημα. Και όποιος διαφωνεί ας πάρει το κουβαδάκι κι ας πάει σε άλλη παραλία. Όλα αυτά, βέβαια, χάρη στο Παλμύρα Be A-Live (το πρώην Otherside Bar απ' το Αμύνταιο) που ξέρει να κάνει σοβαρές διοργανώσεις.
Λοιπόν, όταν γέμισε το μαγαζί από περίπου 300 πορωμένους/-ες, οι Mass Infenction βγήκαν στην σκηνή και εξαπέλυσαν το death-black ήχο τους. Ήταν σφιχτοδεμένοι και είχαν καλές ιδέες, ό,τι πρέπει για τους φανατικούς του είδους. Το κοινό ήταν λίγο μουδιασμένο, αλλά έδινε αβίαστα το χειροκρότημά του με το τελείωμα κάθε τραγουδιού.
Στη συνέχεια ανέβηκαν στη σκηνή οι Suicidal Angels, οι οποίοι παίζανε παλιομοδίτικο thrash. Μου θύμησαν τους Kreator εν έτει 1986. Να πω την αμαρτία μου, είχα να ακούσω τέτοιο στυλ πάνω από δέκα χρόνια, οπότε δεν θα τους κρίνω με βάση τα γούστα μου! Αρκεί να πω μόνο ότι ήταν πολύ δυναμικοί. Στο τέλος ανέβασαν στη σκηνή ένα φίλο τους που τραγούδησε το Postmortem των Slayer και έπειτα κλείσανε το live τους με το Hell Awaits. Το κοινό ξετρελάθηκε με τις διασκευές και τα έδωσε όλα. Ζεστάθηκε το κοινό ακριβώς λίγο πριν βγουν οι Rotting Christ.
Οι οποίοι με το που βγήκαν έγινε χαλασμός. Τα λόγια περιττεύουν. Παίζοντας κομμάτια από όλους τους δίσκους τους, το κοινό τραγουδούσε μαζί με το Σάκη, χτυπιόταν ανελέητα, χοροπηδούσε μαζί με το γκρουπ. Πρώτη φορά ζούσε τέτοιες στιγμές η πόλη της Κοζάνης (κάπου, κάποιος φούρνος γκρεμιζόταν). Παίξανε αρκετά τραγούδια από το νέο τους album που τιτλοφορείται Theogonia, αλλά ο χαμός γινόταν κάθε φορά που παίζανε κάποιο παλιό κομμάτι, όπως έγινε στο Archon, στο Among Two Storms και περισσότερο στα Sorrowful Farewell και King of A Stellar War. Για το ανκόρ κράτησαν το Non Serviam, με το κοινό σχεδόν να ανεβαίνει πάνω στη σκηνή (ένα σκαλοπάτι ήταν η διαφορά) και να τραγουδά (ή να τσιρίζει, καλύτερα) στο μικρόφωνο.
Αυτά! Ελπίζω μετά από αυτό να δούμε και άλλες συναυλίες του σκληρού ήχου. Είδωμεν...
support: Suicidal Angels, Mass Infection
Επιτέλους!
Έτσι είπε ο φίλος μου ο Λευτέρης να ξεκινήσω αυτό το ποστ. Επιτέλους που αυτή η κωλόπολη διοργάνωσε ένα live σοβαρών προδιαγραφών. Ένα live από ένα μεγάλο συγκρότημα. Και όποιος διαφωνεί ας πάρει το κουβαδάκι κι ας πάει σε άλλη παραλία. Όλα αυτά, βέβαια, χάρη στο Παλμύρα Be A-Live (το πρώην Otherside Bar απ' το Αμύνταιο) που ξέρει να κάνει σοβαρές διοργανώσεις.
Λοιπόν, όταν γέμισε το μαγαζί από περίπου 300 πορωμένους/-ες, οι Mass Infenction βγήκαν στην σκηνή και εξαπέλυσαν το death-black ήχο τους. Ήταν σφιχτοδεμένοι και είχαν καλές ιδέες, ό,τι πρέπει για τους φανατικούς του είδους. Το κοινό ήταν λίγο μουδιασμένο, αλλά έδινε αβίαστα το χειροκρότημά του με το τελείωμα κάθε τραγουδιού.
Στη συνέχεια ανέβηκαν στη σκηνή οι Suicidal Angels, οι οποίοι παίζανε παλιομοδίτικο thrash. Μου θύμησαν τους Kreator εν έτει 1986. Να πω την αμαρτία μου, είχα να ακούσω τέτοιο στυλ πάνω από δέκα χρόνια, οπότε δεν θα τους κρίνω με βάση τα γούστα μου! Αρκεί να πω μόνο ότι ήταν πολύ δυναμικοί. Στο τέλος ανέβασαν στη σκηνή ένα φίλο τους που τραγούδησε το Postmortem των Slayer και έπειτα κλείσανε το live τους με το Hell Awaits. Το κοινό ξετρελάθηκε με τις διασκευές και τα έδωσε όλα. Ζεστάθηκε το κοινό ακριβώς λίγο πριν βγουν οι Rotting Christ.
Οι οποίοι με το που βγήκαν έγινε χαλασμός. Τα λόγια περιττεύουν. Παίζοντας κομμάτια από όλους τους δίσκους τους, το κοινό τραγουδούσε μαζί με το Σάκη, χτυπιόταν ανελέητα, χοροπηδούσε μαζί με το γκρουπ. Πρώτη φορά ζούσε τέτοιες στιγμές η πόλη της Κοζάνης (κάπου, κάποιος φούρνος γκρεμιζόταν). Παίξανε αρκετά τραγούδια από το νέο τους album που τιτλοφορείται Theogonia, αλλά ο χαμός γινόταν κάθε φορά που παίζανε κάποιο παλιό κομμάτι, όπως έγινε στο Archon, στο Among Two Storms και περισσότερο στα Sorrowful Farewell και King of A Stellar War. Για το ανκόρ κράτησαν το Non Serviam, με το κοινό σχεδόν να ανεβαίνει πάνω στη σκηνή (ένα σκαλοπάτι ήταν η διαφορά) και να τραγουδά (ή να τσιρίζει, καλύτερα) στο μικρόφωνο.
Αυτά! Ελπίζω μετά από αυτό να δούμε και άλλες συναυλίες του σκληρού ήχου. Είδωμεν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου