Λίγες σκέψεις για το προχθεσινό live στο καφέ-μπαρ Γκάλερι.
1η έκπληξη: το event είχε πολύ καλή προσέλευση κόσμου. 2η έκπληξη: τα ίδια τα συγκροτήματα, που απλά... μας πήραν το κεφάλι (με την καλή έννοια). Οι νεαροί συμπολίτες Fake Memory Syndrome με τις πολύ καλά εκτελεσμένες διασκευές σε αγαπημένα τραγούδια, κυρίως από τη δεκαετία του '90: Rooster, Are you gonna be my girl, Bullet in the head, Broken, Steady as she goes, Seven nation army, Immortality, Blitzkrieg Bop, Breed και πολλά άλλα και την πολύ καλή ερμηνεία και πολύ καλή προφορά των αγγλικών του τραγουδιστή Τόλη, έδειξαν ότι δουλεύουν πολύ καλά. Μια μπάντα που αξίζει να παίζει πιο συχνά στα μπαράκια της πόλης και μεις να κατεβάζουμε τις μπύρες μας με τις διασκευές που ο υπογράφων εγκρίνει 100%.
(facebook.com/pages/Fake-Memory-Syndrome)
Και μετά, ανέβηκαν στη μικρή σκηνή οι ογκώδεις Phase Reverse, που με μία κιθάρα, μπάσο και τύμπανα έδειξαν στον κόσμο τι σημαίνει να παίζεις με βαρύ, μπάσο ήχο! Το Γκάλερι σείστηκε ως τα θεμέλιά του. Τα δικά τους τραγούδια έχουν κλίση προς το μοντέρνο αμερικανικό hard-rock (βλ. Alter Bridge), με southern heavy riffs (βλ. Corrosion of Conformity), μελωδικά περάσματα και stoner αισθητική, αλλά οι διασκευές τους ήταν αυτές που ξεσήκωσαν τον κόσμο. Μεταξύ άλλων, Lifer (Down), No More Tears (Ozzy), Toxicity (SOAD), Duality (Slipknot) και... εγένετο χαμός. Λίγο μετά, η πόλη της Κοζάνης έδειξε για άλλη μια φορά το "φιλόξενο" πρόσωπό της αφού η ρουφιανιά/ζήλια/ψώρα κάποιων οδήγησαν τα όργανα να γράψουν το μαγαζί για ηχορύπανση. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, το γκρουπ συνέχισε πιο χαλαρά, παίζοντας τα Little Wing και Simple Man και έκλεισαν θριαμβευτικά με το War Pigs, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Τα αυτιά μας βούιζαν για δυο μέρες! Πολλά μπράβο στον Αχιλλέα για τη διοργάνωση.
(www.phasereverse.com)
Συμπέρασμα 1: αν δείτε συναυλιακή αφίσα με το όνομα του γκρουπ να παίζει κάπου στο ελλάντα, τρέξτε να γουστάρετε.
Συμπέρασμα 2: η Κοζάνη είναι πολλή μικρή ακόμη για να διοργανώσει underground live της προκοπής. Ούτε αξιόλογα μπαρ δεν έχουμε ώστε και να χωράνε αρκετό κόσμο και να έχουν καλή ορατότητα. Ένα Παλμύρα προσπάθησε πριν 3 χρόνια και έκλεισε μέσα σε 4 μήνες. Τι να λέμε τώρα...
1η έκπληξη: το event είχε πολύ καλή προσέλευση κόσμου. 2η έκπληξη: τα ίδια τα συγκροτήματα, που απλά... μας πήραν το κεφάλι (με την καλή έννοια). Οι νεαροί συμπολίτες Fake Memory Syndrome με τις πολύ καλά εκτελεσμένες διασκευές σε αγαπημένα τραγούδια, κυρίως από τη δεκαετία του '90: Rooster, Are you gonna be my girl, Bullet in the head, Broken, Steady as she goes, Seven nation army, Immortality, Blitzkrieg Bop, Breed και πολλά άλλα και την πολύ καλή ερμηνεία και πολύ καλή προφορά των αγγλικών του τραγουδιστή Τόλη, έδειξαν ότι δουλεύουν πολύ καλά. Μια μπάντα που αξίζει να παίζει πιο συχνά στα μπαράκια της πόλης και μεις να κατεβάζουμε τις μπύρες μας με τις διασκευές που ο υπογράφων εγκρίνει 100%.
(facebook.com/pages/Fake-Memory-Syndrome)
Και μετά, ανέβηκαν στη μικρή σκηνή οι ογκώδεις Phase Reverse, που με μία κιθάρα, μπάσο και τύμπανα έδειξαν στον κόσμο τι σημαίνει να παίζεις με βαρύ, μπάσο ήχο! Το Γκάλερι σείστηκε ως τα θεμέλιά του. Τα δικά τους τραγούδια έχουν κλίση προς το μοντέρνο αμερικανικό hard-rock (βλ. Alter Bridge), με southern heavy riffs (βλ. Corrosion of Conformity), μελωδικά περάσματα και stoner αισθητική, αλλά οι διασκευές τους ήταν αυτές που ξεσήκωσαν τον κόσμο. Μεταξύ άλλων, Lifer (Down), No More Tears (Ozzy), Toxicity (SOAD), Duality (Slipknot) και... εγένετο χαμός. Λίγο μετά, η πόλη της Κοζάνης έδειξε για άλλη μια φορά το "φιλόξενο" πρόσωπό της αφού η ρουφιανιά/ζήλια/ψώρα κάποιων οδήγησαν τα όργανα να γράψουν το μαγαζί για ηχορύπανση. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, το γκρουπ συνέχισε πιο χαλαρά, παίζοντας τα Little Wing και Simple Man και έκλεισαν θριαμβευτικά με το War Pigs, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Τα αυτιά μας βούιζαν για δυο μέρες! Πολλά μπράβο στον Αχιλλέα για τη διοργάνωση.
(www.phasereverse.com)
Συμπέρασμα 1: αν δείτε συναυλιακή αφίσα με το όνομα του γκρουπ να παίζει κάπου στο ελλάντα, τρέξτε να γουστάρετε.
Συμπέρασμα 2: η Κοζάνη είναι πολλή μικρή ακόμη για να διοργανώσει underground live της προκοπής. Ούτε αξιόλογα μπαρ δεν έχουμε ώστε και να χωράνε αρκετό κόσμο και να έχουν καλή ορατότητα. Ένα Παλμύρα προσπάθησε πριν 3 χρόνια και έκλεισε μέσα σε 4 μήνες. Τι να λέμε τώρα...
1 σχόλιο:
ma pooooso sumfwnw...
uparxoun metallakia akoma sti polh mas...
hailz
omiros
Δημοσίευση σχολίου