Refused και At the Drive-In

Στα τέλη του 2000, είχαμε λιώσει (μεταξύ άλλων) τα φρέσκα (ακόμα τότε) άλμπουμ των Refused και Αt The Drive-In. Ακόμα θυμάμαι που τα παίζαμε στο 1431ΑΜ, το φοιτητικό ραδιόφωνο του Α.Π.Θ. (στους Ηλεκτρολόγους) μαζί με το φίλο Αντώνη! Τα γκρουπ όμως είχαν διαλυθεί και μείναμε με την απορία τι άλλο μπορούσαν να είχαν κυκλοφορήσει.

Πριν τέσσερα χρόνια και μέσα σε τέσσερις μέρες, είχαμε θυμηθεί και είχαμε παρουσιάσει στο ένθετο «χρονοντούλαπο» ολίγη από τα δύο συγκροτήματα (εδώ για τους Refused, εδώ για τους AtDI). Με τη έλλειψη εσόδων από πωλήσεις δίσκων, με τη μόδα των re-union που θα οδηγήσουν σε επερχόμενες συναυλίες (και εισροή εσόδων), η επανασύνδεση και των δύο σχημάτων είναι καλοδεχούμενη. Η απορία όμως για τους πρώτους είναι αυτή: πώς θα απαντήσουν σε ερωτήσεις γύρω από... το θρυλικό μανιφέστο;

Δελτίο τύπου για τη συναυλία Arcturus

OI    A R C T U R U S^*    ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ!
ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011
GAGARIN 205, ΑΘΗΝΑ

Οι ARCTURUS επιστρέφουν στην ενεργό δράση και έρχονται στην Αθήνα για να δώσουν τη δεύτερη συναυλία τους μετά την πολυθρύλητη επανασύνδεσή τους! Ακροβατώντας μεταξύ majestic black metal και experimental avant-garde art rock, οι Arcturus, αυτό το διεθνώς αναγνωρισμένο supergroup δίνει τις πιο εντυπωσιακές συναυλίες και γεννά αντιδράσεις στο κοινό του που κανείς άλλος δεν καταφέρνει. Ο πιο συνηθισμένος όρος που συνοψίζει την ουσία της ύπαρξής τους είναι: "weird".

Οι Arcturus είναι από μόνοι τους μουσικό είδος που δεν μπορεί να αντιγραφεί. Μουσική ιδιοφυΐα, «ντυμένη» με τον μανδύα της metal. Με την μπαρόκ μουσική αισθητική και τη μεσαιωνική αύρα που τους περιβάλλει ισορροπούν μεταξύ ντελίριου και ευθυμίας, εκτοξεύοντας τον ακροατή στο χωροχρόνο.

Για ένα συγκρότημα με τόσες αλλαγές στο line up θα τους χαρακτήριζε κανείς «δύσκολους». Για τους Arcturus, όμως, οι αλλαγές που έχουν κάνει στη σύνθεσή τους ως συγκρότημα, έχουν αποφέρει καρπούς: κάθε φορά και έναν καινούριο δίσκο. Το νέο αίμα φαίνεται να αναζωογονεί τους υπόλοιπους, δημιουργώντας αριστουργήματα της metal σκηνής.

Πριν τους Arcturus ήταν οι Mortem, το death metal συγκρότημα που απέκτησε σάρκα και οστά το 1987 από τους Steinar (Sverd), Jan (Hellhammer) και Marius και κυκλοφόρησαν το 1989 το Slow Death. Μετά την αποχώρηση του Marius, οι Mortem άλλαξαν το όνομά τους σε Arcturus το 1990, αποποιούμενοι κατά αυτόν τον τρόπο την ταμπέλα «death metal συγκρότημα». Τον επόμενο χρόνο με τα νέα μέλη Kristoffer Rygg, Carl August Tidemann και Skoll, κυκλοφόρησαν το ΕΡ My Angel.

Από το 1993 και για περίπου μία δεκαετία ο Kristoffer Rygg (ο Garm, των Ulver) εκτελούσε χρέη τραγουδιστή. Μέσα σε εκείνο το χρονικό διάστημα κυκλοφόρησαν τα πιο γνωστά τους άλμπουμ: Το συλλεκτικό ΕΡ και black metal classic Constellation, το Aspera Hiems Symfonia, το La Masquerade Infernale (ευτυχώς όχι The Satanist όπως προοριζόταν αρχικά), το The Sham Mirrors και φυσικά το remixed αριστούργημα Disguised Masters. Για το τελευταίο συνεργάστηκαν με Νορβηγούς καλλιτέχνες εκτός της metal σκηνής, δημιουργώντας το πιο περίεργο και πιο πειραματικό υλικό που έχουν κυκλοφορήσει οι Arcturus μέχρι σήμερα.

Οι φήμες για διάλυση ακολουθούν τους Arcturus από το 2002 μέχρι το 2007, ενώ συνεχίζουν να πραγματοποιούν περιοδείες. Το 2005 κυκλοφορούν το τελευταίο τους άλμπουμ, Sideshow Symphonies, με μόνιμο πλέον τραγουδιστή τον Simen Hestnaes (a.k.a. ICS Vortex, γνωστός από τους Dimmu Borgir – που ανέλαβε τα ηνία μετά από μια μικρή θητεία του Oyvid Haegeland των Spiral Architects). Το 2007 ο Vortex επιβεβαιώνει τις φήμες καλωσορίζοντας το συναυλιακό κοινό στη Μελβούρνη της Αυστραλίας με τα λόγια "Καλώς ήρθατε στην τελευταία – ever – συναυλία των Arcturus".

Αυτή ήταν η πιο επίσημη ανακοίνωση μέχρι το 2011 που άρχισαν να γίνονται κινήσεις για την πραγματοποίηση μιας ακόμα περιοδείας.

Και ναι! Οι Arcturus επιστρέφουν! Μετά από 4 ολοκληρωμένα άλμπουμ και 20 χρόνια μουσικής δημιουργίας, οι Arcturus έρχονται στην Αθήνα, με το πιο δυναμικό τους line up, το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου στο Gagarin 205! Κι εμείς θα είμαστε εκεί, waiting for their late, late return...

Current Lineup:
Steinar Sverd Johnsen – πλήκτρα
Jan Axel "Hellhammer" Blomberg – ντραμς
Knut Magne Valle – κιθάρα
Hugh "Skoll" Mingay – μπάσο
Tore Moren – κιθάρα
ICS Vortex - φωνητικά

^*Ο Αρκτούρος είναι το πιο φωτεινό αστέρι στο βόρειο ημισφαίριο και το τέταρτο πιο φωτεινό αστέρι στο νυχτερινό ουρανό. Είναι ορατό και από τα δύο ημισφαίρια, κάτι που το κάνει αρκετά σπάνιο. Ανήκει στον αστερισμό του Βοώτη και παίρνει το όνομά του από τα Αρχαία Ελληνικά που σημαίνει «Προστάτης των αρκούδων»

Η τιμή του εισιτηρίου είναι €29.

ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ
Αθήνα - TICKET HOUSE (Πανεπιστημίου 42, εντός της στοάς)
Θεσσαλονίκη - MUSIC LAND (Μητροπόλεως 102)

Online Sales ή αγορές με πιστωτική κάρτα, 24 ώρες/ωρο:
www.ticketpro.gr | www.tickethouse.gr

Still Falling

Το ελληνικό death-metal σχήμα, με τις progressive ανησυχίες και τις μελωδικές πινελιές, που ακούει στο όνομα Still Falling κυκλοφορεί το πρώτο του ΕΡ με τίτλο Counterfeit Existence και το διανέμει δωρεάν στο παρακάτω λινκ.

l i n k
facebook.com/stillfallingband
myspace.com/stillfallingband
youtube.com/StillFallingGR

Μαζεμένα νέα βίντεο-κλιψ...

...για να βλέπετε συνέχεια αυτό το Σ/Κ.

Ένα από τα κομμάτια που ξεχωρίσαμε μέσα από το τελευταίο άλμπουμ των Μαστόδοντων. Τώρα και σε βίδεον: Dry bone valley.

Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τους νεο-υορκέζους Άνθρακες και το τραγούδι The devil you know.

Μέσα από την Παγωμένη Γη, το μελωδικό τραγούδι Anthem.

Τρόμος: βίντεο και (απλοϊκοί) στίχοι που αποτίουν φόρο τιμής στο αμερικάνικο hardcore με το τραγούδι The New Blood.

Για να μείνει στο προσκήνιο, η σουηδική Σκοτεινή Ηρεμία κυκλοφόρησε το βίντεο για το... χαλαρό τραγούδι Iridium. Σκηνοθεσία/δημιουργία του Niklas Sundin που έχει επιμεληθεί όλα τα εξώφυλλά τους, όπως και δεκάδων άλλων συγκροτημάτων φυσικά.

Το ιταλικό Κενό Πηνίο παρουσιάσε ένα καλοφτιαγμένο βίντεο για το τραγούδι Trip The Darkness.

Το αμερικάνικο Θέατρο του Ονείρου κυκλοφόρησε ένα στιχουργικό-βίντεο (η νέα οικονομικότερη μόδα δημιουργίας βίντεο των ημερών μας) για το τραγούδι Build Me Up and Break Me Down.

Disfear - Live the Storm

Κάτσε να θυμηθούμε κάτι καλό που δεν έτυχε να αναφέρουμε τα προηγούμενα τρία χρόνια. Και το ότι πρόκειται για σουηδικό πάλι συγκρότημα, δεν πρέπει να μας εκπλήσει πλέον! Αν ρωτήσετε τι παίζουν και ποιοι είναι οι Disfear, τότε καθήστε και διαβάστε: όταν τα ιδρυτικά μέλη του γκρουπ "προσέλαβαν" στα φωνητικά των Thomas Lindberg (πρώην At the gates) το 2003, μάλλον κάνανε τη μεταγραφή της τότε χρονιάς. Αν υπολογίσετε και τη μονιμοποίηση του Uffe Cederlund (πρώην Entombed) στη δεύτερη κιθάρα, τότε μιλάμε για ένα σούπερ-σουηδικό γκρουπ. Σκεφτείτε, τέλος, ότι στο άλμπουμ Live the Storm πήραν για παραγωγό τον κιθαρίστα Kurt Ballou των Converge. Τι έχουμε εδώ δηλαδή; Αν θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε τυποποιημένες ταμπέλες, θα λέγαμε ότι παίζουν κάτι μεταξύ crust/d-beat/hardcore/punk/metal, ή πείτε το και death 'n' roll (έλεος!). Διαφορετικά, μπορείτε να πείτε ότι απλά... τα σπάει! Οι τύποι έχουν όρεξη για... αγριάδες και κοπάνημα. Με το που ξεκινάει το CD, ο μουσικός τυφώνας θα σας παρασύρει και τα μυαλά σας θα μετατοπιστούν μέσα στο κρανίο σας. Οπότε μας μένει να δώσουμε μία και μόνο συμβουλή: μην το ακούσετε ενώ οδηγάτε!

Η ατυχία χτύπησε όμως το σχήμα καθώς ο μόνιμος μπασίστας Henke Frykman απεβίωσε το Μάρτη του '11 μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

(myspace.com/disfear)

Showstripsilence - 13 Tales Of Love And Death

Το πρώτο άλμπουμ από τη χρονιά του 2012 που έπεσε στα χέρια μας έρχεται από την ελληνική εταιρεία Sleaszy Rider Records και είναι το 13 Tales Of Love And Death των Ιταλών Showstripsilence. Περί τίνος πρόκειται; Θεματολογία... Murderdolls, Lordi. Μουσικολογία... Hellacopters, Backyard Babies, δηλαδή επιρροές Motorhead. Το αποτελέσμα: παλιοί, καλοί Guns N' Roses! Rock 'n' roll στο φουλ με freak-show θεματολογία, made in Italy! Πολύ καλή πρόταση για τους φίλους που γουστάρουν ρυθμικά, χορευτικά, μπυρόβια τραγούδια! Ένα από τα πιο ωραία άλμπουμ που ακούσαμε από άγνωστο συγκρότημα. Το ότι παίζει επαναλαμβανόμενα, σημαίνει ότι με έχει κερδίσει. Check 'em out... και δείτε το πρώτο τους βίντεο για το τραγούδι The Creature.

myspace.com/showstripsilence
facebook.com/SHOWSTRIPSILENCErocknroll

Υ.Γ. Φέτος θα αφήσουμε στην άκρη τα reviews από... trendy γνωστά, ονομαστά συγκροτήματα που μπορείτε να διαβάσετε δεξιά κι αριστερά και θα επικεντρωθούμε κυρίως στα «μικρότερα» και πιο άγνωστα.

Μέσα από το μουσικό χρονοντούλαπο: σόλο Iommi

Το πρόβλημα υγείας του Toni Iommi, λίγους μήνες πριν την εμφάνιση των Black Sabbath στο Rockwave, μού θύμησε το προ διετίας πρόβλημα με τον Dio, ο οποίος επίσης είχε κανονίσει να έρθει στο Sonisphere με τους Heaven & Hell του Iommi. Όλοι ξέρουμε πώς εξελίχθηκε η ιστορία. Ελπίζουμε αυτή τη φορά να μην έχουμε... μία από τα ίδια!

Από αυτές τις σκέψεις πήγα στη χρονιά του 2000 και θυμήθηκα το δεύτερο σόλο άλμπουμ που κυκλοφόρησε τότε ο άρχοντας των ριφ. Ένας δίσκος με κλασικίζουσα σύνθεση τραγουδιών αλλά μοντέρνο γυάλισμα, φοβερή παραγωγή και απίστευτες συνεργασίες με μερικά από τα πιο διάσημα (ή/και ανερχόμενα) ονόματα του χώρου. Τι ή ποιον να πρωτοαναφέρουμε; Το εναρκτήριο κομμάτι "Laughing Man (In The Devil Mask)" έχει τον Henry Rollins στα φωνητικά. Ακολουθεί το "Meat" με τη χαρακτηριστική υψίφωνη Skin (από Skunk Anansie) και ντραμς από τον John Tempesta! Στη συνέχεια ο Dave Grohl τραγουδάει και κοπανάει τα τύμπανα στο "Goodbye Lament", με τον Brian May των Queen να προσθέτει κιθαριστικές πινελιές! Ακολουθεί το "Time is Mine" με τον Phil Anselmo στη φωνή και τον Matt Cameron (Soundgarden & Pearl Jam) στα τύμπανα, στο πρώτο από τα τέσσερα τραγούδια που συμμετείχε. Ο όχι-και-τόσο-γνωστός-τότε Serj Tankian βάζει τη δικιά του υπογραφή στο "Patterns" για να έρθει το επικό "Black Oblivion" με τον Billy Corgan των Smashing Pumpking, ο οποίος πρόσθεσε κάτι κιθάρες και ανέλαβε να γράψει και το μπάσο. Ξανά ο Brian May βάζει τις κιθάρες του στο κομμάτι που ακολουθεί: "Flame On" με τη φωνή του Ian Astbury, λίγο καιρό πριν του κολλήσει για τα καλά η ταμπέλα του... γυρολόγου! Όγδοο τραγούδι το "Just Say No to Love" με τη μπάσα φωνή του Peter Steele (Type O Negative), ο οποίος φυσικά έγραψε και το μπάσο. Στο προτελευταίο τραγούδι έχουμε μια sabbath-ική συνεργασία από τα παλιά: ο Όζι τραγουδάει και ο Bill Ward παίζει τα τύμπανα στο "Who's Fooling Who". Για να κλείσουμε με το "Into the Night" στο οποίο βρίσκουμε τους Billy Idol (φωνή) και Ben Shepherd (Soundgarden) στο μπάσο.

Για το τέλος, τι να πούμε; Ο άνθρωπος ήξερε και ακόμα ξέρει να γράφει τραγουδάρες! Το 2000 βρήκε και τους κατάλληλους ανθρώπους και μας παρουσίασε, για τον υπογράφοντα, έναν αγαπημένο δίσκο συνεργασιών!

Εξ Ισλανδίας ερχόμενο

Πέρα από τη Bjork, υπάρχουν και άλλοι μουσικοί στη μακρινή και παγωμένη Ισλανδία. Οι Solstafir είναι ένα σχήμα που μας έκανε γνωστό ο φίλος Νίκος και έτσι του αφιερώνω το καινούριο τους βίντεο-κλιπ για το τραγούδι Farja:

Biohazard και πάλι

Το ορίτζιναλ line-up των νεοϋρκέζων Biohazard, που μας έδωσε τα αγαπημένα "Urban Discipline" και "State of World Address", επανασυνδέθηκε πριν τρία χρόνια για να γιορτάσει τα 20 χρόνια του γκρουπ. Το ένα έφερε το άλλο και είπαν να ηχογραφήσουν νέο δίσκο. Ο δίσκος ετοιμάστηκε, θα κυκλοφορήσει την ερχόμενη εβδομάδα και όλα πήγαιναν καλά μέχρι που ο Evan Seinfeld αποφάσισε να την κοπανήσει. Κρίμα μεγάλο για έναν και μόνο λόγο: ελπίζαμε να... δούμε την πρώην του σύζυγο Tera Patrick στο ελλάντα, αν τυχόν ερχόντουσαν για κανά live!

Όσον αφορά το νέο άλμπουμ Reborn In Defiance, τη μέρα της κυκλοφορίας του (20/1) θα διατίθεται για δωρεάν κατέβασμα^* από το περιοδικό RevolverMag.com. Παρακάτω, πάρτε ένα δείγμα της νέας δουλειάς από το πρώτο τους (lyric) βίδεον για το τραγούδι Reborn.


^*21/1 update:
Λίγες μέρες μετά και ρίξανε... άκυρο! Διαβάστε εδώ.

Fair to Midland - Anchors & Arrows

Όλοι έχουν μιλήσει/γράψει πλέον για το συγκρότημα Fair to Midland και το νέο τους άλμπουμ. Εμείς τους γνωρίσαμε μόλις πρόσφατα και ακούγοντας το νέο τους άλμπουμ Anchors & Arrows... πάθαμε την πλάκα μας. Από τα εμπνευσμένα τραγούδια προοδευτικής αντίληψης (προοδευτικής όπως π.χ. οι System of a Down κι όχι σαν τους Dream Theater), τις κολλητικές μελωδίες, την παρανοϊκή ερμηνεία του τραγουδιστή και τις πάμπολλες ψαγμένες ιδέες που δίνουν έμφαση σ'αυτό, στο φωνητικό τομέα. Σε κάθε τραγούδι θα βρείτε και κάτι κολλητικό· είτε είναι στα πλήκτρα, είτε στα φωνητικά ή στις γραμμές της κιθάρας. Το τραγούδι "Bright bulbs and sharp tools" έχει ήδη ανακηρυχθεί τραγούδι του μήνα Δεκεμβρίου. Όσο δεν βγάζουν νέο δίσκο οι SoaD (και θα αργήσουν πολύ ακόμα), οι FtM είναι κάτι παραπάνω από απλοί αντικαταστάτες!

(arrowsandanchors.wordpress.com)

Ομηρο-προτάσεις για το 2011

Hey!!! Να ‘μαστε και μεις, ως επίσημα ψώνια/συνεργάτες του blog, με κάποιες δικές μας προτάσεις και θαψίματα για το 2011. Η σειρά που επιλέχθηκε σίγουρα δεν είναι αξιολογική. Aπλά αυτά μου ήρθαν στο μυαλό!! Πάμε λοιπόν...

Ξεκινώντας έχουμε τους Ghost Brigade με το Until Fear No Longer Define Us που με έπιασε εξ απήνης. Μπάντα που συνδυάζει καθαρά και brutal περάσματα με σαφείς Opeth (sic) και Katatonia (sic×2) επιρροές. Kάπως έτσι θα έπαιζαν οι Opeth, αν ο Akerfield δεν πίστευε ότι ξαναζεί στα 70s!! (Grow up μεγάλε!)

Επόμενη στάση με τους Darkest Hour και το Human Romance. Σαφώς κατώτερο έναντι του Undoing Ruin του 2005, όμως με σίγουρα καλύτερες ιδέες σε σχέση με τα 2 τελευταία albums τους.

Για τους Agnostic Front τι να πούμε; Οι τύποι είναι από τις σημαίες του Hardcore και με το My Life, My Way μας έδειξαν πώς πρέπει να παίζονται οι μουσικές μας.

Και επειδή υποστηρίζουμε τη familia, θα ήταν άδικο να παραλείψουμε το Empire των Madball, δισκάκι που σε κάνει να moshαρεις μόνος σου άνετα.

Οι Trapped Under Ice μας ταρακούνησαν για τα καλά με το Α Big Kiss Goodnight. 2–step από τη Βαλτιμόρη, εκεί όπου ξέρουν τα breakdowns και τα groovάτα περάσματα. Συνίσταται ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του χορού και του moshing!!

Σίγουρα στις επιλογές μας βρίσκεται το δισκάκι των Defeater Empty Days & Sleepless Nights. Όσοι πιστεύετε ότι το hardcore είναι μόνο σιδερογροθιές και ξυλίκι στρίψτε δια του αρραβώνος!! Συναισθηματικό, βιωματικό και ιδιαίτερο ως άκουσμα. Οι υπόλοιποι κοιμηθείτε ήσυχοι!!

Η επόμενη κυκλοφορία είναι τελείως... blow your mind! Touche Amore – Parting The Sea Between Brightness And Me. Μια μπάντα που ανήκει στην ίδια κατηγορία με τους Defeater. Αν είστε fan των συναισθηματικών στίχων, δώστε του μια ευκαιρία. Σίγουρα δεν παίζει να τους δούμε στο Ελλαδιστάν αλλά τους βάζουμε στο καλεντάρι. Φετινή μου καψούρα, μαζί με τους Defeater.

H επόμενη επιλογή δεν έχει καμία σχέση μουσικά με ό,τι προτείναμε, αλλά επειδή είμαστε ανάποδα μυαλά και αγαπάμε την Ιρλανδία, καραγουστάραμε με το Εngland keep my bones του Franc Turner. Απλά ακούστε το.

Στα τελειώματα αφήσαμε τους Most Precious Blood και τους Ringworm λόγω εντοπιότητας (Gotham city λέμε!!). Ποιοτικές δουλειές που στο Ελλαδιστάν δεν πολυακούστηκαν.

Τώρα θα αναρωτηθείτε πού είναι τα θαψίματα; Δεν θάβουμε τίποτα γιατί ο καθένας ακούει ό,τι γουστάρει και τον ευχαριστεί! Θα εμφανιζόμαστε σαν τον Batman όποτε έχουμε να προτείνουμε κανένα καλό δισκάκι…

Καλή χρονιά!!!
Purity in mind and heart...
Όμηρος.


To παρακάτω κομμάτι αφιερωμένο στους δικούς μου, ξέρουν αυτοί ποιοι είναι...

Entombed 7-ΙΑΝ-2012

Club Eightball, Θεσσαλονίκη, 7 Ιανουαρίου 2012
support: Freefall, Rotting Flesh

   Σε μια συνέντευξη σε γνωστό μουσικό σάιτ, ο Αντώνης Πανούτσος είπε ότι είχε δει ζωντανά τους Rolling Stones στο Λονδίνο στα τέλη των '60s και δε θυμάται τι παίξανε. Αμέσως βγήκαν οι γνωστοί/άγνωστοι παντογνώστες/σχολιαστές και τον κράζανε που... δε θυμάται. Εδώ, εγώ δε θυμάμαι καλά-καλά (πέρα από 2-3 χαρακτηριστικά σημεία) τι παίξανε οι Entombed μόλις το... 2002! Τι θέλω να πω μ'αυτή την εισαγωγή, πέραν του ότι έχω χάλια μνήμη; Ότι δεν χρειάζεται πλέον να αναπολώ εκείνη τη συναυλία. Από δω και πέρα, οι αγαπημένοι Entombed θα μείνουν χαραγμένοι στη μνήμη μου μ'αυτό το live που ζήσαμε στο Eightball στις 7 του Γενάρη.

   Για έναν 33χρονο που γνώρισε το σουηδικό συγκρότημα το 1994 και μεγάλωσε με τα 90's άλμπουμ τους, αυτή ήταν μάλλον η καλύτερη συναυλία που θα μπορούσε να πάει. Δύο ώρες διάρκεια, 24 τραγούδια, με το 85% του σέτλιστ να αποτελείται από τα πρώτα τέσσερα στούντιο άλμπουμ; Λες και μπήκαμε σε χρονομηχανή και βρεθήκαμε πίσω στο 1997! Δέσιμο; Απίστευτο! Ήχος; Κορυφαίος! Ο φρόντμαν; Λιγδιάρης και τρακατζής! Ούτε σταριλίκια, ούτε ποζεριές, μόνο χαβαλές! Απλά... 2012 started with a blast!
Entombed setlist


Παρασκηνιακά:
   Η προσέλευση του κόσμου; Καλούτσικη. Θα μπορούσε να ήταν και καλύτερα.

   Πολλή μπύρα και συνεχή επίσκεψη... στην τουαλέτα! Η εκδρομική συναυλιακή (και κατά 1/6 εορταστική) ομάδα σε φουλ δράση, με reunion-guest ήταν ό,τι πρέπει για να μας μπει καλά αυτή η χρονιά. Και το «βρώμικο» στα Μάλγαρα; Ο ξενυχτισμένος τυπάς μας απέδειξε για ποιο λόγο ονομάζεται... βρώμικο!

   Για τα ελληνικά γκρουπ: οι Freefall έσκισαν! Πολλά συν και για τη βαρβάτη διασκευή στο "Threatening Skies" από Obituary. Έδειξαν επαγγελματισμό, με καλή σκηνική παρουσία και σεβασμό προς τον ακροατή που έσκασε 25 ευρώ. Ό,τι δηλαδή δεν είχαν οι Rotting Flesh. Άλλα, δεν γράφω!

Sahara Surfers - Sonar Pilot

Ακούς το όνομα του συγκροτήματος: Sahara Surfers. Σου λένε ότι πρόκειται για stoner-metal γκρουπ. Λες, εντάξει, αναμενόμενο. Και μετά σου λένε ότι προέρχονται από την... Αυστρία! Και έχουν γυναίκα τραγουδίστρια. Τότε λες... τι πράμα; Κάπως έτσι έκανα όταν έμαθα και γω όλα τα παραπάνω. Ακούγοντας το άλμπουμ τους Sonar Pilot, ένα είναι το πόρισμα: πόσο θα ήθελαν να έχουν γεννηθεί στο Palm Desert της Καλιφόρνια για να βρίσκονται δίπλα στους... Kyuss. Το οποίο μην το πάρετε ως αρνητικό. Η διαφορά τους βρίσκεται μόνο στα γυναικεία φωνητικά. Αν έχετε καιρό να ακούσετε καλό stoner-rock άλμπουμ, αυτοί οι αυστριακοί μπορεί να είναι η επιλογή σας. Α, και να μην ξεχάσω. Διαθέτουν το άλμπουμ τους προς δωρεάν κατέβασμα σ' αυτό το λινκ!

(myspace.com/saharasurfers)

Αύριο... «ενταφιαζόμαστε»!

Αύριο και μετά από εννιά χρόνια, θα ξαναδούμε το αγαπημένο σουηδικό συγκρότημα των Entombed. Ευκαιρία να τους χαρούμε ως headliners, αν και την προηγούμενη φορά, ως δεύτερο όνομα πριν τους Candlemass, είχαν παίξει αρκετά. Θυμηθείτε κάτι (ολίγον χάλια) φωτογραφίες που ξέθαψα από το live στο "Υδρόγειος" και τις ανέβασα σε εκείνη την ανάρτηση. Δεν τους είχαμε δει το 2004 με Sodom, ούτε το 2009 με Exodus, οπότε τώρα... the fix is in!

Δείτε/κρύψτε το I for an Eye μέσα από το άλμπουμ "Morning Star" του 2002...


Δείτε/κρύψτε το Seeing Red μέσα από το άλμπουμ "Uprising" του 2000...


Δείτε/κρύψτε το Albino Flogged In Black, διασκευή από τους Stillborn που πρωτοέπαιξε το 1999, αλλά μπορείτε και να τη βρείτε στη συλλογή "Sons of Satan Praise the Lord" του 2002...


Δείτε/κρύψτε το Addiction King μέσα από το άλμπουμ "Same Difference" του 1998...


Δείτε/κρύψτε το Wreckage μέσα από το άλμπουμ "DCLXVI: To Ride Shoot Straight and Speak the Truth" του 1997...


Δείτε/κρύψτε το Damn Deal Done μέσα από το άλμπουμ "DCLXVI: To Ride Shoot Straight and Speak the Truth" του 1997...


Δείτε/κρύψτε το Hollowman μέσα από το άλμπουμ "Wolverine Blues" του 1993...


Δείτε/κρύψτε το Wolverine Blues μέσα από το άλμπουμ "Wolverine Blues" του 1993...


Δείτε/κρύψτε το Strange Aeons μέσα από το "Clandetine" του 1991...


Δείτε/κρύψτε το Left Hand Path μέσα από το ομότιτλο άλμπουμ του 1990...


...και περιμένω να ακούσω (ξανά) αυτή την κομματάρα όπως-και-δήποτε!

Υ.Γ. Μην ενταφιαστούμε από το πολύ χιόνι και δεν κουνηθούμε ρούπι! Αλλά δεν θα το επιτρέψουμε, καθώτι θα είμαστε προετοιμασμένοι με χιονολάστιχα και αλυσίδες...

Άλμπουμ 20 χρονών

Ας θυμηθούμε μερικά από τα καλύτερα (για τον υπογράφοντα) άλμπουμ που κυκλοφόρησαν το 1992, κλείνουν δηλαδή φέτος τα είκοσι χρόνια. Ήταν η εποχή που ανακαλύπταμε την ξένη μουσική και κάποια απ'αυτά μπορεί να τα κοιτάμε/ακούμε με περίσσειο συναισθηματισμό, αλλά σίγουρα υπάρχουν πολλά που όχι μόνο ακούγονται ακόμα και σήμερα, αλλά κάποια απ'αυτά μπορούμε πλέον να τα χαρακτηρίσουμε και ως κλασικά.

Megadeth - Countdown to Extinction
Pantera - Vulgar Display of Powe
Alice in Chains - Dirt
Rage Against the Machine
Bad Religion - Generator
Faith No More - Angel Dust
Kyuss - Blues For The Red Sun
Paradise Lost - Shades of God
Skyclad - A Burnt Offering For The Bone Idol
Ugly Kid Joe - America's Least Wanted

Danzig - III How The Gods Kill
Iron Maiden - Fear Of The Dark
Ministry - Psalm 69
Body Count (s/t)
Dream Theater - Images And Words
Tiamat - Clouds
Black Sabbath - Dehumanizer (η επιστροφή του Dio)

Top 11 from 2011

Αν είναι να θυμηθούμε στο μέλλον κάτι από τη χρονιά του 2011, αυτό θα είναι, φυσικά, η επανεμφάνιση των System of a Down και, για μας, η ζωντανή τους εμφάνιση στο Βερολίνο. Το μουσικό γεγονός της χρονιάς. No other comments!

Όλη σχεδόν η Α' εθνική κατηγορία του σκληρού ήχου παρουσίασε νέες δουλειές φέτος: είχαμε παλαίμαχους της δεκαετίας '80 (π.χ. Anthrax, Megadeth, Sepultura, Queensryche, Saxon, Riot, Vicious Rumours), μεγάλα και πετυχημένα γκρουπ που ξεκίνησαν στα 90's και συνεχίζουν ακατάπαυστα (π.χ. Dream Theater, Amorphis, In Flames, Machine Head, Iced Earth, Symphony X, Crowbar, Amon Amarth, Haunted, Opeth, Vader, Pain of Salvation) αλλά και πρωτοεμφανιζόμενους των 00's που έχουν μπει δυναμικά στη μεγάλη κατηγορία (Trivium, Within Temptation, Five Finger Death Punch, Rise Against, Devildriver). Είχαμε ακόμα και συγκροτήματα που... αντιγράφουν «αναπολούν» παλιά άλμπουμ, όπως οι Evile το "Ride the Lightning" των Metallica, οι Trap Them το "Wolverine Blues" των Entombed και ο Jasta... το δικό του συγκρότημα!


Η ενδεκάδα καινούριων δίσκων που κέρδισε τις δικές μας εντυπώσεις και μονοπώλησε τα playlist είναι η ακόλουθη:

1. Machine Head - Unto the Locust
2. The Devil's Blood - The Thousandhold Epicentre
3. Amplifier - Octopus
4. Protest the Hero - Scurrilus
5. Fair to Midland - Arrows & Anchors

6. Darkest Era - The Last Caress of Light
7. Amon Amarth - Surtur Rising
8. Mastodon - The Hunter
9. Insomnium - One for Sorrow
10. Rise Against - Endgame
11. The Haunted - Unseen

Η λίστα, αν συνεχιζόταν, θα είχε τους ακόλουθους:
Leprous (για λίγο έμειναν έξω από την 11άδα), Ghost Brigade, Trap Them, Calling All Cars
και λίγες θέσεις πιο κάτω θα βάζαμε και τα ακόλουθα, που έπαιξαν αρκετά:
Anthrax, Wo Fat, Ringworm, Amorphis, Vader, Before the Dawn, Evergrey

Ουκ ολίγες ελληνικές μπάντες, που ετοιμάζονται για μεταγραφή εξωτερικού:
Inside It Grows, Planet of Zeus, Echidna, Karma Violens, Universe217.

Για άλλα γούστα:
είχαμε κι εδώ επιστροφές από το παρελθόν (Mr. Big, Red Hot Chili Peppers), καλούτσικα μη-εμπορικά γκρουπ (Kultur Shock), εμπορικά σχήματα που άλλα έδωσαν ενδιαφέροντα άλμπουμ (Foo Fighters, Black Stone Cherry) και άλλα αδιάφορα (Seether, 3 Doors Down, Staind).

Οι απογοητεύσεις της χρονιάς;
Δεν ξέρω για το πολυσυζητημένο Lulu, καθώς άκουσα μόνο δύο τραγούδια και αποφάσισα να μην ασχοληθώ. Με διαφορά όμως τα κάκιστα/αδιάφορα/ανέμπνευστα άλμπουμ των Queensryche και Pestilence κερδίζουν, δυστυχώς γι'αυτούς, με το σπαθί τους θέση σ'αυτή την παράγραφο.

Άντε και του χρόνου!

Βιβλία 2011

Η ανάγνωση αυτή τη χρονιά είχε περιορισμένο αριθμό βιβλίων, αλλά είχε επίσης κάποια με πάρα πολλές σελίδες. Έντεκα τον αριθμό από λογοτεχνικά (μία επανάληψη), συν 2 ψυχολογικά-επιστημονικά, συν 4 κινηματογραφικά, τα οποία δεν τα υπολογίζουμε.

Αλέξης Σταμάτης - Θρυλικές ιστορίες
John Le Carre - Tinker, tailor, soldier, spy/Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι
Kobo Abe - Η γυναίκα της άμμου
Clive Barker - Άμπαρατ
Clive Barker - Άμπαρατ II
Stephen King - Ο θόλος
Thomas Hardy - Κάτω από το δέντρο
Isaac Asimov - Ρομπότ και αυτοκρατορία
Φελίσιτι Έβερετ - Γράμματα από τον άλλο κόσμο
Isaac Asimov - Ο γυμνός ήλιος
Ursula Le Guin - The dispossessed/Ο αναρχικός των δύο κόσμων (επανάληψη)


Υ.Γ.: Με τις τιμές των βιβλίων που δε λένε να πέσουν και με την ισχνή οικονομική κατάσταση, νομίζω ότι το δανειστικό τμήμα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης θα με βλέπει πολύ συχνά!

2012

Καλή χρόνια! Όση μας έχει μείνει, δηλαδή...


:-)