Wuhlheide, Βερολίνο, 15 Ιουνίου 2011
support: dredg
Προετοιμασία
Από πέρυσι είχαμε γράψει για την συναυλιακή επανένωση των SOAD. Το πρόγραμμα βγήκε αρχές Δεκέμβρη. Σκεφτήκαμε να κλείσουμε για Μιλάνο, αλλά αλλάξαμε γνώμη μόλις είδαμε ότι θα παίξουν σε υπαίθριο πάρκινγκ(!) και έτσι κλείσαμε αμέσως εισιτήρια για το live στο πάρκο Wuhlheide του Βερολίνου (τον Ιανουάριο έγινε sold-out). Κλείσαμε αεροπορικά, ξενοδοχείο και μετά περιμέναμε.
Τουρίστες
Η πενταμελής παρέα έφθασε Τρίτη μεσημέρι στο Βερολίνο και καθώς οι 2/5 (και γω μέσα σ'αυτό το ποσοστό) δεν το είχαν επισκεφθεί ξανά, πήραμε τους δρόμους και αρχίσαμε να τριγυρνάμε. Μία συμβουλή προς επίδοξους επισκέπτες: νοικιάστε ποδήλατο και μετά μπορείτε να πάτε άνετα, γρήγορα, ξεκούραστα σε όποιο σημείο θέλετε. Wurst und Bier? All the time!
Συναυλία
Πρωινό Τετάρτης πήγαμε να πάρουμε τα εισιτήρια από το μαγαζί που μας τα είχαν κρατημένα (γεια σου, ρε Ντάνιελ!). Τριγυρίσαμε πάλι για να περάσει η ώρα και το απόγευμα κατευθυνθήκαμε προς το πάρκο Wuhlheide, στο χώρο της συναυλίας. Ήμασταν 17000 κόσμος αλλά περάσαμε άνετα την είσοδο, με πλήρη σωματικό έλεγχο, και πιάσαμε μια καλή θέση, με καλή οπτική γωνία, χωρίς να μας βαράει ο ήλιος! Ακριβώς στις 7 εμφανίζεται το support σχήμα με το όνομα Dredg, ένα άγνωστο γκρουπάκι, με alternative ήχο, που ο ήχος τους μας θύμιζε άλλα σχήματα, που ήταν ό,τι έπρεπε για background μουσική ενώ εμείς συζητάμε, σχολιάζουμε και καταναλώνουμε μπύρες. Παίξανε για μισή ώρα και από τις 7μιση μέχρι τις οχτώ η σκηνή ετοιμαζόταν για το κυρίως event.
S. O. A. D.
Και στις 8 ακριβώς, πίσω από ένα τεράστιο πανί που έκρυβε τη σκηνή, ακούγονται οι πρώτες νότες του "Prison Song". Μπαίνει το τραγούδι, πέφτει το πανί και ξεκινάει ο χαλασμός. Όλος ο κόσμος να κουνιέται, να χτυπιέται, να χορεύει και να τραγουδάει ασταμάτητα. Ακολουθεί λίγη ηρεμία με το εισαγωγικό κομμάτι "Soldier Side" για πέσει η οβίδα του "B.Y.O.B." και στη μέση του τραγουδιού (στο χαλαρό ρεφραίν) ο ευδιάθετος Serj χορεύει ολίγη από συρτάκι(!) και φωνάζει «Όπα!» ενώ ο κιθαρίστας Daron (ο Malakian, ντε) να κουνιέται σαν χέλι(!) σε όλη τη συναυλία, όλη την ώρα που δεν συν-τραγουδούσε. Ο μπασίστας Shavo Odadjian στον δικό του κόσμο και ο ντράμερ John Dolmayan να δίνει τα ρέστα του αλλά και να κάνει πλάκες όλη την ώρα με τον Serj. Ακολουθούν "I-E-A-I-A-I-O" με όλον τον κόσμο να σιγοντάρει το γηπεδικό ρεφραίν και συνεχίζουμε με τα δυναμικότατα "Needles" και "Deer Dance". Ασταμάτητα, το γκρουπ πηγαίνει στη hypnotize/mesmerize περίοδο με το "Radio/Video". Ανά τακτά διαστήματα, το background πανί άλλαζε και εμφάνιζε διαφορετική εικόνα, σαν να αλλάζει πράξη η παράσταση που παρακολουθούσαμε (παρατηρήστε τις φωτογραφίες). Ακολουθεί το "Hypnotize" με τους δύο frontmen να εναλλάσσονται στα φωνητικά, και μετά έρχεται το "Question!". Επιστροφή στο παρελθόν με το "Suggestions", το πρώτο τραγούδι που ακούμε από το πρώτο τους άλμπουμ, για να έρθει η παράνοια του "Psycho" και μετά το πασίγνωστο τραγούδι που ήξερε όλος ο κόσμος, το "Chop Suey". Ο Μαλακιάν αναλαμβάνει μετά πρωταγωνιστικό ρόλο στο "Lonely Day", για να ηρεμήσουμε λίγο, πριν κοπανηθούμε πάλι με το "Bounce" και το "Kill Rock 'n Roll". Χαλάρωση ξανά με το "Lost in Hollywood", το Μαλακιάν να αναλαμβάνει τους στίχους και τον Serj να τραγουδάει τις μελωδικές γραμμές. Επιστροφή στο Toxicity με τα οικολογικά "Forest" και "Science", τον Serj να ευχαριστεί τους Γερμανούς που είναι πρωτοπόροι στην παραγωγή υλικών για ανανεώσιμες πηγές ενέργειες. Και μας προτρέπει να μην ακολουθούμε τις αμερικάνικες πολιτικές! Πετάγεται και ο Μαλακιάν και απαντάει ότι αν θέλουμε να παρακολουθούμε κάτι αμερικάνικο, ας παρακολουθήσουμε μπέιζμπολ! Μετά από αυτό συνεχίζουν με τα "Holy Mountains", "Aerials", "Tentative", κάνει μια μικρή μπαλαντοειδής εισαγωγή στο "Cigaro" πριν το παίξουν κανονικά και κάπου εκεί πέφτει το πανί με τη μούτζα. Ήρθε η ώρα για τα υπόλοιπα τραγούδια από το πρώτο άλμπουμ. Παίζουν απανωτά "Suite-Pee", "War?" και "P.L.U.C.K.". Και μετά ακολουθεί το αναμενόμενο μήνυμα για τη γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους υπό τη μουσική συνοδεία του "Sartarabad", μπαίνοντας στην τελική ευθεία. Έρχεται η ώρα για το "Toxicity" (ίσως, το τραγούδι που δεν μπορεί να διασκευάσει κανένας και να ακουστεί ωραίο) και το φινάλε με το πρώτο τους single, το "Sugar"!
Επίλογος
Λίγο παραπάνω από 100 λεπτά, 28 τραγούδια, πολύ καλός ήχος, πολιτισμένη ατμόσφαιρα, κορυφαία οργάνωση, sold-out συναυλία και δεν ήμασταν στριμωγμένοι, το συγκρότημα να φαίνεται ότι το διασκεδάζει, ένα συναυλιακό απωθημένο έγινε πραγματικότητα, να βλέπουμε live ένα κορυφαίο συγκρότημα (για αρκετούς το καλύτερο της δεκαετίας που πέρασε) πάνω στην ακμή του. Θέλουμε τίποτα περισσότερο;
Υ.Γ. 1: "Why do they always send the poor?" Ρωτήστε τον Λεωνίδα για να πάρετε κορυφαία απάντηση!!!
Y.Γ. 2: Αυτό ήταν μάλλον το καλύτερο δώρο για τα γενέθλιά μου!
Y.Γ. 3: Με τόσο μεγάλο setlist δεν μπορούμε να είμαστε και πλεονέκτες, αλλά μου έκανε εντύπωση η απουσία του "Spiders".
support: dredg
Προετοιμασία
Από πέρυσι είχαμε γράψει για την συναυλιακή επανένωση των SOAD. Το πρόγραμμα βγήκε αρχές Δεκέμβρη. Σκεφτήκαμε να κλείσουμε για Μιλάνο, αλλά αλλάξαμε γνώμη μόλις είδαμε ότι θα παίξουν σε υπαίθριο πάρκινγκ(!) και έτσι κλείσαμε αμέσως εισιτήρια για το live στο πάρκο Wuhlheide του Βερολίνου (τον Ιανουάριο έγινε sold-out). Κλείσαμε αεροπορικά, ξενοδοχείο και μετά περιμέναμε.
Τουρίστες
Η πενταμελής παρέα έφθασε Τρίτη μεσημέρι στο Βερολίνο και καθώς οι 2/5 (και γω μέσα σ'αυτό το ποσοστό) δεν το είχαν επισκεφθεί ξανά, πήραμε τους δρόμους και αρχίσαμε να τριγυρνάμε. Μία συμβουλή προς επίδοξους επισκέπτες: νοικιάστε ποδήλατο και μετά μπορείτε να πάτε άνετα, γρήγορα, ξεκούραστα σε όποιο σημείο θέλετε. Wurst und Bier? All the time!
Συναυλία
Πρωινό Τετάρτης πήγαμε να πάρουμε τα εισιτήρια από το μαγαζί που μας τα είχαν κρατημένα (γεια σου, ρε Ντάνιελ!). Τριγυρίσαμε πάλι για να περάσει η ώρα και το απόγευμα κατευθυνθήκαμε προς το πάρκο Wuhlheide, στο χώρο της συναυλίας. Ήμασταν 17000 κόσμος αλλά περάσαμε άνετα την είσοδο, με πλήρη σωματικό έλεγχο, και πιάσαμε μια καλή θέση, με καλή οπτική γωνία, χωρίς να μας βαράει ο ήλιος! Ακριβώς στις 7 εμφανίζεται το support σχήμα με το όνομα Dredg, ένα άγνωστο γκρουπάκι, με alternative ήχο, που ο ήχος τους μας θύμιζε άλλα σχήματα, που ήταν ό,τι έπρεπε για background μουσική ενώ εμείς συζητάμε, σχολιάζουμε και καταναλώνουμε μπύρες. Παίξανε για μισή ώρα και από τις 7μιση μέχρι τις οχτώ η σκηνή ετοιμαζόταν για το κυρίως event.
S. O. A. D.
Και στις 8 ακριβώς, πίσω από ένα τεράστιο πανί που έκρυβε τη σκηνή, ακούγονται οι πρώτες νότες του "Prison Song". Μπαίνει το τραγούδι, πέφτει το πανί και ξεκινάει ο χαλασμός. Όλος ο κόσμος να κουνιέται, να χτυπιέται, να χορεύει και να τραγουδάει ασταμάτητα. Ακολουθεί λίγη ηρεμία με το εισαγωγικό κομμάτι "Soldier Side" για πέσει η οβίδα του "B.Y.O.B." και στη μέση του τραγουδιού (στο χαλαρό ρεφραίν) ο ευδιάθετος Serj χορεύει ολίγη από συρτάκι(!) και φωνάζει «Όπα!» ενώ ο κιθαρίστας Daron (ο Malakian, ντε) να κουνιέται σαν χέλι(!) σε όλη τη συναυλία, όλη την ώρα που δεν συν-τραγουδούσε. Ο μπασίστας Shavo Odadjian στον δικό του κόσμο και ο ντράμερ John Dolmayan να δίνει τα ρέστα του αλλά και να κάνει πλάκες όλη την ώρα με τον Serj. Ακολουθούν "I-E-A-I-A-I-O" με όλον τον κόσμο να σιγοντάρει το γηπεδικό ρεφραίν και συνεχίζουμε με τα δυναμικότατα "Needles" και "Deer Dance". Ασταμάτητα, το γκρουπ πηγαίνει στη hypnotize/mesmerize περίοδο με το "Radio/Video". Ανά τακτά διαστήματα, το background πανί άλλαζε και εμφάνιζε διαφορετική εικόνα, σαν να αλλάζει πράξη η παράσταση που παρακολουθούσαμε (παρατηρήστε τις φωτογραφίες). Ακολουθεί το "Hypnotize" με τους δύο frontmen να εναλλάσσονται στα φωνητικά, και μετά έρχεται το "Question!". Επιστροφή στο παρελθόν με το "Suggestions", το πρώτο τραγούδι που ακούμε από το πρώτο τους άλμπουμ, για να έρθει η παράνοια του "Psycho" και μετά το πασίγνωστο τραγούδι που ήξερε όλος ο κόσμος, το "Chop Suey". Ο Μαλακιάν αναλαμβάνει μετά πρωταγωνιστικό ρόλο στο "Lonely Day", για να ηρεμήσουμε λίγο, πριν κοπανηθούμε πάλι με το "Bounce" και το "Kill Rock 'n Roll". Χαλάρωση ξανά με το "Lost in Hollywood", το Μαλακιάν να αναλαμβάνει τους στίχους και τον Serj να τραγουδάει τις μελωδικές γραμμές. Επιστροφή στο Toxicity με τα οικολογικά "Forest" και "Science", τον Serj να ευχαριστεί τους Γερμανούς που είναι πρωτοπόροι στην παραγωγή υλικών για ανανεώσιμες πηγές ενέργειες. Και μας προτρέπει να μην ακολουθούμε τις αμερικάνικες πολιτικές! Πετάγεται και ο Μαλακιάν και απαντάει ότι αν θέλουμε να παρακολουθούμε κάτι αμερικάνικο, ας παρακολουθήσουμε μπέιζμπολ! Μετά από αυτό συνεχίζουν με τα "Holy Mountains", "Aerials", "Tentative", κάνει μια μικρή μπαλαντοειδής εισαγωγή στο "Cigaro" πριν το παίξουν κανονικά και κάπου εκεί πέφτει το πανί με τη μούτζα. Ήρθε η ώρα για τα υπόλοιπα τραγούδια από το πρώτο άλμπουμ. Παίζουν απανωτά "Suite-Pee", "War?" και "P.L.U.C.K.". Και μετά ακολουθεί το αναμενόμενο μήνυμα για τη γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους υπό τη μουσική συνοδεία του "Sartarabad", μπαίνοντας στην τελική ευθεία. Έρχεται η ώρα για το "Toxicity" (ίσως, το τραγούδι που δεν μπορεί να διασκευάσει κανένας και να ακουστεί ωραίο) και το φινάλε με το πρώτο τους single, το "Sugar"!
Επίλογος
Λίγο παραπάνω από 100 λεπτά, 28 τραγούδια, πολύ καλός ήχος, πολιτισμένη ατμόσφαιρα, κορυφαία οργάνωση, sold-out συναυλία και δεν ήμασταν στριμωγμένοι, το συγκρότημα να φαίνεται ότι το διασκεδάζει, ένα συναυλιακό απωθημένο έγινε πραγματικότητα, να βλέπουμε live ένα κορυφαίο συγκρότημα (για αρκετούς το καλύτερο της δεκαετίας που πέρασε) πάνω στην ακμή του. Θέλουμε τίποτα περισσότερο;
Υ.Γ. 1: "Why do they always send the poor?" Ρωτήστε τον Λεωνίδα για να πάρετε κορυφαία απάντηση!!!
Y.Γ. 2: Αυτό ήταν μάλλον το καλύτερο δώρο για τα γενέθλιά μου!
Y.Γ. 3: Με τόσο μεγάλο setlist δεν μπορούμε να είμαστε και πλεονέκτες, αλλά μου έκανε εντύπωση η απουσία του "Spiders".
4 σχόλια:
to asteio ths olhs oipo8eshs einai oti me apolitos adikimenika kritiria to ''agnosto groupaki'' pou anige thn synavlia,einai pola epipeda kalitero apo tous kata ta ala TERASTEIOUS soad....etsi gia na ma8enoume;)
Εγώ δεν το πιστεύω αυτό, αλλά δεν μπορώ να σου αλλάξω και την δικιά σου γνώμη. Γούστα είναι αυτά!
Ευχαριστώ που πέρασες από δω.
:)misaoro set aftoi(k apo oti akousa ,kako)/sizitagate eseis...ara malon den poli exeis ta kritiria gia na ''pisteveis'' i oxi afto pou sou lew:P
filika pada,k efoson eisai arketa anixtomialos oste na akous tous ipertatous soad ,rikse kai mia aftia sto pro dekaetias ''el cielo'' twn dredg ,k isos ana8eoriseis toulaxiston os pros to ''backround music'' :P
Χαίρομαι να ανακαλύπτω καινούρια πράματα και εννοείται πως θα ψάξω να ακούσω το άλμπουμ των dredg. Και πολύ πιθανόν να αναθεωρήσω την άποψη μου για το γκρουπ. Αλλά για τη συναυλία, αυτό είναι άλλο θέμα! ;-)
Cheers!
Δημοσίευση σχολίου