Ταμπέλες

Έχω αναφερθεί πολλές φορές στο θέμα «ταμπέλες» στη μουσική. Η άποψη μου -για όσους δεν είναι γνωστή- είναι ότι η κατηγοριοποίηση της μουσικής έχει γίνει και προωθείται αποκλειστικά από τις δισκογραφικές εταιρίες, έτσι ώστε να πουλήσουν πιο εύκολα τα προϊόντα τους. Εγώ γουστάρω να λέω ότι ακούω ροκ, είτε αυτό είναι Neil Young, είτε είναι Megadeth. Μπορεί να μ' αρέσει ο σκληρός ήχος της ροκ μουσικής λίγο περισσότερο, αλλά αυτά είναι τα προσωπικά μου γούστα, φυσικά.

Δεν θα τα έγραφα αυτά, αν δεν παρεβρισκόμουν σε ένα hardcore πάρτυ, όπου έλαβε χώρα πριν λίγο καιρό. Ενώ όλη η παρέα περίμενε να ακούσει Stampin' Ground, Hatebreed, Walls of Jericho, Zao, Caliban κ.τ.λ. ακούσαμε Korn (έλεος, ας διαλυθούν να ησυχάσουμε), Slipknot, Limp Bizkit (έλεος, νούμερο 2) (και τουλάχιστον 5-6 τραγούδια από το καθένα) και άλλα παρόμοια. Αν αυτό είναι το hardcore τότε τι είναι το nu-metal;!;!

Ενδεικτικά, δείτε (αν έχετε χρόνο να εξερευνήσετε) παρακάτω μερικές -μόνο- από τις rock υπο-κατηγορίες που χρησιμοποιούν οι εταιρίες:
southern-rock, space rock, queercore, grunge, neo-psychedelia, punk, punk revival, garage punk, straight-edge, anarchist punk, progressive-rock, glam-rock, post-grunge, hardcore-punk, ska-punk, hard-rock, industrial, emo, funk metal, heavy metal, power metal, thrash, death metal, prog-metal, grindcore, alternative metal, stoner, doom-metal, post-hardcore, rap-metal