Αυτό είναι το πρώτο ποστ για το 2007, αλλά αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Έχω να γράψω κάτι σ' αυτό το μπλογκ εδώ και 10 μέρες. Αλλά πάλι, πιστεύω ότι είναι καλό να κάνουμε λίγο απεξάρτηση από τον «ψηφιακό» κόσμο και να συμμετέχουμε λίγο περισσότερο στον... αναλογικό! Έτσι, χαίρομαι για αυτήν την περιόδο των γιορτών (και κάθε άλλη τέτοια εορταστική περίοδο) επειδή είναι ευκαιρία να συναντηθούμε με αγαπημένα φιλαράκια και αγαπημένα πρόσωπα. Είναι η ευκαιρία να ξεφύγουμε λίγο από τους ρυθμούς της καθημερινής-εργατικής-ζωής. Να ξενυχτήσουμε λίγο (ως πολύ) παραπάνω, να πιούμε κάτι (ως πολύ) παραπάνω, και γενικά να περάσουμε καλά, γιατί, ίσως, αυτό τελικά αξίζει σ' αυτή τη ζωή.
Τώρα, ευτυχώς ήρθε και ο κουμπάρος (με τη Δέσποινα και τον Αντώνη) προχτές και τους πήγα μια βόλτα στο Νυμφαίο, να τους ξεναγήσω στα ωραία μέρη της Δυτικής Μακεδονίας (όπως βλέπετε και στις φώτοζ). Τα σκαλιά της φώτο ανήκουν στη Νίκειο Σχολή του Νυμφαίου (και ποζάρουμε λες και είμαστε απόφοιτοι!!). Επίσης, αν βρίσκεστε στην περιοχή και πεινάτε, πάρτε το δρόμο από το χωριό Αετός (τώρα και Δήμος Αετού) για να πάτε προς Σκλήθρο (ή προς Λέχοβο). Στα όρια του Σκλήθρου υπάρχει ένα από τα καλύτερα εστιατόρια που έχω πάει ποτέ στη ζωή μου! Η Ταβέρνα του Θωμά θα σας στείλει αδιάβαστους. Δεν λέω άλλα. Το πιάσατε το νόημα, πιστεύω.
Την επόμενη μέρα (χτες δηλαδή, του Αϊ-Γιαννιού) πήγαμε στο Πρωτοχώρι για να δούμε από κοντά το ποντιακό έθιμο των Μωμόγερων. Είναι μια ιδιαίτερη εκδήλωση των εθίμων του ποντιακού λαού. Η βάση του ήταν το παραδοσιακό, λαϊκό θέατρο. Το ειδικό τούτο θέατρο περιοριζόταν χρονικά στο δωδεκαήμερο, από τα Χριστούγεννα ως τα Θεοφάνια. Τα Μωμογέρια περιλάμβαναν διάφορες μεταμφιέσεις και διάφορα δρώμενα. Και έπαιρναν διάφορα ονόματα, ανάλογα με τον τόπο (αλογόπα, κοσόπα, ο Γκοτζαμάνον, οι Κορακοτζάδες, κτλ.). Οι υποδυόμενοι τους διάφορους χαρακτήρες ήταν συνήθως άτομα νεαρής ηλικίας, ανάμεσα στα οποία συγκαταλεγόταν απαραιτήτως και ένας λυράρης. Η θεματολογία τους ποικίλλει από τόπο σε τόπο. Οι συνήθεις χαρακτήρες είναι ο αλογάς, ο δίκωλον, ο δάβολον, ο καδής, ο κιζίρης, o ντερβίσης, ο μουχτάρης, ο γιατρός. Στην προκειμένη περίπτωση, είδαμε το γιατρό, τον αστυνόμο, τη νύφη, τον μώμο, τον διαβολάκο. Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, οι μωμόγεροι ήταν το αποτέλεσμα των ανάλογων γιορτών, που γίνονταν στα βυζαντινά χρόνια. Η ονομασία τους άλλωστε (μώμος = λοιδορία, κοροϊδία) βεβαιώνει και τη σύνδεσή τους με την αρχαία εποχή και το αντίστοιχο εθιμικό θέατρο των αρχαίων [το άνωθεν κείμενο είναι, μερικώς, παρμένο από το kozani.net]. Παρόμοιας θεματολογίας έθιμα και γιορτές έχουμε και σε άλλα μέρη της Δυτικής Μακεδονίας, όπως τα Ραγκουτσάρια στην Καστοριά, τα Μπουμπουσάρια στην Εράτυρα Κοζάνης και τη Σιάτιστα, στη Γαλατινή και λοιπά.
Λοιπόν, αυτά τα ολίγα τουριστικά, για την ώρα. Ευχές για υγεία σε όλους, για να είμαστε καλά, ώστε να περναμέ καλά! CheerZ!
Την επόμενη μέρα (χτες δηλαδή, του Αϊ-Γιαννιού) πήγαμε στο Πρωτοχώρι για να δούμε από κοντά το ποντιακό έθιμο των Μωμόγερων. Είναι μια ιδιαίτερη εκδήλωση των εθίμων του ποντιακού λαού. Η βάση του ήταν το παραδοσιακό, λαϊκό θέατρο. Το ειδικό τούτο θέατρο περιοριζόταν χρονικά στο δωδεκαήμερο, από τα Χριστούγεννα ως τα Θεοφάνια. Τα Μωμογέρια περιλάμβαναν διάφορες μεταμφιέσεις και διάφορα δρώμενα. Και έπαιρναν διάφορα ονόματα, ανάλογα με τον τόπο (αλογόπα, κοσόπα, ο Γκοτζαμάνον, οι Κορακοτζάδες, κτλ.). Οι υποδυόμενοι τους διάφορους χαρακτήρες ήταν συνήθως άτομα νεαρής ηλικίας, ανάμεσα στα οποία συγκαταλεγόταν απαραιτήτως και ένας λυράρης. Η θεματολογία τους ποικίλλει από τόπο σε τόπο. Οι συνήθεις χαρακτήρες είναι ο αλογάς, ο δίκωλον, ο δάβολον, ο καδής, ο κιζίρης, o ντερβίσης, ο μουχτάρης, ο γιατρός. Στην προκειμένη περίπτωση, είδαμε το γιατρό, τον αστυνόμο, τη νύφη, τον μώμο, τον διαβολάκο. Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, οι μωμόγεροι ήταν το αποτέλεσμα των ανάλογων γιορτών, που γίνονταν στα βυζαντινά χρόνια. Η ονομασία τους άλλωστε (μώμος = λοιδορία, κοροϊδία) βεβαιώνει και τη σύνδεσή τους με την αρχαία εποχή και το αντίστοιχο εθιμικό θέατρο των αρχαίων [το άνωθεν κείμενο είναι, μερικώς, παρμένο από το kozani.net]. Παρόμοιας θεματολογίας έθιμα και γιορτές έχουμε και σε άλλα μέρη της Δυτικής Μακεδονίας, όπως τα Ραγκουτσάρια στην Καστοριά, τα Μπουμπουσάρια στην Εράτυρα Κοζάνης και τη Σιάτιστα, στη Γαλατινή και λοιπά.
Λοιπόν, αυτά τα ολίγα τουριστικά, για την ώρα. Ευχές για υγεία σε όλους, για να είμαστε καλά, ώστε να περναμέ καλά! CheerZ!
1 σχόλιο:
Κουμπάρε όσα σου είπα εγώ πήγανε περίπατο θαρρώ.
Δημοσίευση σχολίου