Αφιερώματα

Με την μικρή μνήμη που διαθέτω, μπορώ να θυμηθώ τα παρακάτω αφιερώματα που κάναμε στην εκπομπή τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Είπα να τα σημειώσω διότι στην πορεία θα τα ξεχάσω εντελώς! Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
Κάναμε ένα αφιέρωμα σε ροκ-τραγούδια που ακούγονται σε ταινίες που έχουν σχέση με το ραδιόφωνο, στο poser/hard-rock της δεκαετίας του '80, ένα στα νέο-punk-rock συγκροτηματάκια, σε συγκροτήματα όπως οι System of a Down, οι Tool, οι Pearl Jam (κυρίως λόγω των επικείμενων συναυλιών τους), σε ελληνικά συγκροτήματα, στο grunge της σκηνής του Σιατλ, σε συγκροτήματα του stoner-rock ιδιώματος και δύο αφιερωματάκια με διασκευασμένα τραγούδια!
Για το μέλλον, θα έχουμε ένα αφιέρωμα στο progressive και ό,τι άλλο προκύψει... Πείτε ιδέες!

Back from the Dead!

Επειδή επέστρεψα (μετά από 5 μέρες) από την κωλο-αρρώστια που έχει χτυπήσει τον μισό κόσμο. Επειδή έχω καιρό να ασχοληθώ με καμιά καφριλιά! Επειδή δεν βρήκα το αντίστοιχο τραγούδι των Obituary (...την τρέλα μου!). Επειδή οι Zao είναι ένα παρεξηγημένο συγκρότημα. Απολαύστε (ή ξεράστε):
Zao - My Love My Love. We're Back From The Dead:

The Answer

Οι The Answer είναι ένα νέο συγκρότημα, που κερδίζει (με άνεση) το βραβείο του καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου συγκροτήματος για το 2006! Παρόλο που τους ανακάλυψα τις πρώτες μέρες του 2007, το πρόσθεσα ήδη στα καλύτερα αλμπουμάκια που άκουσα τη χρονιά που μας πέρασε. Το όνομα του άλμπουμ είναι Rise και ο ήχος του κινείται από τους Kyuss και το stoner-rock ως το rock'n'roll των 70's! Η αισθητική του βίδεο-κλιπ που θα δείτε παρακάτω είναι σίγουρα επηρεασμένη από τα 70's, όπως και το layout του CD, όπως και το ίματζ του συγκροτήματος συνολικά.
Δείτε το βίντεο από το τραγούδι που ανοίγει το CD, το Under The Sky, για να πάρετε μια μικρή γεύση:

Σημειώστε, ότι όσοι θα βρίσκεστε στην Αθήνα την Παρασκευή 26 του Γενάρη, μπορείτε να τους δείτε να παίζουν στο Gagarin 205, μόνο με €22 (νομίζω)! Ελπίζω, επίσης, να μην πάθουν κι αυτοί ότι πάθανε κι άλλα πρωτοεμφανιζόμενα συγκροτηματάκια (βλ. Τhe Datsuns, The Music κι άλλα) που μετά το αρχικό hype, εξαφανίστηκαν σιγά-σιγά από το χάρτη!

Greek Films

Είμαι, σίγουρα, πολύ προκατειλημμένος με τις ελληνικές ταινίες. Και εννοώ τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο. Για ό,τι άλλο θέλετε (από βουβές ταινίες και κλασικό χόλυγουντ, ως ασιάτικες και νουβέλ-βαγκ κλπ) συζητάμε. Τελευταία, είπα να ασχοληθώ λιγάκι με τα εγχώρια πράματα μετά τον ντόρο που έγινε με την ταινία Τσίου... και με το πρώτο ελληνικό splatter, Το Κακό (βλ. προηγούμενο ποστ). Αν έχετε να προτείνετε καμιά καλή ελληνική ταινία, κάντε το. Παρακάτω, γράφω (για κάποιους σαν εμένα, ίσως) κάποια λinks από το video.google, το οποίο έχει μερικές ταινίες για να δείτε (ή και να κατεβάσετε)!

• Σπιρτόκουτο (μιλάμε για πολύ {λεκτική} βία και περιμένουμε την καινούρια του ταινία, Η Ψυχή στο Στόμα)!
  
• Τεστοστερόνη
  
• Μη Φεύγεις (η πιο low budget ταινία που γυρίστηκε ποτέ στη χώρα μας, με κόστος μόλις €2.500)
  
• Τσίου...
  

Υ.Γ.: Ευχαριστώ τον Αλρούδιο για το ακόλουθο λινκ, που έχει πλήρη κατάλογο ελληνικών ταινιών και σειρών στο διαδίκτυο: Greek Movies!

Το Κακό

Αυτή η ταινία πότε θα βγει σε DVD; Ξέρεις κανείς; Γιατί στο κωλο-σινεμά επαρχιακής πόλης δεν πρόκειται να παίξει...

Ταμπέλες

Έχω αναφερθεί πολλές φορές στο θέμα «ταμπέλες» στη μουσική. Η άποψη μου -για όσους δεν είναι γνωστή- είναι ότι η κατηγοριοποίηση της μουσικής έχει γίνει και προωθείται αποκλειστικά από τις δισκογραφικές εταιρίες, έτσι ώστε να πουλήσουν πιο εύκολα τα προϊόντα τους. Εγώ γουστάρω να λέω ότι ακούω ροκ, είτε αυτό είναι Neil Young, είτε είναι Megadeth. Μπορεί να μ' αρέσει ο σκληρός ήχος της ροκ μουσικής λίγο περισσότερο, αλλά αυτά είναι τα προσωπικά μου γούστα, φυσικά.

Δεν θα τα έγραφα αυτά, αν δεν παρεβρισκόμουν σε ένα hardcore πάρτυ, όπου έλαβε χώρα πριν λίγο καιρό. Ενώ όλη η παρέα περίμενε να ακούσει Stampin' Ground, Hatebreed, Walls of Jericho, Zao, Caliban κ.τ.λ. ακούσαμε Korn (έλεος, ας διαλυθούν να ησυχάσουμε), Slipknot, Limp Bizkit (έλεος, νούμερο 2) (και τουλάχιστον 5-6 τραγούδια από το καθένα) και άλλα παρόμοια. Αν αυτό είναι το hardcore τότε τι είναι το nu-metal;!;!

Ενδεικτικά, δείτε (αν έχετε χρόνο να εξερευνήσετε) παρακάτω μερικές -μόνο- από τις rock υπο-κατηγορίες που χρησιμοποιούν οι εταιρίες:
southern-rock, space rock, queercore, grunge, neo-psychedelia, punk, punk revival, garage punk, straight-edge, anarchist punk, progressive-rock, glam-rock, post-grunge, hardcore-punk, ska-punk, hard-rock, industrial, emo, funk metal, heavy metal, power metal, thrash, death metal, prog-metal, grindcore, alternative metal, stoner, doom-metal, post-hardcore, rap-metal

c(L)opyright !!

Μάλλον πρόκειται για το σύνδρομο writers block. Όταν δηλάδη ένας συγγραφέας δεν έχει έμπνευση και πασχίζει να βρει μια καλή ιδέα για να γράψει. Κάτι ανάλογο, μάλλον, συμβαίνει και στη χώρα μας. Αλλά όταν δεν έχεις έμπνευση δεν χρειάζεται να κατακλέβεις ασύστολα από καλλιτέχνες του εξωτερικού, λες και ο ακροατής δεν παίρνει χαμπάρι. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα εύπεπτα εμπορικά προϊόντα, βλέπε π.χ. ελληνική δήθεν-λαϊκή μουσική. Σ' αυτό το κεφάλαιο θα δείτε τρία ωραία παραδειγματάκια (και εν καιρώ, μπορεί να προστεθούν κι άλλα). Θα δείτε τους έλληνες «καλλιτέχνες» σε διάφορα βίντεο-τσιπς... ε... κλιπς, και δίπλα τους τα ξένα βίντεοζ που κατακλέψανε... ε... επηρεάστηκαν, ήθελα να πω!!
Το πιο τρανταχτό και συνάμα τραγικό παράδειγμα είναι το κάτωθι: δείτε τους Rammstein στο βίντεο για το τραγούδι Sonne και επίσης δείτε και τον Θάνο Πετρέλη στο Ανηφόρα:


Δείτε τους Rolling Stone πριν μερικά χρονάκια και το βίντεο για το Love Is Strong και θυμηθείτε και το βίντεο της Άννας Βίσση για το Είμαι πολύ καλά:


Ή πάλι, θυμηθείτε τη Madonna στο Music. Αλλά πηγαίνετε στο σημείο των 2'25" του βίντεο και συγκρίνετέ το με το βίντεο της Άννας Βίσση (πάλι;!) Χωρίς το μωρό μου. Οι πιο μεγάλοι σε ηλικία θα θυμηθούν τους A-Ha στο Take on me βλέποντας τα διάφορα μονογραμμικά σχέδια!

Back to work...

Και μιας και επιστρέψαμε στα καθ' ημάς, είπα να σας δείξω μια φώτο από το μέρος όπου εργάζομαι (αυτόν τον καιρό, δηλαδή)! Και επειδή ο ειρμός της σκέψης μου είναι απλά ανώμαλος, μου ήρθαν στο μυαλό κάτι παροιμίες που έχουν σχέση με τη δουλειά (ή και την εργασία). Όπως το η δουλειά δεν είναι ντροπή, αλλά όλοι ξέρουμε ότι η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη. Και είμαι σίγουρος ότι οι παλιοί θα σου πούνε ράβε ξήλωνε δουλειά να μη σου λείπει, ή βρες δουλειά, να βρεις βασίλειο, ή θα σου πούνε ότι μέρα χωρίς δουλειά, νύχτα δίχως ύπνο. Εγώ λέω να τους απαντήσω ότι πολλά λόγια, λίγη δουλειά, οπότε να μας αφήσουν ήσυχο. Και αν τυχόν κάνουν συγκρίσεις, μπορείτε να πείτε ότι άλλη η δουλειά του ναύτη κι άλλη του καντηλανάφτη. Αλλά, εντέλει, όπως λέει κι ο (σοφός) λαός αν ήταν η δουλειά καλή θα δούλευε κι ο Δεσπότης.

Και μερικά αποφθέγματα γνωστών και μη εξαιρετέων:
Αϊνστάιν: Εάν το Α είναι ισοδύναμο με την επιτυχία τότε στο τύπο: Α="Χ+Υ+Ζ", το Χ είναι η δουλειά, το Υ είναι η διασκέδαση και το Ζ κράτα το στόμα σου κλειστό!
Κομφούκιος: Διάλεξε μια δουλειά που σ' αρέσει και δε θα χρειαστεί να δουλέψεις ούτε μια μέρα στη ζωή σου.
Ρομπερτ Φροστ: The brain is a wonderful organ. It starts working the moment you get up in the morning, and does not stop until you get into the office.
Μαρκ Τουέην: If work were so pleasant, the rich would keep it for themselves.
Homer Simpson: Kill my boss? Do I dare live out the American dream?

Albums του 2006

Και, όπως κάναμε πέρυσι (με μια μικρή καθυστέρηση, δηλαδή το Μάιο), και επειδή δεν παίζει πολύ δουλειά σήμερα στο γραφείο, θα γράψω παρακάτω τα άλμπουμς που ξεχώρησα για τη χρονιά που πέρασε (για όσους δεν άκουσαν την χθεσινή εκπομπή ή τις προηγούμενες με τις ανασκοπήσεις). Φυσικά, η λίστα που ακολουθεί είναι καθαρά προσωπική.

1. Stone Sour - Come What(Ever) May
2. Tool - 10,000 Days
3. The Answer - Rise
4. Protest the Hero - Kezia
5. Isis - In the Absence of Truth
6. Danko Jones - Sleep Is The Enemy
7. Faithless - To All New Arrivals
8. Pearl Jam - Pearl Jam
9. Rise Against - The Sufferer And The Witness
10. Stonegard - From Dusk Till Doom
11. The Haunted - The Dead Eye
12. Archive - Lights
13. Inactive Messiah - Be My Drug
14. Tenacious D - The Pick of Destiny
15. Boyhitscar - The Passage
16. Boysetsfire - Misery Index: Notes from the Plague Years
17. The Killers - Sam's Town
18. Bleeding Through - The Truth
19. Caliban - The Undying Darkness

Αν ξέχασα τίποτα, θα το προσθέσω αύριο... και, φυσικά, η αρίθμηση έγινε για λόγους καλαισθησίας!

2007 - Νυμφαίο και Μωμόγεροι

Αυτό είναι το πρώτο ποστ για το 2007, αλλά αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Έχω να γράψω κάτι σ' αυτό το μπλογκ εδώ και 10 μέρες. Αλλά πάλι, πιστεύω ότι είναι καλό να κάνουμε λίγο απεξάρτηση από τον «ψηφιακό» κόσμο και να συμμετέχουμε λίγο περισσότερο στον... αναλογικό! Έτσι, χαίρομαι για αυτήν την περιόδο των γιορτών (και κάθε άλλη τέτοια εορταστική περίοδο) επειδή είναι ευκαιρία να συναντηθούμε με αγαπημένα φιλαράκια και αγαπημένα πρόσωπα. Είναι η ευκαιρία να ξεφύγουμε λίγο από τους ρυθμούς της καθημερινής-εργατικής-ζωής. Να ξενυχτήσουμε λίγο (ως πολύ) παραπάνω, να πιούμε κάτι (ως πολύ) παραπάνω, και γενικά να περάσουμε καλά, γιατί, ίσως, αυτό τελικά αξίζει σ' αυτή τη ζωή.

Τώρα, ευτυχώς ήρθε και ο κουμπάρος (με τη Δέσποινα και τον Αντώνη) προχτές και τους πήγα μια βόλτα στο Νυμφαίο, να τους ξεναγήσω στα ωραία μέρη της Δυτικής Μακεδονίας (όπως βλέπετε και στις φώτοζ). Τα σκαλιά της φώτο ανήκουν στη Νίκειο Σχολή του Νυμφαίου (και ποζάρουμε λες και είμαστε απόφοιτοι!!). Επίσης, αν βρίσκεστε στην περιοχή και πεινάτε, πάρτε το δρόμο από το χωριό Αετός (τώρα και Δήμος Αετού) για να πάτε προς Σκλήθρο (ή προς Λέχοβο). Στα όρια του Σκλήθρου υπάρχει ένα από τα καλύτερα εστιατόρια που έχω πάει ποτέ στη ζωή μου! Η Ταβέρνα του Θωμά θα σας στείλει αδιάβαστους. Δεν λέω άλλα. Το πιάσατε το νόημα, πιστεύω.


Την επόμενη μέρα (χτες δηλαδή, του Αϊ-Γιαννιού) πήγαμε στο Πρωτοχώρι για να δούμε από κοντά το ποντιακό έθιμο των Μωμόγερων. Είναι μια ιδιαίτερη εκδήλωση των εθίμων του ποντιακού λαού. Η βάση του ήταν το παραδοσιακό, λαϊκό θέατρο. Το ειδικό τούτο θέατρο περιοριζόταν χρονικά στο δωδεκαήμερο, από τα Χριστούγεννα ως τα Θεοφάνια. Τα Μωμογέρια περιλάμβαναν διάφορες μεταμφιέσεις και διάφορα δρώμενα. Και έπαιρναν διάφορα ονόματα, ανάλογα με τον τόπο (αλογόπα, κοσόπα, ο Γκοτζαμάνον, οι Κορακοτζάδες, κτλ.). Οι υποδυόμενοι τους διάφορους χαρακτήρες ήταν συνήθως άτομα νεαρής ηλικίας, ανάμεσα στα οποία συγκαταλεγόταν απαραιτήτως και ένας λυράρης. Η θεματολογία τους ποικίλλει από τόπο σε τόπο. Οι συνήθεις χαρακτήρες είναι ο αλογάς, ο δίκωλον, ο δάβολον, ο καδής, ο κιζίρης, o ντερβίσης, ο μουχτάρης, ο γιατρός. Στην προκειμένη περίπτωση, είδαμε το γιατρό, τον αστυνόμο, τη νύφη, τον μώμο, τον διαβολάκο. Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, οι μωμόγεροι ήταν το αποτέλεσμα των ανάλογων γιορτών, που γίνονταν στα βυζαντινά χρόνια. Η ονομασία τους άλλωστε (μώμος = λοιδορία, κοροϊδία) βεβαιώνει και τη σύνδεσή τους με την αρχαία εποχή και το αντίστοιχο εθιμικό θέατρο των αρχαίων [το άνωθεν κείμενο είναι, μερικώς, παρμένο από το kozani.net]. Παρόμοιας θεματολογίας έθιμα και γιορτές έχουμε και σε άλλα μέρη της Δυτικής Μακεδονίας, όπως τα Ραγκουτσάρια στην Καστοριά, τα Μπουμπουσάρια στην Εράτυρα Κοζάνης και τη Σιάτιστα, στη Γαλατινή και λοιπά.

Λοιπόν, αυτά τα ολίγα τουριστικά, για την ώρα. Ευχές για υγεία σε όλους, για να είμαστε καλά, ώστε να περναμέ καλά! CheerZ!