Πρώτη φοιτητική συναυλιακή σεζον (1997-1998)

Το Σεπτέμβριο του 1997 ήμουν φοιτητής στην Ξάνθη. Τότε ήταν να έρθουν οι U2 στη Θεσσαλονίκη στα πλαίσια της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, αλλά εγώ είχα επιλέξει να ξαναδώ Paradise Lost, στα πλαίσια της περιοδείας για το άλμπουμ "One Second". Όλη σχεδόν η παρέα από Κοζάνη μαζεύτηκε στο κλαμπάκι του Μύλου και απολαύσαμε ένα φοβερό live. Γυρίζοντας προς το κέντρο με το 31, ο φίλος Νίκος από Λάρισα (τραγουδιστής των Mortals' Dream) μού είπε ότι ξέρει σε ποιο ξενοδοχείο θα «στρατοπεδεύσει» το συγκρότημα, οπότε την κοπανήσαμε για κει, κάτω από το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης αν θυμάμαι καλά. Κάτσαμε και περιμέναμε εμείς οι δυο με 5-6 άλλα άτομα, και λίγη ώρα μετά ήρθε όντως το συγκρότημα. Ούτε απλή φωτογραφική μηχανή δεν είχαμε τότε οι άθλιοι, μείναμε με τα αυτόγραφα και τις αναμνήσεις. Και φυσικά, τα απίστευτα βλαχο-αγγλικά μας με τα οποία προσπαθούσαμε να επικοινωνήσουμε, να πούμε μια κουβέντα παραπάνω με τους Lost, αλλά μείναμε στα "you were great" και τα λοιπά!

Όλο το εξάμηνο που έμεινα στην Ξάνθη, άκουγα τις κασέτες (είχα λιώσει δηλαδή) Rotting Christ, Nevermore και Rage. Το Δεκέμβριο μαθαίνουμε ότι έρχονται οι τελευταίοι σε Θεσ/νίκη και Αθήνα. Τα 2/4 του γκρουπ ήταν τα ελληνικής καταγωγής αδέρφια —και πιο συγκεκριμένα, από την Κοζάνη— Χρήστος Ευθυμιάδης (ο βασικός επί χρόνια ντράμερ) και ο μικρότερος αδερφός Σπύρος στην κιθάρα που έπαιξε στα (ίσως και καλύτερά τους) άλμπουμ της περιόδου 1995-1998. Εκπληκτικό το live, τα δώσανε όλα παίζοντας πάνω από δυο ώρες με ένα απίστευτο ανκόρ στο οποίο παίξανε τα σαμπαθικά "N.I.B./Paranoid", το μεταλλικό "Motorbreath" και το αϊρονμεϊντενικό "The trooper" πριν κλείσουν με τα δικά τους "Don't fear the winter" και "Higher than the sky".

Οι Kreator είχαν ξαναέρθει πριν ένα (ή δύο χρόνια;), μόνο στην Αθήνα και δεν είχα πάει να τους δω. Αυτή τη φορά, ξεκίνησα από Ξάνθη μέσα στην εξεταστική περίοδο. Παρασκευή βράδυ έφθασα Θεσ/νίκη στην αδερφή μου, το Σάββατο βράδυ ξεκινήσαμε με το τρένο μαζί με ένα φιλαράκι και πρωί Κυριακής ήμασταν Αθήνα. Αν σας πω ότι δεν θυμάμαι τι κάναμε και πού μείναμε, ίσως μη με πιστέψετε. Νομίζω ότι γυρίσαμε αμέσως μετά τη συναυλία, αλλά δεν είμαι και σίγουρος. Εδώ υπάρχει ένα κενό...Το κενό συμπληρώθηκε με την ανάμνηση του ύπνου σε φιλικό σπίτι στο Περιστέρι, φυσικά στο πάτωμα. Αλλά τη συναυλία τη θυμάμαι πεντακάθαρα και ήταν πολύ απλά εκπληκτικά δυναμική. Αν και βρίσκονταν στην περιοδεία για το "Outcast", το set-list περιελάμβανε κλασικά κομμάτια και καταγουστάραμε.
setlist

Την άνοιξη πήρα μεταγγραφή και η έδρα μου πλέον ήταν η Θεσσαλονίκη. Με άνεση πλέον μπορούσαμε να δούμε ό,τι συναυλία γουστάραμε. Και οι αγαπημένοι βρετανοί Skyclad ήρθαν το Μάιο και δεν γινόταν να τους χάσουμε. Το θέμα είναι ότι το προηγούμενο βράδυ είχα ξεράσει την λεωφόρο Τσιμισκή σε πέντε σημεία και ένα ακόμα στο σπίτι μου. Είπα ότι δεν θα αντέξω στο live, αλλά με το που ξεκίνησαν... γιατρεύτηκα! Support σχήμα ήταν οι power-άδες Primal Fear οι οποίοι μάς προετοίμασαν και μας ζέσταναν μια χαρά. Οι Skyclad είχαν κυκλοφορήσει την προηγούμενη χρονιά το "Oui Avant-garde a Chance". Θαυμάσαμε την Georgina Biddle στο βιολί και γνωρίσαμε επιτέλους τον Martin Walkyier. Πού να ξέραμε τότε ότι λίγο καιρό μετά θα έφευγε από το γκρουπ.

Υ.Γ.: Και μετά ήρθε το καλοκαίρι χωρίς metal μέρα στο Rockwave, και μείναμε στα αβγά μας μετά από καιρό! Όχι και τόσο, δηλαδή, αφού πήγαμε Ίο για διακοπές!