1η (μεγάλη) συναυλία

17 χρονών, αρχές 3ης λυκείου και ευτυχώς η συναυλία ήταν Κυριάκη. Έτσι πείσαμε τους τρανούς και εγώ ξεκίνησα από το Σάββατο με το λεωφορείο μόνος να πάω στην αδερφή μου που σπούδαζε τότες και η υπόλοιπη παρέα θα ερχόταν την Κυριακή. Αφού με «καταράστηκαν» (επειδή έφευγα νωρίτερα), τα γεγονότα είχαν ως εξής: λίγα χιλιόμετρα έξω από την Κοζάνη, το λεωφορείο στάθμευσε και ένα φορτηγό μας χτύπησε από πίσω! Ευτυχώς δεν υπήρξε κανένας τραυματισμός. Μετά όμως από μια ώρα, και αφού δεν ερχόταν κανένα άλλο λεωφορείο να μας πάρει, ξεκινήσαμε και (μέσω Καστανιάς, έτσι;) φτάσαμε Σαλόνικα μετά από τρισήμιση ώρες.

Για πρώτη συναυλία εννοείται πως εντυπωσιαστήκαμε, παρόλο που οι Maiden είχαν έρθει τότε με τον Blaze Bailey στα φωνητικά.

Αναμνήσεις:
α) η είσοδος στο συναυλιακό χώρο έγινε από μία μικρή πόρτα που χωρούσε δύο άτομα ταυτόχρονα και είχε ένα μικρό κάγκελο ένα μέτρο πιο πριν στο ύψος των ποδιών. Χιλιάδες κόσμου σπρώχνονταν να μπούνε και όταν έφταναν μπροστά χτυπούσαν στο κάγκελο. Άλλοι, όπως εμείς, σκύψαμε και μπήκαμε από κάτω!
β) ένα είδος καλύμματος είχε στρωθεί για να προστατέψει το παρκέ, αλλά με τις κινήσεις των οπαδών είχε μαζευτεί σε πολλά σημεία. Όποιος δεν το έπαιρνε χαμπάρι, έπεφτε λες και τον είχαν βάλει τρικλοποδιά. Από ασφάλεια αυτή η συναυλία έπιασε πάτο.
γ) με το τέλος της συναυλίας, πάρα πολύ κόσμος εξουθενωμένος να έχει αράξει δεξιά κι αριστερά στην κατηφόρα της 3ης Σεπτεμβρίου.

Επιστροφή ξημερώματα Δευτέρας με το ΚΤΕΛ και κατευθείαν στο σχολείο κατά τις 11 και αφού χάσαμε δυο ώρες. Εισιτήριο σε πολύ καλή κατάσταση!