Παλμύρα Be-A-Live, 28 Απριλίου 2007
Last Hope, Eden Demise, Studiowaste
Μια βραδιά... όχι στο Λεβερκούζεν, αλλά στο Παλμύρα! Συνεχίζονται οι φοβερές συναυλίες στη μικρή μας πόλη. Αυτή τη φορά, είχαμε μια core-εισβολή από τους Βούλγαρους Last Hope και τους Αθηναίους Eden Demise και Studiowaste, στα πλαίσια της περιοδείας των πρώτων, της Test of Time Tour '07 (η οποία περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, στάσεις στην Κωνσταντινούπολη, στο Βελιγράδι, στο Βουκουρέστι, στη Θεσσαλονίκη, και στην Αθήνα). Μοναδική παραφωνία η (πολύ) μικρή προσέλευση του κόσμου (απαράδεκτη κατάσταση). Δείξαμε τελικά ότι είμαστε επαρχία. Διότι, ο ελληνάρας θέλει να βγει το βράδυ και να πάει στη... ζαχαρένια του (ή στο διπλό-καφέ του, ή στο τσουτσού του, ή στον όχλο), να παραγγείλει δύο μπουκάλια με σκοπό να «φαντάξει» (όπως έλεγε και η γιαγιά μου), δηλαδή να το παίξει κάποιος, και να πει «κοίτα, ήμουν και γω εκεί»! Δυστυχώς, ο κόσμος ακόμα δεν έχει μάθει ότι βραδινή διασκέδαση μπορεί να είναι και ένα συναυλιακό δρώμενο. Θα πάμε στο μαγαζί, θα πιούμε τις μπυρίτσες μας και θα δούμε και λίγα γκρουπάκια να παίζουν live, είτε τα γνωρίζουμε είτε όχι. Είτε μας αρέσει αυτό το μουσικό είδος, είτε όχι. Λες και γίνονται πολλά τέτοια στην πόλη μας. Και απ' την άλλη, έχουμε και τους σνομπισμούς. Δηλαδή, «εγώ ακούω μέταλ, δεν πάω στα core» και το ανάποδο! Καραγκιοζιλίκια....
Στα της συναυλίας τώρα. Στην αρχή ανέβηκαν οι Studiowaste και με τη μία εξαπέλυσαν την ηχητική τους επίθεση. Με τρομερή ένταση, πάθος και δύναμη τα έδωσαν όλα. Φοβερή σκηνική παρουσία και επαγγελματική νοοτροπία. Πρέπει να πω ότι εγώ εξεπλάγην ευχάριστα. Εύχομαι μόνο να συνεχίσουν έτσι. Ο ήχος τους φέρνει λίγο από το screamo-core, δηλαδή κάτι σαν Poison the Well, Underoath, From Autumn to Ashes, και προσθέτουμε λίγες δόσεις Deftones και ανακατεύμε με λίγα στοιχεία math-core στην δομή των τραγουδιών τους (βλ. Norma Jean). Πολύ καλοί. Τσεκάρετέ τους. Ξεχωρίσαμε τα τραγούδια The Closer We Get και Back Seat Monkey.
Οι Eden Demise μαζί με την αλλαγή του ονόματός τους (από Providence) άλλαξαν διάφορα μέλη στο γκρουπ και άλλαξαν λίγο το μουσικό τους στυλάκι. Ο ήχος τους πλέον φέρνει πιο πολύ σε ωμό, παλιομοδίτικο (old-school) hardcore προσαρμοσμένο φυσικά στη νέα εποχή (βλ. Terror, First Blood), και όχι τόσο στο στυλ των Hatebreed, όπως τους είχαμε δει ως support στους Stampin' Ground (τουλάχιστον εμένα έτσι μου φάνηκε). Κατά τα άλλα, τα έδωσαν κι αυτοί όλα πάνω στη σκηνή. Ήταν ορεξάτοι και είχαν (άλλη μία) φοβερή και δυναμική εμφάνιση. Μιας και ήταν λίγο οικογενειακή η κατάσταση, παίξανε και διασκευές, αλλά κάπου εκεί σκίστηκε η κάσα του ντράμερ και είχαμε μια μικρή διακοπή, λίγο πριν το τέλος της εμφάνισής τους.
Στο τέλος, οι Last Hope από τη γειτονική Βουλγαρία ανέβηκαν στη σκηνή και μας παρουσιάσαν το πρόγραμμά τους. Στηριζόμενοι κυρίως στα νέα τους τραγούδια που βρίσκονται στο CD με τίτλο Test of Time, έπαιξαν κι αυτοί με δύναμη και πάθος και κούνησαν το κοινό από τη θέση τους. Σε μια φάση ανέβηκε και ο φίλος τους (μάνατζερ;) πάνω στη σκηνή για πει ένα τραγούδι και έκλεψε την παράσταση από την μπάντα, χοροπηδώντας πάνω-κάτω. Αεικίνητος ο τύπος! Δείτε αυτό το βιντεάκι, από κάπου στη Σόφια, για να πάρετε μια γεύση. Ο ήχος τους φέρνει πιο πολύ στο παραδοσιακό hardcore, κυρίως στο στυλ των Madball. 
Αυτά τα λίγα για την ώρα. Τώρα περιμένω να δω πόσος κόσμος θα μαζευτεί το Σάββατο (5 Μαΐου) στους Deus Ex Machina... Εμείς εκεί θα είμαστε και θα περάσουμε σίγουρα καλά!
Last Hope, Eden Demise, Studiowaste
Μια βραδιά... όχι στο Λεβερκούζεν, αλλά στο Παλμύρα! Συνεχίζονται οι φοβερές συναυλίες στη μικρή μας πόλη. Αυτή τη φορά, είχαμε μια core-εισβολή από τους Βούλγαρους Last Hope και τους Αθηναίους Eden Demise και Studiowaste, στα πλαίσια της περιοδείας των πρώτων, της Test of Time Tour '07 (η οποία περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, στάσεις στην Κωνσταντινούπολη, στο Βελιγράδι, στο Βουκουρέστι, στη Θεσσαλονίκη, και στην Αθήνα). Μοναδική παραφωνία η (πολύ) μικρή προσέλευση του κόσμου (απαράδεκτη κατάσταση). Δείξαμε τελικά ότι είμαστε επαρχία. Διότι, ο ελληνάρας θέλει να βγει το βράδυ και να πάει στη... ζαχαρένια του (ή στο διπλό-καφέ του, ή στο τσουτσού του, ή στον όχλο), να παραγγείλει δύο μπουκάλια με σκοπό να «φαντάξει» (όπως έλεγε και η γιαγιά μου), δηλαδή να το παίξει κάποιος, και να πει «κοίτα, ήμουν και γω εκεί»! Δυστυχώς, ο κόσμος ακόμα δεν έχει μάθει ότι βραδινή διασκέδαση μπορεί να είναι και ένα συναυλιακό δρώμενο. Θα πάμε στο μαγαζί, θα πιούμε τις μπυρίτσες μας και θα δούμε και λίγα γκρουπάκια να παίζουν live, είτε τα γνωρίζουμε είτε όχι. Είτε μας αρέσει αυτό το μουσικό είδος, είτε όχι. Λες και γίνονται πολλά τέτοια στην πόλη μας. Και απ' την άλλη, έχουμε και τους σνομπισμούς. Δηλαδή, «εγώ ακούω μέταλ, δεν πάω στα core» και το ανάποδο! Καραγκιοζιλίκια....
Στα της συναυλίας τώρα. Στην αρχή ανέβηκαν οι Studiowaste και με τη μία εξαπέλυσαν την ηχητική τους επίθεση. Με τρομερή ένταση, πάθος και δύναμη τα έδωσαν όλα. Φοβερή σκηνική παρουσία και επαγγελματική νοοτροπία. Πρέπει να πω ότι εγώ εξεπλάγην ευχάριστα. Εύχομαι μόνο να συνεχίσουν έτσι. Ο ήχος τους φέρνει λίγο από το screamo-core, δηλαδή κάτι σαν Poison the Well, Underoath, From Autumn to Ashes, και προσθέτουμε λίγες δόσεις Deftones και ανακατεύμε με λίγα στοιχεία math-core στην δομή των τραγουδιών τους (βλ. Norma Jean). Πολύ καλοί. Τσεκάρετέ τους. Ξεχωρίσαμε τα τραγούδια The Closer We Get και Back Seat Monkey.
Οι Eden Demise μαζί με την αλλαγή του ονόματός τους (από Providence) άλλαξαν διάφορα μέλη στο γκρουπ και άλλαξαν λίγο το μουσικό τους στυλάκι. Ο ήχος τους πλέον φέρνει πιο πολύ σε ωμό, παλιομοδίτικο (old-school) hardcore προσαρμοσμένο φυσικά στη νέα εποχή (βλ. Terror, First Blood), και όχι τόσο στο στυλ των Hatebreed, όπως τους είχαμε δει ως support στους Stampin' Ground (τουλάχιστον εμένα έτσι μου φάνηκε). Κατά τα άλλα, τα έδωσαν κι αυτοί όλα πάνω στη σκηνή. Ήταν ορεξάτοι και είχαν (άλλη μία) φοβερή και δυναμική εμφάνιση. Μιας και ήταν λίγο οικογενειακή η κατάσταση, παίξανε και διασκευές, αλλά κάπου εκεί σκίστηκε η κάσα του ντράμερ και είχαμε μια μικρή διακοπή, λίγο πριν το τέλος της εμφάνισής τους.
Στο τέλος, οι Last Hope από τη γειτονική Βουλγαρία ανέβηκαν στη σκηνή και μας παρουσιάσαν το πρόγραμμά τους. Στηριζόμενοι κυρίως στα νέα τους τραγούδια που βρίσκονται στο CD με τίτλο Test of Time, έπαιξαν κι αυτοί με δύναμη και πάθος και κούνησαν το κοινό από τη θέση τους. Σε μια φάση ανέβηκε και ο φίλος τους (μάνατζερ;) πάνω στη σκηνή για πει ένα τραγούδι και έκλεψε την παράσταση από την μπάντα, χοροπηδώντας πάνω-κάτω. Αεικίνητος ο τύπος! Δείτε αυτό το βιντεάκι, από κάπου στη Σόφια, για να πάρετε μια γεύση. Ο ήχος τους φέρνει πιο πολύ στο παραδοσιακό hardcore, κυρίως στο στυλ των Madball. 
Αυτά τα λίγα για την ώρα. Τώρα περιμένω να δω πόσος κόσμος θα μαζευτεί το Σάββατο (5 Μαΐου) στους Deus Ex Machina... Εμείς εκεί θα είμαστε και θα περάσουμε σίγουρα καλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου