Parkway Drive @ Milan

Ένα δείγμα ενός λεπτού από την προ λίγων ημερών συναυλία των Parkway Drive στο Μιλάνο, με το τραγούδι The Void.

Albums 2018

Ως είθισται, από τα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν φέτος, αυτά που ακούσαμε περισσότερο.

Parkway Drive - Reverence
Harakiri for the Sky - Arson
Amorphis - Queen Of Time
At The Gates - To Drink From The Night Itself
Tribulation - Down Below

και λίγο... λιγότερο:
Poem - Unique
Ghost - Prequelle
Audrey Horne
Disturbed - Evolution
A Perfect Circle - Eat The Elephant
On Thorns I Lay - Aegean Sorrow

Άσχετο: έβγαλαν δίσκους οι Sevendust, Disturbed, POD, Chevelle, Nonpoint, Hopesfall, Atreyu, Underoath, Hoobastank! Είμαστε ξανά πίσω στα 2002-2004 ?!?

Συναυλίες 2017

Best concerts I watched in 2017:

  
and the rest in good-feel-after-show order:

 



 

Parkway Drive @ SKG

Εδώ και δύο μήνες αναμένω αυτό το live: τους Αυστραλούς Parkway Drive και το απίστευτο show τους. Να δω όμως τι προδιαγραφές ασφαλείας έχουμε στα μαγαζιά μας και αν θα δούμε τίποτα από αυτά που παρουσιάζουν στις υπόλοιπες πόλεις της Ευρώπης (φωτιές, ανυψωτικές πλατφόρμες, περιστρεφόμενο ντράμερ!).

Αποθήκευση για γρήγορη αναζήτηση

Δύο γκρουπ που μας έδωσαν δύο από τις καλύτερες περσινές δουλειές έβγαλαν νέο βίντεο κλιπ.

Οι Parkway Drive για το Wild eyes

...και οι The Sword για το Cloak of Feathers

Και τρία βίντεο από μερικές, ιδιατέρως αναμενόμενες, φετινές κυκλοφορίες συν μία «αμερικανιά» για να μην λέτε ότι είμαστε... ποιοτικοί.

Οι Orphaned Land έβγαλαν το lyric-video για το Our own messiah και αναμένουμε να ακούσουμε το νέο δίσκο.

Οι Dark Tranquillity μας δώσανε τρίτο δείγμα από το νέο τους δίσκο με το Uniformity, το οποίο μας έφερε στο μυαλό το "Projector" του 1999, κυρίως λόγω των καθαρών φωνητικών, που ο υποφαινόμενος αναρωτιέται όλα αυτά τα χρόνια γιατί δεν τα είχαν ξαναχρησιμοποιήσει (σε τόσο μεγάλο βαθμό).

Από το νέο δίσκο των νεαρών Leprous είδαμε/ακούσαμε το βίδεον για το τραγούδι The Cloak.

Από τους Five Finger Death Punch ακούσαμε το νέο τους τραγούδι Lift Me Up, κυρίως για τη συμμετοχή του Rob Halford.

2 for 1: Parkway Drive's "Atlas"

Zήσης:
Η Αυστραλία επιτίθεται με όλα της τα όπλα. Οι Parkway Drive κάνουν την υπέρβαση και με το Atlas παρουσιάζουν τον δίσκο που ξεφεύγει από το metalcore ιδίωμα και ταυτόχρονα παραμένει πιστό στο είδος. Θα μπορούσε ίσως να είναι η πνοή ζωής σ'αυτό το κορεσμένο είδος, αλλά αυτό δεν πρόκειται να γίνει, πολύ απλά επειδή είναι κάτι παραπάνω. Οι συνθέσεις του συγκροτήματος δείχνουν μεγάλη έμπνευση ανακατεύοντας πινελιές από συμφωνικές ενορχηστρώσεις εδώ και κει, «γηπεδικές» φωνητικές μελωδίες παραπέρα ("Wild Eyes"), εναλλαγές σε ρυθμούς και στα τέμπο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε κάθε τραγούδι υπάρχει και μια μουσική έκπληξη. Ως και το "The River" με τη χαλαρή εισαγωγή προϊδεάζει για μπαλάντα αλλά αυτή δεν έρχεται ποτέ. Στα συν το ότι δεν έχουν ενσωματώσει τα ρεφραίν με τα φλούφλικα καθαρά φωνητικά, που έχουν γίνει τόσο μόδα. Για τον υπογράφοντα, το άλμπουμ κατέλαβε αμέσως μία θέση στα τοπ-5 της χρονιάς.

Όμηρος:
Η άβυσσος βρυχήθηκε για μια ακόμη φορά και μάλιστα το έκανε με αυστραλιανό στυλ. Οι ηγήτορες του είδους είναι εδώ, τιγκαρισμένοι στη μελωδία, αρμονίες, breakdowns και βιωματικούς στίχους που μιλάνε για εσωτερικές και εξωτερικές μάχες που όλοι δίνουμε καθημερινά με τους άλλους, αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Με ξεκάθαρη διάθεση πατάνε πάνω στην απόλυτα επιτυχημένη συνταγή του "Deep Blue", που τους εκτίναξε στη σκηνή εδώ και δύο χρόνια χωρίς ωστόσο να παραμένουν στάσιμοι. Samples, κλασικές ενορχηστρώσεις με βιολιά και γυναικεία φωνητικά αλλά και γηπεδικές κραυγές είναι εδώ για να συμπληρώσουν την καλύτερη για τον υπογράφοντα κυκλοφορία του 2012. Δίχως τα φλώρικα ρημαδιασμένα φωνητικά που ξεφτίλισαν τη σκηνή, οι Αυστραλοί μας παραδίνουν για μια ακόμα φορά το μανιφέστο του σύγχρονου metal δίσκου, έτσι όπως πρέπει να παίζεται από τα παιδιά για τα παιδιά. Τα γηπεδικά κομμάτια είναι εκεί για τους γκαρίλες, τα χορευτικά για το pit, ενώ τα εσωτερικά όπως το "River" προκαλούν ανατριχίλες. Εξαιρετική κυκλοφορία που στο εξωτερικό ήδη τυγχάνει αποθεωτικών και διθυραμβικών κριτικών. Για μένα, που τους είχα δει πριν 2 χρόνια να τα σπάνε στο Κύτταρο, ανήκουν πλέον στους σταυροφόρους του είδους και μακάρι να τους ξαναδούμε από κοντά, γιατί θα κόψουν κώλους και θα μας βάλουν για νάνι. Τσακιστείτε πάρτε το cd για σας, τον κολλητό σας και τον τρανό σας να το ακούει όταν πάει στο χωριό. Αυτά.

Υ.Γ. Κάπου στο River λέει... It's not the years in your life, it's the life in your years.

(facebook.com/parkwaydrive)

Parkway Drive - 21Νοε2010

Κύτταρο Club, Αθήνα, 21 Νοεμβρίου 2010
support: Unmasking the Betrayer, Fall of Man

Είναι γεγονός ότι ένα ταξίδι στην Αθήνα για live, εν μέσω οικονομικών δυσκολιών, προφανώς και δεν ενδείκνυται. Το θέλγητρο όμως των Parkway Drive υπερκέρασε κάθε ενδοιασμό και budget οπότε ο προορισμός ήταν κάτι παραπάνω από προφανής. Αφού τακτοποιήσαμε τις εκκρεμότητες μας στη Mordor ξεκινήσαμε για νότο. Μετά από ένα σχετικά γρήγορο ταξίδι και αφού αντιμετωπίσαμε την οικονομική αφαίμαξη των διοδίων (έλεος πια!) φτάσαμε στην πρωτεύουσα (αλλά και γενέτειρά μου!). Οι δύο πρώτες μέρες κύλησαν με άφθονο φαγητό και φραπεδάρες έχοντας σαν βάση μας το Παγκράτι.

Η Κυριακή όμως είχε φτάσει και μετά το καθιερωμένο συμπόσιο των Γαλατών, τον απαραίτητο μεσημεριανό ύπνο αλλά και την αναμενόμενη ήττα του συμπολίτη, κινηθήκαμε προς το χώρο διεξαγωγής της συναυλίας. Το ιστορικό Κύτταρο (στο οποίο είχα πάει στις απόκριες ενός αποκριάτικου χορού το 1988(!) όταν ζούσα κάτω!) φιλοξενούσε μία από τις καθιερωμένες μπάντες του metalcore ήχου. Οι Parkway Drive είναι μια μπάντα με τεράστια βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια, με τρεις δίσκους στο ενεργητικό της, τον έναν καλύτερο από τον άλλο και έχουν καταφέρει να καθιερωθούν στη συνείδηση του metalcora σαν σταθερή πλέον αξία. Το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να επιβεβαιώσουν την αξία τους και την δημοτικότητά τους. Ο χώρος ήταν full με τις μικρές ηλικίες και το γυναικείο φύλο να κυριαρχεί (είχα μπροστά και δεξιά δύο απίστευτες θεές!). Τα δύο ελληνικά support δεν τα προλάβαμε αλλά δεν έγινε και τίποτα, οπότε γύρω στις 11 παρά σκάνε μύτη οι Parkway με το "Samsara/Unrest" και με μπόμπα ήχο τα σπάνε όλα! Ο Winston (vocals) να μη πιστεύει τι γίνεται από κάτω και να προτρέπει το κοινό για dives, moshpits, walls of death και circle pits! Της τρελής σε λέω από κάτω. Εκπληκτική ενεργητικότητά της μπάντας, όλοι πάνω κάτω, μικρόφωνα χάνονταν μέσα στο κοινό και ο Winston αποσβολωμένος. Ό,τι και να πω δεν περιγράφεται με λέξεις, απλά ξύλο, ξύλο και ξανά ξύλο! Συμπέρασμα; Oι PARKWAY DRIVE είναι τούμπανο, γ***νε και δέρνουν, είναι μπαντάρα, έτσι απλά.

Παραθέτω το setlist για εγκυκλοπαιδικούς λόγους:
Samsara, Unrest, Idols And Anchors, The Sirens' Song, Sleepwalker, Dead Man's Chest, Deliver Me (η φετινή μου καψούρα!), Home Is For The Heartless, Smoke 'Em If Ya Got 'Em, Wreckage, Romance Is Dead (η all time καψούρα μου!), Set To Destroy, Carrion, Boneyards.

Ανταπόκριση: Όμηρος

Υ.Γ.1: Άπειρα ευχαριστώ στη Λουκία και στους γονείς της για την φιλοξενία. HAILZZ!!! (εξαίρετη μαγείρισσα η μαμά!)
Y.Γ.2: Το live είναι αφιερωμένο στο κουμπάρο που υπηρετεί και δεν ήταν μαζί μας (die hard σε λεεεω)
Υ.Γ.3: Άλεξ, είσαι εξαιρετικός οδηγός.
Υ.Γ.4: So cry me a fucking river... bitch (Romance is dead)... γιατί έτσι!

Συναυλίες στην Ελλαδίτσα!

για το Σωτήριον έτος 2008


LACK OF FAITH, MAHAKALA
Mini greek tour


PARKWAY DRIVE + διάφοροι
16 Απριλίου στο Underworld (Αθήνα)

AMORPHIS
19 Απριλίου στην Υδρόγειο (Θεσσαλονίκη)