Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Συναυλιακό διήμερο, μέρα 2η:
Madball 18-11-12

Club Eightball, Θεσσαλονίκη, 18 Νοεμβρίου 2012
support: Senseless, Last Hope, All Vows Collapse


Μωρή μπαντάρα, μας πήρες τα μυαλά κυριακάτικα!!! Τσακιστείτε να μαζέψετε τα πτώματα από το pit του 8ball και οι υπόλοιποι που δεν ήρθατε κλάψτε το βράδυ στο ντουζ σε εμβρυακή στάση. Ό,τι και να ειπωθεί για την εμφάνιση των θεών Madball, sto eightball την περασμένη Κυριακή θα είναι λίγο για να περιγράψει το τι ζήσαμε εκείνο το βράδυ. Προφανώς οι Μαdball είναι το μεγαλύτερο όνομα στο χώρο, τόσο από άποψη διαχρονίας όσο και από άποψη ποιότητας και το γεγονός ότι επισκέπτονταν για πρώτη φορά τη Θεσσαλονίκη δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τα χαρντκόρια του βορρά. Έτσι στην πιο αντιτουριστική μέρα της εβδομάδας τραβηχτήκαμε να αποδώσουμε σεβασμό στο μεγαλύτερο όνομα της σκηνής. Η εμφάνιση των Madball ήταν εκκωφαντική, αρχηγική και απέδειξε ποιος κινεί τα νήματα στο χώρο, έστω και μετά από τόσα χρόνια. Τους είχαμε τσεκάρει μαζί με κουμπάρο στο With Full Force του 2008 και μπορώ να πω ότι η ενέργεια που έβγαλαν στο κλειστό χώρο του 8ball ήταν απίστευτη. Έναρξη με "Lockdown" από τα παλιά και αρχίζουν τα κλωτσομπουνίδια και τα σούτια να πηγαίνουν σύννεφο!! Στα "Infiltrate the system", "All or nothing" και "Heavenhell" έγινε του κιγκλιδώματος!!! Οι χορευτές βρήκαν τη χαρά τους στο pit, ενώ οι αλεξιπτωτιστές δεν έχαναν κάθε ευκαιρία για stage diving. Ειδική μνεία στον απίστευτο Freddy, o οποίος έβγαζε τρομακτική ενέργεια, hype, οργώνοντας τη σκηνή και παρακινώντας το λαό για μεγαλύτερο χαμό. Η μεγάλη καψούρα όμως είναι ο Hoya, βουνό και απόλυτη hardcore μορφάρα εκεί στα δεξιά γέμιζε τη σκηνή και μοίραζε χαμόγελα. Το σετ τους βασίστηκε στο σύνολο της δισκογραφίας τους με κομμάτια όπως "Lockdown", "We the people", "Get out", "100%", "Empire", "Pride" και "Times are changing". Σε γενικές γραμμές έβλεπες χαμόγελα ζωγραφισμένα στα πρόσωπα όλων, δηλωτικό της εξαιρετικής ατμόσφαιρας που είχε δημιουργηθεί.

Αναφορικά με τα support, οι Senseless παρέδωσαν για μια ακόμα φορά το oldschool-beatdown hardcore τους με εξαιρετικό τρόπο και όπως έμαθα απ' τη κουβέντα που είχα με τον Criss, ήταν απροβάριστοι λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων του drummer. Παρ' όλα αυτά ήταν εξαιρετικοί για μια ακόμα φορά. Οι Last Hope απλά τα έσπασαν. Είχαν μαζί τους και ένα τσούρμο μεθυσμένους Βούλγαρους, από Σόφια μεριά, να τους υποστηρίζουν και με ψυχολογία στα ύψη τα διέλυσαν όλα. Τελευταίους άφησα τους All Vows Collapse, οι οποίοι μου έκαναν ιδιαίτερα θετική εντύπωση, καθώς το μελωδικό hardcore που παίζουν βρίσκεται στις προτιμήσεις μου τα τελευταία χρόνια ως άκουσμα. Τα έδωσαν μπροστά σε μηδενικό κοινό που αποφάσισε να πίνει μπύρες έξω!! Βρε ταγάρια, είναι δυνατόν να κάθεστε έξω να χαβαλεδιάζετε και να μη μπαίνετε μέσα να δώσετε το χειροκρότημά σας σε μια μπάντα που έκανε 500 χιλιόμετρα; Αν κάτι έχει να διδάξει η μουσική μας, είναι ο σεβασμός στη προσπάθεια και η ενότητα. Όλοι εσείς που σνομπάρατε τη μπάντα είστε όλο φρουφρού και αρώματα. Έλεος πια με το τουπέ και το κόμπλεξ σας. Ουστ!!

Ανταπόκριση: Όμηρος

Υ.Γ: Με βγήκε λίγο επιθετικό στο τέλος, αλλά το ήθελα!!
Υ.Γ.2: Ταμπουρωθείτε... έρχονται τα δύσκολα
Υ.Γ.3: Φωτό για να δείτε τι χάσατε εδώ.

1 σχόλιο:

zisis είπε...

Πάλι καλά που στείλαμε αντιπρόσωπο, αλλιώς θα μας έπαιρνε και μας η μπάλα!
:-))