Ζήσης:
Διήμερη εκδρομή; Τσεκ!
Λεωφορειάκι; Σούπερ!
Οδηγός; Φανταστικός!
Παρέα; Εκπληκτική!
Ξενοδοχείο; Το βρήκαμε, βουτήξαμε, ήπιαμε και τις μπύρες στο λόμπι της ρεσεψιόν!
Συναυλία; Επαγγελματικά φοβερή. Ανεβάσανε τη σκηνοθετική παρουσία ενός live σε άλλο επίπεδο!
Τζαμαρίσματα; Ό,τι έπρεπε! Χωρίς να διαρκούν πολύ (και να γίνονται κουραστικά).
Ο Flea; Ο πραγματικός ηγέτης της μπάντας. Αν ήμουν τώρα 15 χρονώ, θα πήγαινα να μάθω μπάσο!
Encore; Πρώτη φορά άκουσα να φωνάζει/τσιρίζει/σφυρίζει όλος ο κόσμος, ένα ολόκληρο γήπεδο, συνεχόμενα επί πέντε-δέκα λεπτά μέχρι να ξαναβγεί το συγκρότημα. Η ένταση αυτού του ήχου ήταν μεγαλύτερη κι από αυτή των μηχανημάτων.
Διοργάνωση; Μέτρια, με ελάχιστα σταντ για μπύρες/νερό, αναγκάζοντάς μας να μείνουμε αφυδατωμένοι.
Κούραση; Στο μέγιστο βαθμό.
Φαγητό στα ΜακΝτόναλντς; Άθλιο. Οι Χάινεκεν σώσανε την κατάσταση.
Κυριακάτικη βόλτα στη Σόφια; Αναζωογονητική!
Ψητά στη Γκραντεσνίτσα; Επιβεβλημένη στάση, πλέον!
Επιστροφή; Ξεκαρδιστική!
Απολογισμός: αδειάσαμε τις «μπαταρίες» και τις επαναφορτίσαμε επιτυχώς!
setlist
Όμηρος:
Σκόρπιες σκέψεις κατά την επιστροφή...
Όλες οι εικόνες του διημέρου είναι εκεί, ενώνονται σαν τις σκηνές μιας ταινίας που ζωντανεύει μπροστά μου. Και τότε είναι που το χαμόγελο σκάει στα χείλη αποδεικνύοντας πόσο επιτυχημένη ήταν μια απόπειρα που σχεδιάζονταν εδώ και μήνες... Είναι από τις στιγμές που ό,τι ζεις, ό,τι έχεις και δεν έχεις δεν μετριέται με χρήμα, αλλά με συναισθήματα. Είναι όλα αυτά που μας κάνουν να γελάμε κρυφά ή και με τη ψυχή μας. Είναι η στιγμή που ακούς ένα από τα αγαπημένα σου κομμάτια και τα μάτια σου υγραίνουν γιατί δίπλα σου βρίσκονται αγαπημένα πρόσωπα, που ήρθαν από μακρυά, με άτομα άγνωστα μέχρι πρότινος, που ενώθηκαν κάτω από τη σκέπη του ίδιου λεωφορείου, έχοντας κοινό προορισμό. Οι κοινοί προορισμοί όμως φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά, με αμοιβαία βλέμματα και σκέψεις που χάνονται στον ορίζοντα του γυρισμού. Και εκεί που τα μάτια σου λένε ότι έφτασε το τέλος, μια νέα εικόνα ξεπροβάλει. Τα ωραιότερα πράγματα στο κόσμο δεν κοστίζουν γιατί η καλή παρέα και οι συνοδοιπόροι είναι εκεί για να σε αποζημιώσουν. Ας ταξιδεύουμε λοιπόν. Μακρυά από τη μιζέρια της καθημερινότητας. Ας ταξιδεύουμε όπως ταξιδέψαμε αυτό το διήμερο. Με το σώμα, αλλά κυρίως με το μυαλό, τις σκέψεις, τις εικόνες και τα συναισθήματά μας. Χωρίς αντίτιμο...
Υ.Γ 1: Πολλά συγχαρητήρια σε όσους ήταν κομμάτι αυτού του εκδρομικού παζλ. Να είστε υγιείς στο πνεύμα και στο σώμα και σύντομα να το επαναλάβουμε..
Υ.Γ 2: Τίποτα δεν θα γινόταν χωρίς την απίστευτη οργάνωση του φίλου (έτσι σε νιώθω πλέον...) Ζήση, που επένδυσε προσωπικό χρόνο και είδε το εγχείρημα να στέφεται από επιτυχία. Να είσαι γερός φίλε και εμείς είμαστε δίπλα να στηρίζουμε τη φάση...
Διήμερη εκδρομή; Τσεκ!
Λεωφορειάκι; Σούπερ!
Οδηγός; Φανταστικός!
Παρέα; Εκπληκτική!
Ξενοδοχείο; Το βρήκαμε, βουτήξαμε, ήπιαμε και τις μπύρες στο λόμπι της ρεσεψιόν!
Συναυλία; Επαγγελματικά φοβερή. Ανεβάσανε τη σκηνοθετική παρουσία ενός live σε άλλο επίπεδο!
Τζαμαρίσματα; Ό,τι έπρεπε! Χωρίς να διαρκούν πολύ (και να γίνονται κουραστικά).
Ο Flea; Ο πραγματικός ηγέτης της μπάντας. Αν ήμουν τώρα 15 χρονώ, θα πήγαινα να μάθω μπάσο!
Encore; Πρώτη φορά άκουσα να φωνάζει/τσιρίζει/σφυρίζει όλος ο κόσμος, ένα ολόκληρο γήπεδο, συνεχόμενα επί πέντε-δέκα λεπτά μέχρι να ξαναβγεί το συγκρότημα. Η ένταση αυτού του ήχου ήταν μεγαλύτερη κι από αυτή των μηχανημάτων.
Διοργάνωση; Μέτρια, με ελάχιστα σταντ για μπύρες/νερό, αναγκάζοντάς μας να μείνουμε αφυδατωμένοι.
Κούραση; Στο μέγιστο βαθμό.
Φαγητό στα ΜακΝτόναλντς; Άθλιο. Οι Χάινεκεν σώσανε την κατάσταση.
Κυριακάτικη βόλτα στη Σόφια; Αναζωογονητική!
Ψητά στη Γκραντεσνίτσα; Επιβεβλημένη στάση, πλέον!
Επιστροφή; Ξεκαρδιστική!
Απολογισμός: αδειάσαμε τις «μπαταρίες» και τις επαναφορτίσαμε επιτυχώς!
setlist
Όμηρος:
Σκόρπιες σκέψεις κατά την επιστροφή...
Όλες οι εικόνες του διημέρου είναι εκεί, ενώνονται σαν τις σκηνές μιας ταινίας που ζωντανεύει μπροστά μου. Και τότε είναι που το χαμόγελο σκάει στα χείλη αποδεικνύοντας πόσο επιτυχημένη ήταν μια απόπειρα που σχεδιάζονταν εδώ και μήνες... Είναι από τις στιγμές που ό,τι ζεις, ό,τι έχεις και δεν έχεις δεν μετριέται με χρήμα, αλλά με συναισθήματα. Είναι όλα αυτά που μας κάνουν να γελάμε κρυφά ή και με τη ψυχή μας. Είναι η στιγμή που ακούς ένα από τα αγαπημένα σου κομμάτια και τα μάτια σου υγραίνουν γιατί δίπλα σου βρίσκονται αγαπημένα πρόσωπα, που ήρθαν από μακρυά, με άτομα άγνωστα μέχρι πρότινος, που ενώθηκαν κάτω από τη σκέπη του ίδιου λεωφορείου, έχοντας κοινό προορισμό. Οι κοινοί προορισμοί όμως φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά, με αμοιβαία βλέμματα και σκέψεις που χάνονται στον ορίζοντα του γυρισμού. Και εκεί που τα μάτια σου λένε ότι έφτασε το τέλος, μια νέα εικόνα ξεπροβάλει. Τα ωραιότερα πράγματα στο κόσμο δεν κοστίζουν γιατί η καλή παρέα και οι συνοδοιπόροι είναι εκεί για να σε αποζημιώσουν. Ας ταξιδεύουμε λοιπόν. Μακρυά από τη μιζέρια της καθημερινότητας. Ας ταξιδεύουμε όπως ταξιδέψαμε αυτό το διήμερο. Με το σώμα, αλλά κυρίως με το μυαλό, τις σκέψεις, τις εικόνες και τα συναισθήματά μας. Χωρίς αντίτιμο...
Υ.Γ 1: Πολλά συγχαρητήρια σε όσους ήταν κομμάτι αυτού του εκδρομικού παζλ. Να είστε υγιείς στο πνεύμα και στο σώμα και σύντομα να το επαναλάβουμε..
Υ.Γ 2: Τίποτα δεν θα γινόταν χωρίς την απίστευτη οργάνωση του φίλου (έτσι σε νιώθω πλέον...) Ζήση, που επένδυσε προσωπικό χρόνο και είδε το εγχείρημα να στέφεται από επιτυχία. Να είσαι γερός φίλε και εμείς είμαστε δίπλα να στηρίζουμε τη φάση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου