As I Lay Dying - Awakened

Καλώς τα τούμπανα!! Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα ιδέα ότι οι As I Lay Dying θα κυκλοφορούσαν καινούριο δίσκο, οπότε μπορώ να πω ότι πιάστηκα απροετοίμαστος. Η σχέση που έχω με τη μπάντα μπορώ να πω ότι είναι ιδιαίτερη, καθώς με συντρόφευε καθ' όλη τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων, προσπαθώντας να πείσω τον κουμπάρο μου για την επιδραστικότητα της. Όντας πλέον βετεράνοι του είδους και έχοντας εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το hype των 00's σχετικά με το νεο-metalcore, μας σφυροκοπούσαν σταθερά και ποιοτικά με δίσκους δημιουργώντας ένα δυνατό fan base σε Ευρώπη και Αμερική. Το καινούριο τους πόνημα σε καμία περίπτωση δεν παρεκκλίνει από τις νόρμες του ιδιώματος. Thrashoriff, μελωδικά περάσματα και breakdowns με τα leads και τα solos να βρίσκονται εκεί που πρέπει. H ένσταση μου εντοπίζεται σε αυτά τα ρημάδια τα καθαρά φωνητικά. Ok, αντιλαμβάνομαι ότι πλέον έχουν γίνει απαραίτητο κακό, αλλά είναι κρίμα εκεί που πορώνεσαι και κοπανιέσαι να σκάει μύτη το καθαρό φωνητικό... Τέσπα, πέρα από αυτά οι μελωδίες είναι εξαιρετικές και κολλητικές, οι στίχοι φορτισμένοι και ο δίσκος έχει εξαιρετική ροή και στήσιμο και δομή, οπότε thumbs up. Συμπερασματικά έχουμε ένα ακόμη όπλο στη φαρέτρα ενός ιδιώματος που έχει οδηγηθεί στην παρακμή, με τους παλιούς να προσπαθούν να κρατήσουν τη σημαία ψηλά. Οι As I Lay Dying το κατάφεραν, αλλά για πόσο ακόμα;

Όμηρος

Υ.Γ: Άσχετο, αλλά το "94 hours" (από τον πρώτο και επικό δίσκο της μπάντας) θα στοιχειώνει για πάντα το μυαλό μου... για πολλούς λόγους (δείτε την κοπέλα στο clip και τα ξαναλέμε...). Ααα... τους είδαμε και live!!!
Y.Γ. revisited: Τον άλλο μήνα σκάει μύτη καινούριο Parkway Drive και ήδη ακούγονται οι πρώτες κραυγές από την άβυσσο του Brisbane...