Γήπεδο Vasil Levski, Σόφια, 23 Ιουνίου 2010
support: Manowar, Alice In Chains, Stone Sour
Η επιστροφή στα αφιλόξενα εδάφη της Mordor είναι πλέον γεγονός έστω και με καθυστέρηση μιας εβδομάδας. Αναφορικά με τη πρώτη μέρα του Sonisphere τα γραφόμενα του συνταξιδιώτη Ζήση με κάλυψαν απόλυτα οπότε θα αρκεστώ στην ανταπόκριση της δεύτερης μέρας. Ξεκινήσαμε για τη βολτούλα στο κέντρο της πόλης με τα παιδιά, καφεδιά και πρωινό κατά τη διάρκεια του οποίου αναλύσαμε τη τραγική κοινωνικοοικονομικοπολιτική κατάσταση της χώρας (οι μόνοι που γκάριζαν στο καφέ ήμασταν εμείς οι ελληναράδες!!!) και αργότερα βρεθήκαμε κατά τύχη σε Ιρλανδική μπυραρία!!! (χαχαχα). Αφού ήπιαμε τις μπύρες μας, αποχαιρετίσαμε Ζήση και Λευτέρη και κατευθυνθήκαμε στο γήπεδο. Αυτή τη φορά προμηθευτήκαμε τα απαραίτητα αδιάβροχα, που ευτυχώς δεν μας χρειάστηκαν. Ο καιρός ιδανικός.
Το billing της ημέρας περιλάμβανε τους Stone Sour, Alice In Chains, Manowar και Rammstein. Κλασικά μαλωμένοι με το χρόνο αργήσαμε και χάσαμε το set Stone Sour! Αλλά τιμήσαμε το βρώμικο και τη μπύρα έξω από το γήπεδο, οπότε πήραμε συγχωροχάρτι!!! Από κομμάτια δε ξέρω οπότε πάμε παρακάτω. Για τους Alice δεν έχω πολλά να πω. Τίμιοι, με εξαιρετικό ήχο και επαγγελματισμό, απέδωσαν το υλικό τους αλλά δε με εντυπωσίασαν. Και πάμε στα γούστα τώρα. Μanowar... απόλυτη ξεφτίλα... απλά. Για το νιάημερο στην Κοζάνη καλοί είναι. Καρακιτσαριό, ποζεριά και τεστοστερόνη στο full!!! Έλεος! Έπαιξαν επτά(!!!) -ξαναλέω- επτά ολόκληρα κομμάτια!!! Ο Adams φωνάρα, δε λέω, αλλά αυτός ο DeMaio απλά δε παίζεται. Μιλούσε-έγλυφε επί μισή ώρα το κοινό στα βουλγάρικα, έκανε εκείνο το Manowarόσημο συνέχεια και μας έπρηξε. Ποτέ δεν τους άκουσα, ποτέ δεν τους γούσταρα. Απλά υπάρχουν ορισμένα τραγούδια που φέρνουν αναμνήσεις. Θυμάμαι το "warriors of the world" και το "the crown and the ring" που άκουγα όταν πήγαινα να γράψω πανελλήνιες το 2002 (πιτσιρικάς ήμουν ντεεε). Οι Μanowar δεν απογοήτευσαν εμάς αλλά τους δικούς τους οπαδούς. Αφού τελείωσαν το set, ξεκινάει το "the crown and the ring" από τα ηχεία σε playback. Εκεί οι Βούλγαροι τραγουδούσαν λες και το άκουγαν live. Παράνοια.
Και ήρθε η στιγμή για το καλύτερο live που έχω δει από άποψη σκηνοθεσίας, κουστουμιών, δεσίματος και επαγγελματισμού. Οι Rammstein απλά ισοπεδωτικοί. Και τι να πρωτοθυμηθώ: τις φωτιές, τα φώτα, το στήσιμο, τις εκρήξεις ή τον εκπληκτικό πληκτρά; Βιωματικά σκηνικά. Τα λόγια δύσκολα το περιγράφουν οπότε καλύτερα δείτε τα βίντεα να δείτε τι χάσατε. Να φανταστείτε, ο κουμπάρος χτυπιότανε! Εγώ άκουσα όσα ήθελα με το αγαπημένο μου "Ich Will" να κλέβει τη παράσταση. Μεταξύ άλλων "Rammlied", "Keine Lust", "Feuer Frei", "Du Riechst So Gut", "Benzin", "Links 2,3,4", "Du Hast" και "Pussy". Μείναμε με το στόμα ανοιχτό και κοιτούσαμε αποσβολωμένοι.
Συμπερασματικά οργανώσαμε την εκδρομή μας και το ευχαριστηθήκαμε χωρίς να έχουμε ανάγκη κανέναν εκδρομάρχη να μας καθυστερεί και να οργανώνει το πρόγραμμά μας. Παρέα καλή είμαστε, κασμέρια καλά έχουμε... οπότε του χρόνου πάλι.
Ανταπόκριση: Όμηρος
Υ.Γ.1: HAILZ σε Zήση, Λευτέρη και κουμπάρο.
Υ.Γ.2: Είναι δυνατόν να αφήνεις 18χρονο κορίτσι να ταξιδεύει μόνο του για Σόφια 00:30 το βράδυ σε τραίνο με αγνώστους; Τι γονείς είναι αυτοί; Έλεος! (σχόλιο Ζ: 18 είναι, δεν είναι 10, πώς κάνεις έτσι! Αφού είχε και εσένα να την προσέχει!)
support: Manowar, Alice In Chains, Stone Sour
Η επιστροφή στα αφιλόξενα εδάφη της Mordor είναι πλέον γεγονός έστω και με καθυστέρηση μιας εβδομάδας. Αναφορικά με τη πρώτη μέρα του Sonisphere τα γραφόμενα του συνταξιδιώτη Ζήση με κάλυψαν απόλυτα οπότε θα αρκεστώ στην ανταπόκριση της δεύτερης μέρας. Ξεκινήσαμε για τη βολτούλα στο κέντρο της πόλης με τα παιδιά, καφεδιά και πρωινό κατά τη διάρκεια του οποίου αναλύσαμε τη τραγική κοινωνικοοικονομικοπολιτική κατάσταση της χώρας (οι μόνοι που γκάριζαν στο καφέ ήμασταν εμείς οι ελληναράδες!!!) και αργότερα βρεθήκαμε κατά τύχη σε Ιρλανδική μπυραρία!!! (χαχαχα). Αφού ήπιαμε τις μπύρες μας, αποχαιρετίσαμε Ζήση και Λευτέρη και κατευθυνθήκαμε στο γήπεδο. Αυτή τη φορά προμηθευτήκαμε τα απαραίτητα αδιάβροχα, που ευτυχώς δεν μας χρειάστηκαν. Ο καιρός ιδανικός.
Το billing της ημέρας περιλάμβανε τους Stone Sour, Alice In Chains, Manowar και Rammstein. Κλασικά μαλωμένοι με το χρόνο αργήσαμε και χάσαμε το set Stone Sour! Αλλά τιμήσαμε το βρώμικο και τη μπύρα έξω από το γήπεδο, οπότε πήραμε συγχωροχάρτι!!! Από κομμάτια δε ξέρω οπότε πάμε παρακάτω. Για τους Alice δεν έχω πολλά να πω. Τίμιοι, με εξαιρετικό ήχο και επαγγελματισμό, απέδωσαν το υλικό τους αλλά δε με εντυπωσίασαν. Και πάμε στα γούστα τώρα. Μanowar... απόλυτη ξεφτίλα... απλά. Για το νιάημερο στην Κοζάνη καλοί είναι. Καρακιτσαριό, ποζεριά και τεστοστερόνη στο full!!! Έλεος! Έπαιξαν επτά(!!!) -ξαναλέω- επτά ολόκληρα κομμάτια!!! Ο Adams φωνάρα, δε λέω, αλλά αυτός ο DeMaio απλά δε παίζεται. Μιλούσε-έγλυφε επί μισή ώρα το κοινό στα βουλγάρικα, έκανε εκείνο το Manowarόσημο συνέχεια και μας έπρηξε. Ποτέ δεν τους άκουσα, ποτέ δεν τους γούσταρα. Απλά υπάρχουν ορισμένα τραγούδια που φέρνουν αναμνήσεις. Θυμάμαι το "warriors of the world" και το "the crown and the ring" που άκουγα όταν πήγαινα να γράψω πανελλήνιες το 2002 (πιτσιρικάς ήμουν ντεεε). Οι Μanowar δεν απογοήτευσαν εμάς αλλά τους δικούς τους οπαδούς. Αφού τελείωσαν το set, ξεκινάει το "the crown and the ring" από τα ηχεία σε playback. Εκεί οι Βούλγαροι τραγουδούσαν λες και το άκουγαν live. Παράνοια.
Και ήρθε η στιγμή για το καλύτερο live που έχω δει από άποψη σκηνοθεσίας, κουστουμιών, δεσίματος και επαγγελματισμού. Οι Rammstein απλά ισοπεδωτικοί. Και τι να πρωτοθυμηθώ: τις φωτιές, τα φώτα, το στήσιμο, τις εκρήξεις ή τον εκπληκτικό πληκτρά; Βιωματικά σκηνικά. Τα λόγια δύσκολα το περιγράφουν οπότε καλύτερα δείτε τα βίντεα να δείτε τι χάσατε. Να φανταστείτε, ο κουμπάρος χτυπιότανε! Εγώ άκουσα όσα ήθελα με το αγαπημένο μου "Ich Will" να κλέβει τη παράσταση. Μεταξύ άλλων "Rammlied", "Keine Lust", "Feuer Frei", "Du Riechst So Gut", "Benzin", "Links 2,3,4", "Du Hast" και "Pussy". Μείναμε με το στόμα ανοιχτό και κοιτούσαμε αποσβολωμένοι.
Συμπερασματικά οργανώσαμε την εκδρομή μας και το ευχαριστηθήκαμε χωρίς να έχουμε ανάγκη κανέναν εκδρομάρχη να μας καθυστερεί και να οργανώνει το πρόγραμμά μας. Παρέα καλή είμαστε, κασμέρια καλά έχουμε... οπότε του χρόνου πάλι.
Ανταπόκριση: Όμηρος
Υ.Γ.1: HAILZ σε Zήση, Λευτέρη και κουμπάρο.
Υ.Γ.2: Είναι δυνατόν να αφήνεις 18χρονο κορίτσι να ταξιδεύει μόνο του για Σόφια 00:30 το βράδυ σε τραίνο με αγνώστους; Τι γονείς είναι αυτοί; Έλεος! (σχόλιο Ζ: 18 είναι, δεν είναι 10, πώς κάνεις έτσι! Αφού είχε και εσένα να την προσέχει!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου