The Tea Party

Το καναδέζικο τρίο κατάφερε -στη σύντομη καριέρα του- να κυκλοφορήσει μερικά από τα καλύτερα ροκ άλμπουμς που ακούσαμε στη δεκαετία του '90 και στις αρχές της νέας χιλιετίας. Το ευρύ κοινό γνώρισε το συγκρότημα με το δεύτερό τους album, το Splendor Solis του '93, ένα άλμπουμ με έντεκα ποιοτικότατα τραγούδια, ένα άλμπουμ με πολλά blues-rock στοιχεία και επιρροές από το ροκ των 70's και ειδικότερα τους Led Zeppelin. Το ίδιο στυλ παρουσίασαν και στο The Edges of Twilight του '95, στο οποίο ενσωμάτωσαν και παραδοσιακά όργανα (κρουστά και έγχορδα) από όλο τον κόσμο, εμπλουτίζοντας τον ήχο τους. Το Transmission του '97 τους βρήκε σε μεταβατικό στάδιο, το οποίο φάνηκε να ολλοκληρώνεται στο TRIPtych του '99, στο οποίο υιοθέτησαν ένα πιο μοντέρνο στυλ, περασμένο πάντα μέσα από το δικό τους φίλτρο. Με το Interzone Mantras του 2001 συνέχισαν στον ίδιο ποιοτικό δρόμο. Το άλμπουμ στιχουργικά ασχολείτο με συγγραφείς όπως τους William Burroughs, Aleister Crowley, Mikhail Bulgakov και ανατολίτικες φιλοσοφίες. Το Seven Circles του 2004 τους βρήκε με πιο αισιόδοξη διάθεση στο στιχουργικό και μουσικό υπόβαθρο. Η αλλαγή δεν άρεσε σε πολλούς οπαδούς, αλλά αυτό είναι κάτι που συμβαίνει στις περισσότερες μπάντες. Ίσως αυτό όμως αποτέλεσαι και έναν λόγο για τη διάλυσή τους το 2005. Η επίσημη αιτιολογία ήταν καλλιτεχνικές διαφορές. Δείτε/ακούστε παρακάτω το βίντεο για το τραγούδι The River: