Παλμύρα Be-A-Live, 5 Μαΐου 2007
Support act: Scab Level
Ακόμα βουίζουν τα αυτιά από τη συναυλία! Καλά, μπορεί να τα παραλέω, αλλά σίγουρα ζήσαμε μια πολύ έντονη εμπειρία σε μια καταπληκτική συναυλία. Αλλά ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή.
Βασικά, κάτι «παίζει» στην Κοζάνη και κανείς δεν έρχεται στην ώρα του. Λέτε να φταίει και γι' αυτό η τέφρα; Στις 10 ακριβώς ήμασταν στο μαγαζί εμείς (Κώστας, Βαγγέλης και γω) και τα γκαρσόνια. Άρχισαν να πλανώνται λίγα σύννεφα ανησυχίας για την προσέλευση του κόσμου (βλ. και προηγούμενη συναυλία), αλλά ευτυχώς στο τέλος διαλύθηκαν κάθε ίχνη ανησυχίας. Όλος ο λαός πλάκωσε κυρίως μετά τις 10:30 και λίγο πριν τις 11. Οι Scab Level λίγο αργότερα ανέβηκαν στη σκηνή και μας βομβάρδισαν με τον punk-rock ήχο τους. Πολύ καλή μπάντα, χαρούμενα (ως επί τω πλείστον) τραγούδια με επιρροές από το χθες (βλέπε the Clash) μέχρι και το σήμερα (Beatsteaks, Green Day). Μικρά σε διάρκεια τα περισσότερα από τα τραγούδια τους, σχεδόν στα δύο με δυόμιση λεπτά. Ήταν φανερό ότι η μπάντα είχε καλή απήχηση στον κόσμο, αφού φάνηκαν να τους γουστάρουν και να κουνιούνται (χαλαρά) στους ρυθμούς τους.
Για τους deus ex machina, η προσωπική μου απορία είναι πώς και δεν τους είχα ξαναδεί ζωντανά ποτέ στη ζωή μου; (Έλα μου, ντε...) Για μια μπάντα που βρίσκεται 15-20 χρόνια μαζί, δε χρειάζεται να μιλήσουμε για δέσιμο στη σκηνή και τα λοιπά. Από το ξεκίνημα άρχισαν να κοπανιούνται και να βαράνε ανελέητα και προσπάθησαν να κουνήσουν και το κοινό. Ένα κοινό που ήταν «χωρισμένο» σε δύο τμήματα. Το αριστερό ήταν ηλικίας (κατά μέσο όρο) κάτω των 23 χρονών (φοιτητές γαρ...) και το δεξιό ήμασταν άνω των 28 (οι γνωστοί-άγνωστοι). Στην αρχή, με τα πρώτα τραγούδια, το κοινό καθόνταν και παρακολουθούσε και πολλοί χτυπιόταν στη θέση τους. Έχοντας ασύρματους πομπούς στις κιθάρες και ασύρματο μικρόφωνο, η μπάντα ήταν αυτή που κατέβηκε από τη σκηνή και άρχισε να παίζει και ανάμεσα στο κοινό! Όταν, μάλιστα, παίξανε τις πρώτες νότες από το κλασικό τους τραγούδι x-cute, έγινε ο (προβλεπόμενος) χαμός, κυρίως από τους νεαρούς (λόγω μεγαλύτερης αντοχής) που κοπανιούνταν. Ο ίδιος πανικός έγινε και με το άκουσμα του Insight. Παίξανε φυσικά και τα τραγούδια από την καινούρια τους δουλειά που λέγεται Time Expires, μαζί με πολλά άλλα, όπως το πασίγνωστο 35 summers, το Lovesong, το Greedy κλπ. Αφού τελείωσαν, και μετά απο την παράκληση του κοινού, ξαναβγήκαν να παίξουν το Xecute και το Streets on Fire, για να τελειώσουμε με ένα δυνατό μπόνγκο και να μας τελειώσουν. Ιδιαίτερη μνεία και στην κοπελιά, την Παναγιώτα, που ανέβηκε στη σκηνή στο πρώτο και στο τελευταίο τραγούδι και χόρεψε (κυριολεκτικά) με τη φωτιά. Δείτε και τις φώτοζ...
Υ.Γ.: Αλλά δεν γίνεται να μην γκρινιάξω πάλι... και να κράξω τους δήθεν ραδιοφωνικούς παραγωγούς και ιδιοκτήτες σταθμών της πόλης, τους δήθεν ροκάδες που κυκλοφορούν με μπλουζάκια και ύφος χιλίων καρδιναλίων (ατάκα του Αναγνώστου) και να μην εμφανίζονται στις συναυλίες. Όταν δεν γίνεται τίποτα σ' αυτή την πόλη όλοι γκρινιάζουμε και λέμε «Σκατά! Δεν γίνεται τίποτα εδώ». Τώρα που έχει έρθει αυτή η ώρα και γίνονται πράματα σ' συτήν την πόλη, πού βρίσκονται τώρα όλοι αυτοί;.... Τέλος! (για σήμερα).
Support act: Scab Level
Ακόμα βουίζουν τα αυτιά από τη συναυλία! Καλά, μπορεί να τα παραλέω, αλλά σίγουρα ζήσαμε μια πολύ έντονη εμπειρία σε μια καταπληκτική συναυλία. Αλλά ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή.
Βασικά, κάτι «παίζει» στην Κοζάνη και κανείς δεν έρχεται στην ώρα του. Λέτε να φταίει και γι' αυτό η τέφρα; Στις 10 ακριβώς ήμασταν στο μαγαζί εμείς (Κώστας, Βαγγέλης και γω) και τα γκαρσόνια. Άρχισαν να πλανώνται λίγα σύννεφα ανησυχίας για την προσέλευση του κόσμου (βλ. και προηγούμενη συναυλία), αλλά ευτυχώς στο τέλος διαλύθηκαν κάθε ίχνη ανησυχίας. Όλος ο λαός πλάκωσε κυρίως μετά τις 10:30 και λίγο πριν τις 11. Οι Scab Level λίγο αργότερα ανέβηκαν στη σκηνή και μας βομβάρδισαν με τον punk-rock ήχο τους. Πολύ καλή μπάντα, χαρούμενα (ως επί τω πλείστον) τραγούδια με επιρροές από το χθες (βλέπε the Clash) μέχρι και το σήμερα (Beatsteaks, Green Day). Μικρά σε διάρκεια τα περισσότερα από τα τραγούδια τους, σχεδόν στα δύο με δυόμιση λεπτά. Ήταν φανερό ότι η μπάντα είχε καλή απήχηση στον κόσμο, αφού φάνηκαν να τους γουστάρουν και να κουνιούνται (χαλαρά) στους ρυθμούς τους.
Για τους deus ex machina, η προσωπική μου απορία είναι πώς και δεν τους είχα ξαναδεί ζωντανά ποτέ στη ζωή μου; (Έλα μου, ντε...) Για μια μπάντα που βρίσκεται 15-20 χρόνια μαζί, δε χρειάζεται να μιλήσουμε για δέσιμο στη σκηνή και τα λοιπά. Από το ξεκίνημα άρχισαν να κοπανιούνται και να βαράνε ανελέητα και προσπάθησαν να κουνήσουν και το κοινό. Ένα κοινό που ήταν «χωρισμένο» σε δύο τμήματα. Το αριστερό ήταν ηλικίας (κατά μέσο όρο) κάτω των 23 χρονών (φοιτητές γαρ...) και το δεξιό ήμασταν άνω των 28 (οι γνωστοί-άγνωστοι). Στην αρχή, με τα πρώτα τραγούδια, το κοινό καθόνταν και παρακολουθούσε και πολλοί χτυπιόταν στη θέση τους. Έχοντας ασύρματους πομπούς στις κιθάρες και ασύρματο μικρόφωνο, η μπάντα ήταν αυτή που κατέβηκε από τη σκηνή και άρχισε να παίζει και ανάμεσα στο κοινό! Όταν, μάλιστα, παίξανε τις πρώτες νότες από το κλασικό τους τραγούδι x-cute, έγινε ο (προβλεπόμενος) χαμός, κυρίως από τους νεαρούς (λόγω μεγαλύτερης αντοχής) που κοπανιούνταν. Ο ίδιος πανικός έγινε και με το άκουσμα του Insight. Παίξανε φυσικά και τα τραγούδια από την καινούρια τους δουλειά που λέγεται Time Expires, μαζί με πολλά άλλα, όπως το πασίγνωστο 35 summers, το Lovesong, το Greedy κλπ. Αφού τελείωσαν, και μετά απο την παράκληση του κοινού, ξαναβγήκαν να παίξουν το Xecute και το Streets on Fire, για να τελειώσουμε με ένα δυνατό μπόνγκο και να μας τελειώσουν. Ιδιαίτερη μνεία και στην κοπελιά, την Παναγιώτα, που ανέβηκε στη σκηνή στο πρώτο και στο τελευταίο τραγούδι και χόρεψε (κυριολεκτικά) με τη φωτιά. Δείτε και τις φώτοζ...
Υ.Γ.: Αλλά δεν γίνεται να μην γκρινιάξω πάλι... και να κράξω τους δήθεν ραδιοφωνικούς παραγωγούς και ιδιοκτήτες σταθμών της πόλης, τους δήθεν ροκάδες που κυκλοφορούν με μπλουζάκια και ύφος χιλίων καρδιναλίων (ατάκα του Αναγνώστου) και να μην εμφανίζονται στις συναυλίες. Όταν δεν γίνεται τίποτα σ' αυτή την πόλη όλοι γκρινιάζουμε και λέμε «Σκατά! Δεν γίνεται τίποτα εδώ». Τώρα που έχει έρθει αυτή η ώρα και γίνονται πράματα σ' συτήν την πόλη, πού βρίσκονται τώρα όλοι αυτοί;.... Τέλος! (για σήμερα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου