Tool: από τη συναυλία της 16ης Δεκ 2006

Με λίγα λόγια: αυτό που παρακολουθήσαμε δεν ήταν μία συναυλία, ήταν ένα οπτικο-ακουστικό υπερθέαμα. Αλλά, επειδή τα πράματα δεν ήταν όλα ρόδινα, ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Φτάσαμε στο χώρο της συναυλίας, στο Ελληνικό, γύρω στις 6:30μμ (την ώρα που άνοιγαν οι πόρτες) και μετά από τον πρώτο έλεγχο προχωρήσαμε προς την είσοδο του «Ολυμπιακού Κέντρου Ξιφασκίας» (yeah!), το οποίο, εν τέλει, ήταν ένα παλιό υπόστεγο αεροπλάνων. Ένα μεταλλικό παραλληλόγραμμο κατασκεύασμα, που μοιάζει σαν τα περίπτερα της ΔΕΘ, αλλά σε αρκετά μεγαλύτερες διαστάσεις. Καλά που δεν αφήσαμε τα μπουφάν στο αυτοκίνητο, όπως είχαμε σκεφθεί νωρίτερα να κάνουμε, γιατί θα τον δαγκώναμε! Στον δεύτερο (και σωματικό) έλεγχο φάγαμε την πρώτη κρυάδα. Υπήρχαν αναρτημένες πινακίδες που απαγόρευαν κάπνισμα, βίντεο και ό,τι άλλο οπτικο-ακουστικό υλικό. Οι σεκιουριτάδες ψάχνανε στις τσέπες και, όπως μάθαμε αργότερα, κατάσχεσαν καμιά εκατοστή συσκευές (τις οποίες έπαιρνες πίσω με το πέρας της συναυλίας). Βέβαια, δεν μπορούσαν να πάρουν τα κινητά, οπότε αναρωτιέμαι προς τι όλη αυτή η φασαρία, εξ’ αρχής. Τέλος πάντων...

Ακριβώς στις 8 βγαίνουν στη σκηνή οι Mastodon και για περίπου 45 λεπτά τα δίνουν όλα. Και ενώ τα παιδιά φαίνονταν ότι προσπαθούσαν, είχαν έναν απαράδεκτο ήχο. Άκουγες μια γενική βαβούρα και καταλάβαινες τι τραγούδι παίζει μόνο αν το είχες ακούσει καλά απ’ τα CD τους.

Με το πέρας του show των Mastodon, αρχίσαμε να αδημονούμε. Αλλά τότε ήταν που πήρε μια κοπελιά το μικρόφωνο από τα παρασκήνια και υπενθύμισε στον κόσμο ότι απαγορεύεται το κάπνισμα και ότι υπάρχει δωμάτιο στο βάθος της αίθουσας για όποιον θέλει να καπνίσει! Φυσικά, τα περισσότερα πιθηκοειδή που βρίσκονταν εκεί και είχαν πιάσει τις θέσεις τους άρχισαν να γιουχάρουν. «Πού να τρέχουμε τώρα;» θα είπανε. Ξαναβγήκε η κακομοίρα και προσπαθούσε να συνετίσει τον κόσμο, με απειλές ότι το συγκρότημα δε θα παίξει και άλλα κουλά, το οποίο κράτησε αρκετή ώρα. «Εδώ είναι Ελλάδα, παιδιά», ήταν σαν είπαν με ένα στόμα στους Tool. Εδώ η έννοια του σεβασμού (όχι μόνο προς τον καλλιτέχνη, αλλά γενικά) είναι ανύπαρκτη. Εδώ, η κάθε διοργανώτρια εταιρία μπορεί να κάνει τις αρπαχτές τις και εμείς σαν μαλάκες να τρέχουμε. Εδώ είναι Ελλάδα!

Λοιπόν, για να μην παρεκτραπώ κι άλλο, το show των Tool ήταν απλά γαμάτο. Δείτε την απόδειξη ότι η συναυλία «γάμησε», από το χώρο της συναυλίας (για να καταλάβετε καλύτερα πού μας μπάσανε!). Από τις παρακάτω φωτογραφίες θα δείτε ότι τέτοια show δεν έρχονται συχνά στη χώρα μας. Αλλά, πάλι, έπρεπε να έχεις ύψος άνω του 1,75μ για να δεις τη συναυλία. Επίσης, έπρεπε να είσαι μπροστά και στο χώρο ανάμεσα στα ηχεία για να ακούσεις τον ήχο καθαρά (και να πω ότι ήταν πεντακάθαρος ο ήχος μπροστά, δε νομίζω να με γελάνε τα αυτιά μου). Δηλαδή, να ρωτήσω, φτιάχνεις μια συναυλία για να τη γουστάρουν 800 άτομα και τα υπόλοιπα 5000 άτομα τα βλέπεις σαν πορτοφόλια, τα οποία θα βγάλουν τα έξοδα; Ήμαρτον...
Συμπεράσματα: θα πάω να ξαναδώ τους Tool μόνο στο εξωτερικό (όταν θα έχω την ευκαιρία) και δεν νομίζω να ξαναδώ άλλη «μεγάλη» συναυλία που θα «διοργανώσει» η Didi Music.








Υ.Γ.1: πάλι ο Αντώνης έβγαλε τις καλύτερες φώτοζ, αλλά αυτό θα το καταλάβατε και μόνοι σας.
Υ.Γ.2: Διαβάστε επίσης: elvetos, Kompogiannitis