Το αγαπημένο ροκ συγκρότημα με το οποίο μεγάλωσε η γενιά μου επιστρέφει δισκογραφικά με έναν καλό δίσκο. Δεν περιμένουμε πλέον να ακούσουμε ένα νέο Ten, Vs ή Vitalogy. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Περιέργως, το Lightning Bolt έχει κάποια δυναμικά τραγούδια για να μας ταρακουνήσουν λίγο. Το περίεργο πάντως είναι ότι περισσότερο μου άρεσαν όλα τα αργά, μελωδικά κομμάτια του δίσκου: Sirens, Infallible, Pendulum, Yellow Moon. Το γιατί, δεν ξέρω να το αναλύσω. Ίσως ταιριάζει καλύτερα η φωνή του Vedder σ'αυτά, ίσως δεν έχουν έμπνευση/όρεξη να συνθέσουν καλά δυναμικά τραγούδια όπως του παρελθόντος. Από τα πιο ρυθμικά, ξεχωρίζω το My Fathers Son και το Swallowed Whole. Αυτό τελικά είναι επιτυχία στις μέρες μας· να μας αρέσουν τουλάχιστον τα μισά τραγούδια ενός δίσκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου