Με την ευκαιρία της περσινής live εμφάνισης των Heathen και της φετινής των Warlord στη χώρα μας, ας θυμηθούμε μερικά άλλα συγκροτήματα (όπως αυτοί) που εξαφανίστηκαν πολύ νωρίς από τα μουσικά δρώμενα (μετά από ένα 1-2 δίσκους), πριν την ώρα τους ίσως. Ασχέτως αν κάποια από αυτά (αν όχι όλα) επανασυνδέθηκαν τα τελευταία χρόνια και προσπαθούν να αναβιώσουν ξεχασμένες καριέρες και κάποια (αν όχι όλα) να εξαργυρώσουν οικονομικά τις νοσταλγίες των φανατικών οπαδών.
Warlord
Το γκρουπ που στην εποχή του άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις. Με ένα EP και ένα LP, μόνο, αποτέλεσαν μετά από χρόνια τη μεγαλύτερη επιρροή των νεότερων heavy/epic, και όχι μόνο, συγκροτημάτων! Ίσως το πιο καλτ γκρουπ με τους πιο φανατικούς οπαδούς αυτού του αφιερώματος. Δείτε/ακούστε:
Child of the Damned.
Heathen
ΜΠορείτε να διαβάσετε την προ τεσσάρων ετών
αναφορά μας στο ένθετο "Μέσα από το μουσικό χρονοντούλαπο" ή τα σχόλια μας από την πρόσφατη εμφάνισή τους στη χώρα μας. Όπως και να'χει, αυτό είναι το καλύτερο σχήμα για τον υπογράφοντα σ'αυτό το αφιέρωμα, με δύο εκπληκτικά άλμπουμ καθαρόαιμου, τεχνικού thrash της δυτικής ακτής των ΗΠΑ (συν ένα τρίτο που
κυκλοφόρησε προ διετίας).
Watchtower
Το τρίο από το Τέξας κυκλοφόρησε το 1985 το πρώτο άλμπουμ "Energetic Disassembly" και προξένησε έκπληξη στους αμίμητους ακούγοντας ένα περίεργο thrash ήχο με jazz επιρροές, συνεχόμενες αλλαγές στους ρυθμούς και στα τέμπο. Το 1989 κυκλοφόρησαν το "Control and Resistance" το οποίο αποτέλεσε έναν από τους πρώτους τόμους της Βίβλου αυτού που θα ονομαζόταν αργότερα ως progressive metal.
Possessed
Θεωρούνται από πολλούς ως οι νονοί του death-metal, χάρη στο πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο "Seven Churches". Προέρχονται από το Σαν Φρανσίσκο (μαζί με όλη την υπόλοιπη thrash-αρμάδα) και ξεχώρισαν για τη σατανική τους θεματολογία. Μετά το δεύτερο και μετριότατο άλμπουμ και τις ασυμφωνίες μέσα στο γκρουπ, διαλύθηκαν.
Exhorder
Οι Exhorder είναι ίσως το πιο αδικημένο σχήμα σ'αυτό το αφιερωματάκι (προσωπική εκτίμηση). Κι αυτό επειδή η επιτυχία των Pantera τούς επισκίασε, για να μην πω τους εξαφάνισε, αφού κάλλιστα μπορούμε να θεωρήσουμε και αυτούς ως τους πρωτεργάτες του γκρουβάτου (groovey, you know) μέταλ. Ειδικά, ακούστε το δεύτερο και τελευταίο τους άλμπουμ με τίτλο "The Law". Περισσότερα στην
παλιότερη αναφορά μας στο γκρουπ.
Agent Steel
Με το "Skeptics Apocalypse" του '85 άφησαν το στίγμα τους! Καλοπαιγμένο τεχνικό thrash με ψηλά φωνητικά. Το Metal Hammer το είχε συμπεριελάβει στα "15 διαμάντια του thrash", σε κάποιο τεύχος πίσω στα 1995. Και όχι άδικα... Μετά το δεύτερό τους άλμπουμ το '87, ο τραγουδιστής τα παράτησε όλα και σταμάτησε να ασχολείται με το μέταλ.
Evildead
Ο κιθαρίστας Juan Garcia των Agent Steel είχε ήδη δημιουργήσει τους
Evildead και μετά τη διάλυση των Agents, επικεντρώθηκε στο νέο σχήμα. Με ένα EP και δύο άλμπουμ ("Rise Above EP", "Annihilation of Civilization" και "The Underworld") έγιναν γνωστοί σε underground κύκλους, αλλά και η δικιά τους καριέρα έμεινε στάσιμη. Ήταν η εποχή που ακόμα και τα μεγάλα γκρουπ από το Bay Area έριχναν τις ταχύτητες και τη αγριάδα τους στις επιταγές των πολυεθνικών (η μόδα του grunge έπαιξε κι αυτή το ρόλο της), και τα μικρότερα σχήματα που έμειναν πιστοί στην αγριάδα είχαν ελάχιστη ανταπόκριση.
Napalm
Αρχικό όνομα Combat. Όταν υπέγραψαν στην Combat Rec. άλλαξαν το όνομα σε Napalm. Το συγκρότημα ιδρύθηκε από τα αδέρφια Rex και Jeff Rossbach και τον μπασίστα Chris Weidner, αλλά μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους ΕΡ, τα αδέρφια έφυγαν από το γκρουπ. Προσπάθησε να κρατήσει το γκρουπ ο Weidner. Το 1989 κυκλοφόρησε το πρώτο τους LP με τίτλο "Cruel Tranquility" και τον επόμενο χρόνο, έχοντας αποχωρήσει και ο Weidner, βγήκε το δεύτερο με τίτλο "Zero to Blacκ", με κανένα δηλαδή ορίτζιναλ μέλος της μπάντας. Λίγο μετά το γκρουπ διαλύθηκε οριστικά. Και μουσικά; Δεν ξεφεύγουν από την πεπατημένη speed/thrash συνταγή εκείνης της περιόδου, όντας όμως αρκετά κοινότυποι και καθόλου πρωτότυποι. Μόνο για αυτούς τους φανατικούς που θέλουν να συλλέγουν τα πάντα.
Heretic
Ο τραγουδιστής Mike Howe, πριν μεταπηδήσει στους Metal Church, έπαιζε σε ένα άλλο speed metal σχήμα της εποχής, τους Heretic. Πρόλαβαν να βγάλουν ένα άλμπουμ, το "Breaking Point" το 1988, και όταν ο Howe μεταπήδησε στους Church's το γκρουπ διαλύθηκε. Πριν λίγες μέρες διάβασα ότι κι αυτοί επανασυνδέθηκαν. Αναρωτιέμαι πόσοι από τους παλιούς θα τους θυμούνται ακόμα και πόσοι από τους νέους θα τους γουστάρουν.
Το αγαπημένο ροκ συγκρότημα με το οποίο μεγάλωσε η γενιά μου επιστρέφει δισκογραφικά με έναν καλό δίσκο. Δεν περιμένουμε πλέον να ακούσουμε ένα νέο Ten, Vs ή Vitalogy. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Περιέργως, το Lightning Bolt έχει κάποια δυναμικά τραγούδια για να μας ταρακουνήσουν λίγο. Το περίεργο πάντως είναι ότι περισσότερο μου άρεσαν όλα τα αργά, μελωδικά κομμάτια του δίσκου: Sirens, Infallible, Pendulum, Yellow Moon. Το γιατί, δεν ξέρω να το αναλύσω. Ίσως ταιριάζει καλύτερα η φωνή του Vedder σ'αυτά, ίσως δεν έχουν έμπνευση/όρεξη να συνθέσουν καλά δυναμικά τραγούδια όπως του παρελθόντος. Από τα πιο ρυθμικά, ξεχωρίζω το My Fathers Son και το Swallowed Whole. 
