2×(Top 20) για το 2012

Δύο εικοσάδες με αυτά που ακούσαμε περισσότερο, μερικές αναφορές σε κάποια άλλα και 5-6 που δεν γουστάραμε καθόλου.

Ζήσης:

1. In The Silence - A Fair Dream Gone Mad
2. Kreator - Phantom Antichrist
3. Woods of Ypres - Grey Skies & Electric Light
4. Parkway Drive - Atlas
5. Slash - Apocalyptic Love
6. Paradise Lost - Tragic Idol
7. Gojira - L'Enfant Sauvage
8. Tardive Dyskinesia - Static Apathy in Fast Forward
9. Soen - Cognitive
10. Serj Tankian - Harakiri
11. Testament - Dark Roots of Earth
12. Stone Sour - House of Gold & Bones Part 1
13. Propagandhi - Failed States
14. Baroness - Yellow & Green
15. Be'lakor - Of Breath and Bone
16. Orange Goblin - A Eulogy For The Damned
17. The Sword - Apocryphon
18. Black Breath - Sentenced to Life
19. Grand Magus - The Hunt
20. Wintersun - Time I

άλλη μια ντουζίνα στο τσακ να μπουν ή και λίγο παρακάτω:
Converge - All We Love We Leave Behind
The Wretched End - Inroads
Cult - Choice of Weapon
Graveyard - Lights out
Rush - Clockwork Angels
Bleeding Through - The Great Fire
Moonspell - Alpha Noir/Omega White
Anneke Van Giersbergen - Everything Is Changing
Shinedown - Amaryllis
Sylosis - Monolith
Witchcraft - Legend
Wo Fat - The Black Code

Εκτός συναγωνισμού η επιστροφή των On Thorns I Lay, αλλά δεν μπαίνουν στην άνωθεν λίστα μιας και δεν κυκλοφόρησε σε φυσική μορφή.

άλλοι αξιόλογοι ελληνικοί (αγγλόφωνοι) δίσκοι:
Acid Death - Eidolon
Firewind - Few Against Many
Spine Chilling Breeze - Milky Way
Sorrowful Angels - Omens
Potergeist - Muddy Mermaids
Nightstalker - Dead Rock Commandos

πιο αδιάφορα:
Six Feet Under - Undead
Shadows Fall - Fire From the Sky
Corrosion of Conformity
Danko Jones - Rock And Roll Is Black And Blue
The Gathering - Disclosure

Όμηρος:

1. Parkway Drive - Atlas
   μακράν η πιο τουμπανιασμένη κυκλοφορία
2. The Ghost Inside - The White Light
   στα ίδια ποιοτικά επίπεδα του Returners
3. As I Lay Dying
   γιατί η παλιά σειρά ακόμα δείχνει το δρόμο...
4. Gojira - L'Enfant Sauvage
   γιατί η πνευματικότητα δεν είναι ανάγκη να συνοδεύεται πάντα από ηρεμία
5. Rush - Clockwork Angels
   γιατί ήταν και είναι η μεγαλύτερη σύγχρονη prog μπάντα
6. Paradise Lost - Tragic Idol
   γιατί αγαπήσαμε τη gloomy επιστροφή στο παρελθόν
7. Witchcraft - Legend
   γιατί έχει τρελό hype
8. Converge - All We Love We Leave Behind
   γιατί προκαλεί σκισίματα σε καρδιά και μυαλό
9. Kamelοτ - Silverthorn
   γιατί μας έχει συντροφεύσει εκεί που δεν ήταν κανένας
10. Testament - Dark Roots Of Earth
    γιατί ο μεγάλος αρχηγός τα έβαλε με το θάνατο και το νίκησε το καριόλη
11. Baroness - Yellow & Green
    γιατί ροκάρουν oldschool
12. Deftones - Koi No Yokan
    γιατί δε φλώρεψαν στο πέρασμα του χρόνου
13. Neurosis - Honor Found In Decay
    γιατί αν καταστρεφόταν ο κόσμος εγώ θα άκουγα αυτό
14. Kreator - Phantom Antichrist
    γιατί η μελωδική πλευρά τους πάει απίστευτα
15. Saint Vitus - Lillie: F-65
    γιατί είναι ασήκωτοι
16. Madball - Rebellion
    γιατί είναι η καλύτερη hardcore μπάντα
17. No Turning Back - No Regrets
    γιατί είναι ντάπα ντούπα
18. Strife - Witness A Rebirth
    γιατί το live ξυλίκι είναι μούρλια
19. Warlord - Anthology
    γιατί είμαι κρυφοεπικάς!
20. Senseless - Respect Few, Fear None
    γιατί είναι δικά μας παιδιά και το αξίζουν

Συναυλίες της χρονιάς

Ζήσης:
Από τις σχετικά λίγες συναυλίες που μπορέσαμε να παρευρεθούμε τη χρονιά που μας πέρασε, ξεχωρίζουμε με ευκολία:

→ την καταιγιστική εμφάνιση των Entombed (7/1)

→ την καλύτερη επανεμφάνιση ελληνικού σχήματος και μία από τις καλύτερες εμφανίσεις ως support, τους Rafferty Rules (4/3) (οι οποίοι βγάζουν νέο δίσκο το 2013 αλλά αλλάζουν το όνομά τους)

→ τους νέους/παλιούς Sepultura που ενώνουν παρελθόν και παρόν με εκπληκτική ενέργεια (30/5)

→ τους βασιλιάδες του Florida-death-metal Obituary να αποδεικνύουν τη αξία τους (8/6)

→ και τους Planet of Zeus, το καλύτερο νέο ελληνικό σχήμα (20/10)

Εκτός συναγωνισμού η εκδρομή στη Σόφια για RHCP! Η συναυλία; Άλλο θέμα...


Όμηρος:

1. Μadball, το Νοέμβρη

2. Entombed, τον Ιανουάριο

3. Deez Nuts, το Μάρτιο

Βιβλική ανασκόπηση 2012

Όχι τι κυκλοφόρησε μέσα στο 2012, αλλά τι διαβάσαμε εμείς μέσα στη χρονιά.

35 βιβλία το πρώτο εξάμηνο του 2012 (δες εδώ την ανασκόπηση του προηγούμενου εξαμήνου) και άλλα 16 στο δεύτερο μισό, τα οποία ήταν τα ακόλουθα. Σύνολο 51! Αυτά είναι! Το περιεχόμενο ήταν λίγο κατασκοπία, αρκετά αστυνομικά, δύο-τρία εφηβικά/νεανικά, δύο-τρία φαντασίας, ένα για τον Β' ΠΠ, κανά δυο sci-fi. Τα πάντα όλα, δηλαδή...

Jerome K. Jerome - Three men in a boat (to say nothing of the dog)
John Le Carre - Οι άνθρωποι του Σμάιλι
Αλέξης Σταμάτης - Βίλα Κομπρέ
Χίλντα Παπαδημητρίου - Για μια χούφτα βινύλια
Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ - Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα
Σαλμάν Ρούσντι - Ανατολή-Δύση
Νόρμαν Μέιλερ - Οι γυμνοί και οι νεκροί
Μαξ Μπάρι - Ο άνθρωπος-μηχανή
Philip K. Dick - Η αποζημίωση & άλλα διηγήματα
James Ellroy - Λευκή Τζαζ
James Ellroy - Το μεγάλο πουθενά
Arthur Conan Doyle - Το σήμα των τεσσάρων
James Ellroy - Λ.Α. Εμπιστευτικό
Terry Pratchett - Truckers (Φορτηγατζήδες πάνω στη γη)
Terry Pratchett - Wings (Φτερά και πούπουλα στον αέρα)
Ντενί Γκετζ - Το θεώρημα του παπαγάλου (επανάγνωση)

Ανασκόπηση 2012: ελληνόφωνη σκηνή

Ξεκινάμε σιγά-σιγά τις ανασκοπήσεις που θα είναι αρκετές, έτσι, για να χωρέσουν όσο πιο πολλά πράματα!

Από την ελληνόφωνη σκηνή ασχολούμαστε μόνο με τα ανεξάρτητα συγκροτήματα. Όπως και τις άλλες χρονιές, έτσι και φέτος υπάρχουν αρκετές κυκλοφορίες, αλλά οι τρεις παρακάτω ήταν αυτές που μας κέντρισαν περισσότερο το ενδιαφέρον ή, πολύ απλά, μας ξεσήκωσαν.

Antimob
Πρώτοι και με διαφορά οι Antimob που μας ταρακούνησαν όσο δε λέγεται! Πήρανε το demo που βγάλανε το Μαΐο, το ξαναμίξαραν και το κυκλοφορούν σε βινύλιο. Ηχογράφηση και παραγωγή από τον Robin Völkert, κιθαρίστα των γερμανών The Now-Denial, που τελευταία ασχολείται μόνο με ηχογραφήσεις. Έξι Τα οχτώ τραγούδια του δίσκου, που κυκλοφορεί μόνο σε βινύλιο, μπορείτε να τα ακούσετε στο παρακάτω λινκ. Πολύ απλά, θα σας στείλουν αδιάβαστους.
antimob.bandcamp.com

Ατοπία
Πολύ πρόσφατη ανακάλυψη είναι το νέο σχήμα με το όνομα Ατοπία. Με μέλη από Ανατέλλοντο Τρόμο, η μίξη κιθαριστικών ριφ και ριφ από... βιολί (ή τσέλο;) είναι πανέξυπνη και σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα. Ακούστε και κατεβάστε δωρεάν από το μπλογκ του συγκροτήματος.
atopia2012.blogspot.gr

Dirty Wombs
Το νεαρό σχήμα των Dirty Wombs από την Πάτρα, με το hardcore/crust ύφος, κυκλοφόρησε τη δουλειά του με τίτλο We Rise μόνο σε κασέτα(!!). Παρόλο που έχουν και αγγλόφωνο στίχο, τα λίγα ελληνόφωνα τραγούδια μάς αναγκάζουν να τους τοποθετήσουμε σ'αυτή τη μικρή λίστα. Γνωρίστε/ακούστε/κατεβάστε στα παρακάτω λινξ.
dirtywombs.blogspot.gr
dirtywombs.bandcamp.com

Επανασύνδεση της χρονιάς ;
Λίγο η οικονομικο/κοινωνική κρίση, λίγο η άνοδος της φασιστικής δεξιάς, λίγο οι αναπολήσεις του παρελθόντος, οι επανασυνδέσεις στον hardcore/punk ελληνικό κύκλο έγιναν πολύ της μόδας. Αυτή που ξεχωρίζουμε είναι της Αρνητικής Στάσης. Πέρα από το live στο Αν, δεν ξέρω αν θα ετοιμάσουν και νέα δισκογραφική δουλειά. Τουλάχιστον εμείς στη Βόρεια Ελλάδα αναμένουμε το live στη Θεσσαλονίκη, όπως προανήγγειλε το ίδιο το γκρουπ.

Δράση; Ή μόνο Αντίδραση;

Όταν το support σχήμα έχει δείξει πιο μεγάλο πάθος από σένα στη σκηνή, τότε δεν πρέπει να σου φταίει ο κόσμος. Όταν δεν έχεις κάνει καινούριους, νέους οπαδούς τα τελευταία χρόνια, τότε μην έχεις απαιτήσεις από τους παλιούς να βγουν μπροστά να τα «σπάσουν». Τα μόλις 60 άτομα που πλήρωσαν και παραβρέθηκαν στο live, θα έπρεπε να τα ευχαριστήσεις και όχι να τα προσβάλεις. Αλλιώς να εμφανιζόσασταν στο ΤΕΙ ή σε κάποιο άλλο χώρο. Σου έκανε έκπληξη η απάθεια του κόσμου; Τον κόσμο τον κερδίζεις με τις πράξεις σου. Καμία ομάδα δεν κερδίζει μόνο με τη φανέλα. Σε κάθε εμφάνιση πρέπει να αποδεικνύεις την αξία σου. Έτσι είναι η επαρχία. Και έτσι ήταν πάντα. Αν είχες έρθει πριν χρόνια, θα το καταλάβαινες. Αυτά έχει η επιφανειακή αντίδραση...

Soen - Cognitive

Ο πρώην ντράμερ των Opeth, Martin Lopez συνεργάζεται με τον «πολύ» μπασίστα Steve Di Giorgio (Sadus και συμμετοχή σε Death, Testament κλπ), παίρνουν έναν κιθαρίστα και έναν τραγουδιστή, βαφτίζουν το συγκρότημα Soen και παρουσιάζουν ένα μοντέρνο heavy, hardrock άλμπουμ με έντονες Tool-αναφορές, τόσο στη σύνθεση των μπασογραμμών και του rhythm section όσο και των φωνητικών μελωδιών. Το θέμα μας είναι: αν έχεις πρόβλημα με κάτι τέτοιο, μπορείς να προσπεράσεις τάχιστα και να πας να ακούσεις τα παλιά άλμπουμ των Tool. Αν δεν έχεις πρόβλημα (και μιας και οι Tool αργούν να βγάλουν κάτι καινούριο), τότε μπορείς να αφεθείς σε ένα όμορφο, ατμοσφαιρικό άλμπουμ. Εγώ θα κλίνω προς τη δεύτερη κατηγορία. Η τελική κρίση δικιά σας. Δείτε/ακούστε παρακάτω το βίντεο για το τραγούδι Delenda.

(www.facebook.com/SoenMusic)

Be'lakor - Of Breath and Bone

Οι Be'lakor είναι από εκείνα τα καινούρια συγκρότημα που ανακαλύπτουμε (μπορείς να πεις και «δίνουμε σημασία») όταν βγάζουν το τρίτο τους άλμπουμ το οποίο... σπέρνει και μετά καθόμαστε να ακούσουμε και τα προηγούμενα. Αργότερα, παρατηρούμε ότι ο τραγουδιστής/κιθαρίστας του συγκροτήματος από τη Μελβούρνη της Αυστραλίας έχει ελληνική (ή κυπριακή) καταγωγή· το όνομα George Kosmas νομίζω ότι αποτελεί τρανταχτή απόδειξη. Είναι αυτό το μελωδικό death-metal που θέλεις να ακούσεις για τις απίστευτες κιθαριστικές μελωδίες, τους mid-tempo ρυθμούς α-λα Opeth όπως και την brutal φωνή, prog πινελιές και heavy εξάρσεις εδώ και κει, σκοτεινή ατμόσφαιρα και όμορφες ενορχηστρώσεις. Οχτώ τραγούδια (το ένα ιντερλούδιο), με οχτάλεπτες και εννιάλεπτες διάρκειες που δεν καταλαβαίνεις πότε τελείωσε και θες κι άλλο.

(belakor.bandcamp.com)

2/4 τετραλογίας του Λος Άντζελες

Διαβάζοντας το White Jazz, το τελευταίο βιβλίο της «Τετραλογίας του Λος Άντζελες» του James Ellroy, εισχωρήσαμε στον κόσμο της διαφθοράς και του εγκλήματος του Λ.Α. της δεκαετίας του ’50 και θυμηθήκαμε ονόματα αλλά όχι καταστάσεις που έλαβαν χώρα στα προηγούμενα βιβλία της τετραλογίας. Μιας και το πρώτο, τη Μαύρη Ντάλια και το τρίτο, το Λος Άντζελες Εμπιστευτικό τα είχαμε αποθηκεύσει καλύτερα στη μνήμη (και λόγω των ταινιών), έπιασα να ξαναδιαβάσω μετά από χρόνια το Μεγάλο Πουθενά. Ευθύς κατάλαβα ότι πέρα από τα ονόματα των τριών πρωταγωνιστών, δεν θυμόμουν τίποτα! Και όσο κυλούσαν οι σελίδες, τόσο το μπλέξιμο των υποθέσεων (αναζήτηση ενός δολοφόνου, απεργία αριστερών στο Χόλιγουντ και κυνήγι των κομουνιστών από κυβερνητικούς παράγοντες) γινόταν μεγαλύτερο, και άλλο τόσο διεισδύαμε στο νουάρ σύμπαν του Ellroy. Τα πάρα πολλά ονόματα αποτελούν εγγύηση για να χάσετε τη μπάλα, όπως και οι διαφορετικές πλοκές, που φυσικά θα συγκλίνουν στο τέλος. Αν προσθέσετε και την απίστευτη ανατροπή που αφορά στον κύριο πρωταγωνιστή του έργου (όχι το μυστικό του, αυτό ήταν σχεδόν πασιφανές) που έρχεται γύρω στα 4/5 του βιβλίου και σε στέλνει... αδιάβαστο, έχετε ένα από τα καλύτερα αμερικανικά βιβλία των τελευταίων χρόνων.

Στο Λ.Α. Εμπιστευτικό εμφανίζονται καινούριοι χαρακτήρες, αλλά αρχίζει να διαφαίνεται ότι ο κρυφός αρχικακός της υπόθεσης είναι ο Ντάντλι Σμιθ, ο οποίος τη γλυτώνει πάλι αλλά ο νέος ντετέκτιβ Έξλυ τον έχει πλέον καταλάβει. Και στο White Jazz, με την κοφτή πρόζα σε πρώτο πρόσωπο σαν νότες μουσικής τζαζ, ο νέος πρωταγωνιστής, διεφθαρμένος αστυνομικός, δολοφόνος κατά παραγελία, αντιήρωας με τα όλα του, μπλέκεται στις υποθέσεις που είχαν αφήσει ανολοκλήρωτες οι δύο αντίπαλοι, για να τις οδηγήσει αυτός στο φινάλε της ιστορίας.

You bastard!

Μετά από 15 χρόνια και συγκεκριμένα από την μέρα που είδαμε live τους Grip Inc. του Lombardo στο Rockwave 1997, βρήκα το τραγούδι με το οποίο κλείσανε την εμφάνισή τους. Εγώ το μόνο που θυμόμουν ήταν ένα γρήγορο, πακν-ίζον τραγούδι στο οποίο φώναζε ο τραγουδιστής "you bastard". Ψάχνοντας σήμερα, βρήκα ότι υπάρχει ένα τραγούδι ως b-side στο single "Ostracized" (ή ως bonus στη γιαπωνέζικη έκδοση του Power of Inner Strength) το οποίο λέγεται "Dragging Me Down". Και ο τραγουδιστής φωνάζει... "you bastard"! Oh yeah! Mission accomplished!

Η μουσική ροκ είναι μουσική του διαβόλου...

...και δεν θέλω να ακούσω καμία αντίρρηση πάνω σ'αυτό!

(1ο live από την Αρνητική Στάση μετά από 18 χρόνια! Άντε και εις... βορειότερα!)