Paradise Lost
Principal Club Theatre, Θεσσαλονίκη, 20 Μαρτίου 2011
support: Against My Better Judgement
Για έναν οπαδό του συγκρότηματος που το γνώρισε με το "Gothic", το γούσταρε με το "Icon", το λάτρεψε με το "Draconian Times", αυτή η συναυλία ήταν κάτι παραπάνω από τις εν έτη 2011 προσδοκίες του. Είχαμε ακούσει ότι θα παίξουν όλο το άλμπουμ και πραγματικά το έπαιξαν. Ένα-ένα τα τραγούδια με τη σειρά τους, με ζωντανό πληκτρά να έχει αναλάβει την ατμόσφαιρα αυτή τη φορά και όχι γιαπωνέζικο μηχάνημα, με το νέο ντράμερ να παίζει ακριβώς τα τύμπανα όπως τα ηχογράφησε προς 16ετίας ο Lee Morris, με τον μπασίστα Steve Edmonson για άλλη μια φορά να φοράει δερμάτινο μπουφάν(!) ενώ έπαιζε, με τον κιθαρίστα Aaron Aedy να είναι αεικίνητος και την γκόθικ-μούρη του Gregor Mackintosh να δεσπόζει στη σκηνή και να ακούγεται και ολίγον τι παραπάνω η δικιά του κιθάρα. Τελευταίο αφήσαμε τον Nick Holmes, που έχει βελτιωθεί τα μάλλα στα φωνητικά, αλλά ακούγοντας τα παλιότερα τραγούδια, περιμένεις και το αντίστοιχο γρέτζο στη φωνή, κάτι που έχει πλέον εκλείψει. Παρά ταύτα, η συναισθηματική φόρτιση ήταν έντονη, οι στίχοι βγαίνανε από μέσα μας μόνοι τους και η ζωντανή εκτέλεση των αγαπημένων μας τραγουδιών, αυτός ο φόρος τιμής στην προηγούμενη δεκαετία του συγκροτήματος, δεν άφησε κανέναν παραπονούμενο. Μετά τη ντουζίνα των draconian-τραγουδιών, ήταν η ώρα για ένα μικρό διάλειμμα για να βγουν μετά και να κλείσουν το σετ με υπόλοιπα αγαπημένα τραγούδια: "Faith Divides Us-Death Unites Us", "True Belief", "One Second", "Say Just Words", "Embers Fire" και κλείσανε με το "As I Die". Ίσως για κάποιους να μύριζε αρπαχτή η όλη φάση, και σίγουρα θα θέλαμε να ακούσουμε περισσότερα τραγούδια. Όπως και να'χει, για μένα ήταν μια déjà vu συναυλία που με άφησε ευχαριστημένο.
Το support συγκρότημα αποτέλεσαν οι Against my Better Judgement από την Κατερίνη, οι οποίοι κέρδισαν την προσοχή μας και τα εύσημα από το κοινό με τον ενδιαφέροντα ήχο τους, κιθαριστικά επιρεασμένο από Iron Maiden με μια numetal μίξη, άγρια φωνητικά, σε σημεία θύμισαν στον Όμηρο In Flames, σε μένα δεν ξέρω ακόμα τι. Θα ασχοληθούμε και μ'αυτούς αργότερα.
Υ.Γ.1: Οι φωτογραφίες βγήκαν χάλια, θα το σκεφτώ αν ανεβάσω μερικές.
Υ.Γ.2: Το «βρώμικο» στα Μάλγαρα έχει γίνει θεσμός πλέον!
Principal Club Theatre, Θεσσαλονίκη, 20 Μαρτίου 2011
support: Against My Better Judgement
The feeling can't avoid you!
Για έναν οπαδό του συγκρότηματος που το γνώρισε με το "Gothic", το γούσταρε με το "Icon", το λάτρεψε με το "Draconian Times", αυτή η συναυλία ήταν κάτι παραπάνω από τις εν έτη 2011 προσδοκίες του. Είχαμε ακούσει ότι θα παίξουν όλο το άλμπουμ και πραγματικά το έπαιξαν. Ένα-ένα τα τραγούδια με τη σειρά τους, με ζωντανό πληκτρά να έχει αναλάβει την ατμόσφαιρα αυτή τη φορά και όχι γιαπωνέζικο μηχάνημα, με το νέο ντράμερ να παίζει ακριβώς τα τύμπανα όπως τα ηχογράφησε προς 16ετίας ο Lee Morris, με τον μπασίστα Steve Edmonson για άλλη μια φορά να φοράει δερμάτινο μπουφάν(!) ενώ έπαιζε, με τον κιθαρίστα Aaron Aedy να είναι αεικίνητος και την γκόθικ-μούρη του Gregor Mackintosh να δεσπόζει στη σκηνή και να ακούγεται και ολίγον τι παραπάνω η δικιά του κιθάρα. Τελευταίο αφήσαμε τον Nick Holmes, που έχει βελτιωθεί τα μάλλα στα φωνητικά, αλλά ακούγοντας τα παλιότερα τραγούδια, περιμένεις και το αντίστοιχο γρέτζο στη φωνή, κάτι που έχει πλέον εκλείψει. Παρά ταύτα, η συναισθηματική φόρτιση ήταν έντονη, οι στίχοι βγαίνανε από μέσα μας μόνοι τους και η ζωντανή εκτέλεση των αγαπημένων μας τραγουδιών, αυτός ο φόρος τιμής στην προηγούμενη δεκαετία του συγκροτήματος, δεν άφησε κανέναν παραπονούμενο. Μετά τη ντουζίνα των draconian-τραγουδιών, ήταν η ώρα για ένα μικρό διάλειμμα για να βγουν μετά και να κλείσουν το σετ με υπόλοιπα αγαπημένα τραγούδια: "Faith Divides Us-Death Unites Us", "True Belief", "One Second", "Say Just Words", "Embers Fire" και κλείσανε με το "As I Die". Ίσως για κάποιους να μύριζε αρπαχτή η όλη φάση, και σίγουρα θα θέλαμε να ακούσουμε περισσότερα τραγούδια. Όπως και να'χει, για μένα ήταν μια déjà vu συναυλία που με άφησε ευχαριστημένο.
Το support συγκρότημα αποτέλεσαν οι Against my Better Judgement από την Κατερίνη, οι οποίοι κέρδισαν την προσοχή μας και τα εύσημα από το κοινό με τον ενδιαφέροντα ήχο τους, κιθαριστικά επιρεασμένο από Iron Maiden με μια numetal μίξη, άγρια φωνητικά, σε σημεία θύμισαν στον Όμηρο In Flames, σε μένα δεν ξέρω ακόμα τι. Θα ασχοληθούμε και μ'αυτούς αργότερα.
Υ.Γ.1: Οι φωτογραφίες βγήκαν χάλια, θα το σκεφτώ αν ανεβάσω μερικές.
Υ.Γ.2: Το «βρώμικο» στα Μάλγαρα έχει γίνει θεσμός πλέον!
3 σχόλια:
βιωματικό live reeeeeee
ετοιμάσου για heaven shall burn!!!
omiro
etsi
twra etoimasou gia heaven shall burn
Μία φορά αρκεί! Το κατάλαβα!
:-)))
Δημοσίευση σχολίου