Club 8Ball, Θεσσαλονίκη, 17 Φεβρουαρίου 2011
We're back, για μια ακόμα ομηρική ανταπόκριση! Αυτή τη φορά τραβηχτήκαμε μέχρι Σαλόνικα μεριά για να τσεκάρουμε ένα από τα συναυλιακά μας απωθημένα. Θέλοντας να σας προετοιμάσω, το κείμενο αυτό μάλλον ως χώσιμο με βγαίνει, παρά σαν ανταπόκριση.
Φτάνοντας στο 8ball, όπου και θα διεξάγονταν το live, αντικρίσαμε την ίδια γνωστή μίζερη εικόνα με τις ίδιες γνωστές άγνωστες φάτσες να περιμένουν υπομονετικά. Μα καλά, είναι δυνατόν ρε; Ούτε εκατό άτομα; Πού είναι οι μπάντες οι τοπικές για να στηρίξουν τη φάση; Πού είναι η και καλά μεταλλική σκηνή; Ίσως να μην είχαν φράγκα (το μονό σεβαστό). Ίσως να πήγαν στον ΠΑΟΚ, ίσως να έμειναν σπίτι με τη γκόμενα, ίσως να έπαιζαν DOTA και να έδειχναν το super-ΟΥΑΟΥ VOLCOM παντελόνι που αγόρασαν. Αλλά ναι, για τέτοια έχετε φράγκα. Για να πάτε σε ένα live δεν έχετε! Ε, τότε μη ζητάτε live. Τσακιστείτε να δείτε τους Maiden και την Αmy Whinehouse (τσσσ, τα ξέρω!). Αλλά, μα τον Asterix και τον Ovelix, ούτε 100 hardcoria δεν είμαστε; Σε προηγούμενο post κάποιος μεταλλικός υπέρμαχος μάς την είπε επειδή δεν προλάβαμε τα support (εμείς κάναμε χιλιόμετρα να κατέβουμε Αθήνα, εσύ πού ήσουν, σε κάνα coco ή chorus;). Άμα φιλαράκι έβλεπες τα support των Terror θα χρειαζόσουν 40 valium για να συνέλθεις. ΤΙΠΟΤΑ!!! Δε θα μπω σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες αλλά και μόνο το ότι κάποια μέλη των support αποχώρησαν μετά το set τους, καταδεικνύει την κατάντια της μουσικής μας.
Μην έχουμε απαιτήσεις από διοργανωτές να βλέπουμε μπάντες στη Βόρεια Ελλάδα γιατί δεν έχουμε τη δυναμική να στηρίξουμε το εγχείρημα. Simple as this. Στο καθαρά συναυλιακό σκέλος, οι Terror απλά τα έσπασαν. Δυναμικοί, επαγγελματίες και απόλυτα προσηλωμενοι σε αυτό που κάνουν με σταθερά ανοδική πορεία. Ο Scott Vogel στα φωνητικά ήταν κτήνος και περιττό να πω ότι είναι από τους καλύτερους πλέον στο είδος του. Well done TERROR!!! Στο set τους έκαναν περάσματα απο όλες τις δουλειές τους και ακούστηκαν τα "Stick tight", "Never alone", "One with the underdogs", "Betrayer", "Always the hard way", "What have we done", "Overcome" και άλλα. Φώτο δεν παραθέτω γιατί αρκετά σας απογοήτευσα με αυτά που έγραψα, άμα δείτε και τους ολίγους που είμασταν θα ξενερώσετε. Μπορείτε ωστόσο να τσεκάρετε τις φώτο απ' το rockoverdose.gr.
Ανταπόκριση: Όμηρος
Y.Γ. 1: Άντε να δούμε πόσοι θα είμαστε στους Death Before Dishonor (τρελή πρόβλεψη να είμαστε 100+1)
Υ.Γ.2: Αποκριά στην Κοζάνη; Δε παίζει! Καλύτερα σπίτι.
Υ.Γ.3: Οι καταστηματάρχες κάνουν απεργία! ΧΑΧΑ! Δεν τους είδα να μάχονται για την παιδεία και την υγεία, αλλά μόνο για το τσιγάρο. Ο tempora o mores! Κλείστε τα, να ησυχάσουμε. Ουστ.
We're back, για μια ακόμα ομηρική ανταπόκριση! Αυτή τη φορά τραβηχτήκαμε μέχρι Σαλόνικα μεριά για να τσεκάρουμε ένα από τα συναυλιακά μας απωθημένα. Θέλοντας να σας προετοιμάσω, το κείμενο αυτό μάλλον ως χώσιμο με βγαίνει, παρά σαν ανταπόκριση.
Φτάνοντας στο 8ball, όπου και θα διεξάγονταν το live, αντικρίσαμε την ίδια γνωστή μίζερη εικόνα με τις ίδιες γνωστές άγνωστες φάτσες να περιμένουν υπομονετικά. Μα καλά, είναι δυνατόν ρε; Ούτε εκατό άτομα; Πού είναι οι μπάντες οι τοπικές για να στηρίξουν τη φάση; Πού είναι η και καλά μεταλλική σκηνή; Ίσως να μην είχαν φράγκα (το μονό σεβαστό). Ίσως να πήγαν στον ΠΑΟΚ, ίσως να έμειναν σπίτι με τη γκόμενα, ίσως να έπαιζαν DOTA και να έδειχναν το super-ΟΥΑΟΥ VOLCOM παντελόνι που αγόρασαν. Αλλά ναι, για τέτοια έχετε φράγκα. Για να πάτε σε ένα live δεν έχετε! Ε, τότε μη ζητάτε live. Τσακιστείτε να δείτε τους Maiden και την Αmy Whinehouse (τσσσ, τα ξέρω!). Αλλά, μα τον Asterix και τον Ovelix, ούτε 100 hardcoria δεν είμαστε; Σε προηγούμενο post κάποιος μεταλλικός υπέρμαχος μάς την είπε επειδή δεν προλάβαμε τα support (εμείς κάναμε χιλιόμετρα να κατέβουμε Αθήνα, εσύ πού ήσουν, σε κάνα coco ή chorus;). Άμα φιλαράκι έβλεπες τα support των Terror θα χρειαζόσουν 40 valium για να συνέλθεις. ΤΙΠΟΤΑ!!! Δε θα μπω σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες αλλά και μόνο το ότι κάποια μέλη των support αποχώρησαν μετά το set τους, καταδεικνύει την κατάντια της μουσικής μας.
Μην έχουμε απαιτήσεις από διοργανωτές να βλέπουμε μπάντες στη Βόρεια Ελλάδα γιατί δεν έχουμε τη δυναμική να στηρίξουμε το εγχείρημα. Simple as this. Στο καθαρά συναυλιακό σκέλος, οι Terror απλά τα έσπασαν. Δυναμικοί, επαγγελματίες και απόλυτα προσηλωμενοι σε αυτό που κάνουν με σταθερά ανοδική πορεία. Ο Scott Vogel στα φωνητικά ήταν κτήνος και περιττό να πω ότι είναι από τους καλύτερους πλέον στο είδος του. Well done TERROR!!! Στο set τους έκαναν περάσματα απο όλες τις δουλειές τους και ακούστηκαν τα "Stick tight", "Never alone", "One with the underdogs", "Betrayer", "Always the hard way", "What have we done", "Overcome" και άλλα. Φώτο δεν παραθέτω γιατί αρκετά σας απογοήτευσα με αυτά που έγραψα, άμα δείτε και τους ολίγους που είμασταν θα ξενερώσετε. Μπορείτε ωστόσο να τσεκάρετε τις φώτο απ' το rockoverdose.gr.
Ανταπόκριση: Όμηρος
Y.Γ. 1: Άντε να δούμε πόσοι θα είμαστε στους Death Before Dishonor (τρελή πρόβλεψη να είμαστε 100+1)
Υ.Γ.2: Αποκριά στην Κοζάνη; Δε παίζει! Καλύτερα σπίτι.
Υ.Γ.3: Οι καταστηματάρχες κάνουν απεργία! ΧΑΧΑ! Δεν τους είδα να μάχονται για την παιδεία και την υγεία, αλλά μόνο για το τσιγάρο. Ο tempora o mores! Κλείστε τα, να ησυχάσουμε. Ουστ.
1 σχόλιο:
Οδοστρωτήρας ο Όμηρος!
Έχουμε αρκετά live να δούμε το Μάρτιο, πρέπει να κάνουμε οικονομία
:-)
Δημοσίευση σχολίου