Ευρωπαϊκή μέρα χωρίς αυτοκίνητο η σημερινή. Τονίζω πάλι ότι αυτό ισχύει για... ευρωπαϊκές πόλεις. Γιατί σ'αυτή τη μεριά της Δυτικής Μακεδονίας, όλοι μας (συμπεριλαμβανομένου και εμού) δεν γνωρίζουμε από τέτοιες εκδηλώσεις.Έκατσα και σκέφτηκα το πρωί αν έχω εναλλακτικό τρόπο μετακίνησης. Και, δυστυχώς, διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει. Σκέφτηκα τα εξής:
α) να διανύσεις τέσσερα χιλιόμετρα το πρωί με το ποδήλατο δεν είναι κάτι δύσκολο αλλά όχι και ό,τι καλύτερο, καθώς θα φτάσω στον εργασιακό χώρο κουρασμένος και καταϊδρωμένος. Ή μήπως,
β) να πάρω τα μέσα μαζικής μεταφοράς (το εξής ένα: το λεωφορείο) που έχουν ελάχιστα δρομολόγια; Να ήξερα ότι κάθε μισή ώρα (πολλά ζητάω; Άντε κάθε μία) υπάρχει δρομολόγιο τότε δεν θα είχα πρόβλημα να πηγαινοέρχομαι καθημερινά με το λεωφορείο. Αλλά τελικά, επειδή όλοι μας κοιτάμε το προσωπικό μας βόλεμα, το να ξυπνήσουμε με την άνεσή μας ό,τι ώρα θέλουμε και να κυκλοφορήσουμε με το πάσο μας, επέλεξα να πάρω πάλι το αυτοκινητάκι μου και να έχω ήσυχο το κεφάλι μου. Όχι όμως τη συνείδησή μου, για μία μέρα τουλάχιστον.
Από αύριο θα τα έχουμε ξεχάσει πάλι όλα αυτά και τίποτα δεν θα έχουμε καταφέρει να αλλάξουμε στην καθημερινότητά μας. Άντε και του χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου