Λίμνη Πλαστήρα

Δοθείσης της ευκαιρίας, το σκάσαμε από την Κοζάνη για 4-5 μέρες. Έτσι, είπαμε να πάμε στη λίμνη Ταυρωπού ή, όπως είναι τώρα γνωστή, στη λίμνη Ν. Πλαστήρα. Όλα αυτά λάβανε χώρα από τη μέρα του Αγίου Νικολάου, την Τετάρτη 6/12, που είναι ο πολιούχος της πόλης (άρα έχουμε και αργία) μέχρι την Κυριακή, στις 10/12. Ο δρόμος που πήραμε είναι Κοζάνη --> Γρεβενά --> Καλαμπάκα --> Τρίκαλα --> Καρδίτσα --> Λίμνη Πλαστήρα. Στα Τρίκαλα κάναμε μια στάση να φάμε κατιτίς και να δούμε λίγο την πόλη. Δείτε τις παρακάτω φώτοζ για να δείτε πόσο ομορφαίνει το νερό μια πόλη (είτε αυτό είναι ποτάμι, λίμνη ή παραθαλάσσιο λιμάνι).

Και μετά, πήγαμε κατευθείαν στην περιοχή της λίμνης. Ο ξενώνας που μείναμε βρίσκονταν στη μέση του πουθενά (λέμε τώρα). Και μιας και δεν υπήρχε άλλος κόσμος εκεί τις πρώτες μέρες (μέχρι την Παρασκευή το βράδυ) άρχισαν να περνάνε από το μυαλό μου σκέψεις ότι βρίσκομαι στο ξενοδοχείο Θέα (από τη Λάμψη, με τον Τζακ Νίκολσον) ή στο Bates Motel του κυρίου Norman Bates και της... μητέρας του (από το Psycho του Χίτσκοκ, βρε!). Καλά, για να μην τα παραλέω, είδαμε και μερικούς άλλους τούριστς να τριγυρνάνε εδώ και κει, όπως εμείς άλλωστε. Το μέρος ενδείκνεται λοιπόν για να χαλαρώσεις, να ξεφύγεις από όλους και όλα για όσο καιρό θες. Δεν ενδείκνεται σε αυτούς που επιζητούν την φασαρία και τις trendy καταστάσεις (αυτοί να πάνε στην Αράχωβα ή στα Ζαγοροχώρια)! Έτσι, όπως μπορείτε να φανταστείτε, επιδόθηκα στο αγαπημένο μου σπορ, τον ύπνο! Γενικά, αυτές οι μέρες ήταν βόλτες-φαγητό-ύπνος-φαγητό. Αλλά το ΠΣΚ (ΠαρασκευοΣαββατοΚύριακο) έγινε πανικός. Και το ξενοδοχείο γέμισε, και όλα τα μαγαζιά και οι ταβέρνες και τα καφέ γέμισαν.
Ο καιρός δεν ήταν σύμμαχος μας όλες τις ημέρες. Την Πέμπτη είχε τέλειο καιρό και γυρίσαμε τη λίμνη και ανεβήκαμε σε ένα παρατηρητήριο (στα 1200μ. ύψος θαρρώ) και επισκεφθήκαμε το φράγμα και περάσαμε και από μερικά χωριά. Παρατηρήσεις: πολλά πρόβατα/αρνιά (και τσομπανόσκυλα) έχει η περιοχή οπότε σε όποια ταβέρνα και αν κάτσετε, θα φάτε καλά!

Την Παρασκευή είχε κωλόκαιρο (όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα) και υπερβολική ομίχλη που με ζάλισε καθώς οδηγούσα, οπότε την κάναμε και πήγαμε μια βόλτα Καρδίτσα. Την πόλη δεν την είχα επισκεφθεί ποτέ πριν και είδα άλλη μια ωραία, επίπεδη πόλη, με ποδηλατόδρομους και πάρκα και μεγάλες πεζοδρομήσεις και ό,τι άλλο θες. Δείτε διάφορες φώτοζ από το ομιχλώδες τοπίο, την ποδηλατούπολη, ένα πάρκο, ένα super-hi-speed μοτοσακό, εμένα και τον Μαύρο Καβαλάρη, ένα πολύχρωμο ροκ μπαράκι):

Το Σάββατο ο καιρός βελτιώθηκε, οπότε βγάλαμε μερικές ακόμα φωτογραφίες από την περιοχή στο χωριό Καλύβια. Αν είχε και λιγότερη συννεφιά θα έβγαιναν πιο ωραίοι καθρεφτισμοί. Πάντως, αν έχετε σκοπό να πάτε στη λίμνη, προτιμήστε αυτό το χωριό (τα Καλύβια). Έχεις πολλούς ξενώνες, μερικές καλές ταβέρνες και 2-3 καφετέριες-σνακ-μπαρ. Όπως είπαμε όμως, τα περισσότερα φαγάδικα λειτουργούν μόνο το ΠΣΚ.