Παλιό, καλό ανέκδοτο, το οποίο μού το θύμισε ο φίλος Κορνήλιος...
Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού κολεγίου. Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της SONY) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.
- Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία;, λέει η δασκάλα.
- Ποιος είπε «δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο;»
Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο:
- Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέλφεια, απαντά.
- Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: «Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό», ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.
- Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ, απαντά και πάλι ο Σουζούκι.
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:
- Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία:
- Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι!
- Ποιος το είπε αυτό;;;, ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.
Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει:
- Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς.
Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή.
- Θέλω να ξεράσω, ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.
- Ποιος το είπε αυτό;;;, ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα.
Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι:
- Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991.
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει:
- Ρε δε μας παίρνεις καμιά πίπα, λέω γω!
Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα:
- Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου.
Δυο-τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν:
- Α γαμήσου, ρε μαλακισμένο, Σουζούκι.
Ατάραχος ο γιαπωνέζος:
- Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002.
Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής:
- Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο!
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι:
- Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του.
Ήχος και εικόνα παρακάτω από την αγαπημένη ταινία The Nightmare Before Christmas, με μια μικρή παραποίηση που ακούει στο όνομα Marilyn Manson. Το τραγούδι είναι το πιο χαρακτηριστικό και αυτό που ανοίγει την ταινία: This is halloween. Μπορεί να το έχετε ξανακούσει και παλιότερα, απλώς με το χιόνι και όλα αυτά αρχίσαμε να σκεφτόμαστε χριστουγεννιάτικα (halloween... το Φλεβάρη). 
Μία ερώτηση μου προέκυψε ακούγοντας το νέο άλμπουμ των Mudvayne. Υπάρχει ανάγκη από νέο άλμπουμ των Mudvayne; Για κάποιον, σαν τον υπογράφοντα, που κοπανιόταν με το Dig και άλλα πολλά από το πρώτο τους άλμπουμ L.D. 50 και έπαθε πλάκα με το δεύτερο The End of All Things to Come και γούσταρε επίσης το τρίτο, Lost & Found, πριν τρεισήμιση χρόνια που ήταν φαντάρος με τα πιασάρικα τραγούδια, σήμερα 
Όταν φτάσαμε, βρήκαμε ήδη το ολλανδέζικο συγκρότημα των DriveByWire πάνω στη σκηνή. Χωρίς να τους έχω ξανακούσει, ακούσαμε με ευχαρίστηση (και ελαφρό κούνημα του ποδιού) τις μουσικές τους, που δεν ήταν τίποτα αλλό από ένα μείγμα stoner-rock, ψυχεδέλειας και λίγο doom καταστάσεων. Πολύ καλά τραγούδια με την τραγουδίστρια να έχει επικεντρώσει το βλέμμα του αντρικού πληθυσμού και τον αριστερόχειρο κιθαρίστα να χτυπιέται και να δείχνει ότι περνούσε μια χαρά. Γνωρίστε τους από το προφίλ τους στο μαϊσπέις!
Δεν αναφερόμαστε στο γνωστό σας μουσικό είδος, αλλά σε ένα νέο συγκρότημα από το Tucson των Η.Π.Α. το οποίο έχει ένα σκληρό μουσικό ύφος που αναμιγνύει στοιχεία από progressive-rock μέσα σε hardcore ύφος και ήχο. Ακούστε τους στο προφίλ τους στο μαϊσπέις. Εκεί έχετε τη δυνατότητα να κατεβάσετε τζαμπαντάν το μίνι άλμπουμ τους με τον άνωθεν τίτλο, Heavy Sci-Fi. Αν βιάζεστε να το κατεβάσετε, πατήστε εδώ. 
){kind=link}