1984 του Τζορτζ Όργουελ :
Αλλά όλα ήταν εντάξει, όλα πήγαιναν καλά, ο αγώνας είχε τελειώσει. Είχε κερδίσει τη μάχη με τον εαυτό του. ΑΓΑΠΟΥΣΕ το Μεγάλο Αδερφό.
Η Μουσική του Πεπρωμένου του Πολ Όστερ:
Δεν υπήρχε χρόνος να σταματήσει, δεν υπήρχε χρόνος να εμποδίσει το επικείμενο, κι έτσι αντί να κοκαλώσει τα φρένα, σανίδωσε το γκάζι. Άκουσε το Μερκς και τον Φλόιντ να ουρλιάζουν από πολύ μακριά, όμως οι φωνές τους ηχούσαν φιμωμένες, πνιγμένες στη βουή του αίματος στο κεφάλι του. Κι ύστερα ο προβολέας καταύγασε πάνω του, κι ο Νας έκλεισε τα μάτια του, μη μπορώντας να αντέξει άλλο εκείνο το φως.
Το Άρωμα του Πατρίκ Ζισκίντ:
Όταν τελικά τόλμησαν και είδαν ο ένας τον άλλον, στη αρχή δειλά κι ύστερα στα ίσια, χαμογέλασαν. Ένιωθαν αφάνταστη περηφάνια. Για πρώτη φορά στη ζωή τους είχαν κάνει κάτι από αγάπη.
Ο τελευταίος πειρασμός του Νίκου Καζαντζάκη:
Τα πάντα έγιναν όπως πρέπει, δόξα σοι ο Θεός! Έσυρε φωνή θριαμβευτικιά: «Τετέλεσται!»
Κι ήταν σαν να 'λεγε: Όλα αρχίζουν.
Γυρίστε το Γαλαξία με Ωτοστόπ του Douglas Adams:
Προτού προχωρήσει παρακάτω, άκουσε το σύστημα ενδοεπικοινωνίας του σκάφους. «Έι γήινε! Πεινάς;» είπε η φωνή του Ζάφοντ. «Ε, ναι, θα ήθελα να τσιμπήσω κάτι», είπε ο Άρθουρ. «Όκεϊ φίλε, κρατήσου», είπε ο Ζάφοντ. «Θα πάμε να τσιμπήσουμε κάτι στο Ρεστοράν στο Τέλος του Σύμπαντος.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου