Ε ναι, όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω πειρατής! Είχε μια μαγκιά, ένα attitude βρε αδερφέ, μια κωλομπαροσύνη και επικούρα ταυτόχρονα. Όπως όλα τα καλά μεταλλάκια άκουγα και γω το Riding the storm στο σχολείο αλλά δεν το υπεδείκνυα κιόλας. Όμως όσο πλησιάζεις τα τριάντα η γνώση κατασταλάζει, οπότε αποδίδουμε το προβλεπόμενο κλέος στο καινούριο πόνημα των Running Wild. Τα κάνει όλα ρημαδιό, ροκάρει όσο πρέπει και επικίζει αναλόγως. Κατάλληλο για air guitar στο σπίτι όταν λείπει η γκόμενα και δικασίδι στο τέλος για την πόρωση. Θα τιμηθεί δεόντως στις επόμενες καλοκαιρινές διακοπές με κουμπάρους και παλτά.Α! Απαραίτητο soundtrack για το καινούριο Assasin's Creed!
Γκοντσπιντ ρε σε όλους...
Όμηρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου