Παραφράζοντας το «ένα μήλο την ημέρα...», εγώ θα έλεγα: ένας Στίβεν Κινγκ το χρόνο είναι ό,τι πρέπει, ειδικά το καλοκαίρι που θέλεις πιο εύπεπτα αναγνώσματα και, ακόμα περισσότερο, αν είσαι πάλαι ποτέ φαν του κυρίου Κινγκ και έχεις μεγαλώσει με τα βιβλία του! Στα χέρια μας, λοιπόν, έπεσε O θόλος. Οι χίλιες εκατό και κάτι σελίδες φάνταζαν υπερβολικές. Η δράση όμως ξεκινάει από την πρώτη κιόλας σελίδα και ο συγγραφέας με γράπωσε και με ρούφηξε μέσα στο σύμπαν της μικρής πόλης που περικυκλώθηκε από έναν αδιαπέραστο, αγνώστης προελεύσεως θόλο. Η φαντασία αρχίζει και τελειώνει με το θόλο. Όλο το υπόλοιπο έργο είναι μια ρεαλιστική περιγραφή του πώς αρπάζει κάποιος wanna-be-δικτάτορας την ευκαιρία μιας κρίσης για να εδραιωθεί στην εξουσία με απίστευτα τρομακτικές μεθοδεύσεις, φασιστική προπαγάνδα, και άλλα πολλά που μοιάζουν με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Ο τρόμος στο βιβλίο είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Πρωταγωνιστής: όλοι και κανένας. Θα σας φέρει λίγο στο μυαλό το «Κοράκι (The stand)», λόγω του πλήθος των χαρακτήρων που μπλέκονται στην ιστορία. Το καταβρόχθισα (devour) σε λιγότερο από πέντε μέρες!
Comfort tunes του Σουηδικού νότου – Ένα Halo Effect καλοζωϊας
Πριν από 1 μήνα
2 σχόλια:
Καλημέρα! Κι εγώ είμαι φαν του King και τον διαβάζω συνήθως καλοκαίρι, όπως κι εσύ. Φέτος διάβασα τη Μακριά Πορεία, που εξέδωσε ως Richard Bachman και είναι πραγματικά καλό βιβλίο. Θα έχω υπόψη μου και τον Θόλο, ακούγεται ενδιαφέρων...
Δεν έχω διαβάσει τη Μακριά Πορεία. Θα μπει στη λίστα με τα υπόψιν.
;-)
Δημοσίευση σχολίου