Κιθαριστικά άλμπουμ

Δεν εννοούμε φυσικά άλμπουμ από γνωστούς σόλο κιθαρίστες/καριερίστες όπως Vai, Satriani κ.λ.π. Είπαμε να φτιάξουμε μια λίστα με τα ορχηστρικά άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει κιθαρίστες συγκροτημάτων, θέλοντας να επεκτείνουν την καριέρα τους ή να αποδείξουν κάτι άλλο; Ρωτάω εγώ τώρα...

Πιο γνωστός σε μας, ο James Murphy, είδε και απόειδε (αφού συμμετείχε στους Death, Obituary, Testament κλπ) και δεν στέριωσε πουθενά είπε να βγάλει τα δικά του σόλο άλμπουμ: "Convergence" (1996) και "Feeding the Machine" (1999), αν και το δεύτερο έχει κάποιες συμμετοχές τραγουδιστών.

Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και ο Andreas Kisser. Έκανε ένα διάλειμμα από τους Seps, πήρε και τον ντράμερ τους και κυκλοφόρησε το διπλό δισκάκι με τίτλο "Hubris I & II" (2009) στο οποίο παίζει σχεδόν τα πάντα και τραγουδάει σε αρκετά τραγούδια. Εκτός από ένα, το Em Busca Do Ouro στο οποίο δίνει τη φωνή του ένας παλαίμαχος βραζιλιάνος τραγουδιστής ο Zé Ramalho.

Ο Jeff Loomis των Nevermore έκανε ένα διάλειμμα και ηχογράφησε το δικό του σόλο άλμπουμ με τίτλο "Zero Order Phase" (2008) και νομίζεις ότι ακούς Nevermore χωρίς φωνητικά! Καλό αλμπουμάκι όμως.

Ο John Petrucci των Dream Theater δεν θα μπορούσε να απουσιάσει από τη λίστα μας. Το δικό του άλμπουμ λέγεται "Suspended Animation" (2005).

Ο βραζιλιάνος Kiko Loureiro των Angra παίζει καλύτερα κιθάρα απ' ό,τι μπάλα και τους άφησε για να βγάλει τα δικά του σόλο άλμπουμ: "No Gravity" (2005), "Universo Inverso" (2006) και "Fullblast" (2009).

Περισσότερο ακουστικές δουλειές με τη βοήθεια πιάνου και εγχόρδων, ο Jim Matheos των Fates Warning παρουσιάζει την... ελεγειακή πλευρά του στα άλμπουμ "First Impressions" (1993) και "Away With Words" (1999).

Ο Marty Friedman, πιο γνωστός από την πολύχρονη θητεία του στους Megadeth, μετοίκησε στο Τόκιο και εκεί έχει κυκλοφορήσει τα περισσότερα από τα δώδεκα άλμπουμ του!

Ambassadors of Mass

Η νέα εποχή στη μουσική έφερε νέα δεδομένα (βλ. myspace, youtube, καλύτερη διαφήμιση και μεγαλύτερη προώθηση) και οι μεγάλες ελληνικές μπάντες της δεκαετίας του '90 βρίσκονται στη δεύτερή τους νιότη. Οι Nightfall επανασυνδέθηκαν και υπέγραψαν στην Metal Blade Records, παρακαλώ, και σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το νέο τους άλμπουμ Astron Black and the Thirty Tyrants. Ακούγοντας/βλέποντας παρακάτω το φοβερό εικαστικά βίντεο κλιπ (που διαδίδεται ταχέως σε κάθε μέσο) για το τραγούδι Ambassadors of Mass θα διαπιστώσετε και σεις ότι ο ήχος τους προσεγγίζει το παρελθόν του Athenian Echoes περισσότερο και λιγότερο του Diva Futura, που η αλλαγή στον ήχο τότε (μάλλον) οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στον κιθαρίστα Μιχάλη Γαλιάτσο, αν κρίνουμε και τις δύο κυκλοφορίες που έβγαλε αργότερα με το δικό του συγκρότημα, τους Snowblind. Περισσότερα για τη νέα δουλειά των Nightfall αφού ακούσουμε ολόκληρο το άλμπουμ.

Blind Guardian - At The Edge Of Time

Επιστροφή στη δισκογραφία για ένα συγκρότημα με φανατικούς οπαδούς στη χώρα μας. Οι Blind Guardian κυκλοφόρησαν τα τέσσερα τελευταία τους άλμπουμ με χρονική διαφορά τεσσάρων χρόνων το ένα απ'το άλλο. Αυτό ίσως κάτι λέει για την έμπνευση τους και το κατά πόσο έχουν να δώσουν κάτι νέο στη μουσική, αν σκεφτείς και το μέτριο προηγούμενο άλμπουμ "Twist in the Myth". Ή απλά μεγάλωσαν και δεν έχουν τόση δύναμη όπως τα προηγούμενα χρόνια. Το νέο τους CD λέγεται At The Edge Of Time και σε γενικές γραμμές είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον. Διασώζεται κυρίως από τα δύο κομμάτια που ανοίγουν και κλείνουν το άλμπουμ: τα "Sacred Worlds" και "Wheel of Time" με μ.ο. διάρκεια εννιά λεπτά. Και αυτό διότι σε αυτές τις επικές συνθέσεις προσθέσανε ορχηστρικά κομμάτια και μια πολύ καλά εμπνευσμένη ενορχήστρωση. Στα υπολοιπά κυριαρχεί το χαρακτηριστικό στυλ των Guardians το οποίο θα αρέσει στους οπαδούς τους και από μένα δεν χρειάζονται περισσότερα σχόλια. Απλά δείτε/ακούστε παρακάτω το βίντεο κλιπ για το δυναμικότατο τραγούδι A Voice in the Dark και θα αποκτήσετε μια γενική εικόνα.

(myspace.com/blindguardian)

Thy Symphony - Harmonizing the World

Ενώ η μουσική σκηνή της Βραζίλιας είναι τεράστια, εμείς έχουμε μείνει παραδοσιακά στους Sepultura, Overdose, Sarcofago και Angra. Με τους τελευταίους μπορούμε να συγκρίνουμε το συγκρότημα των Thy Symphony, το οποίο κατάγεται από το Σάο Πάολο. Το promo CD τους για την επερχόμενη κυκλοφορία Harmonizing the World μάς έστειλε η Sleaszy Records που θα το διανείμει στην Ελλάδα. Αφορά αποκλειστικά τους φίλους του power και progressive ήχου. Γυναικεία, ηψίφωνα φωνητικά εναλλάσσονται με τα ανδρικά φέρνοντας λίγο στο μυαλό τους Epica αν αφαιρέσεις την brutal χροιά, αλλά και χωρίς την ποιότητα των τελευταίων. Ενδιαφέροντα τραγούδια και μια καλή παραγωγή, η οποία όμως αφορά αποκλειστικά τους φίλους του είδους, που δεν είναι και ολίγοι.

(myspace.com/thysymphony)

Psycho Choke

Unraveling Chaos
Ήταν απορίας άξιο πώς ένα γκρουπ της δυναμικής των θεσσαλονικιών Psycho Choke δεν είχε υπογράψει σε εταιρεία. Όχι ότι εμείς είχαμε πρόβλημα. Και τα CD τους προμηθευόμασταν και live τους είδαμε πολλές φορές. Τώρα τι γίνεται που υπέγραψαν; Για μας δεν αλλάζουν και πολλά. Οι υποχρεώσεις του συγκροτήματος θα αλλάξουν και ευελπιστούμε η καλλιτεχνική επιτυχία να τους αγγίξει και έξω από τα ελληνικά σύνορα. Η φετινή τους κυκλοφορία Unraveling Chaos έχει όλα τα μουσικά στοιχεία των τελευταίων χρόνων των Psychos και μερικές σπέσιαλ πινελιές: στο δυναμικότατο τραγούδι "Get Down" ρίχνει μια πενιά ο Gus G., στο "Streetwise" συμμετέχουν οι Μάριος Ηλιόπουλος και Olof Morck (των Nightrage), στο "Swamp" κάνει γκεστ φωνητικά ο Jacob Hansen (των Anubis Gate). Συνολικά ένα πολύ καλά φτιαγμένο άλμπουμ που επιμένει στο στυλ με το οποίο τους ξέρουμε τόσα χρόνια και πολύ καλά κάνουν. Αν θέλετε να επενδύσετε κάπου, επενδύστε στην ελληνική σκηνή.

(myspace.com/psychochoke)

Greetings from Thassos

Μέσα από το μουσικό χρονοντούλαπο: Acid Drinkers

Από έναν πολωνικής καταγωγής κοζανίτη γνωρίσαμε πριν πολλά χρόνια αν όχι το πιο διάσημο συγκρότημα της χώρας αυτής τότε σίγουρα το πιο χαβαλεδιάρικο: τους Acid Drinkers. Και τους γνωρίσαμε μέσα από το άλμπουμ Fishdick του '94, το οποίο αποτελείται από διασκευές σε πασίγνωστα και αγαπημένα τραγούδια των Motorhead, AC/DC, Led Zeppelin, Pink Floyd, Deep Purple, Black Sabbath, Kiss και κάνα-δυο ακόμη. Το thrash-punk στυλάκι τους δίνει μια άλλη δυναμική στα τραγούδια με αποκορύφωμα θα έλεγα το Whole Lotta Rosie και το Another Brick in the Wall. Ρίξτε μια αυτιά σ' αυτά τα δύο και ψάξτε να ακούσετε και τα υπόλοιπα. Άντε, και καλά μπάνια!