Ο δρόμος

Ο κόσμος μετά από μια ανυπολόγιστη καταστροφή δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ ξανά ο ίδιος. Μέσα σε ένα τέτοιο τοπίο ολοκληρωτικής καταστροφής, ο Άντρας και ο μικρός Γιος του προσπαθούν να επιβιώσουν. Σέρνουν ένα καρότσι στο δρόμο, οδεύοντας προς το Νότο με ελάχιστα εφόδια. Πέρα από την πείνα, την έλλειψη νερού και τη βρώμικη ατμόσφαιρα, πρέπει να προστατευτούν και από όσους έχουν μείνει ακόμα ζωντανοί.

Εκπληκτικό βιβλίο για το τέλος της ανθρωπότητας. Η λιτή, ρεαλιστική γραφή του Cormac McCarthy θα σας βάλει κατευθείαν μέσα στον κόσμο αυτού του οικολογικού εφιάλτη. Instant classic, λέμε... Σε λίγο καιρό, θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες και η ομώνυμη κινηματογραφική ταινία με τον Viggo Mortensen. Δείτε το τρέιλερ.

Ηχοληψία ;

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκαν αυτά που πιστεύαμε. Οι Έλληνες (και ηχολήπτες) νοιάζονται μόνο για τα μπουζούκια! Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τηλεοπτική εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου, το Σάββατο που μας πέρασε (23/1), στην οποία έπαιξε ζωντανά το καλό ροκ συγκρότημα Κίτρινα Ποδήλατα και ο ήχος ήταν επιεικώς απαράδεκτος. Ο καημένος κιθαρίστας να χτυπιέται ανελέητα, με την κιθάρα να αχνοακούγεται (και πολύ λέω) κάπου στο βάθος, λες και έπαιζε στο διάστημα. Αποτέλεσμα: ακούγαμε έναν τραγουδιστή να φωνάζει στο μικρόφωνο με υπόκρουση το rhythm section του ντράμερ και του μπασίστα. Θα μου πείτε, είχαν στήσει την κονσόλα για τους επόμενους· πού να αλλάζανε τώρα τις ρυθμίσεις! Ή, αν δεν ξέρανε, ας προσλαμβάνανε κάποιον γνώστη του είδους. Να πεις ότι δεν έχει λεφτά αυτή η εκπομπή...

Fear Factory - Mechanize

Οι industrial-metalers Fear Factory επέστρεψαν με ίδιο ήχο, ίδια νοοτροπία, βαρβατίλα, κοφτερές κιθάρες και ανελέητη διπλομποτιά. Η πρώτη κυκλοφορία του 2010 που ακούσαμε (και θα βγει επισήμως αρχές Φλεβάρη) τιτλοφορείται Mechanize, είναι ένας δυναμικός δίσκος που κρατάει τους οπαδούς του συγκροτήματος σε εγρήγορση, αλλά στους υπόλοιπους δεν θα πει τίποτα καινούριο. Πάντως, αυτόν τον καιρό περισσότερο διαφημίζουν το άλλο πρότζεκτ με το όνομα Arkaea (αρκέα!), για τους οποίους θα μιλήσουμε αργότερα.

(myspace.com/fearfactory)

Υ.Γ.: Δύο σημαντικές υποσημειώσεις που ξέχασα να αναφέρω: α) μετά επτά χρόνια απουσίας, επέστρεψε ο κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος Dino Cazares και β) πίσω από τα ντραμς έκατσε ο Gene Hoglan, του οποίου ο υπογράφων είναι μεγάλος φαν!

Propaghandi - Supporting Caste

Ωραίο το λογοπαίγνιο στο όνομα του συγκροτήματος. Οι Propagandhi προέρχονται από τον Καναδά και παίζουν punk-rock/hardcore μουσικές, έτσι όπως θα έχετε ακούσει και από άλλα σχήματα. Η διαφορά όμως εδώ είναι ότι έχουν πολύ καλές ιδέες, γράφουν πολύ καλά τραγούδια με τσαμπουκά, με δυναμικά ξεσπάσματα, κάποια μελωδία εδώ και κει και λοιπά. Αν και παλαίμαχοι στο είδος, εμείς τους ανακαλύψαμε σε διάφορες λίστες με τα καλύτερα της προηγούμενης χρονιάς και για το είδος τους είναι παραπάνω από φοβεροί. Ρίξτε μια αυτιά στο προφίλ τους στο μαϊσπέις.

(myspace.com/propagandhi)

Code of the road

Ανεβάστε τις εντάσεις και κουνηθείτε ρυθμικά με το τραγούδι Code of the road των αγαπημένων Danko Jones από τον Καναδά, μέσα από το άλμπουμ τους Never too Loud, που βγήκε το 2008 και μας είχε ξεφύγει.

Συναυλίες 2010

Στην Ευρώπη γίνεται χαμός από συναυλίες και για άλλην μια φορά εδώ στο Ellada κάνουμε προσευχές μήπως έρθει έστω ένα μεγάλο όνομα. Οι φίλοι του ροκ θα πάνε στους U2, οι φίλοι του μέταλ περιμένουν τα καλοκαιρινά φεστιβάλ.

Το μόνο καλό νέο των τελευταίων ημερών είναι η πρώτη εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους για τους Bolt Thrower σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, στις 29 και 30 Μαΐου αντίστοιχα. Δείτε τη σχετική αφίσα. Εισιτήριο μόνο €20 (!) μετά από απαίτηση του συγκροτήματος. Αυτά είναι!

Όσοι τώρα έχουν επιπλέον χρήμα και άπλετο χρόνο, μπορούν να πεταχτούν στις 9 Φεβρουαρίου (ημέρα Τρίτη) προς Μιλάνο μεριά και να δούνε σε ένα βράδυ (με €25 μόνο!) τους Machine Head και support τους Hatebreed, Bleeding Through και All Shall Perish! Και τα μυαλά στο μίξερ! Όλα αυτά τα γκρουπ εμείς πρέπει να τα φέρουμε ένα-ένα στη χώρα μας και ένα τη χρονιά.

Το καλύτερο όμως σας το άφησα για το τέλος. Το γεγονός του καλοκαιριού θα είναι η περιοδεία των Big Four, δηλαδή κάποιων τεσσάρων γκρουπ που ίσως τα έχετε ακουστά: Metallica, Slayer, Megadeth και Anthrax! Οι τέσσερις μεγάλοι της Bay Area για λίγες συναυλίες. Στις 19 του Ιούνη θα βρίσκονται στην Πράγα, με guest εμφανίσεις από Heaven & Hell και Mastodon. Δείτε το σχετικό επίσημο site. Τι να πει κανείς και τι να μην πει. Κλείστε θέσεις! Στην Αγγλία και στις 30 του Ιούλη, η ίδια διοργανώτρια, η Sonisphere Festival, θα έχει φεστιβάλ με Iron Maiden, Slayer, Motley Crue, Rammstein, Anthrax κ.λ.π. και λοιπά! Δείτε το αγγλικό σάιτ. Λέγεται ότι ένα από αυτά τα πακέτα θα έρθει στη χώρα μας στις 24 του Ιούνη. Ίδωμεν...

Queen Beast

Και μερικές κυκλοφορίες από την προηγούμενη χρονιά που μας ξέφυγαν, ως είθεστε, καθώς είναι απίθανο να τα προλάβεις όλα. Χαμός από νέες μπάντες και μουσικές. Εδώ έχουμε να κάνουμε με τα παιδιά από το Άρκανσας των ΗΠΑ που ονόμασαν το συγκρότημά τους Queen Beast. Με λίγα λόγια: τα σπάνε! Δημιουργήθηκαν μόλις το 2007. Παίζουν ένα μείγμα από sludge, stoner με λίγα στοιχεία hardcore-punk, αρκετό ροκ-εν-ρολ και... πολύ βρωμιά! Καλύτερα να τους κατηγοριοποιήσετε με την πολύ απλή ταμπέλα rot 'n' roll. Το άλμπουμ περιλαμβάνει έξι τραγούδια με διάρκειες σε λεπτά αντίστοιχα 9, 7, 14, 10, 12 και πέντε για τελευταίο. Με τραγούδι που έχει τίτλο "Drinkin and drivin down the lost highway", πιστεύετε ότι δεν θα είναι καλοί;

(myspace.com/queenbeastmusic)

Μέταλ από το Κίεβο

Και η Ουκρανία παράγει μέταλ, κυρίες και κύριοι. Τι νομίζατε, μόνο... Ρουσλάνες έχουν εκεί; Από τον παγωμένο ποταμό Δνείπερο και το Κίεβο μάς έρχονται οι Infinite Tales. Ένα γκρουπ που θέλει να παίξει μοντέρνο death metal της Σουηδικής σχολής και να αναμίξει ταυτόχρονα γυναικεία φωνητικά από γοτθικά στυλ. Καλύτερα θα 'ταν για αυτούς να κρατήσουν έναν απ' τους δυο. Όταν τραγουδάει η κοπελιά θυμίζουν κάτι από Therion, παλιούς Moonspell κ.λ.π. Ένα άλλο τραγούδι μου θύμισε το "Quutamo" των Apocalyptica, ξέρετε, αυτό που το είχαν και σε τρεις άλλες εκδοχές με φωνητικά στα γερμανικά, στα αγγλικά και στα γαλλικά. Σίγουρα δεν θα προσφέρουν τίποτα καινούριο στο είδος, αλλά είπα να τους αναφέρω καθώς ήταν το πρώτο γκουπ αυτής της χώρας που έκατσα να ακούσω.

(myspace.com/infinitetalesmetal)

Thrashers από την Αγγλία;

Πόσο καιρό έχετε να ακούσετε thrash; Συγκεκριμένα, πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσατε thrash από τη γηραιά Αλβιόνα; Αυτό ήταν που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση και έριξα μια αυτιά στους Sworn Amongst που κυκλοφορούν άλμπουμ μέσα στο Φλεβάρη. Not bad, αλλά όχι και τίποτα ιδιαίτερο.

(myspace.com/swornamongst)

Επιστημονική γνώση, όχι αστεία!

Πολύ ωραίο άρθρο του κυρίου Ευάγγελου Καρλόπουλου που αποτυπώνει με γλαφυρότητα την... «συσσωρευμένη τεχνογνωσία» της ΔΕΗ! Αθάνατη ελληνική πραγματικότητα, για άλλη μια φορά, εδώ στην περιοχή της Τέφρας.

— πατήστε αυτό το λινκ —

Μέσα από το μουσικό χρονοντούλαπο: Dan Swanö

Ο κύριος Dan Swanö ήταν ο τραγουδιστής των Σουηδών death-metallers Edge of Sanity. Κάποια στιγμή είχε φτάσει να γράφει αυτός όλη τη μουσική του συγκροτήματος. Παρατηρώντας και κάποια τραγούδια π.χ. στο Eternal του '97, ή το έτερο πρότζεκτ με το όνομα Nightingale όπου έγραφε και έπαιζε ραδιοφωνικό ροκ, καταλάβαινες ότι αυτός ο άνθρωπος έχει επιρροές που ξεφεύγανε από τα πλαίσια του death metal. Το 1998 λοιπόν κυκλοφόρησε τον πρώτο του εντελώς προσωπικό δίσκο που είχε τον τίτλο Moontower. Ο ίδιος έγραψε όλη τη μουσική και τους στίχους, έπαιξε όλα τα όργανα και τα ηχογράφησε στο studio του σπιτιού του. Ακόμα και το εξώφυλλο είναι πολύ απλά η φωτογραφία της κόρης του ματιού του! Και το αποτέλεσμα; Όπως είπε ο ίδιος, το άλμπουμ ακούγεται σαν να έπαιζαν οι Rush death metal τη δεκαετία του '70! Έντονη χρήση πλήκτρων με heavy υπόβαθρο και τα γνωστά brutal φωνητικά του Swano να εναλλάσσονται με μελωδικά περάσματα. Φοβερό και σπάνιο πλέον άλμπουμ που αν πέσει στα χέρια σας... απλά τσιμπήστε το. Ακούστε μέσω youtube τα τραγούδια Add reality και Uncreation και τα υπόλοιπα στα related videos.

Βιβλία 2009

Καλύτερη η φετινή χρονιά από την περσινή, ό,τι αφορά δηλαδή στην ανάγνωση βιβλίων. Στατιστικά βγαίνει περίπου 1,5 βιβλίο/μήνα. Αυτά είναι που διαβάσαμε τη χρονιά που πέρασε:

Stephen King - Νεκρή ζώνη
Irvin D. Yalom - Όταν έκλαψε ο Νίτσε
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι - Το υπόγειο
Salman Rushdie - Ο τελευταίος στεναγμός του Μαυριτανού
Stephen King (ως Richard Backman) - Μπλέιζ
Yann Martel - Η ζωή του Πι
James Ellroy - Αίμα στο φεγγάρι
Graham Greene - Brighton Rock (Ανήλικος δολοφόνος)
Stephen King - Ντούμα Κι
Elmore Leonard - Cat Chaser (Κυνηγητό στην Καραϊβική)
Tom Robbins - Μπι όπως μπύρα
Απόστολος Δοξιάδης - Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ
J. G. Ballard - Running Wild (Εκτός ελέγχου)
Roald Dahl - Απροσδόκητες ιστορίες
Ursula Le Guin - Η πόλη των ψευδαισθήσεων
Tom Robbins - Μισοκοιμισμένοι μες στις βατραχοπιτζάμες μας
David Lodge - Θεραπεία
Χαρούκι Μουρακάμι - Ο ελέφαντας εξαφανίζεται
Απόστολος Δοξιάδης - Logicomix
και αποσπάσματα από τον Φρίντριχ Νίτσε και το «Τάδε έφη Ζαρατούστρας»

Boldog újévet

= καλή χρονιά, στα ουγγρικά
;-)