Το άλμπουμ που θα μείνει στην ιστορία ως το πιο «αργόστροφα» ηχογραφημένο! To τραγούδι Chinese Democracy των Guns N' Roses άρχισε να παίζει στα διάφορα ραδιόφωνα του εξωτερικού και απ'ό,τι φαίνεται σε λίγο καιρό (τέλη Νοέμβρη) θα κυκλοφορήσει το ομώνυμο άλμπουμ, το οποίο δουλεύει ο Axl εδώ και χρόνια. Το τραγούδι έχει μοντέρνο ήχο και ακούγεται... «ελπιδοφόρο» αλλά θα ήταν καλύτερα να άλλαζαν όνομα, να λέγονται κάπως σαν Axl Rose's Resurrection ή κάτι παρόμοιο, καθώς Guns N' Roses έτσι όπως τους γνωρίσαμε και μεγαλώσαμε δεν είναι. Τέλος πάντων... Εσείς για περισσότερες πληροφορίες (και για να ακούσετε το τραγούδι) μπείτε στο gunsnroses.com.
Απίστευτο σπάνιο υλικό σας έχω εδώ, το οποίο το ξαναβρήκα μετά από πολλά χρόνια. Πρόκειται για το γνωστό τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, το οποίο διασκεύασαν οι γερμανοί speed-metalers Grave Digger (ολόκληρο στα ελληνικά, παρακαλώ) στις συναυλίες τους στην Θεσ/νίκη και Αθήνα το Μάιο του 1997. Άλλο ένα στοιχείο που δείχνει τη μεγάλη απήχηση που είχαν τότε οι Grave Digger. Μπορείτε να το βρείτε μόνο στο ζωγραφισμένο βινύλιο του EP The Dark Of The Sun. Αν εκδόθηκε και σε κάποια έκδοση σε CD, δεν το ξέρω. Απολαύστε τον Chris Boltendahl να τραγουδάει «Ιλάς! Ιλάς!».
Club 8Ball, Θεσ/νίκη, 18 Οκτωβρίου 2008 support: Drive by Wire
Όταν ο περισσότερος κόσμος έχει ως «δεδομένες» τέτοιες συναυλίες, μια ωραία βραδυνή έξοδο δηλαδή, εμείς οι επαρχιώτες τις βλέπουμε ακόμα ως μείζον γεγονός: να βρεθούμε τουλάχιστον 3-4 άτομα για να κατέβουμε προς Σαλόνικα, να βρούμε ποιος θα οδηγήσει (οπότε και δεν θα πιει) και β και ζ και ν... ββζζνννν για τη συναυλία.
Όταν φτάσαμε, βρήκαμε ήδη το ολλανδέζικο συγκρότημα των DriveByWire πάνω στη σκηνή. Χωρίς να τους έχω ξανακούσει, ακούσαμε με ευχαρίστηση (και ελαφρό κούνημα του ποδιού) τις μουσικές τους, που δεν ήταν τίποτα αλλό από ένα μείγμα stoner-rock, ψυχεδέλειας και λίγο doom καταστάσεων. Πολύ καλά τραγούδια με την τραγουδίστρια να έχει επικεντρώσει το βλέμμα του αντρικού πληθυσμού και τον αριστερόχειρο κιθαρίστα να χτυπιέται και να δείχνει ότι περνούσε μια χαρά. Γνωρίστε τους από το προφίλ τους στο μαϊσπέις!
Όταν βγήκε όμως το γκρουπ των Nightstalker έγινε ο πραγματικός χαμός, με τον υπογράφοντα να παθαίνει πλάκα α) από την πολύ μεγάλη προσέλευση του κόσμου και β) από την ανταπόκριση αυτού του κόσμου σε όλα τα τραγούδια τους. Παίζοντας τραγούδια από όλο το φάσμα της 15χρονής καριέρας τους, ενθουσίασαν το κοινό, το οποίο δεν σταματούσε να τραγουδάει (στα τραγούδια που ήξερε, δηλαδή) και να χτυπιέται στα πολύ γνωστά «χιτάκια» φτιάχνοντας hardcore ατμόσφαιρα. Ο Argy, χωρατατζής frontman, έκλεψε την παράσταση με το... γνώριμο στυλάκι του και η υπόλοιπη μπάντα απέδωσε τα προβλεπόμενα με ικανοποιητικό, το λιγότερο, τρόπο. Από τις καλύτερες συναυλίες που είδαμε τον τελευταίο καιρό από ελληνικό συγκρότημα, θα μπορούσε να είναι η κατακλείδα μας σ'αυτήν την μικρή αναφορά.
Παλιό, καλό ανέκδοτο, το οποίο μού το θύμισε ο φίλος Κορνήλιος...
Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού κολεγίου. Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της SONY) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.
- Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία;, λέει η δασκάλα.
- Ποιος είπε «δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο;»
Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο:
- Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέλφεια, απαντά.
- Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: «Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό», ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.
- Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ, απαντά και πάλι ο Σουζούκι.
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:
- Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία:
- Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι!
- Ποιος το είπε αυτό;;;, ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.
Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει:
- Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς.
Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή.
- Θέλω να ξεράσω, ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.
- Ποιος το είπε αυτό;;;, ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα.
Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι:
- Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991.
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει:
- Ρε δε μας παίρνεις καμιά πίπα, λέω γω!
Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα:
- Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου.
Δυο-τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν:
- Α γαμήσου, ρε μαλακισμένο, Σουζούκι.
Ατάραχος ο γιαπωνέζος:
- Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002.
Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής:
- Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο!
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι:
- Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του.
Μια από τις καλύτερες μπάντες της περιοχής του Bay Area τη δεκαετία του '80 ήταν οι Heathen! Το συγκρότημα έβγαλε δύο δισκάρες (Breaking the Silence το 1987 και Victims of Deception το 1991) και μετά διαλύθηκε. Οι φανατικοί του thrash ήχου πιστεύω ότι θα έχουν υπόψην τους τα συγκεκριμένα άλμπουμ. Οι υπόλοιποι καλά θα κάνουν να τα αναζητήσουν και να ακούσουν ένα απίστευτα δυναμικό και τεχνικό συγκρότημα που δεν έτυχε της αναγνώρισης που του άξιζε την εποχή του. Παρακάτω δείτε/ακούστε το μοναδικό βίντεο που κυκλοφόρησαν για το τραγούδι Set Me Free, που αποτελεί διασκευή στο τραγούδι του συγκροτήματος των Sweet από τη δεκαετία του '70. Η χειρότερη επιλογή που θα μπορούσαν να κάνουν. Τέλος πάντων... Επανήλθαν πρόσφατα στο προσκήνιο και δουλεύουν πάνω σε καινούριο υλικό.
Αυτή την άνωθεν ερώτηση έκανα και γω με μεγάλη έκπληξη. Ποτέ δεν περίμενα να ακούσω μέταλ από αυτή τη γωνιά του κόσμου και εξεπλάγην ευχάριστα, φυσικά. Ρίξτε μια αυτιά και σεις στο συγκρότημα από το Bangalore που έχει το όνομα Kryptos και προτιμάει να παίζει το thrash ιδίωμα, πού αλλού, στο μαϊσπέις! Για την ιστορία και μόνο...
Μετά τους Damiens, ας δούμε/ακούσουμε ένα από τα ελάχιστα τραγούδια που βιντεοσκόπησαν οι Anathema. Και αυτό είναι το Pressure μέσα από το A Fine Day to Exit, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε. Και σημειώστε ότι τον Δεκέμβριο θα έρθουν στη χώρα μας για ακουστικό συναυλιακό πρόγραμμα. Μαζί ή χωρίς τους Damiens, αυτό θα το δούμε.
Γνωρίστε το πολύ καλό και πολύ ενδιαφέρον γαλλικό one-man-band συγκρότημα που επιλέχτηκε από τους Anathema ως support για τις φθινοπωρινές τους συναυλίες! Ο κύριος Nicolas Chapel βρίσκεται πίσω από το όνομα Damiens και πίσω από όλα τα όργανα αλλά φυσικά στην τουρνέ προσέλαβε μερικούς επιπλέον μουσικούς για να τα βγάλει πέρα. Λιγότερο μέταλ (ως καθόλου) από ό,τι χαρακτηρίζει ο ίδιος τη μουσική του, θα την χαρακτηρίζαμε ατμοσφαιρικό ροκ με progressive πινελιές. Κάτι σαν τις μελωδίες των VAST να συναντάνε τους Porcupine Tree και σε σημεία τους Radiohead. Αξιοπρόσεκτο.
Στο προφίλ τους στο μαϊσπέις ακούστε δείγματα από το άλμπουμ.
Στο μικρό αλλά αρκετά «ζεστό» και πορωτικό μαγαζί του φίλου Γιάννη από το Αμύνταιο, το Club Otherside, είδαμε άλλο ένα μεγάλο ελληνικό συγκρότημα, τους Septic Flesh. Μια συναυλία που ούτε στην (τάχα μου) «πρωτεύουσα» της Δυτικής Μακεδονίας, την Κοζάνη, δεν μπορούμε να διοργανώσουμε. Τόσο άχρηστοι και σ'αυτόν τον τομέα είμαστε!
Τέλος πάντων, στα της συναυλίας... Εκεί που περιμέναμε να βγει το support σχήμα των Overgarven, να σου οι γνωστοί μαλλιάδες να παίρνουν τη θέση τους και να εξαπολύουν την ηχητική τους επίθεση με το καλησπέρα. Αργότερα μάθαμε ότι ο drummer των Overgarven είχε ένα εργατικό ατύχημα (έκαψε το χέρι του) και δεν μπορούσαν να εμφανιστούν. Κρίμα για το παιδί και για μας που δεν τους είδαμε. Περαστικά ευχόμαστε, υγεία να έχουν και κάποια στιγμή θα τους δούμε live. Οι Septics πάντως επιβεβαίωσαν αυτό που είχα γράψει σε προηγούμενη ανάρτηση σχετικά με το νέο άλμπουμ τους. Η νέα χιλιετία τούς έχει βρει με νέο ήχο και νέο στυλ, αυτό το πομπώδες, γρήγορο, brutal και με πολλές ενορχηστρώσεις μέταλ υβρίδιό τους, έτσι όπως το γνωρίσαμε στα δύο τελευταία άλμπουμ. Όλα τα τραγούδια που ακούσαμε ήταν παρμένα μέσα από τις δύο τελευταίες τους κυκλοφορίες, εκτός από 3 τραγούδια μέσα από το Revolution DNA: το "Little Music Box", το "DNA" και το "Science". Οι παλιότερες κυκλοφορίες μπήκαν μάλλον στο μουσικό χρονοντούλαπο! Τα παιδιά πάντως απέδωσαν δυνατά και επαγγελματικά με τον ντράμερ να κλέβει την παράσταση με την απίστευτα γρήγορη και δυνατή του τεχνική κατάρτιση. Σε γενικές γραμμές, περάσαμε ένα σούπερ βράδυ: μέταλ συναυλία με φθηνές, παγωμένες μπύρες! Αν ακούγαμε και το Ophidian Wheel...
Υ.Γ.: Καθυστερημένη ανταπόκριση με άθλιες φωτογραφίες! Better, next time...
Δεν αναφερόμαστε στο γνωστό σας μουσικό είδος, αλλά σε ένα νέο συγκρότημα από το Tucson των Η.Π.Α. το οποίο έχει ένα σκληρό μουσικό ύφος που αναμιγνύει στοιχεία από progressive-rock μέσα σε hardcore ύφος και ήχο. Ακούστε τους στο προφίλ τους στο μαϊσπέις. Εκεί έχετε τη δυνατότητα να κατεβάσετε τζαμπαντάν το μίνι άλμπουμ τους με τον άνωθεν τίτλο, Heavy Sci-Fi. Αν βιάζεστε να το κατεβάσετε, πατήστε εδώ.
Γνωρίστε και ένα ελληνικό ποπ συγκρότημα με αγγλικό στίχο και φανταστική τραγουδίστρια. Ένα συγκρότημα που την ψάχνει για να φύγει στο εξωτερικό και αυτό το ξέρουμε καθώς ο κιθαρίστας Γιάννης Τσιρούλης είναι πολύ φίλος μας. Το όνομά τους είναι We Govern We. Παρακάτω δείτε το βίντεο κλιπ για το τραγούδι Bully και για περισσότερα δείγματα της δουλειάς τους πηγαίνετε στο προφίλ τους στο myspace:
Πανικός από νέες κυκλοφορίες αυτήν την περίοδο, οπότε λέω να τις γράψω μαζεμένες αντί για μία-μία, καθώς πολλές από αυτές σε άλλους θα αρέσουν και άλλους θα αφήσουν αδιάφορους. Διαλέγετε και παίρνετε...
Samadhi είναι μια σανσκριτική λέξη που περιγράφει την αδιαφοροποίητη και αδιάσπαστη φύση του νου, ο τόπος της επιστροφής. Στην περίπτωση μας, πρόκειται για ένα νέο αμερικάνικο συγκρότημα που παίζει και ακούγεται σαν πολύ πιο μελωδικούς Soilwork. Έχουν κάποια ενδιαφέροντα τραγούδια αλλά στο σύνολό του το άλμπουμ τους με τίτλο Incandescence δεν με ενθουσίασε. Ακούστε τους στο myspace.
→ Οι Ουαλοί Funeral for a Friend, που μας είχαν ενθουσιάσει όταν πρωτοεμφανίστηκαν, έχουν κάνει κι αυτοί την κοιλιά τους και μάλλον αυτή θα συνεχιστεί, αν κρίνουμε από το EP με τίτλο Kicking And Screaming που ακούσαμε. Το καινούριο τους άλμπουμ θα λέγεται Memory and Humanity και δείγματα ακούστε στο myspace (ως συνήθως).
Οι Σουηδοί Urbandux παίζουν progessive rock/metal μουσικές που μας άρεσαν αρκετά. Η δεύτερη επίσημη κυκλοφορία τους λέγεται The Aftermath και ακούγεται πολύ ευχάριστα. Είναι από τα άλμπουμ που επιστρέφω και ξανα-ακούω στο κάθε τόσο. Πάρτε αυτί τις μουσικές τους στο myspace μαζί με μια ενδιαφέρουσα διασκευή στο Another Brick in the Wall. Παρακάτω δείτε/κρύψτε το βίντεο κλιπ για το τραγούδι με τίτλο Dios ha Muerto >>>
Οι αμερικανοί In This Moment με την Maria Brink στα φωνητικά μάς άρεσαν μέχρι την προηγούμενη κυκλοφορία τους που παρουσιάσαμε πριν λίγο καιρό. Φέτος, με το νέο τους άλμπουμ που λέγεται The Dream ακούγονται πιο μελωδικοί και -θα έλεγα- αρκετά πιο εμπορικοί. Βρήκαν φαίνεται το παράθυρο που θα τους οδηγήσει σε μεγαλύτερα ακροατήρια με το στυλάκι που παίζουν. Anyway... καταλαβαίνετε. Ακούστε τους και πείτε μας. Νέο βίντεο-κλιπ με τίτλο Forever, εδώ >>>
Χαριτωμένο (άκου λέξη που βρήκα) νέο συγκρότημα είναι και οι Escape the Fate που ακούγονται σαν My Chemical Romance παλαιών χρόνων, ξέρετε, με περισσότερη «κακία», τσιριχτά φωνητικά και λιγότερο γλυκανάλατες καταστάσεις. Όχι όμως μόνο στις μουσικές αλλά και στο ποζεράδικο στυλ! Το δεύτερο άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε φέτος λέγεται This War Is Ours και εσείς μπορείτε να τους τσεκάρετε στο myspace και να τους δείτε/ακούσετε στο πρώτο τους βίντεο-κλιπ για το τραγούδι The Flood >>>
Οι Δανοί όμως Volbeat που επιδίδονται σε ένα heavy/rock'n'roll μάς αρέσουν, παρόλο που όλα τους τα άλμπουμ τείνουν να μοιάζουν μεταξύ τους. Η φετινή τους δουλειά λέγεται Guitar Gangsters & Cadillac Blood και όσοι δεν τους ξέρουν ας ακούσουν τον... Έλβις να παίζει heavy! Τσεκάρετε επίσης την παλιότερη ανάρτηση που είχαμε κάνει για το συγκρότημα.
Για το τέλος, έχουμε τους United Nations, ένα συγκρότημα που ίδρυσαν ο τραγουδιστής/κιθαρίστας των Thursday, ο... τσιριχτής των Glassjaw και ο drummer των Converge. Ο σκοπός αυτού του (και καλά) supergroup από ό,τι ακούσαμε στο ομώνυμο άλμπουμ τους είναι μάλλον να ξεδώσουν, αφού θα τους χαρακτηρίζαμε χωρίς δεύτερη σκέψη grindcore/hardcore σχήμα! Ρίξτε μια αυτιά στο myspace, με τη συμβουλή να χαμηλώσουν την ένταση από τα ηχεία όσοι είναι καρδιακοί!
Μετά από δύο πολυ-επιτυχημένα και από πολλούς αγαπημένα άλμπουμ, οι καλιφορνέζοι Bleeding Through επέστρεψαν με τον πιο δυνατό δίσκο της καριέρας τους. Οι φανατικοί τους οπαδοί δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα με τα καινούρια τους τραγούδια, αλλά αυτοί που θα ήθελαν να ακούσουν κάτι σε Line In The Sand ή Dearly Demented θα ψιλοαπογοητευτούν, αφού εδώ πέρα οι ταχύτητες έχουν ανέβει και η καφρίλα περισσεύει. Το Declaration θα το χαρακτηρίζαμε καθαρά σκληροπυρηνικό άλμπουμ για σκληροπυρηνικούς ακροατές. Είτε θα το λατρέψεις είτε θα το μισήσεις.
Ακούστε ολόκληρο το άλμπουμ στο προφίλ τους στο μαϊσπέις.
Redemption Πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση νέου ελληνικού συγκροτήματος έχουμε εδώ, που ακούει στο όνομα RandomWalk. Κυκλοφόρησαν φέτος το Φλεβάρη το πρώτο τους CD που έχει τίτλο Redemption και μετά από μια... καλή καθυστέρηση το ακούσαμε και μεις και σας το παρουσιάζουμε. Τα παιδιά από την Αθήνα επιδίδονται σε ένα γοτθικό μεταλικό ιδίωμα, το οποίο είναι αρκετά σκοτεινό. Η έντονη χρήση των πλήκτρων ανεβάζει την ατμόσφαιρα των συνθέσεών τους. Ίσως σας θυμήσουν λίγο πρώιμους Moonspell ή Darkseed (καλά, πού τους θυμήθηκα τώρα αυτούς;) από τα τέλη της δεκαετίας του '90. Όπως και να'χει, αποτελεί μια ολοκληρωμένη δουλειά που αξίζει να ρίξετε μια αυτιά.
Ακούστε ολόκληρο το άλμπουμ στη σελίδα τους στο μαϊσπέις και εκεί, άμα γουστάρετε, έχετε τη δυνατότητα να το κατεβάσετε κιόλας. Παρακάτω δείτε/ακούστε το πρώτο τους βίντεο για το τραγούδι Faces Down:
){kind=link}