Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Διάφορες ακροάσεις (άνοιξη 2013)

Εν τάχει, μερικές αναφορές για νέες δουλειές που ακούσαμε αυτό το διάστημα.

Οι παλαίμαχοι σουηδοί deathmetalers Hypocrisy επέστρεψαν δισκογραφικά με ένα σκληρό, βάρβαρο και ολίγον μονοδιάστατο άλμπουμ αλλά το τραγούδι End Of Disclosure που ανοίγει τον ομότιτλο δίσκο είναι το μελωδικό death-metal διαμάντι της χρονιάς και θυμίζει εποχές "Roswell 42".

Μετά το βίντεο για όλη την οικογένεια (Bruane Brenn), οι Kvelertak κυκλοφόρησαν το βίντεο κατάλληλο μόνο δια ενηλίκους για το τραγούδι Manelyst. Ο δεύτερος δίσκος δεν είναι ισάξιος με το ντεμπούτο, αλλά στέκεται με άνεση ανάμεσα σε λοιπές κυκλοφορίες της χρονιάς. Αυτές τις μέρες βγήκε και το βίντεο για το πιο rock-n-roll τραγούδι με τίτλο το όνομά τους, Kvelertak.

Μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις αποτέλεσε η νέα δουλειά των Soilwork. Αν και διπλός δίσκος, στο The Living Infinite δεν υπάρχουν τραγούδια που σε κάνουν να βαρεθείς και να πατήσεις το "next", όπως γινόταν σε προηγούμενες δουλειές τους. Δείτε/ακούστε βίντεο από τα τραγούδια Rise Above The Sentiment και Momentary Bliss.

Οι Nightfall κυκλοφόρησαν το νέο τους δίσκο Cassiopeia και αποφάσισαν να κάνουν στροφή σε πιο «στρωτές» συνθέσεις. Άλλα τραγούδια είναι ενδιαφέροντα, κάποια όχι τόσο, αλλά ευτυχώς επέλεξαν για πρώτο βίντεο να γυρίσουν το Stellar Parallax, το πιο ρυθμικό, μελωδικό και καλύτερο, κατ' εμέ, τραγούδι του δίσκου, με πολλά στοιχεία από το δισκογραφικό παρελθόν του γκρουπ.

Για όσους δεν άκουσαν το νέο δίσκο των Heaven Shall Burn με τίτλο μπορούν να πάρουν μία γεύση από το νέο βίντεο Hunters Will Be Hunted. Όπως το συνηθίζουν, υπάρχει και σ'αυτό το δίσκο μία διασκευή. Συγκεκριμένα, το Valhalla των Blind Guardian!

Και το δεύτερο μέρος του House Of Gold & Bones των Stone Sour ολοκληρώθηκε φέτος. Ο δεύτερος δίσκος είναι πιο ήρεμος και πιο... ροκ, εξίσου καλός και ενδιαφέρον όμως, όπως και το Part 1. Εδώ το βίντεο (που είχε υψηλό προϋπολογισμό παραγωγής) για το τραγούδι Do me a favor. Τι θα κάνει ο Corey Taylor με τους Slipknot; Δε με ενδιαφέρει! Εγώ ψηφίζω Stone Sour.

Είδαμε/ακούσαμε επίσης το Milk Leg των Intronaut, χωρίς να ακούσουμε ακόμα τον υπόλοιπο δίσκο Habitual Levitations, ο οποίος διαφαίνεται να είναι ένα από τα καλύτερα prog άλμπουμ της χρονιάς.


Και κάποιες δουλειές που περιμένουμε ...

Ακούσαμε το νέο τραγούδι των Amon Amarth με τίτλο Deceiver of the Gods και αναμένουμε τον υπόλοιπο, ομότιτλο δίσκο. Σαν πρώτο δείγμα, φαίνεται ότι δεν ξεφεύγουν από την πετυχημένη συνταγή του παρελθόντος και καλά κάνουν.

Οι Σουηδοί Dark Tranquillity ετοιμάζονται να μας δώσουν το Construct και μέσα από αυτό ακούσαμε αρχικά το For broken words, το οποίο ήταν λίγο απογοητευτικό, για να το πω απλά. Ευτυχώς, λίγο μετά δώσανε σε ακρόαση το δυναμικό The Science of Noise, που η σύνθεση του τραγουδιού φέρνει λίγο από τις 90's δουλειές τους, και έτσι μπήκανε τα πράματα στη θέση τους.

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Amorphis - Circle

Amorphis: φινλανδικό συγκρότημα με χαρακτηριστική δομή τραγουδιών αρχή-μέση-ιντερλούδιο-κορύφωση-τέλος! Τραγούδια μπολιασμένα με ανατολίτικες μελωδίες, πλήκτρα, μπόλικα κιθαριστικά leads και μίξη brutal/καθαρών φωνητικών, συνήθως όλα αυτά σε κάθε τραγούδι. Στο φετινό τους άλμπουμ Circle θα βρείτε όλα τα άνωθεν χαρακτηριστικά. Πολύ καλύτερο του προηγουμένου, και αν όχι ισάξιο, ίσως λίγο πιο κάτω από το Skyforger. Όπως και να'χει, φαίνεται ότι το γκρουπ, μαζί με τον Tomi Joutsen, έχει βρει πλέον το στυλ που της ταιριάζει. Δεν λέμε ότι «ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει»;

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Volbeat - Outlaw Gentlemen & Shady Ladies

Αυτό είναι το άλμπουμ που περίμενα φέτος. Και δεν απογοητεύτηκα καθόλου. Αμερικανιά στο φουλ... made in Denmark! Το πετυχημένο μίγμα από hard-rock με heavy riff και κιθάρες που θα ζήλευαν και οι Metallica (όταν γράφανε το Black Album), δηλώνει παρών και στο νέο άλμπουμ των Volbeat. Συνεχίζουν να επενδύουν στο promotion, στα καλαίσθητα νουάρ artwork των δουλειών τους και τις συνεχείς συναυλίες στην Αμερική. Έτσι απλά (συνεχίζουν να) κάνουν θραύση στο εξωτερικό.

Δείτε/ακούστε το βίντεο για το τραγούδι The Hangman's Body Count:

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Clutch - Earth Rocker

Η μουσική ρυθμική, με μπλουζ αναφορές και stoner αισθητική, με κολλητικά τραγούδια, που γουστάρεις να τα ακούς ξανά και ξανά. Δεν θα κάτσω να το συγκρίνω με παλιότερες κυκλοφορίες. Πολύ απλά, θα πούμε ότι το Earth Rocker είναι από τα άλμπουμ που θα ακούσουμε πολύ τους επόμενους μήνες.

Και αυτό το "Oh, Isabella" τι κομμάτι...

Σάββατο 13 Απριλίου 2013

Μόδες

1η μόδα: συμφωνική ορχήστρα!
Μόνο γι'αυτούς που έχουν γερό μπάτζετ!

Εκεί στα τέλη της δεκαετίας του '90, κυκλοφόρησαν κάποια άλμπουμ με συνοδεία συμφωνικής ορχήστρας. Πιο γνωστά τα S & M από τους Metallica με τη San Francisco Symphony και το Moment of Glory από τους Scorpions και τη Berlin Philharmonic Orchestra. Οι Therion ήδη ηχογραφούσαν τα άλμπουμ τους με ορχήστρα (και έτσι συνεχίζουν μέχρι σήμερα). Αυτή η ας-την-πούμε-μόδα ξεκίνησε στα 90s από τους Rage το 1996 με το άλμπουμ Lingua Mortis και τη Φιλαρμονική της Πράγας διασκευάζοντας τα δικά τους κομμάτια. Αλλά από το 1998, από το άλμπουμ XIII και μετά, η χρήση ορχήστρας μπήκε και στις συνθέσεις νέων τραγουδιών. Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε όμως ότι οι πατέρες αυτού του εγχειρήματος ήταν φυσικά οι Deep Purple, που μαζί με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου το 1969 μας έδωσαν το Concerto for Group and Orchestra. Για την ακρίβεια, ο προσφάτως εκλιπών John Lord (που συνέθεσε όλο το δίσκο) ήταν ο mastermind, ο Νονός αυτής της μόδας, που δεν διήρκησε τελικά και πολύ.


2η Μόδα: Reunion!
Για όλα τα γκρουπ που ξαφνικά ξανάνιωσαν!

Αφού φτιάξανε οικογένειες και μεγάλωσαν τα παιδιά τους, βρήκαν το χρόνο να βγάλουν έξτρα χαρτζιλίκι, παίζοντας live σε μέρη που ούτε φαντάζονταν παλιά ότι θα βρεθούν. Η πτώση (η κατακρήμνιση καλύτερα) των πωλήσεων δίσκων ανάγκασε πολλούς (αν όχι όλους) να βγουν και να σεριανίσουν όλο τον πλανήτη. Για να βγει το μεροκάματο, θέλει δουλειά πολύ... Ποιους να αναφέρουμε και ποιους όχι! Από γκρουπ που βγάλανε τον τελευταίο τους δίσκο πριν είκοσι και βάλε χρόνια και ξαναεμφανίστηκαν μέχρι καλτ σχήματα που θυμήθηκαν ότι έχουν παθιασμένους οπαδούς και πρέπει να τους τιμήσουν με ένα live στην κωλοπετινίτσα! Δεκάδες τα συγκροτήματα... διαλέξτε ένα της επιλογής σας.


3η μόδα: παίζουμε ζωντανά ολόκληρα τα κλασικά μας άλμπουμ!
Σε συνέχεια της προηγούμενης μόδας.

Δεν μπορείς πλέον να δίνεις κάθε χρόνο συναυλίες στα ίδια μέρη και να παίζεις τα ίδια και τα ίδια. Αφού δεν κυκλοφορείς νέο δίσκο, νέα τραγούδια, τι κάνεις για να φέρεις τον κόσμο στο live; Ανακοινώνεις επετειακές συναυλίες! Ότι θα παίξεις ολόκληρο τον αγαπημένο τους δίσκο! Αυτή η περίπτωση μπορεί επίσης να υπάρξει ταυτόχρονα και με τη 2η μόδα. Κάνεις το reunion για την ξεπέτα, εεε... για να παίξεις το αγαπημένο άλμπουμ των οπαδών. Οι Queensryche πάντως είχανε ξεκινήσει ήδη να παίζουν ολόκληρο το Operation: Mindcrime (Μαλακάσα 2004) αλλά νομίζω ότι οι Metallica (πάλι;) το 2006 που παίξανε ολόκληρο το Master of Puppets γιορτάζοντας τα είκοσι χρόνια από την κυκλοφορία του, δώσανε ώθηση σ'αυτή τη μόδα. Από εκεί και έπειτα, ουκ ολίγες ανακοινώσεις τέτοιων live έχουμε (όχι στο ελλάντα):
  • τα 20 χρόνια του Countdown to Extinction από τους Megadeth πέρυσι και ομοίως για το Rust In Peace το 2010.
  • οι Saxon να παρουσιάζουν τα Wheels of Steel στο Download Festival και φέτος το Denim & Leather (στις 7 Μαΐου)
  • οι Metallica (ξανά) το Black Album πέρυσι για τα 21 χρόνια (ώπα, έκαναν τη διαφορά)
  • οι Heir Apparent το Graceful Inheritance
  • οι Paradise Lost τα 16 χρόνια του Draconian Times (εκεί ήμασταν)
  • οι Katatonia παρουσίασαν όλο το Last Fair Deal (εντάξει, δεν πέρασαν και τόσα πολλά χρόνια)
  • οι Candlemass το Epicus Doomicus Metalicus (αυτό μάλιστα)
  • οι Machine Head το Burn My Eyes σε ένα live το 2004
  • οι Whiplash το Power And Pain (!!)
  • οι Accept πρόπερσι το Restless and Wild
  • οι Queensryche (ξανά) παίζοντας όλο το Rage for Order, αφού οι νέοι τους δίσκοι είναι χάλια.
  • οι Voivod το Dimension Hatröss (για ψαγμένους ακροατές)
  • οι Anthrax πρόσφατα το Among the Living (ευκαιρία τώρα που επέστρεψε ο Belladona στο μικρόφωνο)
  • οι Slayer το Reign in Blood το 2008 (εμ, ποιο άλλο;)
  • οι Sepultura το Arise το 2010 (σε κάποιο κλαμπ στο Σάο Πάολο)
  • οι Angra το Angels Cry (γιορτάζουν και στη Βραζιλία της επετείους τελικά)
  • ως και οι Circle II Circle του Zak Stevens παίξανε όλο το Wake of Magellan των Savatage στο περσινό φεστιβάλ του Wacken
  • και οι Fear Factory προγραμμάτισαν για του χρόνου να παίξουν όλο το Demanufacture στην κρουαζιέρα 70.000 tons of metal
και πολλά, πολλά άλλα. Διαλέξτε συγκρότημα και αυτό κάπου στον πλανήτη θα έχει παίξει το αγαπημένο σας δίσκο. Σε ειδική κατηγορία από μόνοι τους οι Dream Theater που παίζουν live ολόκληρους δίσκους άλλων γκρουπ (Metallica, Iron Maiden, Pink Floyd).

Ποιο θα ήθελα εγώ να δω live; Χμ... κάτσε να σκεφτώ.

Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Κι άλλο "shades of grey" ;

Από το νέο άλμπουμ των Amorphis, η εταιρεία τους κυκλοφόρησε μερικά lyric-videos και ένα από αυτά τιτλοφορούνταν Shades of Grey! Έχουν στερέψει από ιδέες τα συγκροτήματα και δεν ξέρουν τι άλλα ονόματα να δώσουν στα τραγούδια τους; Άλλα τραγούδια με τον ίδιο τίτλο βρίσκουμε στα ακόλουθα συγκροτήματα:
  • στο άλμπουμ I Hear Black των Overkill 
  • στο Urban Discipline των Biohazard
  • στο Beg For It των Hardcore Superstar
  • στο ομότιτλο των Symphony X
  • στο Metamorphosis των Mercenary (άλμπουμ του 2011) και
  • κάπως διαφορετικό, ως "Beneath the shades of grey", στο Years In The Darkness των Arkaea.

Πού είσαι, Μούσα της έμπνευσης, να φωτίσεις τους θνητούς μουσικούς σου;

Πέμπτη 4 Απριλίου 2013

Killswitch Engage - Disarm The Descent

Καινούριο killswitch, ε; Με το επαναπατρισμό της φωνής του "Alive and Breathing" περίμενα κάτι πιο τουμπανιάρικο για να είμαι ειλικρινής. Βέβαια το πακέτο είναι εκεί, καθώς τα riffs είναι καταιγιστικά και ο Jesse φονιάς. Η παραγωγή όπως πρέπει αλλά στειρωμένη και το εξώφυλλο ψαρωτικό. Αλλά είναι σαν τη γκόμενα που τα ξαναβρίσκεις... σαν κάτι να λείπει. Οι ιδέες είναι εκεί αλλά σκόρπιες και το φάντασμα του Howard Jones πλανάται ήδη στα αυτιά μας. Metalcore τιγκαρισμένο στη μελωδία και στα καθαρά φωνητικά, που ανέκαθεν ήταν trademark του συγκροτήματος. Το σίγουρο είναι ότι οι Αμερικάνοι τους λατρεύουν, θα οργώσουν ως headlines τα ευρωπαϊκά fests αλλά ως εκεί. Κομματάρα σαν το "End of heartache" δεν έχει το Disarm the Descent, πώς να το κάνουμε. Φρονώ ότι είναι της σειράς και αναλώσιμο και γρήγορα θα ξεχαστεί. Κάτσε να ξαναβάλω τα τούμπανα από Parkway Drive να έρθω στα ίσια μου.

Γκοντσπιντ σε όλους... α, και τον άλλο μήνα έρχεται καινούριο Heaven Shall Burn.

Όμηρος

Υ.Γ. 24 Απριλίου έρχεται ο πολέμαρχος!! (σαν κρυφοεπικάς που είμαι)