I know someday you'll have a beautiful life
I know you'll be a star in somebody else's sky, but why
Why, why can't it be, why can't it be mine...
Ένα όνειρο (ή/και ένα μεγάλο απωθημένο) ήταν να δούμε μια συναυλία από ένα μεγάλο συγκρότημα, όταν αυτό βρίσκεται ακόμα στα πάνω του. Με τους
Pearl Jam μπορεί να αργήσαμε 15 χρόνια, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ! Ακόμα, θυμάμαι
τις υπογραφές που είχαμε βάλει πριν κάποιους μήνες, μπας και τους καταφέρουμε να έρθουν...
Και στις 30 Σεπτεμβρίου στο ΟΑΚΑ έλαβε χώρα το μουσικό γεγόνος της χρονιάς:
- Δεν μπορώ να θυμηθώ άλλο συγκρότημα να παίζει για 2 ώρες και 40 λεπτά!!
- Τον Vedder να κάνει ό,τι θέλει στη σκηνή, να τραγουδάει, να χορεύει, να παίζει φυσαρμόνικα και κιθάρα, να σκαρφαλώνει στις σκαλωσιές, να καπνίζει και να πίνει!
- Τον κόσμο να τραγουδάει όλους τους στίχους από όλα τα τραγούδια και σχεδόν να μην ακούγεται ο Vedder από τα ηχεία!
- Το γήπεδο με 10.000 (ή 15.000, δεν ξέρω) ιδρωμένα κορμιά να χοροπηδάνε αδιάκοπα πάνω-κάτω.
- Τον Vedder να διαβάζει μια σελίδα-πράμα στα ελληνικά
(Μήπως οι διοργανωτές πρέπει να αρχίσουν να λένε, όπως στα γήπεδα, πόσα εισιτήρια κόπηκαν;)
Εκεί που άλλες πολυδιαφημισμένες συναυλίες-αρπαχτές απλά ακυρώνονται (ας μην αναφέρουμε ονόματα), οι Pearl Jam ήρθαν να δείξουν ότι ένα μεγάλο συγκρότημα ξέρει να διασκεδάζει τον κόσμο όντας οι εαυτοί τους, χωρίς σκατάκια-φατάκια και παπαριές. Aπλά κιθάρες-μπάσο-τύμπανα! Γνήσιο rock'n'roll !
Διαβάστε επίσης:
rourourou,
diavazo,
ttallou,
dtsomp,
wisssdom,
asydosia,
javapapo,
Ελευθεροτυπία,
Trillian,
Uncle Aris